Το μεγάλο παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος

Τετάρτη, 29 Ιανουαρίου 2014

Το μεγάλο παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος

Του Δημήτρη Καζάκη

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για το πρωτογενές πλεόνασμα που υποτίθεται ότι πέτυχε το 2013. Υποτίθεται πάλι ότι αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα αποδεικνύεται από τους ισχυρισμούς της Εισηγητικής Έκθεσης του Προϋπολογισμού για το 2014. Βέβαια, όποιος ξέρει να διαβάζει τέτοιες εκθέσεις και είναι εξοικειωμένος με τους αριθμούς, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι πρόκειται ίσως για τον πιο «μαγειρεμένο» κρατικό προϋπολογισμό που έχει κατατεθεί στα ελληνικά χρονικά.

Κάποιος θα αρκούσε να παραθέσει τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος για να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει κανένα πρωτογενές πλεόνασμα. Την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2013 το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης παρουσίασε έλλειμμα 9.079 εκατ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 6.775 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2012. Με άλλα λόγια είναι υψηλότερο από την αντίστοιχη περίοδο του 2012 κατά 34%.

Κατά την περίοδο αυτή, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού, διαμορφώθηκαν σε 37.993 εκατ. ευρώ, από 39.080 εκατ. ευρώ πέρυσι. Όσον αφορά τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, στις οποίες περιλαμβάνονται και δαπάνες ύψους περίπου 5.287 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών, διαμορφώθηκαν σε 47.909 εκατ. ευρώ, από 44.521 εκατ. ευρώ την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2012. 

Το ταμειακό πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού (-3.422 εκατ. ευρώ) διαμορφώνεται σε πλεόνασμα 3.365 εκατ. ευρώ εάν συμπεριληφθούν έσοδα ύψους 1,5 δισεκ. ευρώ από τη μεταφορά των αποδόσεων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από τις κεντρικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος και αφαιρεθούν δαπάνες ύψους περίπου 5.287 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών. Αυτό είναι το κόλπο που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να μετατρέψει το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού σε πρωτογενές πλεόνασμα. Μόνο που, αφενός, τα 1,5 δις ευρώ από την μεταφορά των αποδόσεων δεν εγγράφονται στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά παρακρατούνται από την Τράπεζα της Ελλάδος για να βελτιωθεί η λογιστική της θέση. Και αφετέρου η αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών αποτελεί τακτική δαπάνη του προϋπολογισμού.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να βγάλει φέτος η κυβέρνηση μόνο αν προσθέσει τα έσοδα που προορίζονται για άλλον (την Τράπεζα της Ελλάδος) και αν αφαιρέσει δαπάνες που οφείλει να καταβάλει. Είναι σαν να λέει ένα νοικοκυριό ότι αν προσθέσω τα έσοδα του γείτονα στα δικά μου και αφαιρέσω τις δικές μου δαπάνες, τότε είναι σίγουρο ότι θα έχω πρωτογενές πλεόνασμα. Οφείλουμε να πούμε ότι πρόκειται όντως για πολύ μεγάλη επιτυχία!

Η ίδια η Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 ανεβάζει το συνολικό έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης σε -23,06 δις ευρώ ή 12,6% επί του ΑΕΠ για το 2013. Για λόγους σύγκρισης αναφέρουμε ότι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης που χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια ήταν -36,16 δις ευρώ ή 15,7% επί του ΑΕΠ. Το 2010 το έλλειμμα αυτό διαμορφώθηκε στα 23,71 δις ευρώ ή στο 10,7% του ΑΕΠ. Το 2011 διαμορφώθηκε στα 19,87 δις ευρώ ή στο 9,5% του ΑΕΠ. Ενώ το 2012 διαμορφώθηκε στα 17,41 δις ευρώ ή στο 9,0% του ΑΕΠ.

Που οφείλεται η εκτίναξη του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης για το 2013; Μα φυσικά στην ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων «συστημικών» τραπεζών, δηλαδή της Εθνικής, της Eurobank και της Alpha μαζί με τις αποζημιώσεις που δόθηκαν για την Proton Bank. Μάλιστα η Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 αναφέρει για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι «η αύξηση του ελλείμματος από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αντικρίζεται από περιουσιακά στοιχεία (μετοχές), η μεταπώληση των οποίων θα αποφέρει στο μέλλον μείωση του δημοσίου χρέους» (σ. 80). Πουθενά όμως δεν θα βρει κανείς στην εν λόγω Έκθεση κάποια αναλυτική αναφορά των μετοχών που δόθηκαν στο δημόσιο και πώς έχουν μοιραστεί τα κονδύλια, αλλά και οι εγγυήσεις του δημοσίου προς τις τράπεζες. Αυτό που επίσης δεν λέει η Έκθεση είναι ότι από την στιγμή που το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες και πήρε μετοχές τους ως αντίκρισμα, τότε οι ζημιές τους βαραίνουν τον κρατικό κορβανά.

Ένα κυνήγι που οδηγεί στην καταστροφή

Γιατί όμως το κυνηγητό του πρωτογενούς πλεονάσματος με όρους βαθύτερης ύφεσης και εκτίναξης του χρέους είναι θετική εξέλιξη; Το να μειώσεις το έλλειμμα συρρικνώνοντας την οικονομία και μάλιστα με ρυθμούς διπλάσιους, είναι σαν να οδηγείς σκόπιμα στη λιμοκτονία κάποιον προκειμένου να εμφανίσεις μειωμένα τα έξοδα σίτισης. Άμα δεν πληρώνει το «δημόσιο» – με «» γιατί το εγχώριο κράτος δεν είναι πλέον ούτε τυπικά ελληνικό, ενώ έχει βαλθεί να εξοντώσει τον ελληνικό λαό με εντολές έξωθεν – με αποτέλεσμα την καταστροφική απαξίωση των υπηρεσιών και των υποδομών που χωρίς αυτές ούτε η κοινωνία, ούτε η οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί, τότε πώς μπορούν να μιλάνε για θετική εξέλιξη; Άμα το «δημόσιο» λεηλατεί όχι μόνο τη δημόσια περιουσία, αλλά και την ιδιωτική μαζί με το λαϊκό εισόδημα, αφαιρώντας διαρκώς πόρους από την πραγματική οικονομία κι έτσι πετυχαίνει μείωση του ελλείμματός του, τότε γιατί μια τέτοια εξέλιξη είναι θετική;

Η μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος όλα αυτά τα χρόνια είναι αποτέλεσμα της ακόμη μεγαλύτερης δραστικής συρρίκνωσης και λιμοκτονίας της οικονομίας. Γι’ αυτό και η τεράστια ανεργία, η μαζική εξαθλίωση, η τραγική απόλυτη μείωση του πληθυσμού και το τεράστιο κύμα μετανάστευσης. Όλα αυτά αποτυπώνονται στην πρωτοφανή ιστορικά πτώση των επενδύσεων στην Ελλάδα που το 2012 έφτασε στο χαμηλότερο επίπεδο από τις αρχές του 20ου αιώνα, στο 13,6% του ΑΕΠ.

Επομένως ακόμη και πρωτογενές πλεόνασμα να δημιουργηθεί αυτό θα είναι εφήμερο και χωρίς αντίκρισμα στην οικονομία και στη ζωή της κοινωνίας. Αυτό το ομολογούν και οι Στούρνοι της οικονομίας και της δημοσιογραφίας, μιας και λένε ότι το πλεόνασμα θα πηγαίνει στη «μείωση του δημοσίου χρέους». Με άλλα λόγια η οικονομία θα συνεχίσει να συρρικνώνεται και να συνθλίβεται υπέρ ενός εικονικού πρωτογενούς πλεονάσματος, το οποίο θα πηγαίνει στην πληρωμή του χρέους.

Θαυμάσια! Και μετά σου λένε ότι θα υπάρξει άνοδος του ΑΕΠ και ανάκαμψη. Πώς;

Μήπως τελικά υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα το 2013; Ελπίζω ειλικρινά να μην υπάρξει. Όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο θα γίνει πατώντας πάνω στο θάνατο της ιδιωτικής μικρής και μεσαίας περιουσίας, αλλά και για έναν ακόμη πιο σοβαρό λόγο: η συντήρηση αυτού του πρωτογενούς πλεονάσματος θα αποδειχτεί ακόμη πιο καταστροφική για την οικονομία και την κοινωνία από την μέχρι σήμερα μείωση του ελλείμματος.

Παρόλα αυτά η κυβέρνηση επιμένει ότι θα υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα. Αν όντως το πρωτογενές πλεόνασμα είναι πραγματικό, τότε γιατί η κυβέρνηση προχώρησε μέσα στο κατακαλόκαιρο σε δημοπρασίες εντόκων γραμματίων, 26 εβδομάδων αξίας πάνω από 2,6 δις ευρώ (9/7 για 1.625 εκατ. ευρώ, 6/8 για 812,5 εκατ. ευρώ, 3/9 για 1.137,5 εκατ. ευρώ) και 13 εβδομάδων συνολικής αξίας σχεδόν 3 δις ευρώ (16/7 για 1.625 εκατ. ευρώ και 13/8 για 1.300 εκατ. ευρώ); Με δεδομένη μάλιστα την εκταμίευση και των 4,5 δις ευρώ από EFSF και ΔΝΤ στις 29-30 Ιουλίου. Με άλλα λόγια μέσα στο κατακαλόκαιρο και παρά τη δόση, η ελληνική κυβέρνηση έτρεξε να δανειστεί επιπλέον άλλα 5,6 δις ευρώ μέχρι σήμερα. Σύνολο δανεισμού μέσα στο τελευταίο δίμηνο 10,1 δις ευρώ. Οι εκδόσεις αυτές των εντόκων συνεχίζονται ασταμάτητα προκειμένου να αντιμετωπιστεί το τρομακτικό πρόβλημα ρευστότητας που στοιχειώνει το δημόσιο.

Έτσι στις 12 Νοεμβρίου εκδόθηκαν έντοκα γραμμάτια 13 εβδομάδων αξίας 1,3 δις ευρώ, όταν μόλις τον προηγούμενο μήνα (15 Οκτωβρίου) είχαν εκδοθεί άλλα έντοκα ίδιας διάρκειας και αξίας 1,625 δις ευρώ. Λίγο νωρίτερα, δηλαδή στις 5 Νοεμβρίου είχαν εκδοθεί έντοκα αξίας 1,3 δις ευρώ και διάρκειας 26 εβδομάδων, ενώ σχεδόν ένα μήνα πιο πριν (8 Οκτωβρίου) είχε διεξαχθεί μια ακόμη δημοπρασία εντόκων διάρκειας 26 εβδομάδων αξίας πάλι 1,3 δις ευρώ.

Τέτοιες κινήσεις δεν γίνονται από κυβερνήσεις με πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά από κυβερνήσεις που καίγονται για ρευστό και μάλιστα σε μια περίοδο που δεν έχουν ιδιαίτερες υποχρεώσεις σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Να θυμίσουμε εδώ ότι τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα του ελληνικού χρέους στο 2ο εξάμηνο του 2013 ανέρχονται σε 4,8 δις ευρώ. Ποσό που εν πολλοίς καλύπτεται από τις δόσεις του μηχανισμού. Επομένως η εναγώνια προσπάθεια δανεισμού μέσω εντόκων 3μηνης και 6μηνης διάρκειας αφορούν κυρίως στην κάλυψη των τρεχουσών πρωτογενών ελλειμμάτων της κυβέρνησης. Όπως επίσης και στην ανακύκλωση του βραχυπρόθεσμου χρέους των εντόκων που θα κοστίσει συνολικά στο 2οεξάμηνο του 2013 σχεδόν 15 δις ευρώ. Ο δανεισμός σε έντοκα γραμμάτια το επόμενο διάστημα και έως το τέλος του χρόνου θα μας δείξει το πραγματικό πρωτογενές έλλειμμα της κυβέρνησης για το 2013.

Ανεξέλεγκτο το χρέος

Αν προσθέσουμε σ’ όλα αυτά και το χρέος που καλπάζει ανεξέλεγκτο, τότε καταλαβαίνουμε ότι η ύφεση, ή μάλλον η ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας προχωρά ακάθεκτη. Να θυμίσουμε εδώ ότι το 2014 πρέπει να βρούμε να πληρώσουμε 8,7 δις ευρώ σε τόκους και 24,9 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 33,6 δις ευρώ. Αν αφαιρέσουμε απ’ αυτά τα 10,9 δις ευρώ του προγράμματος χρηματοδότησης, τότε υπολείπονται 22,7 δις ευρώ. Πόθεν;

Κι αν ήταν μόνο αυτά, θα ήταν καλά. Σύμφωνα με την Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 ο συνολικός δανεισμός για την επόμενη χρονιά προβλέπεται να ανέλθει σε 63,5 δις ευρώ. Κι επειδή δεν μπορούν να βρεθούν αυτά τα ποσά οι Εισηγητική Έκθεση προβλέπει 40 δις ευρώ δανεισμό με έντοκα γραμμάτια. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Η τρόικα απαιτεί πρωτογενές πλεόνασμα για το 2014 της τάξης των 2,8 δις ευρώ, που θα επιτευχθεί με νέα ακόμη χειρότερα χαράτσια και ολοκληρωτική διάλυση της υγείας, της παιδείας, κοκ. Ακόμη κι αν επιτευχθεί θα πάει υπέρ του χρέους κι έτσι θα πρέπει το ελληνικό κράτος να βρει εντός του 2014 άλλα 20 δις ευρώ πρόσθετη χρηματοδότηση. Να το χρηματοδοτικό κενό που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση σήμερα με την τρόικα.

