Wednesday, April 30, 2014

Νέο αναπτυξιακό πρότυπο για μεγαλύτερα κέρδη

Νέο αναπτυξιακό πρότυπο για μεγαλύτερα κέρδη

του Λεωνίδα Βατικιώτη
Κατ’ αρχάς είναι για γέλια. Ο μακροχρόνιος, υποτίθεται, προγραμματισμός που φτάνει μέχρι και το 2021, μέσω ενός «νέου εθνικούαναπτυξιακού προτύπου», δεν αποσκοπεί πουθενά αλλού πέρα από την δημιουργία εντυπώσεων όταν είναι γνωστό ότι η παρεούλα του Σαμαρά ήδη ετοιμάζει τις βαλίτσες της και σε λίγους μήνες θα είναι οριστικά παρελθόν, δίνοντας κι αυτοί διαλέξεις στο Χάρβαρντ, όπως ο Γιωργάκης. Το «νέο εθνικό αναπτυξιακό πρότυπο» ακόμη κι αν, για κακή μας τύχη, εφαρμοστεί θα είναι χωρίς αυτούς!
Επί της ουσίας τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Γιατί, το σχέδιο καπιταλιστικής ανάπτυξης που περιγράφεται στο «νέο εθνικό αναπτυξιακό πρότυπο» το οποίο ήδη κυκλοφόρησε στον Τύπο και θα παρουσιαστεί δημόσια από την κυβέρνηση στο συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης της 5ης Μαΐου, δείχνει....
την επιθετική διάθεση του κεφαλαίου, την τάση του να συνεχίζει να υποτιμάει την εργατική δύναμη, να επιβάλλει Μνημόνια στο διηνεκές, ακόμη κι όταν η Τρόικα θα αποτελεί παρελθόν.
Ακρογωνιαίοι λίθοι του «θετικού οράματος του Σαμαρά για την επόμενη μέρα» (όπως επιχειρήθηκε να πλασαριστεί, έτσι ώστε να μην περάσει στην ιστορία μόνο με το ποσοστό -21% στο κούτελό του όσο δηλαδή μειώθηκε το ΑΕΠ μέχρι το 2013) είναι, πρώτο, η «ευελιξία στην αγορά εργασίας». «Ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας στην παρούσα συγκυρία είναι η ύπαρξη σημαντικού αριθμού εργαζομένων υψηλών προσόντων με ανταγωνιστικούς μισθούς, η απασχόληση των οποίων σε τομείς υψηλής εξειδίκευσης έντασης γνώσης μπορεί να έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για την οικονομία» αναφέρεται κατά λέξη αποκαλύπτοντας πού θα στηριχθεί η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας: στα φθηνά μεροκάματα και πουθενά αλλού! Ως στόχος ορίζεται η περαιτέρω προώθηση της ευελιξίας! Μάλιστα, η μείωση των μισθών θα συνεχιστεί ακόμη κι όταν οι ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ θα είναι θετικοί. Στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία, που δόθηκε στην δημοσιότητα προχθές (εκεί που το όνειρο του πλεονάσματος συνετρίβη για δεύτερη φορά από την πρόβλεψη για ύπαρξη χρηματοδοτικού κενού ύψους 2,6 δισ. ευρώ για το 2014 και 12,3 δισ. για το 2015) αναφέρεται στο μακροοικονομικό σενάριο πως φέτος που το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 0,6%, το μοναδιαίο κόστος εργασίας θα μειωθεί κατά 1,5%. Ακόμη μάλιστα και το 2015 όταν το ΑΕΠ θα αυξηθεί πολύ ταχύτερα, κατά 2,9%, το μοναδιαίο κόστος εργασίας πάλι θα μειωθεί κατά 0,3%! Επομένως ούτε ψίχουλα δεν θα έχει να δώσει η αστική τάξη στους εργαζόμενους ακόμη κι όταν το προϊόν θα αυξάνεται.
Το καθεστώς αέναης λιτότητας, που προοιωνίζεται η αποδοκιμασία ενός μοντέλου ανάπτυξης που «βασιζόταν κυρίως στην επέκταση της ιδιωτικής και της δημόσιας κατανάλωσης» (όπως αναφέρεται στην πρώτη κιόλας παράγραφο του «νέου εθνικού αναπτυξιακού προτύπου») θα υπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο από το νέο Μεσοπρόθεσμο που κι αυτό θα κατατεθεί στο συμβούλιο υπουργών Οικονομικών στις 5 Μαΐου. Στο νέο Μεσοπρόθεσμο προβλέπεται το πάγωμα του κονδυλίου των συντάξεων στα 8,6 δισ. μέχρι και το 2018, των δαπανών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα 3 δισ. ετησίως κι η μείωση των επιχορηγήσεων προς τον ΟΑΕΔ στα 0,5 δισ. ευρώ τον χρόνο.
Ο δεύτερος ακρογωνιαίος λίθος στον οποίο στηρίζεται το σχέδιο του Σαμαρά για την έξοδο από την ύφεση είναι οι νέες παραχωρήσεις στο κεφάλαιο. «Δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για επενδύσεις και διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας», υπόσχεται το (γραμμένο στο γόνατο) «επταετές πλάνο» του Σαμαρά. Εδώ συμπεριλαμβάνεται όχι μόνο η «απλοποίηση αδειοδοτικών διαδικασιών και η απομάκρυνση επενδυτικών εμποδίων» όπως είναι η ανάγκη σύνταξης μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων ή …παρωχημένες εμμονές όπως ο σεβασμός των αρχαιολογικών ευρημάτων, αλλά και «η σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών με αναπτυξιακό χαρακτήρα. Κατ’ αρχάς θα επιδιωχθεί η μείωση της φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών». Το κεφάλαιο επομένως δεν θα πληρώνει φόρους, θεσμοθετημένα μάλιστα, ούτε όταν η οικονομία θα καταγράφει θετικούς ρυθμούς μεγέθυνσης και θα έχει εγγυημένα κέρδη, μακριά από την σημερινή αβεβαιότητα. Επαρκή ένδειξη του καθεστώτος μπανανίας που απαιτεί το κεφάλαιο αποτελούν τα χρέη 101,06 εκ. ευρώ των εφοπλιστών προς τα ασφαλιστικά ταμεία των ναυτεργατών, όπως αποκάλυψε ο υπουργός Εργασίας στη Βουλή, απαντώντας σε ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ.
Όπως ακριβώς στη ναυτιλία το καθεστώς απόλυτης ασυδοσίας που έχουν επιβάλλει μέχρι σήμερα οι εφοπλιστές (από την φορολογία μέχρι την σύνθεση των πληρωμάτων) το μόνο αποτέλεσμα που είχε ήταν να αναδείξει το μέγεθος του παρασιτισμού τους και του επιζήμιου χαρακτήρα της επιχειρηματικής τους δράσης (από τα δημόσια έσοδα μέχρι και την εξυπηρέτηση των ελληνικών νησιών), έτσι και στην υπόλοιπη οικονομία όσο το ειδικό καθεστώς των πλοιοκτητών θα γενικεύεται αφορώντας όλο το μεγάλο κεφάλαιο τόσο τα πλήγματα στην απασχόληση, τα δημόσια έσοδα και την γενική ευημερία θα γίνονται πιο εμφανή, πιο συντριπτικά, κι η ανάπτυξη σε τελική ανάλυση θα αφορά μόνο τα κέρδη τους.
από το «Πριν»

E.ΠΑ.Μ: Κοινό ανακοινωθέν κινημάτων της Ευρώπης,εν όψει των Ευρωεκλογών

E.ΠΑ.Μ: Κοινό ανακοινωθέν κινημάτων της Ευρώπης,εν όψει των Ευρωεκλογών

banner-tria
ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) – Ελλάδα, το Κόμμα της Ανεξαρτησίας (IPU) – Φινλανδία και η Παλλαϊκή Δημοκρατική Ένωση (UPR) – Γαλλία, ανακοίνωσαν την συμμετοχή τους στις Eυρωεκλογές του Μαΐου 2014 στις αντίστοιχες Χώρες τους.
Μ΄αυτή την ευκαιρία επανεπιβεβαιώνουν την αλληλοϋποστήριξή τους και τις κοινές θέσεις τους για :
  • Έξοδο από την Eυρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση
  • Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Δημοκρατία και Κοινωνική Πρόοδο.
Οι Ευρωεκλογές αποτελούν μοναδική ευκαιρία για να γίνουν ευρύτερα γνωστές οι απόψεις και οι προτάσεις μας. Πρέπει να την εκμεταλλευτούμε, για να ενισχυθεί ο αγώνας μας για την επαναφορά της Δημοκρατίας στις χώρες μας, η οποία αναπόφευκτα προϋποθέτει την έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη.
Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να απελευθερωθούν όσο το δυνατό συντομότερα από την ΕΕ, που δεν είναι παρά ένας αντιδημοκρατικός οργανισμός στην υπηρεσία μιας οικονομικής ολιγαρχίας. Το αποκαλούμενο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» καταλύει τα δικαιώματα και επιτίθεται στα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών σε κάθε τομέα.
Η φετινή ψήφος είναι η κρισιμότερη από συστάσεως της ΕΕ, καθώς πρόκειται να τεθούν σε εφαρμογή τα κυριότερα σχέδιά της, δηλαδή η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, η τραπεζική ενοποίηση, το δημοσιονομικό σύμφωνο, το διατλαντικό εμπορικό σύμφωνο, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις – ιδιαιτέρως στρατηγικών τομέων της οικονομίας- και οι κατασχέσεις ιδιωτικής περιουσίας και τραπεζικών καταθέσεων. Πρέπει να δράσουμε ΤΩΡΑ.
Η παρουσία των τριών κινημάτων μας στο Ευρωκοινοβούλιο είναι απαραίτητη, γιατί πρέπει να ακουστεί ο πραγματικά αντιευρωπαϊκός λόγος μας, σε αντίθεση με την επιφανειακή ψευδο-αντι-ΕΕ κριτική άλλων κινημάτων που μολύνουν με ακραίες θέσεις αιτήματα για κυριαρχία και ανεξαρτησία και των οποίων οι θέσεις προωθούνται από τα ΜΜΕ σαν οι μόνες αντι-ΕΕ για να εμποδιστεί η ενημέρωση για την σε βάθος κριτική της ΕΕ που ασκούν κινήματα σαν τα δικά μας και οι εναλλακτικές που προτείνουμε.
Η ισχύς του Ευρωκοινοβουλίου είναι πολύ περιορισμένη, αλλά προσφέρει ένα καλό βήμα για να γίνουν γνωστά τα κινήματά μας και να διευρυνθεί ο αγώνας μας κατά της ΕΕ και υπέρ της Δημοκρατίας.
Το κοινό ανακοινωθέν των τριών κινημάτων μας αποδεικνύει εμπράκτως την συνεργασία μας και την δέσμευση για υλοποίηση των κοινών στόχων που αναλάβαμε κατά την Συνάντηση των Αθηνών στις 30 Νοεμβρίου & 01 Δεκεμβρίου 2013.
Υπογράφουν:
  • Ε.Πα.Μ. –Ελλάδα
  • IPU – Φινλανδία
  • UPR – Γαλλία
Στηρίζουν:
  • Per il Bene Comune – Ιταλία
  • Asociacion Democracia Real Ya – Ισπανία
  • Alza il pugno , Eurotruffa – Ιταλία
  • National Platform – Ιρλανδία
  • CIB – Μεγάλη Βρετανία
Αθήνα, 29.04.2014 Ε.ΠΑ.Μ Διεθνείς Σχέσεις

Monday, April 28, 2014

Γιατί είμαι μέλος του ΕΠΑΜ. by Lia Kallergi.


Από  την στιγμή της Αγανάκτησης... αποφάσισα ότι κάτι πρέπει να κάνω! Τίποτα δεν θα με πήγαινε πίσω.

Προσπάθησα με όποιο τρόπο βρήκα να ενημερώσω τον κόσμο για όσα συνέβαιναν και μάλιστα μέσα από την ομάδα του ανεξάρτητου εντύπου ΑντιΔρώ! Το οποίο είχε μεγάλη κυκλοφορία από χέρι σε χέρι δωρεάν για τον κόσμο και μόνο μέσα από την χρηματοδότηση τον εθελοντών της ομάδας μας. Η άποψή μας ήταν ότι οι εκλογές ήταν άχρηστες κι ότι η μόνη λύση ήταν να ξεσηκωθεί ο κόσμος! Και ο κόσμος μας διάβαζε, συμφωνούσε αλλά δεν ξεσηκώνονταν...
Μέχρι που φτάσαμε λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές (2012) για να συνειδητοποιήσουμε αρκετοί από εμάς ότι όλα όσα υποστηρίζαμε ήταν βουνό για τον κόσμο και ότι έπρεπε να του δοθεί μια διέξοδος μέσα από τον μόνο τρόπο που του είναι εύκολο να εκφραστεί, την εκλογική διαδικασία...

Έτσι αποφάσισα να ενταχθώ στο ΕΠΑΜ.
Έχοντας πρώτα προσπαθήσει πολύ, έχοντας αφιερώσει πολύ χρόνο, αρκετά από τα λίγα χρήματα μου και έχοντας περπατήσει πολλά χιλιόμετρα μέσα στην πόλη μου για πολλούς μήνες για να συμβάλλω στην δημιουργία του εντύπου ΑντιΔρώ, την πληρωμή και την διανομή του.

Το ΕΠΑΜ μου έδωσε αυτό που δεν είχα πριν αρκετούς συναγωνιστές σε όλοι την χώρα, τρόπο δράσης και στόχους για να παλεύω μαζί τους, ώστε να είμαι ήσυχη με την συνείδησή μου ότι κάνω ότι μπορώ για να έχω την ελπίδα να κερδίσουμε και πάλι την Ελλάδα και την αξιοπρέπειά μας΄ για να έχω δικαίωμα στο όνειρο, για να δω σύντομα μαζί με όλους γύρω μου την ζωή όπως πιστεύω ότι πρέπει να είναι!
Για όλα αυτά το προτείνω σε όλους τους φίλους μου. Γιατί πιστεύω ότι είναι η λύση που ψάχνουμε και που μας την κρύβουν! Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε όλοι σε όλα! Απαραίτητο είναι να ενωθούμε στην Ελλάδα στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο ενάντια στις πολιτικές που έχουν μετατρέψει τους λαούς σε δούλους και τις χώρες σε προτεκτοράτα...

Ενημερωθείτε για τις θέσεις του ΕΠΑΜ. Ίσως να αντιληφθείτε ότι συμφωνείτε τελικά μαζί μας
Και τότε θα πραγματοποιήσουμε το θαύμα!

Καλή Λευτεριά !!!
Λία Καλλέργη

αυτή ειναι η κεντρική ιστοσελίδα του ΕΠΑΜ
https://www.epamhellas.gr/

κι εδώ η σελίδα του ΕΠΑΜ στο fb
https://www.facebook.com/lists/351624034928360

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ Δ.ΚΑΖΑΚΗΣ, 27 Απριλίου 2014 (video)

https://www.youtube.com/watch?v=qND6Z8oJdUc

Sunday, April 27, 2014

Renaissance

Renaissance

του  Γιάννη Σιδέρη*
ΚΛΕΟ
Μια άνεργη Ισπανίδα, πριν από ενάμιση χρόνο αποφάσισε να συμμετάσχει σε διαγωνισμό για πρόσληψη πωλητών σε επιχείρηση εμπορίας ηλεκτρικών ειδών, όπως γράφει η Εφημερίδα των Συντακτών.
Ο λόγος για την Κλέο Αλμάνσα, που κηρύχθηκε το πρόσωπο του ισπανικού facebook της περασμένης εβδομάδας, όταν τα κοινωνικά δίκτυα γέμισαν με μηνύματα συμπαράστασης, έπειτα από τη συνέντευξή της στην «El Mundo» στην οποία αποκάλυψε την περιπέτειά της.
Μαζί με άλλους 40 νέους ανέργους, υποβλήθηκε σε δοκιμασίες υπό τον ήχο δυνατής μουσικής και ταχύτατα εναλλασσόμενου φωτισμού «ώστε να ανέβει η αδρεναλίνη για να πουλήσουν καλύτερα», όπως τους εξήγησαν.
Στην πραγματικότητα υποδαύλιζαν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους με στόχο ο ισχυρότερος να...
εξουδετερώσει τον πιο αδύναμο. Ανάμεσα στα άλλα, τους έβαλαν να παίξουν τις μουσικές καρέκλες διαγ(κ)ωνιζόμενοι μέχρι αίματος για μια θέση, αφού όποιος έμενε όρθιος αποχωρούσε, ή να ανεβαίνουν ανά ομάδες σε μια καρέκλα και να ρίχνουν όσους μπορούσαν αποκλείοντάς τους.
Στο τέλος τούς πέταξαν ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ λέγοντας πως «θα είναι προκαταβολή του μισθού του για όποιον καταφέρει να το πάρει πρώτος». Η Κλέο βρέθηκε να την πατούν -κυριολεκτικά- δεκάδες πόδια ανθρώπων τυφλωμένων να αρπάξουν το χαρτονόμισμα και την πολυπόθητη θέση εργασίας. Στο νοσοκομείο διαπίστωσαν ότι, εκτός από μώλωπες που έφερε σε χέρια, πόδια, και πρόσωπο, είχε κι ένα σοβαρό τραύμα στη σπονδυλική στήλη, που την άφησε δύο μήνες στο κρεβάτι κι ένα χρόνο χωρίς να μπορεί να δουλέψει.
Το παραπάνω περιστατικό, βγαλμένο λες από ταινία του Κιούμπρικ ή από βιβλίο του Όργουελ, είναι το βέβαιο μέλλον των ευρωπαίων πολιτών, σε μια Ευρώπη που αποδομεί όλο και περισσότερο, την κυριότερη αξιακή της αρχή: τον ανθρωπισμό!
Κατά την περίοδο της Αναγέννησης, ο άνθρωπος πέρασε στο επίκεντρο της επιστήμης και της τέχνης, σε αντίθεση με τον Μεσαίωνα όπου η θεοκρατία τον είχε παραγκωνίσει.
Υποτίθεται ότι οι χώρες της Ευρώπης, βγαίνοντας από τον πιο αιματηρό πόλεμο της ιστορίας, οικοδόμησαν μια ένωση, προκειμένου να επαναφέρουν τον άνθρωπο στο κέντρο της πολιτικής πράξης! Υποτίθεται ότι ο ανθρωπισμός επανερχόταν ως η κυριότερη και η πρωταρχική αξία μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών! Υποτίθεται ότι το ευρωπαϊκό μέλλον των λαών, θα ήταν προστατευμένο από την καταβαράρθρωση των κοινωνικών κεκτημένων.
Πρόκειται για πλάνη! Η ευρώπη, μέσω της ΕΕ πλέον, δεν είναι, παρά ένας οργανισμός πλέον, όπου οι τράπεζες και οι πολυεθνικές κυριολεκτικά επιβάλλουν την ασκούμενη πολιτική, συνθλίβοντας το περίφημο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος! Το παράδειγμα της Κλέο, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό! Η κατάρρευση των μισθών και η γιγαντώδη αύξηση της ανεργίας, είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε τέτοιου είδους φαινόμενα κανιβαλισμού!
Εξάλλου ο κανιβαλισμός, ως πρακτική των κυβερνώντων στην χώρα μας, έτσι κι αλλιώς είναι καθημερινότητα! Κανιβαλισμός που καλύπτεται άκομψα και χονδροειδώς, από ιστορίες επιτυχίας και επιδείξεις φτηνής αποφασιστικότητας, καθιστώντας τον ακόμα πιο ακραίο.
Όταν η ευρωβουλευτής της ΝΔ κ. Μαριέττα Γιαννάκου, μιλώντας στο ράδιο του Άλφα δήλωσε με εμφαντικότητα ότι “η Ελλάδα χωρίς την Ευρώπη είναι ένα τίποτα”, αναρωτήθηκα με ποιά λογική εκστόμισε αυτά τα λόγια! Με ποια λογική η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες, να επιλέγει την παραμονή της στην ΕΕ, όταν πλέον το αξιακό της σύστημα, ανατρέπεται προς μία κατεύθυνση ξεκάθαρα αντι-ανθρωπιστική; Με ποια λογική η Ελλάδα, έξω από την Ευρώπη χαρακτηρίζεται ως “τίποτα”; Με ποια λογική εκχωρεί εθνική κυριαρχία σε έναν οργανισμό του οποίου οι επιβαλλόμενες πολιτικές, οδηγούν σε καταστάσεις σαν της Κλέο; Θεωρώ ότι τα λόγια της κ. Γιαννάκου, φανερώνουν την ενδοτικότητα και την υποτέλεια των φερόμενων ως κυβερνώντων, οι οποίοι προκειμένου να διατηρήσουν την χώρα υπό τον πλήρη έλεγχο της ΕΕ, δεν διστάζουν να οδηγούν τον λαό της στην πλήρη καταστροφή!
Σε αυτήν την Ευρώπη, ο ανθρωπισμός δεν έχει θέση. Αυτό πρέπει να γίνει σε όλους κατανοητό και να το λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους οι πολίτες προ της κάλπης. Στην Ευρώπη των “αγορών” -και όχι βέβαια των λαών- ο ανθρωπισμός δεν είναι ένα μετρήσιμο μέγεθος και ως τέτοιο, δεν εκλαμβάνεται ως σημαντικό συστατικό της ευρωπαϊκής κοινωνίας.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η Ελληνική -λέμε τώρα- κυβέρνηση, συντασσόμενη πλήρως με τις νέες αρχές του κανιβαλισμού που παράγουν φαινόμενα σαν της Κλέο, δείχνει ξεκάθαρα την στάση της απέναντι στον ανθρωπισμό.
Διαβάζουμε στις 28/03/14 στην “εφημερίδα των συντακτών”:
“Οι ανθρωπιστικές σπουδές μπαίνουν στο στόχαστρο
Πανεπιστήμιο της αγοράς με μνημονιακό πλαίσιο μυρίζει η ανακοίνωση των θέσεων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Κατά 20% μειώνονται οι εισακτέοι στις θεωρητικές σχολές υποβαθμίζοντας τις ανθρωπιστικές σπουδές!”
Η παραπάνω ενέργεια του Υπουργείου Παιδείας συνιστά απόδειξη απαξίωσης των ανθρωπιστικών σπουδών, ακόμη και στον τόπο που ξεκίνησαν! Αλλά τί σημασία έχει αυτό για το Υπ. Παιδείας μιας ξενόδουλης και υποτελούς κυβέρνησης; Μπορεί ο ανθρωπισμός να επιφέρει οικονομικά οφέλη στις αδηφάγες αγορές; Απ’ ότι φαίνεται όχι. Ο κανιβαλισμός όμως; Σίγουρα ναι, μια και ο λαός διαιρεμένος και εξαθλιωμένος, είναι εύκολη λεία.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Οι κ.κ. Σόιμπλε και Όσμπορν (υπουργοί οικονομικών της Βρετανίας και της Γερμανίας) σχολιάζοντας το θέμα της ανάπτυξης της Ευρώπης, επισημαίνουν ότι είναι ζωτικής σημασίας υπογραμμίζοντας ότι τα τελευταία έξι έτη η Ευρωπαϊκή οικονομία είναι στάσιμη, τη στιγμή που η Ινδία έχει αναπτυχθεί κατά 1/3 και η Κίνα κατά 70%. Οι δύο υπουργοί αναφέρουν πως οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν το κλειδί, καθώς το 25% των νέων ανθρώπων δεν μπορούν να βρουν εργασία. Επίσης, σημειώνουν ότι ενώ η Ευρώπη αριθμεί κάτι παραπάνω από το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού, σε αυτήν αντιστοιχεί το 50% των δαπανών για την κοινωνική πρόνοια.
Πως λοιπόν θα ανταγωνισθούν τις τεράστιες αναδυόμενες ανατολικές αγορές; Μα μόνο αν μεταφέρουν στην Ευρώπη το εργασιακό περιβάλλον των χωρών αυτών! Περιβάλλον πλήρους απορρύθμισης και εξαθλίωσης! Περιβάλλον κοινωνικού κανιβαλισμού! Για τον λόγο αυτό ο ανθρωπισμός δεν πρέπει να υφίσταται ούτε καν ως έννοια, σε κοινωνίες όπου ο άνθρωπος από κοινωνικό υποκείμενο μετατρέπεται βίαια σε οικονομικό αντικείμενο, σε ένα ακόμα μετρήσιμο μέγεθος.
Και αν αμφιβάλλετε, ας ρωτήσετε την Κλέο!
*Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του Ε.Πα.Μ. Πάτρας και υποψήφιος ευρωβουλευτής