Το 2015 θα πρέπει να πληρώσουμε 9,7 δις ευρώ σε τόκους και άλλα 16,1 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 25,8 δις ευρώ για το χρέος. Η τρόικα απαιτεί να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 5,7 δις ευρώ, το οποίο, αν επιτευχθεί, θα πάει κι αυτό υπέρ τοκογλύφων και δανειστών. Ακόμη κι έτσι μένουν άλλα 20 περίπου δις ευρώ που θα πρέπει το ελληνικό κράτος να βρει για να πληρώσει τοκοχρεολύσια. Το συνολικό χρηματοδοτικό κενό λόγω χρέους για το 2014-15 ανέρχεται σε 40 δις ευρώ. Πόθεν; Έλα ντε!

Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι έχουν επιτευχθεί τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτεί η τρόικα. Κι αν προσπαθείτε να βρείτε από πού θα βρεθούν αυτά τα 40 δις ευρώ σε μια οικονομία όπου ο μισθός και η σύνταξη θα έχει πέσει στα 360 ευρώ μηνιάτικο, όπως προβλέπεται από το ήδη υφιστάμενο μνημόνιο και η οποία ήδη βρίσκεται σε μια δίνη «αποπληθωρισμού» όπου η καταστροφή, το λουκέτο και η χρεοκοπία θα είναι στην ημερήσια διάταξη μαζί την ανεργία και την εξαθλίωση που σαρώνει την κοινωνία, τότε ακούστε κι αυτό.

Το 2016 θα πρέπει να πληρώσει το ελληνικό κράτος 10,4 δις ευρώ σε τόκους και 7,1 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 17,5 δις ευρώ για το χρέος. Η απαίτηση της τρόικας για το 2016 είναι να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 9 δις ευρώ, το οποίο θα πάει κι αυτό υπέρ των τοκογλύφων και των δανειστών. Τα υπόλοιπα 8,5 δις ευρώ που θα βρεθούν;

Το 2017 το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πληρώσει 10,7 δις ευρώ σε τόκους και 7,5 δις ευρώ σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 18,2 δις ευρώ για το χρέος. Η τρόικα απαιτεί για το ίδιο έτος πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 9,4 δις ευρώ που κι αυτό θα πάει στην κάλυψη του χρέους. Όμως και πάλι υπολείπονται 8,8 δις ευρώ για την εξυπηρέτηση του χρέους. Πόθεν;

Το χρηματοδοτικό κενό που δημιουργείται για την περίοδο 2016-17, αν όλα πάνε σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, είναι της τάξης των 17,3 δις ευρώ. Ενώ το συνολικό χρηματοδοτικό κενό λόγω της εξυπηρέτησης του χρέους για την περίοδο 2014-2017 ανέρχεται σε 57,3 δις ευρώ. Που θα τα βρει η Ελλάδα αυτά τα ποσά;

Αναγκαστικά με δανεισμό. Από πού; Από τις αγορές; Καήκαμε. Τα επιτόκια θα κυμαίνονται για τα δεκαετή ομόλογα του ελληνικού δημοσίου από 6% το λιγότερο και πάνω. Η εκτίναξη του χρέους θα είναι εκκωφαντική σε μια χώρα που θα συνεχίζει να βρίσκεται σε ύφεση και μάλιστα σε δίνη «αποπληθωρισμού», γιατί ότι και να λένε οι «αναλυτές» της τρόικας, είναι πιο εύκολο και εφικτό να δούμε χωράφια με δημητριακά στο φεγγάρι μέχρι το 2017, παρά οικονομική άνοδο στην Ελλάδα υπό καθεστώς συνεχιζόμενης συρρίκνωσης της εσωτερικής ζήτησης.

Κι όλα αυτά αν και εφόσον υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα. Αναρωτηθείτε μόνο που θα πρέπει να πάει η ανεργία, που θα πρέπει να βυθιστεί το μεροκάματο, πόσα λουκέτα θα πρέπει να μπουν σε μικρομεσαίους και επαγγελματίες, πόσοι θα πρέπει να μεταναστεύσουν, πόσοι θα πρέπει να πεθάνουν από «φυσικά αίτια» χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή πρόσβαση σε νοσοκομείο, πόσοι θα πρέπει να μείνουν ανασφάλιστοι σε δουλειές χωρίς μέλλον για να πετύχει η κυβέρνηση πρωτογενές πλεόνασμα. Κι ύστερα πόσοι και πόσοι θα πρέπει να συνεχίσουν να πεθαίνουν, να μένουν άνεργοι, να λιμοκτονούν και να εξαθλιώνονται προκειμένου να διατηρηθεί αυτό το παρά φύση πρωτογενές πλεόνασμα.

Επομένως, η κυβερνώσα παράταξη αν επιθυμεί να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο και να επιτελέσει το έργο που της έχει ανατεθεί από τους δανειστές και τα επιτελεία του ευρώ, τότε δεν αρκεί το παραμύθι της «επερχόμενης ανάκαμψης». Άλλωστε η περίοδος που μπορούσε να ξεγελά και να τρομοκρατεί τον λαό η μηχανή μαύρης προπαγάνδας, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η καθημερινότητα στην οποία καλείται να επιβιώσει όπως-όπως το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, είναι τόσο σκληρή, τρομακτική και εξωφρενικά παράλογη που δεν αφήνει κανένα περιθώριο στα παπαγαλάκια της διατεταγμένη ενημέρωσης (βλέπε μαύρης προπαγάνδας) να ξεγελάσουν το υγιές κομμάτι της κοινωνίας. Και συσσωρεύεται τέτοια οργή και μίσος για όλους τους συντελεστές αυτής της τραγωδίας που μόλις και μετά βίας η κοινωνία και ο λαός κρατιέται στα συγκαλά του.

Η αλήθεια είναι ότι κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς και με πρωτογενές έλλειμμα να μην ξεπερνά το 1 δις ευρώ ανά έτος, το χρηματοδοτικό κενό θα υπερβεί τα 55 δις ευρώ το 2014-2015. Τα υπόλοιπα είναι ηλιθιότητες που συντηρούνται από ένα άθλιο και τιποτένιο σύστημα ενημέρωσης. Βέβαια ο φερόμενος ως πρωθυπουργός κ. Σαμαράς μπορεί άνετα να συνεχίζει την τακτική της σχιζοφρένειας με δηλώσεις για «ανάκαμψη την επόμενη χρονιά». Στον ιδιαίτερο κόσμο όπου ο ίδιος κατοικοεδρεύει με την βοήθεια και της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής, όλα είναι πιθανά.

Η αλήθεια όμως είναι σκληρή. Το χρηματοδοτικό κενό μόνο από το χρέος, ακόμη κι αν επιτευχθούν οι στόχοι της τρόικας, είναι τεράστιο και αδύνατο να καλυφθεί. Ακόμη κι αν η χώρα βγει με την εγγύηση και το μαγείρεμα των ευρωκαρτέλ στις αγορές, θα πρέπει να ετοιμαστεί για επιτόκια που ξεπερνούν το 10% στα δεκαετή ομόλογα. Αυτό σημαίνει μια εκτίναξη του δημόσιου χρέους χωρίς προηγούμενο.

Για μια ακόμη φορά η Ελλάδα θα οδεύσει σ’ ένα νέο δανειακό πακέτο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας αυτή τη φορά, που το αργότερο θα πρέπει να έχει κλείσει αρκετά πριν εκπνεύσει το 1ο εξάμηνο του 2014. Και τότε ότι έχει απομείνει από την δημόσια και ιδιωτική περιουσία θα μεταβιβαστεί αισίως στην κυριότητα του ΕΜΣ για να μας σώσει. Μόνο που κι αυτό δεν θα είναι αρκετό και μέσα έως το τέλος της διετίας θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό με την ανακάλυψη νέου μεγάλου χρηματοδοτικού κενού. Κι αυτό θα συνεχιστεί μέχρι να μην μείνει λίθος επί λίθου σ’ αυτή τη χώρα, που μέχρι να τελειώσουν μαζί της δανειστές, τραπεζίτες, ευρωκράτες και δοσίλογοι θα μοιάζει με κάποια από τις αφρικανικές χώρες που έχουν καταστρέψει ανεπανόρθωτα οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες.

Η καθίζηση της εσωτερικής αγοράς

Τον Οκτώβριο φέτος για 8o συνεχόμενο μήνα η ελληνική οικονομία βρίσκεται με αρνητικό τιμάριθμο σε ετήσια βάση. Έφτασε στο σημείο να εμφανίζει -2,0% τιμάριθμο για τον μήνα Οκτώβριο. Με όλες τις σοβαρές επιφυλάξεις που μπορεί να έχει κανείς για τους δείκτες που παρουσιάζει μια «ανεξάρτητη αρχή» στα χέρια ενός Γεωργίου, οφείλουμε να αναρωτηθούμε. Είναι θετική εξέλιξη αυτός ο αρνητικός τιμάριθμος;

Τον βασικό λόγο της φαινομενικής πτώσης των τιμών μπορεί να τον αντιληφθεί κανείς αν δει την εντυπωσιακή πτώση κατά 9,5% που σημείωσε τον Αύγουστο του 2013 ο δείκτης λιανικών πωλήσεων σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012. Η εξέλιξη του ∆είκτη Κύκλου Εργασιών (σε τρέχουσες τιµές) και του ∆είκτη Όγκου (κύκλος εργασιών σε σταθερές τιµές) στο Λιανικό Εµπόριο, µε έτος βάσης 2005=100,0 για το µήνα Αύγουστο 2013, σύµφωνα µε προσωρινά και διορθωµένα, ως προς τον τυπικό µήνα, στοιχεία, έχει ως εξής:

Ο ∆είκτης Κύκλου Εργασιών, χωρίς τα καύσιµα κατά το µήνα Αύγουστο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Αυγούστου 2012, σηµείωσε µείωση 9,5%, έναντι µείωσης 8,1%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη  σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Ο ∆είκτης Κύκλου Εργασιών, µε τα καύσιµα, κατά το µήνα Αύγουστο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Αυγούστου 2012, σηµείωσε µείωση 8,9%, έναντι µείωσης 7,3%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Ο ∆είκτης Όγκου, χωρίς τα καύσιµα, κατά το µήνα Αύγουστο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Αυγούστου 2012, σηµείωσε µείωση 9,1%, έναντι µείωσης 8,8%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011. 

Ο ∆είκτης Όγκου, µε τα καύσιµα, κατά το µήνα Αύγουστο 2013, σε σύγκριση µε το δείκτη του Αυγούστου 2012, σηµείωσε µείωση 7,8%, έναντι µείωσης 9,3%, που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Με άλλα λόγια η φαινομενική πτώση του τιμάριθμου είναι προϊόν της τρομακτικής καθίζησης που έχει υποστεί η εσωτερική αγορά, η οποία από κάθε άποψη πνέει τα λοίσθια. Το φαινόμενο αυτό είναι πρωτοφανές για την ελληνική οικονομία από το 1959 έως σήμερα. Κι αυτό κανέναν δεν ενδιαφέρει. Κανένας δεν ασχολείται να το εξηγήσει, να το αναλύσει, να δει τέλος πάντων τι σημαίνει για την κατάντια μιας οικονομίας σαν της Ελλάδας.

Έστω κι αν η πτώση αυτή των τιμών σε συνθήκες συνεχιζόμενης ύφεσης αποτελεί τυπικό παράδειγμα «αποπληθωρισμού» (deflation). Ενός αποπληθωρισμού στον οποίο σκόπιμα οδηγήθηκε η ελληνική οικονομία από την τρόικα προκειμένου να πέσει σε μια δίνη αποπληθωρισμού (deflation spiral) με κύριο σκοπό να υποτιμηθεί η αξία όλων των παγίων στοιχείων της (μέσα παραγωγής, υποδομές, ακίνητη περιουσία, φυσικός πλούτος και περιβάλλον).

Η φιλοσοφία που κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά είναι απλή: απαξιώνω σκόπιμα τα πάγια στοιχεία μιας οικονομίας με σκοπό να προσελκύσω το ενδιαφέρον αγοραστών από το εξωτερικό. Η τρόικα, με την αμέριστη βοήθεια των πιο δοσίλογων κυβερνήσεων της ελληνικής ιστορίας, εφάρμοσε μια πολιτική απαξίωσης όχι μόνο της ζωντανής εργασίας, αλλά ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας προκειμένου να την μετατρέψει επίσημα σε μια μάντρα σκραπ για κερδοσκόπους από το εξωτερικό.

Τι κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια;

Με το πρώτο μνημόνιο έβαλαν στο στόχαστρο το λαϊκό εισόδημα. Πρώτα και κύρια των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Το αποτέλεσμα ήταν από 40,5% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας που παρήγαγε η ελληνική οικονομία ως σύνολο και αντιστοιχούσε στην εξαρτημένη εργασία το 2ο τρίμηνο του 2010 (έναντι του 60,5% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας που αντιστοιχούσε την ίδια περίοδο στα ιδιωτικά κέρδη) να βρίσκεται στο 2ο τρίμηνο του 2013 στο 34,9% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας, ενώ τα ιδιωτικά κέρδη στα 65,6%.

Για να πάρουμε μια ιδέα ο μέσος όρος στις χώρες μέλη της ΕΕ ήταν αντίστοιχα για το 2ο τρίμηνο του 2010 για τα ιδιωτικά κέρδη ως μερίδιο της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας μόλις στο 37,3% για να καταλήξει στο 36,9% στο 2ο τρίμηνο του 2013. Αντίστοιχα ο μέσος όρος των χωρών μελών της ευρωζώνης ήταν για το μερίδιο των ιδιωτικών κερδών στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία στο 38,1% για το 2ο τρίμηνο του 2010, ενώ το 2ο τρίμηνο του 2013 κατέληξε 37,5%.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι καμιά χώρα της ΕΕ και της ευρωζώνης δεν διαθέτει ποσοστά κέρδους στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία μεγαλύτερα από την Ελλάδα. Για παράδειγμα η Ιρλανδία έχει 54,9% το 2ο τρίμηνο του 2013 από 52,2% το 20 τρίμηνο του 2010. Η Πορτογαλία έχει 38.0% μερίδιο κερδών στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία το 2ο τρίμηνο του 2013, όταν το 2ο τρίμηνο του 2010 ήταν 36,1%. Η Ισπανία είχε το 2ο τρίμηνο του 2013 μερίδιο κερδών της τάξης του 42,3%, όταν το 2ο τρίμηνο του 2010 είχε 36,6%.