Δ. Καζάκης: «Στις 25 Μάη θα γυρίσουμε την κλεψύδρα ανάποδα και θα τους πάρει ο διάολος»!

Δ. Καζάκης: «Στις 25 Μάη θα γυρίσουμε την κλεψύδρα ανάποδα και θα τους πάρει ο διάολος»!

  • Κυριακή, 27 Απριλίου 2014 - 14:39
Δ. Καζάκης: «Στις 25 Μάη θα γυρίσουμε την κλεψύδρα ανάποδα και θα τους πάρει ο διάολος»!
"Έχουμε δώσει όρκο τιμής στα παιδιά και τους γονείς μας... Ακόμη και ένας από εμάς να μείνει, θα δώσει τον αγώνα μέχρι τέλους", ανέφερε ο γ.γ του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης κατά την παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του Κινήματος  στο κατάμεστο Polis Art Cafe στη Στοά του Βιβλίου.
"Στις 25 Μάη θα γυρίσουμε την κλεψύδρα ανάποδα και θα τους πάρει ο διάολος", συμπλήρωσε ο ίδιος, αποθεώμενος από δεκάδες φίλους και μέλη του ΕΠΑΜ.

IMG 20140427 132217

 Η εκδήλωση για την παρουσίαση των 42 υποψηφίων ευρωβουλευτών του ΕΠΑΜ τα είχε όλα... Κόσμο, παλμό και πολιτικά συνθήματα. Πρώτα απ' όλα, όμως, έστελνε μήνυμα σε Ελλάδα και Ευρώπη.

"Τραγουδώντας  και πολεμώντας, έλεγαν οι παλιοί, ότι πάνε στον πόλεμο", ανέφερε ο Δημήτρης Καζάκης, σημειώνοντας πως "ο αγώνας είναι δύσκολος. Έχουμε μεγάλες απώλειες από το βάρος της καθημερινότητας, της ζωής, αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Ο αγώνας είναι πολύ μεγάλος, όταν οι κυβερνώντες θέλουν να σε κάνουν δούλο".

Ο γενικός γραμματέας του ΕΠΑΜ, που αναγκάστηκε να διακόψει πολλές φορές την τοποθέτησή του λόγω των χειροκροτημάτων, υπογράμμισε ότι "στο Κίνημα αυτό δεν ζητάμε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Μετράμε ποιοι είναι πατριώτες, ποιοι στρατεύονται στην υπεράσπιση της πατρίδας".

Λίγο νωρίτερα, ο ίδιος είχε αναφερθεί στις "βάσεις", που στηρίχθηκε το ΕΠΑΜ κατά την ίδρυσή του: "Από την αρχή προσπαθήσαμε να ενώσουμε το λαό που είναι ή οφείλει να είναι πρωταγωνιστής των εξελίξεων, να διαδόσουμε πως η γνώση του λαού είναι δύναμη και η δύναμη θα μας οδηγήσει στην πρόοδο, καθώς και να προκαλέσουμε το σύνολο του πολιτικού κόσμου να συζητήσει για όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τον τόπο. Εμείς έχουμε κωδικοποιημένη πρόταση και για τη διαγραφή του χρέους της χώρας και για τη μετάβασή μας στη Νέα Ελλάδα".
Χαιρετισμό στην εκδήλωση, που παρουσίασε η επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του ΕΠΑΜ και υποψήφια ευρωβουλευτής Γεωργία Μπάστα, απηύθυναν δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων.

IMGbastep
Ένας από αυτούς, ήταν και ο δημοσιογράφος - εκδότης της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ Γιώργος Χριστοφορίδης, ο οποίος σε μια συμβολική κίνηση που ξεσήκωσε τους παρισταμένους -αφού διάβασε το επίμαχο άρθρο της δανειακής σύμβασης της Ελλάδας περί παραίτησης της χώρας από την εθνική της κυριαρχία- έσκισε τα έγγραφα!

IMGep xrist

"Από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του, Το ΧΩΝΙ, γράφει στην πρώτη σελίδα πως 'Αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτήθηκαν από την εθνική κυριαρχία'. Σας διαβάζω και το σχετικό απόσπασμα από τη δανειακή σύμβαση", τόνισε ο Γιώργος Χριστοφορίδης και αφού έσκισε συμβολικά τη σύμβαση, ανέφερε ότι "αυτό που είδατε ήταν τρέιλερ από την ταινία 'ο Δημήτρης Καζάκης στην Ευρωβουλή'. Στις 26 Μαϊου, ο Δημήτρης θα είναι εκεί και θα σκίζει αυτή την επαίσχυντη σύμβαση, ακυρώνοντας τα σχέδια τους"!
Το λόγο πήρε και ο δημοσιογράφος - συγγραφέας του "Επιστροφή στη Δραχμή", Νίκος Ιγγλέσης που τόνισε ότι "αυτές οι εκλογές είναι αποφασιστικής σημασίας για το λαό. Θα κριθεί αν η δοσιλογική κυβέρνηση θα μείνει στην εξουσία ή αν θα αναγκαστεί να πάει σε εκλογές. Με με την κινδυνολογία για την έξοδο από το ευρώ, τελευταία μας σερβίρουν και το πρωτογενές τους 'πλεόνασμα'. Είναι και τα δύο ψέμματα! Το 'πλεόνασμα' είναι πολιτική απάτη"...

Ο γνωστός δημοσιογράφος έκλεισε την τοποθέτησή του, αναφέροντας ότι "η παρουσία του ΕΠΑΜ είναι σημαντική, από πολιτική και ιδεολογική έννοια. Το ΕΠΑΜ ζητά την επαναφορά της εθνικής κυριαρχίας. Ο αγώνας που δίνουμε είναι εθνικοαπελευθερωτικός"!
Στην εκδήλωση προβλήθηκαν βίντεο από γνωστούς καλλιτέχνες, όπως της ηθοποιού Κατερίνας Μουτσάτου που κατεβαίνει ως υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΕΠΑΜ, του τραγουδιστή Βασίλη Παπακωνσταντίνου, του ηθοποιού - τραγουδοποιού Γιάννη Ζουγανέλη, του ηθοποιού Τάκη Σπυριδάκη και του τραγουδοποιού Βασίλη Λέκκα.

Όλοι εξήραν την προσπάθεια του Κινήματος, ενώ τόνισαν την πίστη τους για την ανατροπή της σημερινής ζοφερής κατάστασης.

Η Κατερίνα Μουτσάτου είπε πως "υπέφερα και έφυγα από την Ελλάδα. Είμαι έτοιμη, όμως, να ξαναγυρίσω και να αποτελέσω μέρος αυτού του αγώνα".

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου χαιρέτισε τον αγώνα, ενώ ο Γιάννης Ζουγανέλης υπογράμμισε ότι "το ΕΠΑΜ πάει κόντρα στο ρεύμα και ότι ο Δ. Καζάκης απαντά με σοφία και επιχειρήματα στα ψεύδη της κυβέρνησης και των δανειστών μας. Υπερασπιζόμενοι το δίκαιο, θα πιστέψουμε στις δυνάμεις μας".

Ο Τάκης Σπυριδάκης ζήτησε "να μπει τέλος στο γαλαζοπράσινο συνοθύλευμα, στους φασίστες και τις παραποτάμιες βρούβες. Άλλωστε, θέλουμε μια άλλη Ευρώπη και αυτή η ώρα είναι ώρα προσωπικής ευθύνης".

Ο Βασίλης Λέκκας σε μήνυμά του ευχήθηκε "καλή επιτυχία στο ΕΠΑΜ στη μάχη των ευρωεκλογών, σώστε να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας".
Αμέσως μετά τις παραπάνω τοποθετήσεις, ακολούθησε η παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του ΕΠΑΜ, στο οποίο μετέχουν εκπρόσωποι από όλες τις κοινωνικές ομάδες και επαγγέλματα, είτε είναι μέλη του Κινήματος είτε όχι.

IMG55555

Υποψήφιοι, λοιπόν, είναι οι:
Αγγελόπουλος Γιώργος – Ιδιωτικός υπάλληλος
Αίρις – Ασημακόπουλος Νικόλαος - Επιχειρηματίας
Αλεξανδρόπουλος Γιάννης - Οικονομολόγος
Αναστασάκης Αντώνης – Προγραμματιστής Η/Υ
Απόδιακου Βασιλεία – Τουριστικά Επαγγέλματα
Γεροντάκη Αλεξάνδρα – Ιδιωτική Υπάλληλος - Άνεργη
Γιαννιώτης Κώστας – Εκπαιδευτικός
Δανίλης Ανδρέας - Κτηνίατρος
Δόγου Ζωγραφιά – Πολιτικός Επιστήμων
Δραμιτίνου Καλλιρρόη – Ιδιωτική Υπάλληλος
Θειοπούλου Ανθή – Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Καζάκης Δημήτρης - Οικονομολόγος
Καραγιαννίδης Δημήτρης – Τεχνικός ΔΕΗ
Κεχαγιά Εύα - Ηθοποιός
Κοέδρου Ντίνα – Καθηγήτρια Αγγλικών
Κουμαρέλλας Όθωνας – Αρχιτέκτονας-Μηχανικός
Κουνενάκης Γιώργος – Μηχανικός Δομικών Έργων
Κουρουπάκη Δέσποινα – Συνταξιούχος Δημοσίου
Κυπριώτης Δημήτρης – Στρατηγός ε.α
Κώνστας Αναστάσιος – Δικηγόρος
Λαδικού Αλεξάνδρα – Ηθοποιός
Λασκαράτος Αθανάσιος – Ιδ. Υπάλληλος
Λασκαράτου Όλγα – Μουσικολόγος
Λέτσιος Γιώργος – Πολιτικός Μηχανικός
Μαγγανάς Γιάννης - Οικονομολόγος
Μαρινάκος Μάριος – Δικηγόρος
Μουτσάτσου  Κατερίνα – Ηθοποιός
Μπάστα Γεωργία – Δημοσιογράφος
Ξιφαράς Αλέξης– Βιολόγος
Ολάγια Πέδρο – Συγγραφέας
Πάνου Δημήτρης - Δικηγόρος
Παπαμεθοδίου Δησμοσθένης - Ιατρός
Παπαντωνίου Αντώνιος – Ναύαρχος ε.α
Πιερρουτσάκος Γρηγόρης - Επιχειρηματίας
Σιδέρης Γιάννης -  Φυσικός
Σιόβα Ιωάννα - Νοσηλεύτρια
Συμβουλόπουλος Θεμιστοκλής – Μουσικός
Τραϊφόρος Βασίλειος - Συγγραφέας
Φυδανάκη Γεωργία - Λογίστρια
Χαραλάμπους Ευαγγελία – Δικηγόρος
Χρυσανθόπουλος Λεωνίδας – Πρέσβης επί τιμή

Friday, April 25, 2014

Ο Προβόπουλος "καθάρισε" τους τραπεζίτες για τα θαλασσοδάνεια του Καρούζου !

Ο Προβόπουλος "καθάρισε" τους τραπεζίτες για τα θαλασσοδάνεια του Καρούζου !


Provopoulos Karouzos
Σχόλιο : για κανένα μέλος και  φίλο  του Ε.Πα.Μ. δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς είναι γνωστός σε όλους ο ρόλος της ΤτΕ.

Τη δικαστική απορρύπανση των τραπεζικών στελεχών που εμπλέκονται στο μεγάλο σκάνδαλο των θαλασσοδανείων ύψους περίπου ... 250 εκατομμυρίων ευρώ (την περίοδο 2003-2010) προς τις εταιρείες του προφυλακισμένου επιχειρηματία Γιάννη Καρούζου, επιχειρεί ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος.
Συγκεκριμένα, στο απόρρητο πόρισμα το οποίο διαβίβασε στις 21-2-2014 η ΤτΕ προς τον ανακριτή διαφθοράς Γ. Ανδρεάδη, ο οποίος χειρίζεται τις σχετικές δικογραφίες, αναφέρεται ότι οι τραπεζίτες που εμπλέκονται στην υπόθεση έκαναν απλώς... κάποιες «παρεκκλίσεις» με βάση τις ιδιαιτερότητες του κλάδου real estate! Και τούτο παρά το γεγονός ότι οι εταιρείες του Καρούζου τέθηκαν με την υπ' αριθμ. 1021/1-11-2010 απόφαση το Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθήνας υπό καθεστώς πτώχευσης.

Υπενθυμίζεται ότι βασικοί κατηγορούμενοι για απιστία σε βαθμό κακουργήματος είναι υψηλόβαθμα στελέχη της Τράπεζας Πειραιώς της Εμπορικής Τράπεζας, της Attika Bank και της Millenium.
Ωστόσο λίγο πριν κληθούν να απολογηθούν στάλθηκε στον
αρμόδιο ανακριτή το πόρισμα της Διεύθυνσης Εποπτείας του Τραπεζικού Συστήματος της ΤτΕ το οποίο ουσιαστικά αποσκοπεί στην απεμπλοκή των κατηγορουμένων από κάθε ποινική ευθύνη !
Ειδικότερα, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του directnews.gr, στη σελίδα 6 του πορίσματος αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Από την επεξεργασία των προσκομισθέντων στοιχείων προέκυψε ότι κατά την έγκριση των πιστοδοτήσεων προς τον Όμιλο Καρούζου υπήρξαν ορισμένες παρεκκλίσεις στην εφαρμογή των πιστοδοτικών διαδικασιών... Εν τούτοις υπογραμμίζεται ότι τυχόν παρεκκλίσεις από την πιστοδοτική πολιτική του εκάστοτε ιδρύματος είναι επιτρεπτές με την προϋπόθεση ότι έχουν καταγραφεί και εγκριθεί από τα αρμόδια όργανα».
Σε άλλο σημείο και πάντα προς την κατεύθυνση απαλλαγής των κατηγορουμένων το ίδιο πόρισμα αναφέρει (σελίδα 8): «Στο σημείο αυτό κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι οι οικονομικές καταστάσεις των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην αγορά, κατασκευή και εκμετάλλευση ακινήτων εμφανίζουν ορισμένες ιδιαιτερότητες, γεγονός που χαρακτηρίζει τις νεοϊδρυθείσες εταιρείες, οι οποίες δεν διαθέτουν ιστορικά στοιχεία και συστήνονται αποκλειστικά για την υλοποίηση μεμονωμένων επιχειρηματικών έργων. Οι νεοσυσταθείσες εταιρείες του Ομίλου Καρούζου ιδρύθηκαν κατά βάση με το ελάχιστο μετοχικό κεφάλαιο (€ 60χιλ.) και άντλησαν υψηλό δανεισμό για την χρηματοδότηση επενδύσεων. Επιπρόσθετα παρατηρήθηκαν υψηλά υπόλοιπα σε λογαριασμούς "Χρεώστες ή Πιστωτές διάφοροι", "Διαθέσιμα" και "Ακινητοποιήσεις υπό εκτέλεση"».
Έμπειρος και φερέγγυος ο Καρούζος!

Το πόρισμα της ΤτΕ αναγκάζεται να διαπιστώσει με βάση τα στοιχεία πως τα δάνεια προς τις εταιρείες του Καρούζου «αξιολογήθηκαν κατά την έγκρισή τους κυρίως από μέσου έως υψηλού κινδύνου, το οποίο αντιστοιχεί σε χαμηλή έως αυξημένη πιθανότητα αθέτησης υποχρεώσεων. Παρότι οι εν λόγω διαβαθμίσεις συνιστούν διατήρηση ή και περιορισμό μιας πιστοδοτικής συνεργασίας, οι όμιλοι τραπεζών προέβησαν σε σημαντικό αριθμό νέων εγκρίσεων».
Στη συνέχεια ωστόσο έρχεται να δικαιολογήσει τα θαλασσοδάνεια ύψους εκατομμυρίων ευρώ υποστηρίζοντας: «Ο λόγος ήταν ότι σημαντικό ρόλο στις εγκριτικές αποφάσεις διαδραμάτισε η εμπειρία και η γνώση του αντικειμένου από τον φορέα, καθώς και η λήψη καλυμμάτων - εξασφαλίσεων υψηλής διασφαλιστικής αξίας. Επισημαίνεται η προαναφερθείσα ιδιαιτερότητα του κλάδου real estate και η διαφορετικότητα των συνθηκών στον τραπεζικό κλάδο κατά την υπό εξέταση χρονική περίοδο, δεδομένου ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ακολουθούσαν εν γένει επεκτατική πιστωτική πολιτική»...
Το εκπληκτικότερο όλων είναι ότι ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα αναφέρεται συνεχώς στο πόρισμά της στις... ιδιαιτερότητες του κατασκευαστικού κλάδου και στο κλίμα της εποχής, προσθέτει ότι το αρμόδιο κλιμάκιο ελέγχου «δεν προβαίνει σε αξιολόγηση της κρίσης των κατηγορουμένων στελεχών και της ορθότητας των πιστοδοτικών αποφάσεων» προς τον Όμιλο Καρούζου !!!
Για την ιστορία σημειώνουμε ότι όταν η Εμπορική Τράπεζα χορηγούσε αφειδώς δάνεια στον Καρούζο διοικητής της ήταν ο σημερινός διοικητής της ΤτΕ, Γιώργος Προβόπουλος.
Στη συνέχεια μάλιστα διετέλεσε και αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, στελέχη της οποίας είναι σήμερα κατηγορούμενα για τα περίφημα δάνεια του Καρούζου.
Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό γιατί με το πόρισμα της ΤτΕ επιχειρείται η ποινική απαλλαγή όλων των εμπλεκομένων από το κακουργηματικό αδίκημα της απιστίας. Και ήδη το πρώτο βήμα φαίνεται να έχει γίνει αφού όσοι κατηγορούμενοι τραπεζίτες έχουν απολογηθεί για την υπόθεση αυτή, αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς να τους επιβληθεί κανένας περιοριστικός όρος...
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 24-4-2014 από directNEWS.gr

Δεν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα! Το επιβεβαιώνει η Eurostat 23 Απριλίου 2014 !!!