Ενώ στην Ιταλία έπεσε από 41,0% το 2ο τρίμηνο του 2010 στο 38,7% το 2ο τρίμηνο του 2013. Όπως ακριβώς συνέβη και στην Γαλλία και στη Γερμανία και στην Ολλανδία. Κι αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η τρόικα μαζί με τα επιτελεία της ευρωζώνης επιβάλλουν πολιτικές συμπίεσης εργατικού κόστους και οριζόντιων περικοπών με σκοπό την ενίσχυση του μεριδίου των ιδιωτικών κερδών στο συνολικό προϊόν που παράγει η οικονομία.

Η Ελλάδα εκτός από το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις της όλα τα προηγούμενα χρόνια την μετέτρεψαν σε μια οικονομία όπου το μερίδιο των ιδιωτικών κερδών ήταν σε πρωτοφανή επίπεδα σε σύγκριση με το μερίδιο της εξαρτημένης εργασίας, οι πολιτικές της τρόικας συρρίκνωσαν ακόμη περισσότερο το εισόδημα της ζωντανής εργασίας. Κι έτσι βύθισαν την οικονομία σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης όπου η συρρίκνωση της καταναλωτικής δαπάνης, λόγω της κατεδάφισης της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων, επέφερε μια τραγική κατεδάφιση και της επενδυτικής δαπάνης. Το επίπεδο των επενδύσεων (ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου) στην ελληνική οικονομία το 2ο τρίμηνο του 2013 έπεσε στο 12,2% επί της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας, όταν το 2ο τρίμηνο του 2010 ήταν στο 18,3%.

Καταντήσαμε λοιπόν να έχουμε τον υψηλότερο δείκτη κερδών στην ευρωζώνη κι όχι μόνο και ταυτόχρονα τον χαμηλότερο επίπεδο επενδύσεων. Μάλιστα η Ελλάδα έχει έναν από τους χαμηλότερους δείχτες επενδύσεων στον κόσμο, ακόμη και σε σχέση με τις χώρες εκείνες που βρίσκονται σε συνθήκες πολέμου ή εμφύλιου σπαραγμού.

Κερδισμένοι μόνο οι κερδοσκόποι

Τότε ποιος κερδίζει σε μια οικονομία που ενώ το μερίδιο των κερδών αυξάνει, συρρικνώνεται η αγοραστική δύναμη και καταβαραθρώνονται οι επενδύσεις; Πάντως όχι οι οργανωμένες επιχειρήσεις. Ανεξαρτήτως μεγέθους. Αυτές αντιμετωπίζουν τρομακτικό πρόβλημα επιβίωσης και γι’ αυτό προχωρούν σε λουκέτο, μπαίνουν σε εκκαθάριση, ή σηκώνονται και φεύγουν. Σε συνθήκες αποπληθωρισμού δεν μπορεί να επιβιώσει καμιά επιχείρηση που βασίζεται στην εσωτερική αγορά, όσο μεγάλη κι να είναι.

Τι μένει λοιπόν; Η απόλυτη κερδοσκοπία. Πώς; Με τις ιδιωτικοποιήσεις και το γενικό ξεπούλημα. Με το ξέπλυμα χρήματος διαμέσου του εγχώριου τραπεζικού συστήματος. Είναι τυχαίο που το Χρηματιστήριο Αθηνών παρουσιάζει μια τρελή κούρσα ανόδου τιμών; Από τις 5 Ιουνίου 2012 έως τις 31 Οκτωβρίου 2013 ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου ανέβηκε κατά 146% σε ύψος που ξεπέρασε τα 94 μεγαλύτερα χρηματιστήρια παγκόσμια την ίδια περίοδο. Το χρηματιστήριο Αθηνών κινείται σε συναλλαγές που υπερβαίνουν κατά 32 φορές τα εκτιμώμενα κέρδη των εταιρειών του, σε σύγκριση με τον πενταετή μέσο όρο 11 φορές και 14,9 φορές τα προβλεπόμενα κέρδη για το δείκτη Stoxx Europe 600 Index, σύμφωνα με τα στοιχεία του Bloomberg. Μιλάμε για φούσκα πρώτου μεγέθους.

Μιλάμε για μια πρωτοφανή κερδοσκοπική φούσκα με μετοχές τραπεζών και επιχειρήσεων, η οποία ξεκίνησε ουσιαστικά όταν η MSCΙ υποβίβασε την Ελλάδα σε αναπτυσσόμενη αγορά κι έτσι έγινε ποιο εύκολη η προσέλκυση επενδυτών πολύ υψηλού ρίσκου. Ποιος ηγείται αυτής της κερδοσκοπικής κούρσας;

Η Paulson & Co και η JP Morgan Chase & Co ήταν από τις πρώτες που βούτηξαν να επωφεληθούν από τις χαμηλές τιμές των μετοχών. Από κοντά και τα επενδυτικά κεφάλαια υψηλού ρίσκου Renaissance Capital Holdings Ltd. και Templeton Emerging Markets Group.

Ο διαχειριστής κεφαλαίων της JPMorgan, Φρανσέσκο Κόντε, πρωταγωνιστεί στην κούρσα του χρηματιστηρίου Αθηνών αγοράζοντας μετοχές της Jumbo και της Follie Folie. «Οι προοπτικές για την χώρα έχουν αλλάξει εντελώς,» λέει ο Κόντε, που διαχειρίζεται περίπου $ 2,8 δισεκατομμύρια στο Λονδίνο, από το τηλέφωνο στις 24 Οκτωβρίου. «Είμαι πολύ θετικός για την Ελλάδα διότι θεωρώ ότι υπάρχουν πολύ, μα πολύ καλές ευκαιρίες, πολύ καλές επιχειρήσεις και πολύ φθηνές αποτιμήσεις. Η Ελλάδα μόλις εξέρχεται από την κρίση. Επειδή έχουν κόψει τις βάσεις κόστους τους τόσο χαμηλά, η αύξηση της κερδοφορίας θα είναι τεράστια αν έχουμε θετικό ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ.»   

Καταλάβατε τώρα γιατί οι επιμένουν τα επιτελεία των δανειστών και της τρόικας σε θετικό πρόσημο ανάπτυξης για το 2014; Θέλουν πάση θυσία να ενισχύσουν αυτή την κερδοσκοπική κούρσα. Πρόκειται βέβαια για κλασσική τακτική δημιουργίας τεχνητών προσδοκιών. Με την τακτική αυτή όχι μόνο αλλάζουν χέρια τα πακέτα μετοχών του εισηγμένων εταιρειών, αλλά μετατρέπονται σε έρμαια της κερδοσκοπικής μανίας των συγκεκριμένων επενδυτικών κεφαλαίων. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι αφενός η φτήνια των μετοχών σε σχέση τα πάγια περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών που αγοράζουν κι επομένως το δυνητικό κέρδος από ένα γενικό ξεπούλημα, όπως και η δημιουργία προσδοκιών που θα ανατιμήσει τις μετοχές για να κερδίσουν από την υπεραξία.

Όπως και να έχει είναι μια φούσκα που θα οδηγήσει τις τελευταίες εταιρείες σε χέρια κερδοσκόπων που ειδικεύονται στην επιχειρηματική της λεηλασίας και της αρπαχτής χωρίς προοπτική. Μόλις καταρρεύσει η αγορά των μετοχών, οι εταιρείες αυτές θα απομείνουν ερείπια και θα πουληθούν για σκραπ σε μια οικονομία που χειμάζει χωρίς επενδύσεις.

Τα κοράκια όμως δεν έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον τους μόνο στις υποτιμημένες επιχειρήσεις. ΗPaulson & Co ήδη αγόρασε δικαιώματα μετοχών της Alpha Bank, δηλαδή warrants για 7,41 πρόσθετες μετοχές για κάθε κοινή μετοχή της τράπεζας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Paulson & Coήταν από μια από τους πρωταγωνιστές στην φούσκα των ακινήτων υψηλού ρίσκου στις ΗΠΑ και ειδικεύεται σε κερδοσκοπία με ακίνητα.

Επίσης η Third Point ανακοίνωσε από τον περασμένο Απρίλιο ότι θα δημιουργήσει ένα εξειδικευμένοHedge Fund ειδικά για την Ελλάδα, ενώ η Fairfax Financial Holdings Ltd, ένας όμιλος ετερογενών δραστηριοτήτων με επενδύσεις από ζωοτροφές στον Καναδά έως ιρλανδικές τράπεζες, αγόρασε μετοχές σε δύο ελληνικές εταιρείες το τρέχον έτος. Θα πληρώσει περίπου € 164 εκατομμύρια ($ 226 εκατομμύρια) για να αυξήσει το μερίδιό της στην Eurobank Properties Real Estate Investment Co(EUPRO) έως 42% από το 19%. Επίσης, αύξησε τη συμμετοχή του στην Μυτιληναίος Α.Ε. (ΜΥΤΙΛ) στο 5,2%.

Οι τοποθετήσεις αυτές προϊδεάζουν για το μακελειό που έχει να γίνει στα ακίνητα στην Ελλάδα σε βάρος φυσικά της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας των ελλήνων πολιτών, αλλά και σε υποδομές στρατηγικής σημασίας όπως της ενέργειας.

Οι ζωτικοί δείκτες σε ελεύθερη πτώση

Η πτώση των τιμών θα ήταν θετικό γεγονός αν συνοδευόταν, ή ήταν αποτέλεσμα της ανόδου της παραγωγής και της παραγωγικότητας της οικονομίας. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντίθετα η παραγωγική βάση της οικονομίας συνθλίβεται. Η τελική καταναλωτική δαπάνη (νοικοκυριών και γενικής κυβέρνησης) ως προς το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους μειώθηκε κατά το 2οτρίμηνο του 2013 κατά 6,3%. Ενώ ο ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου – δηλαδή το σύνολο των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία – έπεσε κατά 15,2%.

Επομένως η πτωτική τάση του τιμάριθμού σε συνθήκες συνεχιζόμενης πτώσης του εισοδήματος, της καταναλωτικής και επενδυτικής δαπάνης, αλλά και του λιανικού τζίρου στην αγορά, υποδηλώνει μια άγρια κρίση «αποπληθωρισμού». Η αναγκαστική πτώση των τιμών συμπιέζει τα επιχειρηματικά κέρδη και οδηγεί στο μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων, ακόμη και των μεγαλύτερων. Κι επομένως το αμέσως επόμενο διάστημα θα δούμε να γιγαντώνεται ακόμη περισσότερο το κύμα λουκέτων και χρεοκοπιών όχι μόνο στις μικρές και μεσαίες, αλλά και στις μεγάλες, όπως και στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.

Με τον τρόπο αυτό ο «αποπληθωρισμός» δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο κατάρρευσης για την οικονομία. Η απασχόληση ως συνέπεια της διόγκωσης των χρεοκοπιών και των λουκέτων θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, ενώ το καθεστώς πλήρους ασυδοσίας της εργοδοσίας θα διογκώσει ακόμη περισσότερο την στρατιά των εργαζομένων χωρίς καταβολή δεδουλευμένων, αλλά θα φορτώσει περισσότερα χρέη σε τράπεζες, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, που θα κληθούν να καλύψουν τα νοικοκυριά με νέα χαράτσια.

Η ανεργία στην Ελλάδα έχει υπερτριπλασιαστεί από το 2008, όταν η χώρα εισήλθε σε ύφεση με την οικονομία να έχει συρρικνωθεί κατά το ένα πέμπτο στο ίδιο διάστημα. Μόνο που αυτό δεν είναι φυσιολογικό, ούτε αποτέλεσμα γενικά της ύφεσης. Τόσο η συνεχιζόμενη ύφεση, όσο και η εκτόξευση της ανεργίας οφείλονται πρωτίστως στις πολιτικές που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση και επιβάλλονται από την τρόικα.

Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικές συνέπειες μιας αόριστης και απροσδιόριστης ύφεσης. Ούτε η ανεργία είναι μια δυστυχής σύμπτωση.

Για να καταλάβουμε την κατακόρυφη πτώση της οικονομίας και το γιατί δεν πρόκειται να ανακάμψει η ανεργία, ούτε η οικονομία πρέπει να δούμε τα στοιχεία για τις επενδύσεις. Μιλάμε για ακαθάριστο σχηματισμό παγίου κεφαλαίου, δηλαδή πραγματικές επενδύσεις κι όχι εικονικές με αγορές μετοχών, ή άλλων τίτλων. Οι επενδύσεις ως % του ΑΕΠ στην Ελλάδα για το έτος 2013 προβλέπονταν να είναι 13.198% επί του ΑΕΠ. Αυτό θα καθιστούσε την Ελλάδα Νο 164 στην παγκόσμια κατάταξη, σύμφωνα με το επίπεδο των επενδύσεων ως % του ΑΕΠ για το έτος 2013. Μέσος όρος των επενδύσεων στον κόσμο ως % του ΑΕΠ είναι 22,20%. Η Ελλάδα είναι 9 ποσοστιαίες μονάδες λιγότερες από τον μέσο όρο. Τελικά απ’ ότι φαίνεται η χώρα θα βρεθεί με επίπεδο επενδύσεων γύρω στο 12% του ΑΕΠ για το 2013. Δηλαδή πολύ χειρότερα απ’ ότι προβλεπόταν.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Πρώτο: Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσο χαμηλό επίπεδο επενδύσεων. Το 1980 ήταν 25,1% επί του ΑΕΠ. Το 1990 ήταν 22,3% του ΑΕΠ. Ενώ το 2000 ήταν 23,3% του ΑΕΠ. Σε ολόκληρη αυτήν την περίοδο το μέσο επίπεδο επενδύσεων παγκόσμια ως % του ΑΕΠ κυμάνθηκε γύρω στο 24%.