Δεν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα!

Έχουμε έλλειμμα και μάλιστα το έχει επικυρωσει η ίδια η Eurostat στο δελτίο τής 23ης Απριλίου 2014.

https://docs.google.com/file/d/0B48c_d8WJngRcGd0M1VraDl6Qzg/edit?pli=1


Wednesday, April 23, 2014

Pedro Olalla: Por qué Grecia? (video)




https://www.youtube.com/watch?v=U9NeWHJ3yw8


Πέδρο Ολάγια: Η επανάκτηση της πολιτικής (απόσπασμα κειμένου και βίντεο)

Πέδρο Ολάγια: Η επανάκτηση της πολιτικής (BINTEO)

Ο Pedro Olalla González de la Vega (Οβιέδο, Ισπανία 1966), υποψήφιος στις Ευρωεκλογές του 2014 με το ψηφοδέλτιο του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.), είναι συγγραφέας, ελληνιστής, καθηγητής φιλόλογος, μεταφραστής, φωτογράφος και κινηματογραφιστής, και σε αυτούς τους τομείς συνεργάζεται τακτικά με εκδοτικούς οίκους, πανεπιστήμια και πολιτιστικούς φορείς από διάφορες χώρες του κόσμου.

[Γιώργος Δαμασκηνάκης]
Έχω ακούσει να χαρακτηρίζεται ως ένας απο τους κορυφαίους διανοούμενους παγκόσμια.
Τον είχα γνωρίσει απο το εξαιρετικό ντοκυμανταίρ του, ένα χρόνο πρίν,  "Γιατί η Ελλάδα."https://www.youtube.com/watch?v=81qD7Yiroi4
Σας παρουσιάζω απόσπασμα απο ομιλία του που το πληκτρολόγησα εξ ακοής, λυπηθείτε τον κόπο μου και διαβάστε το: Αν βαριέστε διαβάστε προς το τέλος... Αν βαριέστε πολύ την έχουμε βάψει όλοι... 


«Η δημοκρατία δέν κινδυνεύει απο τις «ακραίες» θέσεις των λίγων αλλα απο τη χλιαρότητα και την αδιαφορία των πολλών. Κι όμως σ αυτό μας παροτρύνει το κατεστημένο. Καταδικάζοντας τους ακτιβιστές και τους ριζοσπάστες και δείχνοντας απέραντη επιείκια στους αμέτρητους απαθείς. Στις μέρες μας, η πολιτική έχει απαξιωθεί και έχει γίνει ιδιωτική υπόθεση απο κάποια πλέγματα συμφερόντων με την συνέργεια των κυβερνήσεων και στόχο το κέρδος ενώ οι περισσότεροι δέν ασχολούνται. Και αυτό είναι ένα είδος καρκίνου για τη δημοκρατία. Διότι ας μήν το ξεχνάμε, η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που βασίζεται στην πολιτική αρετή των πολιτών. Και χωρίς αυτή στερείται βάσεως. Η δημοκρατία χρειάζεται Δήμο. Ενα λαό ενεργό, ελεύθερο, με συνείδηση της αξιοπρέπειάς του και αποφασισμένο να την ασκήσει. Και πού βρίσκεται σήμερα αυτός ο δήμος; Με την πιό αυστηρή έννοια δημοκρατία δέν υπήρξε ποτέ, ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Οι σημερινές δημοκρατίες τίποτα δέν έχουν να κάνουν με εκείνο το ριζοσπαστικό και επαναστατικό όραμα που κάποτε υπήρξε στην Αθήνα. Τότε δέν υπήρχε σύγκρουση μεταξύ δήμου και πολιτών. Οι πολίτες ήταν η κυβέρνηση. Η τελική απόφαση δέν ήταν στα χέρια εκπροσώπων και ηγετών αλλα στο σύνολο των πολιτών. Δέν υπήρχαν κόμματα με ιεραρχικές δομές, κλειστά ψηφοδέλτια, πειθαρχία ψήφου και αχυρανθρώπους στην υπηρεσία συμφερόντων. Υπήρχε μια ευρεία εκκλησία που δέν είχε χώρο για μαριονέτες και που όριζε συνεχώς το κοινό καλό. Τότε δέν υπήρχε επαγγελματοποίηση της πολιτικής ούτε βόλεμα στα αξιώματα, αλλά ενασχόληση όλων με τα κοινά για ορισμένο χρονικό διάστημα. Τότε υπήρχε η λεγόμενη «γραφή παρανόμων» για την απαίτηση ευθυνών για αποφάσεις που αποδεικνύονταν επιζήμιες για την πόλη. Σήμερα αντιθέτως έχουμε την κοινοβουλευτική ασυλία για να συγκαλύψουμε την ανευθυνότητα. Και το πιό σημαντικό, οι πολίτες εκείνα τα χρόνια είχαν πολιτική εμπειρία. Ο καθένας μπορούσε να προεδρεύσει της εκκλησίας για μία μέρα με κλήρωση, μπορούσε να γίνει μέλος της βουλής για ένα χρόνο, ή δύο μή συνεχόμενα, να εκτελέσει δημόσιες λειτουργίες με κλήρωση πάλι, να γίνει αγρονόμος για ένα χρόνο, μέλος στα δικαστήρια με κλήρωση, έφορος, άρχοντας ή στρατηγός εφόσον εκλεγόταν και βεβαίως, μέλος της εκκλησίας του δήμου όσες φορές θελήσει.

Τί περιθώριο επιφυλάσσουν σήμερα οι ελλατωματικές δημοκρατίες μας για τη συμμετοχή του πολίτη στην πολιτική; Αν κάτι μας έχει μάθει αυτή η κρίση είναι ότι οι πολίτες καλούνται να επανακτήσουν την πολιτική. Οτι οι δημοκρατίες μας, χρειάζονται επειγόντως βαθιές δομικές αλλαγές διότι τα προβλήματα που μας πλήττουν χρήζουν πολιτικών λύσεων, και ότι τέτοιες λύσεις δέν πρόκειται να έρθουν ποτέ απο τις κορυφές, απλώς και μόνο γιατί είναι ενάντια στα συμφέροντά τους.

Για να πετύχουμε λοιπόν μια καλύτερη κατανομή της εξουσίας και του πλούτου που η ανρθωπότητα χρειάζεται επιγόντως, δύο πράγματα οφείλουμε να κάνουμε. Να οικοδομήσουμε την κοινωνία των πολιτών και να επανακτήσουμε την πολιτική. Και αυτοί οι δύο στόχοι παρεπιπτόντως δέν θα επιτευχθούν ποτέ δίχως ανθρωπιστικές βάσεις. Ας μήν κοροιδευόμαστε. Οι ευρωπαίοι πολίτες, άν όντως υπάρξουμε, πρέπει να οργανωθούμε επιτέλους σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στην κατάχρηση της εξουσίας, να αγωνιστούμε ενάντια στην αδικία και στην άγνοια, αντί να τις υπομένουμε ή ενίοτε να τις εκμεταλλευόμαστε. Για να ανατραπέι με ειρηνικές διαδικασίες αυτή η κατάσταση αυθαιρεσίας και απάτης πρέπει να είμαστε πολλοί και να ενεργούμε οργανωμένα. Με ξεκάθαρες ιδέες και κοινές , ρητές διεκδικήσεις. Μόνον έτσι θα καταφέρουμε να αφαιρέσουμε την νομιμότητα απο αυτούς που ακόμα οχυρώνουν τις πολιτικές τους πίσω απο τον ισχυρισμό ότι είναι οι νόμιμοι δημοκρατικοί εκπρόσωποι και απο το ψευδολόγημα ότι ενεργούν για το κοινό συμφέρον. 

Κατα την κρίση μου η κοινωνία μας χρειάζεται να γίνει πιό ριζοσπαστική, αλλα πιό σημοκρατικά ριζοσπαστική, διότι δέν πρέπει να ξεχάσουμε ότι στις μέρες μας η δημοκρατία είναι ένα ριζοσπαστικό ανατρεπτικό όραμα όπως ήταν στις απαρχές της. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα μεστό λόγο ως εναλλακτική στο σόφισμα του «μονόδρομου». Πρέπει να γίνουν πολλά. Σχεδόν τα πάντα. Απο το να συντάξουμε νέα συντάγματα μέχρι να αλλάξουμε τις παραμέτρους για τον υπολογισμό του ΑΕΠ των χωρών και της αποδοτικότητας των επιχειρήσεων (!) , απο το να επινοήσουμε μηχανισμούς για τη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη πολιτικών αποφάσεων μέχρι και να αλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται το χρήμα και χρηματοδοτούνται τα κράτη. Απο το καταργήσουμε τις κερδοσκοπικές αγορές μέχρι και να θεσπίσουμε  εισοδήματα του πολίτη και δημοκρατικές προίκες, απο την χάραξη νέων διαύλων για την τακτική πρόταση νομοθετικών προτοβοβουλιών μέχρι και τη δημιουργία σωμάτων πολιτών για την επίβλεψη των κυβερνήσεων. Μόνο έτσι, επανακτώντας την πολιτική μπορούμε να ευελπιστούμε σε βαθιές αλλαγές.

Και θα ήθελα να κλείσω με μία προειδοποίηση: Αν δέν κάνουμε τίποτα απ όλα αυτά, μιά καλή μέρα της χρονιάς που μας έρχεται, ή της επόμενης, θα μας πληροφορήσουν ότι η  κρίση τελείωσε. Θα ανοίξουν τη βρύση του δανεισμού οι ίδιοι που την έκλεισαν πρίν, και θα πάρουν εμπρός πάλι τα γρανάζια της οικονομίας. Πολλοί θα χαμογελάσουν με ανακούφιση, θα θεωρήσουν ορθά τα σημερινά μέτρα και θα μας κατηγορήσουν για την καχυποψία μας για το κατεστημένο. Μια καλή μέρα όπου η εργασία θα είναι τόσο φθηνή που μόλις που Θα επηρεάζει την τελική τιμή του προιόντος. Οταν το δικαίωμα στην υγεία θα είναι είδος πολυτελείας. Οταν η παιδεία θα είναι ταξικό προνόμιο, όταν λεγεώνες ανθρώπων θα είναι διατεθειμένες για όλα, αντί πινακίου φακής, όταν ο πλούτος που όλοι μας παράγουμε θα είναι ιδιοκτησία λίγων, όταν γή και ύδωρ θα έχουν καινούργιο αφέντη. Οταν καταφέρουν να εξουδετερώσουν κάθε μορφή αλληλεγγύης και να μας καταντήσουν πληροφοριοδότες, υπάκοους και δειλούς, όταν η δημοκρατία δέν θα είναι παρά καπνοί, και άν, τότε η κρίση θα έχει τελειώσει. Και δέν θα έχουν κερδίσει ποτέ τόσα πολλά, σε τόσο λίγο χρόνο...» (!)

Δέν αξίζει αυτός ο άνθρωπος να μας εκπροσωπήσει στο κοινοβούλιο;

Ολη η ομιλία του: http://www.youtube.com/watch?v=JkphP2

Περισσότερα για αυτόν: http://pedroolalla.com/index.php/el/writter

Μελέτη σοκ για τις αυτοκτονίες και τους θανάτους στην Ελλάδα!

Μελέτη σοκ για τις αυτοκτονίες και τους θανάτους στην Ελλάδα!


Τετάρτη, 23 Απριλίου 2014

Μελέτη 30 σελ. από το Πανεπιστήμιο του Portsmouth. «Κάθε πτώση 1% των κρατικών δαπανών στην Ελλάδα οδήγησε σε αύξηση 0,43% των αυτοκτονιών μεταξύ των ανδρών».




Μελέτη βρίσκει ότι υπάρχει σαφής σύνδεση μεταξύ περικοπών δαπανών και αύξησης του αριθμού των ατόμων που αυτοκτόνησαν μεταξύ 2009 και 2010
 
 Οι περικοπές δαπανών στην Ελλάδα προκάλεσαν αύξηση των αυτοκτονιών στο ανδρικό φύλο, σύμφωνα με έρευνα που επιχειρεί να αναδείξει τις κόστος της υγείας από την λιτότητα.
 
Σε μια 30σέλιδη μελέτη με τον αγγλικό τίτλο 'The Impact of Fiscal Austerity on Suicide: On the Empirics of a Modern Greek Tragedy', οι ερευνητές Νικόλαος Αντωνακάκης και Alan Collins από το Πανεπιστήμιο του Portsmouth βρήκαν ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ περικοπών δαπανών και αυτοκτονιών στην Ελλάδα.
 
Σύμφωνα με την έρευνα, κάθε πτώση 1% των κρατικών δαπανών στην Ελλάδα οδήγησε σε αύξηση 0,43% των αυτοκτονιών μεταξύ των ανδρών
 
"Αυτό είναι σχεδόν ένα άτομο ανά ημέρα. Δεδομένου ότι το 2010 υπήρχαν περίπου δύο αυτοκτονίες στην Ελλάδα την ημέρα, φαίνεται το 50% οφειλόταν στη λιτότητα", 
 
δήλωσε ο Ν.Αντωνακάκης, ο οποίος μαζί με τον καθηγητή Οικονομικών Alan Collins, δήλωσαν έκπληκτοι με το πόσες πολλές αυτοκτονίες εμφανίστηκαν να συνδέονται με την λιτότητα και πόσο σαφής ήταν η σύνδεση.
 
Σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Social Science and Medicine, οι άνδρες ηλικίας 45-89 αντιμετωπίζουν τον υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας ως απάντηση στη λιτότητα.
 
Η έρευνα δεν είναι η πρώτη που ισχυρίζεται ότι οι περικοπές έχουν κοστίσει σε ζωές. Πέρυσι, ο πολιτικός οικονομολόγος David Stuckler και ο γιατρός-επιδημιολόγος Sanjay Basu επεσήμαναν στο βιβλίο τους «Τα Οικονομικά του Σώματος. Γιατί η λιτότητα σκοτώνει». ραγδαία αύξηση των ποσοστών αυτοκτονιών, αύξηση των μολύνσεων από τον HIV και ακόμη και μια επιδημία ελονοσίας

 
Στην Ελλάδα, πάντως, η μόλυνση από HIV αυξήθηκε κατά περισσότερο από 200% από το 2011 καθώς οι προϋπολογισμοί πρόληψης κόπηκαν, και η ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών αυξήθηκε εν μέσω 50% ανεργίας των νέων. Η Ελλάδα γνώρισε επίσης το πρώτο κρούσμα ελονοσίας των τελευταίων δεκαετιών μετά τις περικοπές στον προϋπολογισμό για τον ψεκασμό κατά των κουνουπιών, δήλωσαν οι συγγραφείς.
 
Σχετικά με την μελέτη που δημοσιεύθηκε για την Ελλάδα ένας εκπρόσωπος της βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης «Σαμαρείτες», δήλωσε: «Υπάρχει μια εδραιωμένη σχέση μεταξύ ανεργίας και αυτοκτονίας, η οποία τείνει να αυξηθεί κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης, ιδίως όταν δεν αντισταθμίζεται από το δίχτυ ασφαλείας της κοινωνικής πρόνοιας»

Μετάφραση – Απόδοση: LEFTeria-news

Πηγές:

Guardian, http://www.theguardian.com/world/2014/apr/21/austerity-greece-male-suicides-spending-cuts

Russia Today http://rt.com/news/greece-austerity-male-suicides-868/

καθώς και ScienceDirect (για τα ευρήματα της μελέτης)
 http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0277953614002433

Όχι φίλε μου, το έχεις πολύ λάθος...


Όχι φίλε μου, το έχεις πολύ λάθος...

του Σταύρου Κατσούλη

Όχι φίλε μου, δεν είναι ανθρωπιστική κρίση αυτό που βλέπεις.
Είναι γενοκτονία.
...και κάποιοι επιμένουν να θεωρούν ότι δεν υπάρχουν υπεύθυνοι...


Όχι φίλε μου, δεν είναι κυβέρνηση αυτή.
Είναι ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
..και κάποιοι επιμένουν ότι τέτοια πράγματα "ας μην λέγονται"...


Όχι φίλε μου, δεν είναι Ευρωπαϊκή ένωση αυτή...


Είναι φασιστικός, κορπορατικός φασισμός.
...και κάποιοι "αντιφασίστες" θέλουν να είμαστε μέρος της...


Όχι φίλε μου, δεν πρόκειται για το ποιος "ελέγχει τα παραγωγικά μέσα¨.
Αυτό που γίνεται είναι η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ των παραγωγικών μέσων.
...κάποιοι όμως, εμμένουν τυφλά σε αυτά που γράφουν τα εγχειρίδιά τους...


Όχι φίλε μου, δεν πρόκειται για πρόοδο, όταν υποκρίνεσαι ότι μπορείς να ζήσεις χωρίς Πατρίδα.
Γιατί χωρίς Πατρίδα, δεν υπάρχει Λαός να σε στηρίζει.
...και κάποιοι επιμένουν ότι Πατρίδα και "πρόοδος" δεν μπορούν να συνυπάρξουν...


Όχι φίλε μου, δεν πρόκειται περί ενός εργαλείου.
Πρόκειται για το Εθνικό νόμισμα, που είναι ένας από τους θεμελιώδεις λίθους της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
...και κάποιοι συνεχίζουν να επιμένουν, ότι μπορείς να συνεργαστείς με τον Διάβολο...


Όχι φίλε μου, δεν πρόκειται περί μνημονίων.
Πρόκειται για ρήτρες αποικίας.
...και κάποιοι επιμένουν ότι αυτός που μας τις επέβαλε, είναι διαθέσιμος για δίκαιες και άδολες διαπραγματεύσεις...


Όχι φίλε μου, το θέμα δεν είναι η ανασυγκρότηση της "αριστεράς" ή της "δεξιάς".
Το θέμα είναι η αναγέννηση, ηθική, πνευματική και υλική ολόκληρου του Γένους μας.
..και κάποιοι επιμένουν να βάζουν πρώτα απ όλα το κόμμα ή την ιδεολογία τους...


Όχι φίλε μου, η Δημοκρατία δεν ισούται με το κοινοβούλιο.
Αν είχαμε Δημοκρατία, τότε το κοινοβούλιο σας αυτό, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ.
...και κάποιοι, παρ όλ' αυτά, συνεχίζουν να αποκαλούν τους ΠΡΟΔΟΤΕΣ, κύριε και δεσποινίς και κυρία...


Όχι φίλε μου, η ανατροπή δεν είναι η ανατροπή της κυβέρνησης των δωσιλόγων.
Όταν μιλάμε εμείς για ανατροπή, εννοούμε την ανατροπή του πολιτεύματος, προς μια Νέα, Ολοκαίνουργια Δημοκρατική Ελλάδα!
..και κάποιοι θλιβεροί, κάποιοι τραγικοί, πιστεύουν ότι ανατροπή σημαίνει, απλά και μόνο, άλλη μια από τα ίδια...


Όχι φίλε μου, εδω που φτάσαμε δεν θα υπάρξει πια, κάποια "καλημέρα", ούτε κάποια "καλή εσπέρα"...
Το μόνο που θα υπάρξει σύντομα είναι...


ΝΑΙ! ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΜΟΝΟ:

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

Tuesday, April 22, 2014

Το ευρώ ως μηχανισμός παραγωγής χρέους.