Δεύτερο: Η κατακόρυφη άνοδος της ανεργίας που δεν έχει σχέση με κανένα κύκλο όπως διαπιστώνει κανείς από τα στοιχεία. Αντίθετα έχει δυο βασικές αφετηρίες. Πρώτο, την συστηματική ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και της αγοράς εργασίας που ξεκίνησε στη δεκαετία του 1990 κυρίως με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και κλιμακώθηκε με τις κυβερνήσεις Σημίτη και εκτόξευσαν για πρώτη φορά σε ιστορικό υψηλό την ανεργία γύρω στο 9%. Δεύτερο, το άνοιγμα της οικονομίας με όρους εξωστρέφειας και κατάργησης της προστασίας της εσωτερικής παραγωγής με αποτέλεσμα τη δημιουργία μια αγοράς εργασίας με εφήμερη απασχόληση και προσωρινή εργασία. Αυτός είναι κύρια ο λόγος, μαζί με την παρασιτικοποίηση της οικονομίας που κορυφώθηκε στα χρόνια του ευρώ, που η ανεργία εκτινάχθηκε σε νέα ύψη.

Τρίτο: Με την επιβολή του καθεστώτος της τρόικας και των πολιτικών της η αγορά εργασίας κυριολεκτικά συντρίφτηκε και έτσι η ανεργία άρχισε να καλπάζει σε πρωτοφανή ιστορικά επίπεδα. Για να επανέλθει στο επίπεδο του 10% θα πρέπει για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες οι επενδύσεις να φτάσουν στο μέσο όρο των προηγούμενων τριών δεκαετιών, γύρω στο 23%. Να ανέβει δηλαδή κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες από το επίπεδο του 2013 και να κρατηθεί εκεί για τρεις δεκαετίες ώστε να απορροφήσει όλους τους επιπλέον ανέργους.

Αυτά βέβαια θεωρητικά. Γιατί δεν αρκεί το επίπεδο των επενδύσεων. Χρειάζονται ευρύτατες επενδύσεις στην παραγωγή. Και για να υπάρξει παραγωγή με δυναμική αυτοτελούς ανάπτυξης, απαιτείται ενεργό καθεστώς προστασίας της. Διαφορετικά θα συνεχίζεται η παρασητικοποίηση της οικονομίας, ακόμη κι αν επανέλθει κάπως το επίπεδο επενδύσεων. Πράγμα φυσικά αδύνατο.

Άντε λοιπόν και πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα. Στραγγίξαμε μέχρι θανάτου το ελληνικό νοικοκυριό, τον ελευθεροεπαγγελματία και τις επιχειρήσεις κι έτσι πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα. Και λοιπόν; Πρωτογενή πλεονάσματα πέτυχε ο κρατικός προϋπολογισμός της Ελλάδας από το 1994 έως το 2002. Κυμάνθηκαν από 2,0% έως 4,5% επί του ετήσιου ΑΕΠ. Και λοιπόν; Αναχαιτίστηκε μήπως η δυναμική του χρέους; Ελάχιστα και για λίγο. Μόλις για δυο-τρία χρόνια. Κι έπειτα ξανά προς τη δόξα τραβά.

Να θυμηθούμε εδώ ότι αυτά τα εφήμερα πρωτογενή πλεονάσματα δημιουργήθηκαν αφενός εκτός ευρώ, δηλαδή με τη δραχμή και αφετέρου σε συνθήκες οικονομικής ανόδου. Έχει μεγάλη σημασία να το τονίσουμε. Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι αύξηση του μεριδίου που καρπούται το κράτος από την πίτα εισοδημάτων που παράγει η οικονομία. Την εποχή εκείνη το κράτος πέτυχε έστω και προσωρινά πρωτογενή πλεονάσματα αρπάζοντας με τους γνωστούς αντικοινωνικούς τρόπους του μεγαλύτερο μερίδιο από μια πίτα που συνολικά αύξαινε. Όταν η αύξηση του μεριδίου του κράτους ξεπέρασε την αύξηση των εισοδημάτων που παρήγαγε η οικονομία, τότε άρχισε η βουτιά στην οικονομία που για να αποτραπεί το κράτος άρχισε πάλι να αυξάνει τις δαπάνες του πάνω από τα έσοδά του.

Σήμερα το κράτος και τα αφεντικά του επιχειρούν να αρπάξουν ένα όλο και μεγαλύτερο μερίδιο από μια πίτα που όλο και συρρικνώνεται. Κι όσο μεγαλύτερο μερίδιο προσπαθούν να αρπάξουν για να πληρώσουν τους τοκογλύφους, τώρα περισσότερο μειώνεται η πίττα που παράγει η οικονομία γιατί δεν απομένουν ικανά εισοδήματα για να ανακυκλωθούν σ’ αυτήν. Είναι απλή λογική όσο και η αριθμητική πράξη 1+1=2.

Χωρίς ταχύρρυθμη άνοδο της παραγωγής και μαζικότατες επενδύσεις σ’ αυτήν (με προτεραιότητα στον πρωτογενή τομέα, αλλά και στον δευτερογενή) δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη και αναχαίτιση της ανεργίας. Χωρίς εθνικό νόμισμα και καθεστώς προστασίας της εγχώριας παραγωγής, είναι αδύνατο να χρηματοδοτηθούν – ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες – οι επενδύσεις που χρειάζονται στην παραγωγή και να αποδώσουν με όρους νέων θέσεων σταθερής απασχόλησης. Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Πρόκειται για ιστορίες για αγρίους που ο λαός και η χώρα πληρώνει ήδη πολύ ακριβά.

Δημοσιεύτηκε στο Crash του Δεκεμβρίου 2013

Πηγή: «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ»

Δ. Καζάκης: «Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην κοιλιά ενός θηρίου»

http://www.toxwni.gr/ellada/item/11004-d-kazakis-simera-i-ellada-brisketai-stin-koilia-enos-thiriou#.UuBw3aEo-NZ

"Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην κοιλιά ενός θηρίου. Έχει αρχίσει η διαδικασία της πέψης και το θηρίο ετοιμάζεται να μας αφοδεύσει. Κάποιοι αυτό το θεωρούν επιτυχία γιατί θα βγεις αλλά φαντάσου σε τι κατάσταση θα βρίσκεσαι". - See more at: http://www.toxwni.gr/ellada/item/11004-d-kazakis-simera-i-ellada-brisketai-stin-koilia-enos-thiriou#.UuBxQ6Eo-Na

Η εκδήλωση που διοργάνωσε το ΕΠΑΜ για την παρουσίαση του προγράμματος των εκατό πρώτων ημερών μιας κυβέρνησης παλλαϊκού μετώπου με θέμα "Πώς θα περάσουμε σε εθνικό νόμισμα" στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία με τον κόσμο να ξεχειλίζει από το σινεμά Καλυψώ στην Καλλιθέα. - See more at: http://www.toxwni.gr/ellada/item/11004-d-kazakis-simera-i-ellada-brisketai-stin-koilia-enos-thiriou#.UuBxQ6Eo-Na

Η εκδήλωση που διοργάνωσε το ΕΠΑΜ για την παρουσίαση του προγράμματος των εκατό πρώτων ημερών μιας κυβέρνησης παλλαϊκού μετώπου με θέμα "Πώς θα περάσουμε σε εθνικό νόμισμα" στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία με τον κόσμο να ξεχειλίζει από το σινεμά Καλυψώ στην Καλλιθέα. - See more at: http://www.toxwni.gr/ellada/item/11004-d-kazakis-simera-i-ellada-brisketai-stin-koilia-enos-thiriou#.UuBxQ6Eo-Na

Η εκδήλωση που διοργάνωσε το ΕΠΑΜ για την παρουσίαση του προγράμματος των εκατό πρώτων ημερών μιας κυβέρνησης παλλαϊκού μετώπου με θέμα "Πώς θα περάσουμε σε εθνικό νόμισμα" στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία με τον κόσμο να ξεχειλίζει από το σινεμά Καλυψώ στην Καλλιθέα. - See more at: http://www.toxwni.gr/ellada/item/11004-d-kazakis-simera-i-ellada-brisketai-stin-koilia-enos-thiriou#.UuBxQ6Eo-Na

ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ: ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ 100 ΗΜΕΡΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ‏

Εκστρατεία ενημέρωσης σε όλη την Ελλάδα

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο - επειδή δεν αρκούν οι διαπιστώσεις, ούτε να λέμε μόνο τι θέλουμε, αλλά πρέπει να πούμε και το πώς θα φτάσουμε στους στόχους μας -  προχώρησε στην εκπόνηση λεπτομερούς Προγράμματος που αναλύει ακριβώς τον τρόπο και το παρουσιάζει στις 22 Ιανουαρίου στην Καλλιθέα, στον κινηματογράφο ΚΑΛΥΨΩ (Γρ. Λαμπράκη & Καλυψούς, δίπλα στο Δημοτικό Στάδιο) .

Για μια ακόμα φορά το Ε.Πα.Μ. πρωτοπορεί. Απέναντι στα ιλουστρασιόν προγράμματα - ευχολόγια των άλλων, επεξεργασμένα από στρατιές επαγγελματιών επικοινωνιολόγων, που επί της ουσίας δεν δεσμεύουν κανέναν και για τίποτα, εμείς αντιπαραθέτουμε τη δική μας πολιτικά άρτια και επιστημονικά τεκμηριωμένη -και γιʼ αυτό απολύτως δεσμευτική- πρότασή μας, για το πώς θα περάσουμε σε Εθνικό Κρατικό νόμισμα.

Επεξεργασμένη σε βάθος, σε απόλυτη συνέπεια των ιδρυτικών αρχών του Μετώπου, δεν μένει στην ανάλυση του τι συμβαίνει και τι προτείνει για να αλλάξουν τα πράγματα σε μια αληθινά προοδευτική κατεύθυνση για την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, αλλά - και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά - συνθέτει λεπτομερώς και βήμα το βήμα το πώς! Επειδή υπάρχει η λύση και είναι η μοναδική.

Καθήκον δικό μας, όλων των μελών του Ε.Πα.Μ., είναι το Πρόγραμμά μας να φτάσει σε κάθε σπίτι και να γίνει κτήμα και εργαλείο στα χέρια ολόκληρου του ελληνικού λαού. Έτσι, ξεκινάμε μια μεγάλη πορεία προς τον ελληνικό λαό με σκοπό να τον ενημερώσουμε για τη λύση. Ξεκινώντας από την Αθήνα θα προχωρήσουμε σε ολόκληρη την Αττική, για να συνεχίσουμε σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Η πορεία αυτή θα δώσει την δυνατότητα να αναπτυχθεί πλούσιος διάλογος με κάθε πολίτη, για όλα τα θέματα, που αφορούν τη μετάβαση σε Εθνικό νόμισμα. Όπως το Ε.Πα.Μ. κάνει πάντα σε κάθε συγκέντρωση, σε κάθε ομιλία, θα απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα. Γιατί το Ε.Πα.Μ. έχει τις απαντήσεις, έχει τις λύσεις, έχει τη βούληση και σταδιακά αποκτά τη δύναμη, έτσι ώστε μαζί με το λαό να τις υλοποιήσει.

 http://youtu.be/W9Q7BonD8AE

ΑΝΑΤΡΟΠΗ! Τοπικό νόμισμα σε Δήμο της Κρήτης!

ΑΝΑΤΡΟΠΗ! Τοπικό νόμισμα σε Δήμο της Κρήτης!


Η ιδέα είναι αν μη τι άλλο πρωτοποριακή και προέρχεται από μια πλειοψηφούσα παράταξη, που κατά το κοινώς ομολογούμενο είναι μάλλον συντηρητική, ωστόσο, η ανάγκη και η ανέχεια μιας ολόκληρης κοινωνίας έσπρωξε τους τοπικούς παράγοντες να εξετάσουν αυτή την επαναστατική λύση στην κρίση.
Την πρόταση καταθέτει ο αντιδήμαρχος των τεχνικών υπηρεσιών, στο Δήμο Ιεράπετρας, Μανόλης Ζαφειράκης, ο οποίος με μια ομάδα ανθρώπων, τόσο του Δήμου, όσο και του εμπορικού κόσμου , εξετάζουν με τη βοήθεια νομικών και οικονομολόγων την καθιέρωση τοπικού νομίσματος. Λέει για το θέμα στ candianews.gr : «Είμαστε στο στάδιο κατά το οποίο εξετάζουμε πως μπορεί να υλοποιηθεί νομικά και πρακτικά. Με το χρήμα που θα τυπώσουμε εμείς θα μπορέσουμε να αναστήσουμε την τοπική αγορά. Αυτή τη στιγμή ο Δήμος κοντεύει να χρεοκοπήσει γιατί μας χρωστάνε πολλοί επιχειρηματίες και δε μπορούν να μας πληρώσουν, δεν έχουν. Εμείς δεν έχουμε χρήματα και δε μπορούμε, ούτως ή άλλως να κάνουμε προσλήψεις. Με το δικό μας νόμισμα, θα μπορούμε να πληρώνουμε υπαλλήλους, οι υπάλληλοι θα πληρώνουν τα καταστήματα και τον έμπορα και ο έμπορας εμάς. Και έτσι θα μειώνει το χρέος του. Θα κινηθούν τα μαγαζιά, που τώρα δε δουλεύουν. Μπορεί ο υπάλληλος να πληρώνεται μεικτά, σε ευρώ και σε τοπικό νόμισμα. Έτσι, θα χρειαστεί να το καταναλώσει εδώ, στην Ιεράπετρα.»