Το ευρώ ως μηχανισμός παραγωγής χρέους

banksy-euro-greece
του Μάριου Μαρινάκου*

Α. Το κόψιμο χρήματος στην ΕΕ
Στο άρθρο 105Α της Συνθήκης του Μάαστριχτ που κυρώθηκε με τον Ν.2077/1992 ορίζεται ότι:
«Άρθρο 105 Α
1. Η ΕΚΤ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει την έκδοση τραπεζογραμματίων μέσα στην Κοινότητα. Η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκδίδουν τραπεζογραμμάτια. Τα τραπεζογραμμάτια που εκδίδονται από την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες είναι τα μόνα τραπεζογραμμάτια που αποτελούν νόμιμο χρήμα μέσα στην Κοινότητα.
2. Τα κράτη μέλη μπορούν να εκδίδουν κέρματα, η ποσότητα των οποίων τελεί υπό την έγκριση της ΕΚΤ. Το Συμβούλιο, αποφασίζοντας με τη διαδικασία του άρθρου 189 Γ και μετά από διαβούλευση με την ΕΚΤ, μπορεί να θεσπίζει μέτρα για την εναρμόνιση της ονομαστικής αξίας και των τεχνικών προδιαγραφών όλων των κερμάτων που πρόκειται να κυκλοφορήσουν, στο βαθμό που είναι απαραίτητος για την ομαλή κυκλοφορία τους μέσα στην Κοινότητα.»
Σύμφωνα δε με το άρθρο 104 της Συνθήκης του Μάαστριχτ που κυρώθηκε με τον Ν.2077/1992:
«Άρθρο 104
1. Απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την ΕΚΤ ή από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών, οι οποίες εφεξής αποκαλούνται “Εθνικές κεντρικές τράπεζες”, προς κοινοτικά όργανα ή οργανισμούς, κεντρικές κυβερνήσεις, περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλους οργανισμούς δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών μελών, απαγορεύεται επίσης να αγοράζουν απευθείας χρεώγραφα από τους οργανισμούς ή τους φορείς αυτούς η ΕΚΤ ή οι εθνικές κεντρικές τράπεζες.»
Κατ’ αρχάς, λοιπόν, το αποκλειστικό δικαίωμα (αρμοδιότητα), είτε για να εκδίδει χρήμα (τραπεζογραμμάτια), είτε να εγκρίνει την έκδοση κερμάτων την έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Κατά δεύτερο λόγο, απαγορεύτηκε στην ΕΚΤ να γίνει δανειστής των κρατών και εν γένει των δημοσίων φορέων. Απαγορεύτηκε οποιαδήποτε απευθείας μέθοδος δανεισμού.
             Τρίτον, ορίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα μπορούσε εφεξής να δανείσει τα κράτη με χρήμα, αντίθετα με τις μέχρι τότε Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες, οι οποίες είχαν τη δυνατότητα να τροφοδοτούν την εσωτερική αγορά με ρευστότητα, ανάλογα με τις ανάγκες.
Τέταρτον, πέραν της άμεσης δανειοδότησης υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύτηκε και για την ΕΚΤ αλλά και για τις  Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες η απευθείας αγορά χρεωγράφων. Τα χρεώγραφα είναι αξιόγραφα δηλαδή, θεωρητικά, είναι έγγραφα με τα οποία ο δανειστής αναγνωρίζει και εμπορεύεται το χρέος του. Δηλαδή ζητά συγκεκριμένο ποσό χρηματοδότησης υποσχόμενος ότι θα το επιστρέψει με τόκο. Τα χρεώγραφα διακρίνονται σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια[1].
Έτσι, τα κράτη που συμμετείχαν στην διαδικασία της περίφημης ευρωπαϊκής ενοποίησης βρέθηκαν ενώπιον ενός πρωτόγνωρου –για τα τότε δεδομένα- παραδόξου: Αν είχαν ανάγκες δανεισμού, όχι μόνο δεν είχαν το δικαίωμα να εκδώσουν χρήμα, όπως άλλωστε έκαναν μέχρι τότε, αλλά δεν είχαν πια και τη δυνατότητα να προβούν σε απευθείας αγορά εντόκων γραμματίων ή και ομολόγων, ούτε μέσω της ΕΚΤ, ούτε μέσω των Κεντρικών Τραπεζών τους, ώστε να ελέγξουν την έκθεσή τους στο χρέος τους.
Αυτή η αρχιτεκτονική, ιδίως κατά το μέρος που δεν επέτρεπε την απευθείας επαναγορά χρεωγράφων (ομολόγων ή και εντόκων γραμματίων) δημιούργησε την ανάγκη για χρηματοδοτικούς μεσάζοντες. Έπρεπε να υπάρχει ένα τρίτο πρόσωπο, ένας μεσάζοντας, η συμμετοχή του οποίου θα μπορούσε να καταστήσει δυνατή μια τέτοια συναλλαγή (είτε δανεισμού, είτε αγοράς χρεωγράφων).
Έτσι, αυτή η αρχιτεκτονική επιφύλαξε στις ιδιωτικές τράπεζες κεντρικό ρόλο, όσον αφορά τον κρατικό δανεισμό και την αγορά χρέους μέσω ομολόγων. Οι τράπεζες γίνονταν, πλέον, αναγκαίο στοιχείο λειτουργίας της νέας, Ευρωπαϊκής Ενιαίας οικονομίας. Αποκτούσαν το θεσμικό ρόλο του διαχειριστή τόσο του δανεισμού όσο και του χρέους.
Β. Το ΑΕΠ
Πριν προχωρήσουμε, αξίζει να αναφέρουμε τι είναι το ΑΕΠ, γιατί θα το χρειαστούμε παρακάτω.
Ως ΑΕΠ αναφέρονται… δυο πράγματα!
Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ή ΑΕΠ) (αγγλ. Gross Domestic Product - GDP) είναι το σύνολο όλων των προϊόντων και αγαθών που παράγει μια οικονομία, εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες. Με άλλα λόγια είναι η συνολική αξία όλων των τελικών αγαθών (υλικών και άυλων) που παρήχθησαν εντός μιας χώρας σε διάστημα ενός έτους, ακόμα και αν μέρος αυτού παρήχθη από παραγωγικές μονάδες που ανήκουν σε κατοίκους του εξωτερικού.
Σύμφωνα με έναν πιο βατό ορισμό το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, ή για συντομία ΑΕΠ, ακούγεται πολύπλοκος σαν όρος αλλά πολύ απλά προσδιορίζει το μέγεθος της οικονομίας μιας χώρας. Ένας πιο επίσημος ορισμός είναι «το άθροισμα της αξίας όλων των αγαθών και υπηρεσιών που παρήγαγε μια χώρα μέσα σε ένα έτος». Θα μπορούσαμε να το δούμε και σαν τον «ετήσιο τζίρο» μιας χώρας.
Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν - Α.Ε.Π. (ή Gross National Product - GNP) Είναι η συνολική αξία όλων των τελικών αγαθών (υλικών και άυλων) που αποκτούν οι κάτοικοι μιας χώρας σε διάστημα ενός έτους. Διαφέρει από το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν στο ότι συμπεριλαμβάνει και το Εισόδημα που απέκτησαν οι κάτοικοι μιας χώρας στο εξωτερικό.
Εμάς μας ενδιαφέρει το πρώτο ΑΕΠ. Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν ή αλλιώς το GDPπου χρησιμοποιεί και η Eurostat. Σημαντικό είναι εδώ να αναφερθεί ότι στο ΑΕΠ προσμετρώνται ως έσοδα όλα τα πιστωτικά έσοδα! Ας πάρουμε ως παράδειγμα το ΑΕΠ του 2008. Στο ΑΕΠ εκείνης της χρονιάς προσμετράται το ποσό των νέων δανείων του 2008 (βραχυχρόνιοι και μακροχρόνιοι τίτλοι), ύψους 64,9 δις ευρώ! Έτσι μιλάμε για ΑΕΠ του 2008 ύψους 120 δις ευρώ, ενώ τα 65 δις δεν είναι πραγματικά έσοδα αλλά τα νέα ετήσια δάνεια!
Γ. Οι τράπεζες ως διαχειριστές χρέους
Αφού, λοιπόν, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (και μεταγενέστερα Συνθήκη του Άμστερνταμ) ούτε η Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ), ως Εθνική Κεντρική Τράπεζα αλλά ούτε και η ΕΚΤ, μπορούσαν απευθείας να χρηματοδοτήσουν κράτη ή φορείς του δημοσίου κι εφόσον δεν μπορούσαν να προβούν απευθείας σε αγορά χρεωγράφων οποιασδήποτε μορφής (έντοκα γραμμάτια ή ομόλογα), ανάγκασαν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με νομοτελειακή ακρίβεια, να στραφούν στους μοναδικούς δανειστές που απέμειναν διαθέσιμοι για αυτά. Στις τράπεζες.
Βέβαια, οι τράπεζες, δεν έχουν aprioriατέλειωτα λεφτά. Μπορεί να μην είχαν ή και να μην ήθελαν να διαθέσουν τεράστια ρευστά διαθέσιμα σε βραχυπρόθεσμους ή και μακροπρόθεσμους κρατικούς δανεισμούς, προτιμώντας την λιανική τραπεζική. Άλλωστε, έπρεπε να κρατούν συγκεκριμένα κεφάλαια στα ταμεία τους για να καλύπτουν τις απαιτήσεις λειτουργίας τους – βλ. Βασιλεία Ι, ΙΙ και ΙΙΙ.
Αλλά κι αυτό είχε προβλεφθεί. Οι τράπεζες απέκτησαν τη δυνατότητα να δανείζονται (σχεδόν) όσα χρήματα ήθελαν από την ΕΚΤ ή/και τις Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες. Βεβαίως, το δάνειο είναι έντοκο και δίνεται με επιτόκιο το επιτόκιο που εφαρμόζεται για τις πράξεις κύριας αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ (το τρέχον αυτή τη στιγμή είναι 0,25%).
Από αυτό το σημείο και μετά, εφόσον η τράπεζα δανειζόταν τα χρήματα από την ΕΚΤ, είχε την απαιτούμενη ρευστότητα για να δανείσει περαιτέρω τα κράτη (και βέβαια και τους πολίτες!). Αλλά ήδη εδώ παρατηρείται η οικοδόμηση της πρώτης σχέσης χρέους στη βάση λειτουργίας του ευρώ.
Η τράπεζα δανείζεται με κόστος! Η τράπεζα επιβαρύνεται με τόκο για κάθε ποσό που δανείζεται και δανείζει περαιτέρω σε κράτη ή πολίτες! Πχ, εάν η τράπεζα Τ έπρεπε να δανειστεί 100€ από την ΕΚΤ, τότε έπρεπε να επιστρέψει στην ΕΚΤ το ποσό των 100,25€! Ήδη, λοιπόν, στο στάδιο αυτό παρατηρείται η πρώτη χρεωστική λειτουργία του ευρώ.