Το μεγάλο εμπόδιο είναι η νομική υπόσταση του εγχειρήματος, μιας και η ύπαρξη ενός τοπικού νομίσματος θα βρει σθεναρή αντίσταση από το κεντρικό κράτος των Αθηνών. Σίγουρα, δεν θα αρέσει σε κανένα υπουργό Οικονομικών, λόγω μη είσπραξης ΦΠΑ. Για αυτό το θέμα λέει ο αντιδήμαρχος, ότι «ούτως ή άλλως σε κάποια πράγματα δεν υφίσταται το ΦΠΑ. Αν εγώ δώσω στο γιο μου χρήματα, ο οποίος υπηρετεί στο στρατό, θα του ζητήσω απόδειξη; Γιατί να μην θεωρήσουμε την Ιεράπετρα μια μεγάλη οικογένεια;»
Ποια όμως είναι η ανταπόκριση της τοπικής κοινωνίας αλλά και της παράταξης και του ίδιου του δημάρχου Ιεράπετρας, κ. Σ. Αναστασάκη; « Ο κόσμος και ο ίδιος ο δήμαρχος το βλέπουν θετικά. Υπάρχει ανταπόκριση. Κάποιους τους ξενίζει το πρακτικό θέμα. Και, βέβαια, τόσο ο δήμαρχος, όσο και πολλοί ακόμη, ανησυχούν για το νομικό θέμα. Για αυτό περιμένουμε από τους δικηγόρους, στους οποίους έχουμε απευθυνθεί, να μας πουν πως αυτό μπορεί να γίνει. Αλλά πάνω από όλα για να γίνει πράξη πρέπει να το θελήσει ο κόσμος, πρέπει οι επαγγελματίες , κυρίως, να είναι ενεργοποιημένοι, ειδικά αυτοί που χρωστάνε. Και το δεύτερο είναι να σταθεί ο Δήμος στο ύψος των περιστάσεων.»
Το όνομα του νομίσματος είναι υπό συζήτηση, πιθανότερη είναι κάποια ονομασία που θα παραπέμπει στον τόπο και ειδικά στην ιστορία της περιοχής.
Κλείνοντας μας λέει ο αντιδήμαρχος ότι την ιδέα του την εμπνεύστηκε από ένα ιστορικό γεγονός, έχει υπάρξει αυτόνομη οικονομικά κοινότητα, το Βέργκλ της Αυστρίας. Υπάρχουν άπειρες αναφορές στο διαδίκτυο για αυτή την κοινότητα. «Το πείραμα αυτό είχε γίνει το 1932, μια κατεστραμμένη οικονομικά κοινότητα, με τεράστια ανεργία, ανέκαμψε μέσα σε 2 χρόνια, είχε τέτοια απήχηση , που διαδόθηκε σε όλες τις γύρω κοινότητες .» Ωστόσο, το κεντρικό κράτος και βέβαια η κεντρική Τράπεζα φρόντισαν να τελειώσει γρήγορα θέτοντας εκτός νόμου όποιον «έκοβε» τέτοια νομίσματα.

Να προσθέσουμε στις ιστορικά καταγεγραμμένες «αυτόνομες» οικονομικά κοινότητες και το Φιλετίνο, στην Ιταλία, που πρόσφατα, το 2011, εξέδωσε το δικό του νόμισμα, το Φιορίτο, αποκηρύσσοντας , μάλιστα, το ευρώ. Το Φιλετίνο γνώρισε ακαριαία άνθιση με το Φιορίτο, βέβαια, ίσως ο λόγος να ήταν και οι τουρίστες, γιατί από κει που ήταν παγκοσμίως άγνωστο, ξαφνικά έγινε διάσημο, ως το «γαλατικό» χωριό που αντιστέκεται…






http://www.candianews.gr/2014/01/09/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81/

ΣΤΗΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΜΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

http://watervolo.blogspot.gr/2014/01/blog-post_9.html

Πέμπτη, 9 Ιανουαρίου 2014

ΣΤΗΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΜΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

Μετά τις Σταγιάτες και την Πορταριά, σειρά πήρε ο Άγ.Βλάσσης στο χορό των συνελεύσεων, με αφορμή το σχέδιο κανονισμού άρδευσης που συντάχθηκε από την ΔΕΥΑΜΒ και δόθηκε για διαβούλευση στα τοπικά συμβούλια, εν αγνοία των κατοίκων των χωριών.

Χτες, Τετάρτη 8/1 έγινε συνέλευση στον Άγ.Βλάσση , όπως προβλέπεται από το άρθρο 85 του Καλλικρατικού Νόμου 3852/2010, στην οποία οι κάτοικοι του χωριού αποφάσισαν ομόφωνα να ζητήσουν να επανέλθει η διαχείριση της άρδευσης στο παλιό καθεστώς, δηλαδή να γίνεται στα χωριά με την ευθύνη Τοπικής Επιτροπής Άρδευσης.

Οι κάτοικοι του χωριού δεν συζήτησαν το σχέδιο κανονισμού, καθότι δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα της ΔΕΥΑΜΒ να είναι ιδιοκτήτης και να εκμεταλλεύεται τα νερά των πηγών και των ρεμάτων, τις δεξαμενές , τους υδραύλακες και όλες γενικά τις εγκαταστάσεις της άρδευσης τις οποίες κατασκεύασε η κοινότητα με δικά της έξοδα και εθελοντική εργασία.

Υπενθυμίζουμε ότι παρόμοιες αποφάσεις πάρθηκαν στις συνελεύσεις στην Πορταριά και τις Σταγιάτες, ενώ αναμένεται να οριστούν από τα τοπικά συμβούλια ημερομηνίες για συνελεύσεις στη Μακρινίτσα, τη Δράκεια, τα Άνω Λεχώνια και την Άλλη Μεριά.

Με αυτό τον αμεσοδημοκρατικό τρόπο, τα χωριά απαντούν στην αυταρχικότητα της Δημοτικής Αρχής την οποία εξακολουθούν να καλούν σε διάλογο πάνω σε όλα τα ζητήματα του νερού , από μηδενική βάση.

Είναι ικανοί για το μεγαλύτερο ψέμα γιατί είναι ικανοί για τα χειρότερα!

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια! Έτσι λέει ένα απόφθεγμα του λαού μας. Αυτό είναι γενικά σωστό. Εκτός κι αν έχεις να κάνεις με τους Σαμαροβενιζέλους, όπου το ψέμα είναι τρόπος ζωής, ορισμός της ύπαρξής τους. Είναι ικανοί να σου πουν ότι μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα ο ήλιος λάμπει! Αρκεί κάτι τέτοιο να είναι προσοδοφόρο για τους ίδιους και τα αλλότρια συμφέροντα που υπερασπίζονται. Είναι ικανοί για το μεγαλύτερο ψέμα γιατί πολύ απλά είναι ικανοί για τα χειρότερα!

Κι ενώ η χώρα καταρρέει με την ύφεση να έχει μετεξελιχθεί σε «σπιράλ αποπληθωρισμού», πρωτοφανές για την ελληνική οικονομία, ο φερόμενος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, Σαμαράς με το γνωστό του σπινθηροβόλο βλέμμα αλά Σπιρτούλη επιμένει να λέει: «Τώρα πια δεν ζητάμε κάθε μήνα δανεικά απ’ έξω για να επιβιώσουμε. Καταφέραμε για πρώτη φορά, εδώ και πολλά χρόνια, αυτό που είναι αυτονόητο για κάθε σοβαρή χώρα: να καλύπτουμε μόνοι μας τις άμεσες ανάγκες μας. Αυτό είναι που λέμε το πρωτογενές πλεόνασμα, που κανείς δεν περίμενε να πετύχουμε φέτος. Κι όμως τα καταφέραμε… Κάναμε, έτσι, το πρώτο μεγάλο βήμα για να σταθούμε στα πόδια μας. Και για να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθησή μας ως λαός, και την ανεξαρτησία μας ως χώρα. Κάναμε και το δεύτερο μεγάλο βήμα: βάλαμε τέλος στο φαύλο κύκλο της ύφεσης. Μετά από έξι ατέλειωτα, οδυνηρά χρόνια, το 2014 ανατέλλει με προοπτικές Ανάκαμψης. Και με προσδοκίες όλο και ταχύτερης Ανάπτυξης στη συνέχεια. Το πλεόνασμα και η ανάκαμψη δεν είναι γκρίζοι αριθμοί, δεν είναι απλά οικονομικά μεγέθη… Είναι το θεμέλιο της Ανεξαρτησίας μας από δω και μπρος. Είναι το θεμέλιο της Ελπίδας μας για το μέλλον. Κι ακόμα, το μεγαλύτερο μέρος από το φετινό πλεόνασμα θα το επιστρέψουμε στην κοινωνία. Πότε; Στους επόμενους μήνες! Σε ποιους; Μα στους πιο αδύναμους και στους πιο αδικημένους. Όπως ακριβώς έχουμε υποσχεθεί.»

Μάλιστα! Έχει νόημα να πούμε ότι από την αρχή ως το τέλος δεν υπάρχει ούτε ίχνος αλήθειας σ’ αυτή την δήλωση; Έχει κανένα νόημα να θυμίσουμε ότι η ίδια η Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 προβλέπει νέο δανεισμό για το ελληνικό δημόσιο της τάξης των 63,5 δις ευρώ; Έχει νόημα να θυμίσουμε ότι στην ίδια την Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014 (σ. 80) προβλέπεται από την ίδια την κυβέρνηση συνολικό έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης της τάξης των 23,1 δις ευρώ, ή 12,6% του ΑΕΠ; Έχει νόημα να σημειώσουμε ότι η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας στο τελευταίο της Στατιστικό Δελτίο της Οικονομικής Συγκυρίας, τεύχος 152 (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2013), προβλέπει πρωτογενές έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού της τάξης των 708 εκατ. ευρώ, ή 0,4% του ΑΕΠ, ενώ συνολικό έλλειμμα 6,8 δις ευρώ, ή το 3,7% του ΑΕΠ για το 2013 (σ. 133);

Δεν έχει καμιά σημασία τι λένε τα στοιχεία. Ούτε τι βιώνει ο μέσος Έλληνας πολίτης. Η κυβερνώσα συμμορία απλά θα λέει τα δικά της, ότι κι αν συμβαίνει. Προβλέπει ανάκαμψη για το 2014, με τον ίδιο τρόπο που η τρόικα, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προέβλεπαν ανάκαμψη της Ελλάδας από τα τέλη του 2010. Θυμάστε τα παραμύθια και τα φούμαρα που έλεγαν;

Ούτε έχει κανένα νόημα να πούμε ότι μέσα στις γιορτές η επιδείνωση που επήλθε ήταν πρωτοφανής. Έχει νόημα να θυμίσουμε την είδηση ότι μειωμένος κατά 10% σε σχέση με πέρυσι ήταν ο τζίρος των εμπορικών επιχειρήσεων στη διάρκεια των εορτών και κυμάνθηκε στα 6,8 δισ. ευρώ. «Σε σύγκριση με τη μείωση των εισοδημάτων των καταναλωτών κατά τουλάχιστον 32% πρέπει να μας ικανοποιεί», αναφέρει σε άρθρο του για τη νέα χρονιά ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου Βασίλης Κορκίδης. Μάλλον πρόκειται για κακής ποιότητας χιούμορ του κ. προέδρου.

Από μείωση σε μείωση

Υπενθυμίζεται ότι το 2013, σε εμπορικές Α.Ε. και ΕΠΕ οι πωλήσεις και τα μεικτά κέρδη σημείωσαν για πέμπτο συνεχές έτος πτώση, κατά 10,5% και 13,4% αντίστοιχα. Το καθαρό λειτουργικό αποτέλεσμα παρά τον περιορισμό των δαπανών, παρέμεινε ζημιογόνο, ωστόσο, οι ζημίες των επιχειρήσεων περιορίστηκαν σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Αν προσθέσει κανείς σ’ αυτό το χαράτσωμα από την εφορία, αλλά και τα τρελά πλέον χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τότε καταλαβαίνουμε γιατί μέσα στις γιορτές εμφανίστηκε ένα τσουνάμι λουκέτων κυρίως μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, ενώ οι απολύσεις ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο.

Να θυμηθούμε ότι πέρυσι ο τζίρος μειώθηκε στα 7,6 δισ. ευρώ στην αγορά κατά την περίοδο των εορτών, έναντι 9,2 δισ. ευρώ που ήταν το 2011, σύμφωνα πάλι με δηλώσεις του προέδρου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Βασίλη Κορκίδη. Τα μειωμένα έσοδα της χριστουγεννιάτικης περιόδου, που εκτιμώνται σε 20%, αντικατοπτρίζουν την ευρύτερη συρρίκνωση δραστηριότητας που υπέστη ο εμπορικός κλάδος καθ’ όλη τη διάρκεια του 2012, καθώς, όπως δήλωνε ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ πέρυσι, ο τζίρος κατέπεσε κατά περίπου 10 δισ. ευρώ, από τα 60 δισ. που ήταν το 2011.

Με τα δεδομένα αυτά ο τζίρος της εορταστικής αγοράς το 2013 έπεσε γύρω στο 11,3% του τζίρου που υπήρχε το 2011. Αν σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα έχει υποστεί την μεγαλύτερη περικοπή μισθών σ’ ολόκληρη την ΕΕ και ότι οι μισθοί της έχουν βρίσκονται το γ τρίμηνο του 2013 στο 80% των μισθών του 2008 σε τρέχουσες τιμές, καταλαβαίνει κανείς γιατί δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να επιβιώσει η εσωτερική αγορά.

Μάλιστα, τα τελευταία στατιστικά δεδομένα δείχνου μια νέα ραγδαία επιδείνωση τους αμέσως επόμενους μήνες. Ο Γενικός ∆είκτης Κύκλου Εργασιών στη Βιοµηχανία (σύνολο εγχώριας και εξωτερικής αγοράς) του µηνός Οκτωβρίου 2013, σε σύγκριση µε τον αντίστοιχο ∆είκτη του Οκτωβρίου 2012, παρουσίασε µείωση κατά 9,3%, έναντι αύξησης 18,9% που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011. Ο µέσος Γενικός ∆είκτης του δωδεκαµήνου Νοεµβρίου 2012 – Οκτωβρίου 2013, σε σύγκριση µε τον ίδιο ∆είκτη του δωδεκαµήνου Νοεµβρίου 2011 – Οκτωβρίου 2012, παρουσίασε µείωση κατά 4,2%, έναντι αύξησης 3,2% που σηµειώθηκε από τη σύγκριση των αντίστοιχων προηγούµενων δωδεκαµήνων.

Ο Γενικός ∆είκτης Νέων Παραγγελιών στη Βιοµηχανία (σύνολο εγχώριας και  εξωτερικής αγοράς) του µηνός Οκτωβρίου 2013, σε σύγκριση µε τον αντίστοιχο  ∆είκτη του Οκτωβρίου 2012, παρουσίασε µείωση κατά 17,5%, έναντι αύξησης 15,3%  που σηµειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011. Ο µέσος Γενικός ∆είκτης του δωδεκάµηνου Νοεµβρίου 2012 – Οκτωβρίου 2013, σε  σύγκριση µε τον ίδιο ∆είκτη του δωδεκάµηνου Νοεµβρίου 2011 – Οκτωβρίου 2012,  παρουσίασε µείωση κατά 6,7%, έναντι µείωσης 6,8% που σηµειώθηκε από τη  σύγκριση των αντίστοιχων προηγούµενων δωδεκαµήνων.

Τα δεδομένα αυτά θα έχουν δραματική επίδραση τόσο στο επίπεδο επενδύσεων της ελληνικής οικονομίας, που ήδη είναι από τα 7 χαμηλότερα του πλανήτη, στην απασχόληση τόσο στη βιομηχανία, όσο και στο εμπόριο, όπως και στο εξωτερικό ισοζύγιο μιας και μειωθεί δραστικά η έτσι ή αλλιώς ανεμική εξαγωγική δραστηριότητα της ελληνικής οικονομίας.

Όμως, μην νοιάζεστε. Η κυβερνώσα συμμορία των αφεντικών του κ. Τομπούλογλου και του κ. Κάντα, που αποκάλυψαν μια μικρή παρωνυχίδα του κολοσσιαίου πάρτι με το δημόσιο χρήμα και τις μίζες που συντηρούν τα πολιτικά κόμματα εναλλαγής στην εξουσία, επιμένει: έρχεται η ανάκαμψη το 2014!

Ζητούν μια ακόμη «λευκή επιταγή»

Από την άλλη έχουμε μια αξιωματική αντιπολίτευση που επενδύει στην δική σου απελπισία και στην πιο χυδαία νοοτροπία του δημόσιου υπάλληλου, αλλά και όποιου έχει αλισβερίσια με την εξουσία και αναζητά ασφαλές καταφύγιο. Τι σου λέει η αξιωματική αντιπολίτευση; Άμα βγω στην κυβέρνηση, θα καταφέρω να κάνω ότι δεν συνέβη ποτέ σε καμιά χώρα στην ευρωζώνη. Κι αν δεν τα καταφέρω, ε, τότε βλέπουμε. Ποιος σοβαρός επαγγελματίας, ή εργαζόμενος, αντέχει να δώσει για μια ακόμη φορά «λευκή επιταγή» σε ένα κόμμα, μόνο και μόνο για να φτιάξει μια αριστερή – όπως λέει – κυβέρνηση; Ένα τέτοιο κόμμα που πολιτεύεται με συνθήματα χωρίς να απαντά στο «πώς» θα τα καταφέρει, δεν είναι παρά μια ακόμη παραλλαγή από τα ίδια.

Απευθύνεται μόνο σ’ εκείνους που διακατέχονται από την γνωστή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που λέει, άμα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ εγώ δεν θα απολυθώ, ούτε θα μπω σε διαθεσιμότητα και θα συνεχίσω να παίρνω τον μισθουλάκο μου. Κι αν αποτύχει η κυβέρνησή του, τότε βλέπουμε.

Ποιος άλλος εκτός από εκείνον που έχει καβάτζα έναν μισθουλάκο από το δημόσιο, συνοδευμένο με την ανάλογη χυδαία νοοτροπία, μπορεί να θεωρεί λύση την λογική της ανάθεσης με «λευκή επιταγή»; Οι ίδιοι και οι ίδιοι που στήριξαν τα κόμματα της λεηλασίας αυτής της χώρας, γιατί έλπιζαν σε κάποιο ξεροκόμματο, ή ψαροκόκαλο από το μεγάλο φαγοπότι. Να γιατί οι πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και της κυβερνώσας ληστοσυμμορίας περιορίζονται σχεδόν αποκλειστικά στα στρώματα εκείνα που διακατέχονται από την χυδαία νοοτροπία του βολεψάκια δημόσιου λειτουργού.

Από την μια η κυβέρνηση δημιουργεί ένα νέο είδος κρατικού υπαλλήλου και αξιωματούχου που μπορεί να προσυπογράφει τα πάντα κάτω από το κράτος του φόβου και της βίας. Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση λειτουργεί ως καταφύγιο του κάθε ποσαπαίρνη, καθενός που κοιτά μονάχα την πάρτη του και την θεσούλα του. Μόνο αυτό το περίεργο και παρασιτικό είδος της κοινωνίας μπορεί να συγκινηθεί από τα ήξεις-αφήξεις του ΣΥΡΙΖΑ, που μυρίζουν από μακριά ανικανότητα και σκοπιμότητα, ανάλογη μ’ εκείνη του Σαμαροβενιζέλου.

Οι υπόλοιποι, ας πάνε να χαθούνε. Έστω κι αν μιλάμε για την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, κυρίως του ιδιωτικού τομέα, των ελευθεροεπαγγελματιών και των μικρομεσαίων που ξέρουν πώς να επενδύουν στην δουλειά τους και αντικειμενικά πάνω τους στηρίζεται ολόκληρη η χώρα.

Για μια ακόμη φορά αυτά τα πιο παραγωγικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, θα θυσιαστούν στο μόλωχ ενός εντελώς παρασιτικού κρατικού τομέα, εντελώς ξένου και εχθρικού προς την κοινωνία, που έχει δημιουργηθεί κατ’ εικόνα και ομοίωση όσων κομμάτων εναλλαγής συνιστούν το εκάστοτε επίσημο δίπολο της εξουσίας. Ένα δίπολο που το στήνουν οι γνωστοί για την εγκυρότητα και την ανιδιοτέλεια της πληροφόρησης που παρέχουν καναλάρχες με εφεδρεία τις εταιρείες δημοσκόπησης. Με συμμάχους τον ποσαπαίρνη, τον θεσιθήρα, τον βολεψάκια και τον ανόητο που καθορίζουν τελικά το εκλογικό αποτέλεσμα με βάση την λογική του λιγότερου κακού και της «λευκής επιταγής».

Όμως, δεν ζούμε μόνο την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και την αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας. Είναι επίσης σίγουρο ότι ζούμε την βασανιστική αφύπνιση των πιο παραγωγικών στρωμάτων, που δεν θέλουν πια να είναι όμηροι όποιου ψάχνει να βολευτεί κάθε φορά με το λιγότερο κακό. Η ζωή επιτάσσει και εγκυμονεί.

Στο κάτω-κάτω της γραφής αυτά τα πιο υγιή και παραγωγικά στρώματα του ελληνικού λαού, τώρα ξέρουν τι σημαίνουν όλα αυτά που παθαίνουν και που οδηγούν. Ας ρίξουμε μια ματιά στα νούμερα του χρέους.

Η πορεία του χρέους

Τα στοιχεία είναι της περιόδου 1990-2012 όπου το δημόσιο χρέος της χώρας εκτινάχθηκε και οδήγησε την Ελλάδα στην χρεοκοπία απ’ όπου για να γλυτώσει υπάρχει μόνο ένας τρόπος: να πάρουν τα πιο υγιή και παραγωγικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας τα πράγματα στα χέρια τους. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να γλυτώσουν τον δήμιο, τόσο ο λαός, όσο κι η χώρα.

Το πρώτο πράγμα που αξίζει να σημειώσουμε είναι το γεγονός ότι κυνήγι του πρωτογενούς ελλείμματος δεν είναι τωρινή παράκρουση των κυβερνήσεων της τρόικας. Σ’ ολόκληρη την περίοδο από το 1990 έως το 2001 ήταν η μόνιμη επωδός όλων των κυβερνήσεων που προετοίμαζαν την χώρα για την ενιαία αγορά του Μάαστριχτ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τελικά την είσοδο στο ευρώ. Το αποτέλεσμα ήταν να παρουσιαστεί συσωρευτικό πρωτογενές πλεόνασμα της Γενικής Κυβέρνησης της τάξης των 27,1 δις ευρώ για την περίοδο 1990-2001. Από το 1994 έως και το 2002, πρώτη χρονιά του ευρώ, η Γενική Κυβέρνηση παρουσίαζε συνεχώς πρωτογενές πλεόνασμα.

Και λοιπόν; Τι απέγινε το δημόσιο χρέος; Να θυμηθούμε εδώ ότι η επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος και εκείνη την εποχή παρουσιαζόταν ως θαυματουργή λύση για το δημόσιο χρέος. Και αξίζει να σημειώσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε την διακριτική ευκαιρία να το χρησιμοποιεί όπως εκείνη θέλει. Χωρίς τις δεσμεύσεις που έχουν επιβληθεί από την τρόϊκα, όπως σήμερα.

Την περίοδο 1990-2001 το σύνολο των τοκοχρεολυσίων του δημόσιου χρέους που πληρώθηκαν από το ελληνικό κράτος υπερβαίνει τα 353 δις ευρώ. Σ’ αυτά όχι μόνο δαπανήθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά χρειάστηκε το ελληνικό κράτος να δανειστεί εκ νέου άλλα 350 δις ευρώ, εκ των οποίων αγνοείται η τύχη των 24 δις ευρώ. Πρόκειται για ενίσχυση των ιδιωτικών τραπεζών και της κερδοφορίας τους.

Που κατέληξε το δημόσιο χρέος; Από το 1990 έως το 2001 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 128,7 δις ευρώ. Κι έτσι έφτασε να αποτελεί το 84,7% του δημόσιου χρέους, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί το 2001 την τελευταία χρονιά της δραχμής. Το ενδιαφέρον ποιο είναι; Το 1990 το δημόσιο χρέος ανερχόταν σε 23,1 δις ευρώ. Έως το 2001 το ελληνικό κράτος πλήρωσε 350 δις ευρώ σε τοκοχρεωλύσια εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους. Και πόσο έμεινε να χρωστά στις 31/12/2001; 151.9 δις ευρώ! Δηλαδή μέσα σε μια δεκαετία το ελληνικό δημόσιο βρέθηκε να πληρώνει ως εξυπηρέτηση του χρέους και να φορτώνεται ως νέο χρέος συνολικά κοντά στα 502 δις ευρώ! Με άλλα λόγια σχεδόν 22 φορές το δημόσιο χρέος που είχε η Ελλάδα το 1990. Που σημαίνει ότι κατά μέσο όρο σ’ ολόκληρη αυτή την δεκαετία το ελληνικό κράτος, αναγκαζόταν κάθε χρόνο να φορτώνεται με εξυπηρέτηση και νέο χρέος πάνω από 2 φορές το δημόσιο χρέος του 1990. Κάθε χρόνο. Η ληστεία και η τοκογλυφία με το δημόσιο χρέος σ’ ολόκληρο το μεγαλείο της.

Ποιος ευθύνεται γι’ αυτήν την κατάντια; Οι  κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Παπανδρέου και Σημίτη. Οι τρεις αυτές κυβερνήσεις συνέβαλαν σχεδόν με το 85% του δημόσιου χρέους που είχε η Ελλάδα στις 31/12/2001! Όπως γνωρίζουμε την 1/1/2002 ο Σημίτης σε μια κακόγουστη – ίδιον του επιπέδου και της αισθητικής της κυβέρνησής του – φιέστα μας εμφάνισε το νέο κοινό νόμισμα, το ευρώ. Τι συνέβη την περίοδο 2002-2009, δηλαδή την περίοδο του ευρώ;

Πρώτα-πρώτα, το πρωτογενές πλεόνασμα εξανεμίστηκε και η χώρα μπήκε σε έναν ακόμη φαύλο κύκλο πρωτογενών ελλειμμάτων προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα ελλείμματα που άφηναν τα ευρωπαϊκά κονδύλια και να ενισχυθεί μια πλασματική άνοδος του ΑΕΠ, που επέτρεπε στον Σημίτη και μετά τον Καραμανλή να μιλάνε για «ισχυρή Ελλάδα στο ισχυρό ευρώ». Κολοκύθια με την ρίγανη. Η πλασματική άνοδος του ΑΕΠ στηρίχθηκε σε μια άγρια λεηλασία του δημόσιου χρήματος με διαρκώς διογκούμενα ελλείμματα και νέα εκτίναξη του δανεισμού.

Έτσι την περίοδο του 2002-2009 το συσσωρεμένο πρωτογενές έλλειμμα έφτασε στα 49,3 δις ευρώ, εκ των οποίων τα 35,4 δις ευρώ, δηλαδή το 72%, δημιουργήθηκε το 2008 και 2009, χρονιές της κυβέρνησης Καραμανλή και της απλόχερης πολιτικής ενίσχυσης της κερδοφορίας των τραπεζών. Το σύνολο των τοκοχρεολυσίων που κλήθηκε να πληρώσει το ελληνικό κράτος την ίδια περίοδο, την περίοδο του ευρώ, ανήλθαν σε 370,5 δις ευρώ. 17,5 δις ευρώ περισσότερα από την προηγούμενη δεκαετία της δραχμής. Πόσα χρειάστηκε να δανειστεί το ελληνικό δημόσιο για να καλύψει ελλείμματα και τοκοχρεωλύσια; Πάνω από 436,6 δις ευρώ. Από αυτά τα 16,7 πήγαν υπέρ των εγχώριων τραπεζών.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το δημόσιο χρέος του 2001 ήταν 151,9 δις ευρώ. Για εξυπηρετηθεί αυτό το χρέος μέχρι το 2009 χρειάστηκε το ελληνικό δημόσιο να δανειστεί και να πληρώσει 370,5 δις ευρώ τοκοχρεωλύσια. Παρ’ όλα αυτά στις 31/12/2009 το δημόσιο χρέος είχε φτάσει σχεδόν στα 300 δις ευρώ. Δηλαδή αυξήθηκε κατά 147,8 δις ευρώ σε σχέση με το 2001. Με άλλα λόγια το δημόσιο χρέος με το ευρώ σχεδόν διπλασιάστηκε μέσα σε μια επταετία, παρά το γεγονός ότι στοίχισε 2,5 φορές το δημόσιο χρέος του 2001 σε εξυπηρέτηση τοκοχρεολυσίων.

Την περίοδο 2010-2012 η Ελλάδα τέθηκε υπό αποικιακή κηδεμονία και ελεγχόμενη χρεοκοπία. Το συσσωρευμένο πρωτογενές έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης έφτασε μέσα σε τρία χρόνια τα 23,6 δις ευρώ. Τα τοκοχρεωλύσια που κλήθηκε να πληρώσει το ελληνικό κράτος σε συνθήκες ελεύθερης πτώσης, έφτασαν τα 220,6 δις ευρώ. Όσο ένα ετήσιο ΑΕΠ της Ελλάδας αυτής της περιόδου.

Ο νέος δανεισμός του ελληνικού κράτους την ίδια περίοδο ανήλθε σε 297,2 δις ευρώ, εκ των οποίων τα 178,9 δις ευρώ προέρχονται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Από αυτόν το νέο δανεισμό τα 53 δις ευρώ πήγαν απευθείας στις τράπεζες. Από τα αυτά, τα 40,1 δις ευρώ ήταν μέρος της χρηματοδότησης του γνωστού PSI. Και η λεηλασία συνεχίζεται….

Δημόσιο χρέος και εξυπηρέτηση 1990-2012, εκατ. ευρώ.
	Πρωτογενές αποτέλεσμα Γενικής Κυβέρνησης	Πιστωτικά Έσοδα	Σύνολο τοκοχρεολυσίων Δημοσίου Χρέους	(1) + (3) – (2)	ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ
	(1)	(2)	(3)	(4)	(5)
2012	-7.771,0	133.949,7	86.064,0	40.114,7	303.928,0
2011	-4.981,0	97.723,0	79.191,0	13.551,0	355.141,0
2010	-10.860,0	65.575,0	55.373,0	-658,0	329.514,0
2009	-24.190,0	105.256,0	78.364,0	2.702,0	299.690,0
2008	-11.210,0	69.660,7	63.127,9	-4.677,2	263.284,0
2007	-4.405,0	61.366,6	56.646,6	315,0	239.300,0
2006	-2.794,0	37.154,8	34.179,5	181,3	224.204,0
2005	-1.872,0	44.796,6	35.153,1	7.771,5	195.421,0
2004	-4.765,0	50.047,9	40.641,2	4.641,7	183.157,0
2003	-1.267,0	37.968,2	32.272,2	4.429,0	168.025,0
2002	1.161,0	30.336,2	30.182,8	1.314,4	159.214,0
2001	2.954,4	16.763,9	23.353,3	-3.635,0	151.869,0
2000	4.964,4	24.470,4	29.037,0	397,8	140.971,0
1999	5.430,4	28.282,2	30.978,9	2.733,7	122.334,7
1998	5.124,6	34.091,8	35.996,1	3.220,3	155.679,0
1997	3.701,5	43.986,0	44.452,8	3.234,6	114.864,3
1996	3.793,2	38.518,4	39.223,7	3.087,9	107.666,4
1995	1.941,8	35.526,7	36.019,2	1.449,3	95.013,3
1994	3.325,0	37.030,7	31.421,8	8.933,9	73.171,1
1993	-478,0	27.439,7	22.454,5	4.507,2	52.447,8
1992	-408,0	32.689,6	32.285,5	-3,9	66.094,9
1991	-676,0	19.498,0	18.119,1	702,9	31.351,0
1990	-2.558,0	11.665,7	9.729,1	-621,3	23.133,2
ΠΗΓΗ: Eurostat

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 5/1/2014

Ευχές

Φίλες, φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Η Πολιτική Γραμματεία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου στέλνει τις πιο θερμές ευχές σε όλα τα μέλη και τους φίλους του Ε.Πα.Μ. στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για υγεία, προσωπική ευτυχία, δύναμη και πίστη.

Η χαραυγή του 2014 μας βρίσκει στις επάλξεις του αγώνα για Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, πιο έτοιμους και πιο ώριμους από ποτέ.

Η Νέα Χρονιά θα είναι η Δική μας Χρονιά!

Αθήνα 31 Δεκέμβρη 2013

Για την Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.

Όθωνας Κουμαρέλλας

βʼ συντονιστής

Το χρέος αυξάνεται και η καταστροφή επεκτείνεται. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς ως λαός;

Το χρέος αυξάνεται και η καταστροφή επεκτείνεται. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς ως λαός;

του Δημήτρη Καζάκη

Δεν υπάρχει περίπτωση που να μην με ξαφνιάσει το θράσος και η κοροϊδία που εμπεριέχουν οι επίσημες δηλώσεις και εκθέσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Ειλικρινά τα έχω χαμένα. Ποιον πάνε να κοροϊδέψουν δεν μπορώ να καταλάβω. Ή τελικά τα έχουν τόσο πολύ χαμένα που τελικά πιστεύουν στα παραμύθια που οι ίδιοι πλάθουν. Όπως και να έχει είναι σαν να μιλάνε για άλλη χώρα όταν τους ακούς να διαπιστώνουν πώς όλα βαίνουν καλώς.

Το χρέος προς την εφορία αυξάνεται με σκοπό την δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας

Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση των οικονομικών δεδομένων, αρκεί να αναφέρουμε ότι τον Οκτώβριο φέτος οι συνολικές οφειλές των φορολογουμένων προς το ελληνικό δημόσιο έφτασαν αισίως τα 60,6 δις ευρώ συνολικά. Αν αφαιρέσουμε από αυτά τις ληξιπρόθεσμες οφειλές από πτωχευμένες επιχειρήσεις παλαιότερων ετών που ανέρχεται στα 9 δις ευρώ, μένουν 40,5 δις ευρώ οφειλές φορολογουμένων που διαμορφώθηκαν κυρίως από το 2010 και μετά. Τα χρόνια δηλαδή της άγριας φοροεπιδρομής.
Μέσα στο δεκάμηνο του 2013 προστέθηκαν άλλα 7,3 δις ευρώ νέες οφειλές των φορολογουμένων προς το δημόσιο ταμείο κι έτσι το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών έφτασαν τα 47,8 δις ευρώ. Αν σκεφτεί κανείς ότι οι φορολογικές δηλώσεις ανέρχονται περίπου στις 5,7 εκατομμύρια, τότε οι τρέχουσες ληξιπρόθεσμες οφειλές ανά φορολογική δήλωση ανέρχονται σε πάνω από 8,3 χιλιάδες ευρώ. Με άλλα λόγια μέχρι τον Οκτώβριο του 2013 σε κάθε φορολογούμενο αντιστοιχεί ληξιπρόθεσμη οφειλή κατά μέσο όρο 8.300 ευρώ.

Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης θα πούμε ότι το αντίστοιχο ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών των φορολογουμένων πέρυσι τον Οκτώβριο του 2012 ήταν 31,9 δις ευρώ από παλιά χρέη και 11,0 νέα, σύνολο 42,9 δις ευρώ. Κι επομένως το 2012 σε κάθε φορολογούμενο αντιστοιχούσε κατά μέσο όρο χρέος προς την εφορία της τάξης των 7.500 ευρώ. Με άλλα λόγια το χρέος ανά φορολογούμενο μέσα σ’ ένα χρόνο αυξήθηκε κατά 800 ευρώ.

Πίνακας 1: Η αγοραστική δύναμη της ελληνικής οικονομίας
	2008*	2009*	2010*	2011*	2012*	2013**
Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν σε αγοραίες τιμές	233.198	231.081	222.151	208.532	193.749	182.911
ΚΑΘΑΡΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ	195.237	191.775	178.719	162.078	150.984	139.012
Σύνολο φόρων	51.085	49.723	51.266	48.952	47.179	44.403
Φορολογική επιβάρυνση (%)	26,2	25,9	28,7	30,2	31,2	32,0
Τελική καταναλωτική δαπάνη	210.982	214.646	203.803	191.812	177.154	166.449
ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ	-15.745	-22.871	-25.083	-29.733	-26.171	-27.437
% του ΑΕΠ	6,7	9,9	11,3	14,3	13,5	15,0
Έλλειμμα ΓΚΠ ως % του ΑΕΠ	- 6,3	-13,4	-10,0	-10,9	-8,2	-3,7
Ακαθάριστος Σχηματισμός Κεφαλαίου	55.996	42.923	38.955	33.591	26.339	22.315
% του ΑΕΠ	24,0	18,6	17,5	16,1	13,6	12,2
* Προσωρινά στοιχεία. ** Προβλέψεις.

Η κατάσταση πρόκειται να χειροτερέψει πολύ μέσα στο 2014, αφού σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό αναμένεται να εισπραχθούν κατά 44,1% περισσότεροι φόροι από τα ακίνητα και κατά 137, 3% αύξηση στα έσοδα από τους φόρους στα νομικά πρόσωπα. Κι εδώ μπαίνει το πρώτο αποφασιστικό ερώτημα: Πώς είναι δυνατό να πηγαίνει καλύτερα η κατάσταση όταν οι Έλληνες πολίτες φορτώνονται με περισσότερα χρέη προς την εφορία; Και μάλιστα σε βαθμό απόγνωσης;

Η μεταφορά των ελλειμμάτων του κράτους στον ιδιωτικό τομέα

Για να πάρουμε μια εικόνα της αφαίμαξης των εισοδημάτων που παράγει η ελληνική οικονομία είναι χαρακτηριστικός ο πίνακας 1 όπου δείχνει πώς διαμορφώθηκε το καθαρό εθνικό διαθέσιμο εισόδημα την περίοδο 2008-2013, δηλαδή τις χρονιές του βαθέματος της ύφεσης και της μεγάλης λεηλασίας. Τι συμπεραίνουμε από τον εν λόγω πίνακα;

Πρώτο: Το καθαρό εθνικό διαθέσιμο εισόδημα υστερεί όλα αυτά τα χρόνια σημαντικά από την τελική καταναλωτική δαπάνη. Στην πραγματικότητα η υστέρηση αυτή ξεκίνησε ουσιαστικά από το 2000 μετά ακριβώς από την μεγάλη ληστεία του χρηματιστηρίου και κλιμακώνεται ολόκληρη την περίοδο. Το 2000 η αρνητική καθαρή αποταμίευση, δηλαδή το έλλειμμα του καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος από την τελική καταναλωτική δαπάνη, ανερχόταν μόλις στο 0,1% του ΑΕΠ. Την πρώτη χρονιά του ευρώ το 2002 διαμορφώθηκε στα 1,8% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 έφτασε στο 3,1% του ΑΕΠ. Τα χρόνια της κρίσης εκτινάχθηκε και εκτιμάται ότι το 2013 θα φτάσει το 15,0% του ΑΕΠ.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Η αρνητική καθαρή αποταμίευση σημαίνει ότι το καθαρό διαθέσιμο εισόδημα δεν επαρκεί να καλύψει την τελική καταναλωτική δαπάνη. Αυτό σημαίνει ότι το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών δεν επαρκεί να καλύψει τις τρέχουσες καταναλωτικές δαπάνες τους κι επομένως δημιουργείται έλλειμμα στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Το έλλειμμα αυτό θα πρέπει αναγκαστικά να καλυφθεί είτε με δανεικά, είτε με χρησιμοποίηση των όποιων διαθέσιμων αποταμιεύσεων.

Δεύτερο: Η πολιτική περιορισμού του ελλείμματος του Γενικού Κρατικού Προϋπολογισμού και της Γενικής Κυβέρνησης επιδείνωσε δραματικά το πρόβλημα. Στην πράξη η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος δεν έκανε τίποτε άλλο από το να το μεταφέρει και μάλιστα με οξύτερη μορφή στον προϋπολογισμό του νοικοκυριού. Έτσι η μείωση κατά 9,7 ποσοστιαίες μονάδες του ελλείμματος του ΓΚΠ οδήγησε στην αύξηση κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες του ελλείμματος του μέσου νοικοκυριού την περίοδο 2009-2013. Κι αυτό συνέβη ταυτόχρονα με τον περιορισμό των τραπεζικού δανεισμού προς τα νοικοκυριά. Αποτέλεσμα ήταν η εισοδηματική ασφυξία των νοικοκυριών, η εξαφάνιση των αποταμιεύσεων και η εξώθηση στην εξαθλίωση.

Τρίτο: Ο συνδυασμός της αρνητικής καθαρής αποταμίευσης και της πολιτικής μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος που επιδείνωσε δραματικά την εισοδηματική κατάσταση στα νοικοκυριά, έφερε και την τρομακτική κατάπτωση των επενδύσεων. Προσέξτε πτώση. Από 24.0% του ΑΕΠ οι συνολικές επενδύσεις το 2008 κατρακύλησαν στο 13,6% του ΑΕΠ το 2012 και εκτιμάται ότι θα πέσουν στο 12,2% του ΑΕΠ το 2013. Αισίως η ελληνική οικονομία βιώνει την χειρότερη περίοδο αποεπένδυσης σ’ ολόκληρη την ιστορία της. Συμπεριλαμβανομένων και των πολέμων. Μέσα σε πέντε χρόνια το επίπεδο επενδύσεων στην ελληνική οικονομία μειώθηκε κατά 60% και χάθηκαν κοντά στα 34 δις ευρώ σε επενδύσεις.

Στον πάτο της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά το παραμύθι συνεχίζεται…

Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει την Ελλάδα στον πάτο της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς επενδύσεων. Χειρότερα από αυτήν σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μόνο 6 χώρες: Η Ζουαζιλάνδη με 10,4%, η Υεμένη με 10,3%, η Ιρλανδία με 9,7%, η Εριθρέα με 8,7%, το Νότιο Σουδάν με 7,5% και η Γουινέα Μπισάου με 4,5%. Αν προσέξει κανείς όλες αυτές οι χώρες με εξαίρεση την Ιρλανδία βρίσκονται σε κατάσταση εσωτερικών εμφύλιων σπαραγμών ή πολεμικών αναμετρήσεων που έχουν δημιουργήσει τεράστια καταστροφή. Αυτό μας δίνει ένα μέτρο της πολιτικής που εφαρμόζεται τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ιρλανδία.

Η καταστροφή που έχουν υποστεί και οι δυο χώρες στην εισοδηματική διάρθρωση της οικονομίας τους από τις πολιτικές των μνημονίων και του ευρώ, ισοδυναμεί με πόλεμο. Όπως άλλωστε φαίνεται από την καταβαράθρωση του επιπέδου των επενδύσεων. Και χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει ούτε παρών, ούτε μέλλον για καμιά οικονομία.

Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε για την Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική 2013, που δημοσιεύτηκε στις 17 του μηνός και η οποία είναι μέσα στην καλή χαρά: «Τα μακροοικονομικά δεδομένα στηρίζουν την πρόβλεψη ανάκαμψης το 2014», μας λέει.

Και συνεχίζει: «Η ανάκαμψη θα στηριχθεί: (α) στην επιβράδυνση της πτώσης της κατανάλωσης, καθώς προβλέπεται ότι θα ανακοπεί η μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος, (β) στη θετική συμβολή της εξωτερικής ζήτησης, που θα ενισχυθεί από τις εξαγωγές αγαθών και τουριστικών υπηρεσιών, (γ) στη μικρή άνοδο των επιχειρηματικών επενδύσεων σε κατασκευές, πλην των κατοικιών, όπως προκύπτει από τη σχετική βελτίωση των δεικτών επενδυτικής ζήτησης, (δ) στην ταχύτερη αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων και πόρων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για τη χρηματοδότηση αφενός των επενδύσεων στις υποδομές και αφετέρου των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και (ε) στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.»

Και το κλου έρχεται με την εξής εκτίμηση: «Η ανάκαμψη θα επηρεάσει θετικά την απασχόληση, ενώ το μέσο ετήσιο επίπεδο της ανεργίας του 2014 αναμένεται να υποχωρήσει.» Δεν θα άξιζε ούτε καν να σχολιάσει κανείς αυτή την πρόβλεψη μιας και δεν είναι τίποτε περισσότερο από ευχές χωρίς κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητα.

Κι ο νοών νοείτο…

Επειδή όμως μιλάμε για πρωτογενές πλεόνασμα κι άλλα τέτοια παραμύθια, ας δούμε τι λέει η Τράπεζα της Ελλάδας για το ενδεκάμηνο Ιανουάριος-Νοέμβριος 2013. Την περίοδο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2013 το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης παρουσίασε έλλειμμα 9.964 εκατ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 7.672 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2012.

Κατά την περίοδο αυτή, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού, στα οποία δεν περιλαμβάνονται έσοδα ύψους 1,5 δισεκ. ευρώ από τη μεταφορά των αποδόσεων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από τις κεντρικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος, διαμορφώθηκαν σε 41.638 εκατ. ευρώ, από 42.919 εκατ. ευρώ πέρυσι. Όσον αφορά τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, στις οποίες περιλαμβάνονται και δαπάνες ύψους περίπου 5.638 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών, διαμορφώθηκαν σε 52.080 εκατ. ευρώ, από 48.830 εκατ. ευρώ την περίοδο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2012.
Το ταμειακό πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού (-4.007 εκατ. ευρώ) διαμορφώνεται σε πλεόνασμα 3.131 εκατ. ευρώ εάν συμπεριληφθούν έσοδα ύψους 1,5 δισεκ. ευρώ από τη μεταφορά των αποδόσεων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από τις κεντρικές τράπεζες του Ευρωσυστήματος και αφαιρεθούν δαπάνες ύψους περίπου 5.638 εκατ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Προσέξτε πώς βγάζει πλεόνασμα η καλή μας Τράπεζα. Αν προσθέσουμε το εισόδημα που δεν ανήκει στον κρατικό προϋπολογισμό και αφαιρέσουμε τις δαπάνες για τις ληξιπρόθεσμες πληρωμές στις οποίες οφείλει να προβεί το δημόσιο, τότε ναι, είναι αλήθεια, βγαίνει πρωτογενές πλεόνασμα. Δηλαδή αν προσθέσετε το εισόδημα του γείτονα στο δικό σας και αφαιρέσετε τις δαπάνες σας, τότε είναι σίγουρο ότι θα βγάλετε πλεόνασμα. Μας δουλεύουν ψιλό γαζί και εμείς τους κοιτάμε.

Ακόμη κι έτσι. Πόσο λέτε να υπολογίζει η Τράπεζα της Ελλάδας το πρωτογενές έλλειμμα του Γενικού Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2013; Σύμφωνα με το Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2013 (Νο 153) εκτιμάται σε -708 εκατ. ευρώ, ή 0,4% του ΑΕΠ. Επομένως τζίφος το πολυδιαφημισμένο πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά μην ανησυχείτε. Δεν θα το μάθετε παρά μόνο όταν γύρω στον Απρίλη δοθούν οι τελικές εκτιμήσεις στη δημοσιότητα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μαζί με την τρόικα θα έχουν καταλήξει στο τι θα κάνουν με την ελληνική οικονομία.

Το χρέος για μια ακόμη φορά εκτινάσεται…

Τέλος ο Γενικός Κρατικός Προϋπολογισμός προβλέπει για το 2013 έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης της τάξης των 23 δις ευρώ ή το 12,6% του ΑΕΠ. Το έλλειμμα αυτό είναι το υψηλότερο από το 2009 όταν το μαγείρεμα των στοιχείων έδωσε 15,4% έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης. Το έλλειμμα αυτό της Γενικής Κυβέρνησης επιβαρύνεται από τα 19,1 δις ευρώ που δόθηκαν για την υποστήριξη των γνωστών 4 τραπεζών. Κι όπως είναι αναμενόμενο τα 23 αυτά δις ευρώ θα πρέπει να καλυφθούν με νέο δανεισμό.

Αν προσθέσουμε σ’ αυτά κι άλλα 40 δις ευρώ ληξιπρόθεσμα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και πληρωμές τόκων μέσα στο 2014, τότε οι ανάγκες για νέο δανεισμό του κράτους ανέρχεται σε τουλάχιστον 63 δις ευρώ. Για την ακρίβεια προβλέπεται 63,5 δις ευρώ νέος δανεισμός του δημοσίου εντός του 2014. Κι επομένως αναμένεται να αυξηθεί το χρέος τουλάχιστον κατά 33 δις ευρώ έως το τέλος του 2014.

Πράγμα που σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος της χώρας θα βρεθεί στα 354 δις ευρώ το 2014, δηλαδή στο 187% του προβλεπόμενου ΑΕΠ αν όντως επαληθευθεί η εκτίμηση για το δημόσιο χρέος το 2013 στα 321 δις ευρώ. Τώρα πώς γίνεται να εκτιμάται από την κυβέρνηση το χρέος στο τέλος του 2013 στα 321 δις ευρώ, όταν στα τέλη Σεπτεμβρίου είχε εκτιμηθεί στα 321,8 δις ευρώ και μόνο στους δυο επόμενους μήνες οι τόκοι που πληρώθηκαν με δανεικά από το ελληνικό δημόσιο ανέρχονται σε 641 εκατ. ευρώ. Επομένως κατ’ ελάχιστο το δημόσιο χρέος θα πρέπει να κλίσει στα 322,5 δις ευρώ.

Ακόμη μεγαλύτερο αίνιγμα αποτελεί η πρόβλεψη του προϋπολογισμού για 321 δις ευρώ δημόσιο χρέος το 2014. Αυτό βέβαια έχει να κάνει με το μαγείρεμα του ελλείμματος και με την προσμονή υψηλού αντίτιμου από τις σχεδιαζόμενες ιδιωτικοποιήσεις, που φυσικά θα πάνε στην εξυπηρέτηση του χρέους.

Όμως ακόμη κι έτσι. Ας υποθέσουμε ότι με αιματηρές οικονομίες, εξοντώνοντας το ελληνικό νοικοκυριό, διαλύοντας τον επιχειρηματικό τομέα, καταστρέφοντας τους ελευθεροεπαγγελματίες, οδηγώντας στην απελπισία τα λαϊκά στρώματα τι έχουμε να περιμένουμε; Μόνο τον όλεθρο, όσο συνεχίζουμε στην ίδια στενωπό που επιβάλλουν τα συμφέροντα των δανειστών και η ανάγκη στήριξης του ευρώ.

Τι πρέπει να γίνει ταυτόχρονα με την διαγραφή του χρέους;

Θα πρέπει το ταχύτερο δυνατό να λυτρωθούμε από το κυνήγι του χρέους και του πλεονάσματος. Διαφορετικά θα καταλήξουμε κυριολεκτικά στον πάτο της παγκόσμιας οικονομίας χωρίς δυνατότητα διαφυγής.

Η άποψή μου είναι ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο και την εφορία που δημιουργήθηκαν από την αδυναμία των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων να πληρώσουν λόγω των πολιτικών και των φοροεπιδρομών που επέβαλε η τρόικα, θα πρέπει να διαγραφούν. Αφενός, είναι ζήτημα ηθικής τάξης. Δεν μπορείς να ζητάς από τον Έλληνα πολίτη να πληρώσει τις τοκογλυφικές πρακτικές της τρόικας και των ντόπιων δωσίλογων. Αφετέρου, έτσι ή αλλιώς είναι αδύνατο να εισπραχθούν εκτός κι αν συνεχιστεί η πολιτική δήμευσης των ιδιωτικών περιουσιών, όπως ακριβώς είχε σχεδιαστεί εξαρχής από την τρόικα και τους δανειστές.

Όποιος ζητά να πληρωθούν αυτά τα λύτρα της τρόικας από τον Έλληνα φορολογούμενο δεν διαφέρει σε τίποτε από τους δωσίλογους κυβερνώντες. Άλλωστε αυτό που επείγει είναι να υπάρξει αγοραστική δύναμη για να στηριχθεί η καταρρέουσα εσωτερική αγορά και παραγωγή.

Επομένως το πρώτο και βασικό μέλημα μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής είναι να απαλλάξει απ’ όλα τα βάρη το εισόδημα του λαού και να το αποκαταστήσει στα επίπεδα που ήταν πριν την 6η Μαίου 2010, δηλαδή πριν την επιβολή του πρώτου μνημονίου. Διαφορετικά ανάκαμψη δεν πρόκειται να υπάρξει, ή τουλάχιστον δεν πρόκειται να υπάρξει προς το συμφέρον του ελληνικού λαού.

Η άντληση εσόδων για το κράτος απαιτεί μια ριζικά διαφορετική φιλοσοφία. Θα πρέπει να περιοριστούν σταδιακά και με αποφασιστικά βήματα ο ΦΠΑ και γενικά οι έμμεσοι φόροι. Στη θέση τους θα πρέπει να υπάρξει ένα νέο σύστημα προοδευτικής άμεσης φορολογίας με βάση την αληθινή φοροδοτική ικανότητα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, η οποία θα πρέπει να είναι απλή, προσαρμοσμένη στις πραγματικές εισοδηματικές και περιουσιακές συνθήκες των φυσικών και νομικών προσώπων. Ταυτόχρονα θα πρέπει το κράτος να αναπτύξει αυτοτελή επιχειρηματική δραστηριότητα με σκοπό όχι μόνο την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά και την όλο και μεγαλύτερη εισροή μη φορολογικών εσόδων στον κρατικό προϋπολογισμό.

Σταδιακά και με σχέδιο θα πρέπει τα κρατικά μη φορολογικά έσοδα να αποτελέσουν την κύρια πηγή τακτικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού ώστε θα περιοριστούν στο ελάχιστο οι έμμεσοι φόροι με την κατάργηση του ΦΠΑ και την διατήρηση μόνο των φόρων πολυτελείας και των δασμών. Τέλος, είμαι υπέρ της καθιέρωσης πρακτικών άϋλου χρήματος στην οικονομία, αρκεί οι τράπεζες να είναι κρατικές υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, να λειτουργούν υπό καθεστώς πλήρους διαφάνειας και να έχουν χαρακτήρα «ειδικού σκοπού».