Άρα η τράπεζα έπρεπε να εξοικονομήσει το κόστος εξυπηρέτησης του δανεισμού της, έπρεπε δηλαδή να πληρώσει τον τόκο που της χρέωνε η ΕΚΤ. Και πώς θα το έκανε αυτό; Μέσω περαιτέρω δανειοδότησης των ποσών που έλαβε, χορηγώντας τα είτε σε πολίτες είτε σε κράτη, με επιτόκιο μεγαλύτερο από αυτό που δανειζόταν η ίδια.
Έτσι, τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πάντα είχαν ανάγκες δανεισμού, τις οποίες έπρεπε να καλύψουν, όχι μόνο δεν είχαν το δικαίωμα να εκδώσουν χρήμα, όπως άλλωστε, έκαναν μέχρι τότε, όχι μόνο δεν είχαν πια και τη δυνατότητα να προβούν σε απευθείας αγορά εντόκων γραμματίων ή και ομολόγων, ούτε μέσω της ΕΚΤ, ούτε μέσω των Κεντρικών Τραπεζών τους, ώστε να ελέγξουν την έκθεσή τους στο χρέος τους αλλά έπρεπε να απευθυνθούν στις τράπεζες, για να λάβουν τα δάνεια που χρειάζονταν, είτε υπό τη μορφή αγοράς ομολόγων ή εντόκων γραμματίων, είτε ως δανειακές συμβάσεις.
Και έτσι, οι τράπεζες βρέθηκαν να αγοράζουν κρατικά ομόλογα ή έντοκα γραμμάτια κρατών, που πρόσφεραν επιτόκια ή δάνειζαν με δανειακές συμβάσεις με επιτόκια σαφώς υψηλότερα από αυτά με τα οποία δανείζονταν οι ίδιες, ώστε και να εξοικονομήσουν το κόστος του δανεισμού τους και να βγάλουν και το προσδοκώμενο κέρδος τους, από τη μεσολάβησή τους στην κρατική χρηματοδότηση. Δάνειζαν λοιπόν, με επιτόκια πάνω από 3% (στην περίπτωση της Ελλάδας, μάλιστα, τα επιτόκια είχαν εκτοξευτεί πάνω από 7% και ήδη τούτη τη στιγμή, που γράφεται αυτό το κείμενο, η χώρα δανείζεται «από τις αγορές» με επιτόκιο περίπου 5%).
Αυτή η αρχιτεκτονική, αναδεικνύει τη δεύτερη σχέση χρέους που νομοτελειακά δημιούργησε το ευρώ. Δημιούργησε την ανάγκη για κοστοβόρους χρηματοδοτικούς μεσάζοντες, η συμμετοχή των οποίων στον κρατικό δανεισμό θα ήταν έντοκη και θα δημιουργούσε μεγάλες βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες απαιτήσεις τόκων, στις οποίες τα κράτη έπρεπε να ανταποκριθούν.
Δ. Ο μηχανισμός δημιουργίας κατ’ αρχήν αβάσταχτου χρέους
Ας δούμε πρακτικά, πώς λειτουργεί όλο αυτό, με βάση το παράδειγμα της παραπάνω υποσημείωσης. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι το κράτος Κ, που χρωστά από περσινό έντοκο γραμμάτιο 1.000€ στον δανειστή Α, μέχρι τη στιγμή της χρηματοδότησής του, είχε ΑΕΠ που ανερχόταν στις 9.000€.
Το κράτος Κ, λοιπόν, δανείζεται από το δανειστή Β, εκδίδοντας ένα έντοκο γραμμάτιο ονομαστικής αξίας 1.000€, με επιτόκιο 6%, διάρκειας 12 μηνών. Στην περίπτωση αυτή
α) θα λάβει, σήμερα, το ποσό των 943,37€,
β) μετά από ένα χρόνο (στη λήξη του εντόκου γραμματίου) θα καταβάλλει το ποσό των 1.000€,
γ) η διαφορά των 56,63€ είναι ο τόκος που θα πληρώσει, με επιτόκιο 6%, το κράτος στο δανειστή του, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το χρηματικό κεφάλαιο των 943,37€ για ένα έτος.
Έτσι, το ΑΕΠ του θα αυξηθεί προσωρινά, το έτος σύναψης του δανείου, ακριβώς λόγω του δανεισμού και θα φτάσει στα 9.943,37€. Αλλά το κράτος αυτό πρέπει να καταβάλλει 1.000€ στον παλαιό δανειστή (τον Α), για να πληρώσει το έντοκο γραμμάτιο. Άρα, το κράτος θα έχει ΑΕΠ (€9.943,37-€1000=) 8.943,37€. Δηλαδή, ο τόκος, αφού καταβάλλεται την επόμενη χρονιά, αρχίζει να «τρώει» σιγά-σιγά το ΑΕΠ του κράτους αυτού μειώνοντάς το!
Για να αντισταθμίσει την μείωση αυτή το κράτος έχει μόνο δυο λύσεις:
-          Ή θα αυξήσει το ρυθμό της ανάπτυξής του (πράγμα που δεν είναι πάντα εύκολο ή και επιθυμητό, καθώς υψηλές αναπτύξεις εντείνουν τις πληθωριστικές πιέσεις)
-          Ή θα δανειστεί εκ νέου, για να συμπληρώσει την απώλεια.
Μα, θα μου πείτε, τα ΑΕΠ δεν μένουν σταθερά. Τα κράτη παρουσιάζουν αναπτύξεις ή υφέσεις, κι έτσι το ΑΕΠ τους αυξομειώνεται διαρκώς.
Σωστά! Οπότε ας βάλουμε και τον παράγοντα ανάπτυξη στην παραπάνω συνάρτηση για να δούμε πώς μπορεί να λειτουργήσει.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ίδιο κράτος (Κ) χρωστά από περσινό έντοκο γραμμάτιο 1.000€ στον δανειστή Α. Μέχρι τη στιγμή της χρηματοδότησής του, είχε ΑΕΠ που ανερχόταν στις 9.000€. Το κράτος αυτό, λοιπόν, δανείζεται από τον δανειστή Β, εκδίδοντας ένα έντοκο γραμμάτιο ονομαστικής αξίας 1.000€, με επιτόκιο 6%, διάρκειας 12 μηνών. Στην περίπτωση αυτή
α) θα λάβει, σήμερα, το ποσό των 943,37€,
β) μετά από ένα χρόνο (στη λήξη του εντόκου γραμματίου) θα καταβάλλει το ποσό των 1.000€,
γ) η διαφορά των 56,63€ είναι ο τόκος που θα πληρώσει, με επιτόκιο 6%, το κράτος στο δανειστή του, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το χρηματικό κεφάλαιο των 943,37€ για ένα έτος.
Αντίστοιχα, το κράτος αυτό βιώνει περίοδο ανάπτυξης, πάνω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης (τρέχων μέσος όρος ανάπτυξης της ευρωζώνης τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο είναι για το 2013 το -0,4%!) της τάξης του 2% ετησίως, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι προσδοκά να αυξηθεί το ΑΕΠ του κατά 2% και να φτάσει στο (9000€ * 2% = ) 9.180€.
Έτσι, το ΑΕΠ του θα αυξηθεί προσωρινά, το έτος σύναψης του δανείου, ακριβώς λόγω του δανεισμού και θα φτάσει στα 9.943,37€, ενώ αυξάνεται περαιτέρω με την ανάπτυξη του κράτους κατά 2% στο ΑΕΠ της προηγούμενης χρονιάς, δηλ. φτάσει στο ύψος των (€9.943,37+€180=) 10.123,37€!
Δηλαδή, το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1.123,37€! Ώστε, ακόμα κι αν αποπληρώσουμε το έντοκο γραμμάτιο σε ένα χρόνο, τότε θα καταβάλλουμε 1.000€ στον δανειστή Β, οπότε το ΑΕΠ θα μειωθεί πάλι στο (€10.123,37-€1.000=) €9.123,37.
Άρα πάλι κερδισμένοι είμαστε, ε;
Δυστυχώς, η απάντηση είναι όχι.
Στην πραγματικότητα, επειδή το ΑΕΠ μετράει κάθε χρηματική συναλλαγή μετράει και το δάνειο, ως παράγοντα ανάπτυξης της οικονομίας. Αλλά το δάνειο δεν είναι (συνήθως) παράγοντας ανάπτυξης της οικονομίας. Λαμβάνεται για να καλυφθούν χρηματοδοτικά κενά ή να αποπληρωθούν παλαιότερα δάνεια. Όπως συνέβη και στην περίπτωση αυτή!
Οπότε η προστιθέμενη αξία των 943,37€ που λήφθηκαν από τον δανειστή Β με το τρέχον έντοκο γραμμάτιο, στην πραγματικότητα ποτέ δεν κεφαλαιοποιήθηκε, ως πρόοδος της οικονομίας του κράτους, αλλά κατέληξε στην τσέπη του δανειστή Α, στον οποίο χρωστούσε αρχικά το κράτος. Μην ξεχνάμε ότι εξέδωσε το έντοκο γραμμάτιο για να αποπληρώσει το παλαιό δάνειο, των 1000€, στον δανειστή Α!
Άρα το κράτος πήρε 943,37€ από το νέο έντοκο γραμμάτιο (από τον δανειστή Β), πρόσθεσε σε αυτά τα χρήματα, το προϊόν της ετήσιας ανάπτυξής του, δηλ. τα 180€, συγκέντρωσε συνολικά (943,37€+180€=) 1.123,37€ και με τα 1.000€ πλήρωσε τον αρχικό δανειστή Α.
Στην πραγματικότητα, του περίσσεψαν λοιπόν…123,37€. Άρα, το κράτος έχει πραγματικό ΑΕΠ €9.123,37! Ναι, αλλά έχει και την απαίτηση του δανειστή Β, ύψους 100€ να πληρώσει.
Συνεπώς, όταν θα έρθει η ώρα, το κράτος αυτό, θα πρέπει να καταβάλλει στον δανειστή Β, το ποσό των 1.000€, για να πληρώσει το έντοκο γραμμάτιο. Άρα, ένα χρόνο μετά, το κράτος θα έχει ΑΕΠ (9.123,37€ – 1000€=) 8.123,37€!
Αν δεν δανειστεί περαιτέρω, για να καλύψει την απώλεια του ΑΕΠ από το χρέος του, τότε θα βιώσει μια απώλεια της τάξης του 9,74% στο ΑΕΠ, μετά από μια χρονιά που είχε ανάπτυξη περίπου 6 φορές μεγαλύτερη από το μέσο όρο της ευρωζώνης!
Άρα, ακόμα και η ανάπτυξη δεν είναι ικανή να αντισταθμίσει την απώλεια των τόκων, ιδίως εφόσον το επιτόκιο υπερβαίνει τον ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης.
Ε. Η ανάλογη περίπτωση εάν είχαμε εθνικό νόμισμα.
Εάν όμως, αντί του ευρώ είχαμε εθνικό νόμισμα, τότε… το παραπάνω παράδειγμα δεν ισχύει. Και τούτο, γιατί ανάλογα με τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας η πολιτική ηγεσία μπορούσε, είτε να εκδώσει χρήμα, χωρίς κόστος! Γιατί η χώρα δεν θα επέβαλλε τόκο… στον εαυτό της! Θα μπορούσε, περαιτέρω, είτε να επαναγοράσει τα ομόλογά της και τα έντοκα γραμμάτιά της, επαναγοράζοντας το χρέος της και ως εκ τούτου, ελέγχοντάς το ή μπορούσε να απευθυνθεί με ένταση στον εσωτερικό δανεισμό (όπως έγινε τη δεκαετία του 1980) με έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου, που θα είχαν στα χέρια τους έλληνες πολίτες κι όχι διεθνείς τραπεζικοί τοκογλύφοι και μέσα από εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές, να αναδιαρθρώσει πλήρως το χρέος της.
Μα θα μου πείτε, τότε είχαμε τεράστιο πληθωρισμό. Ναι, δεν λέω το αντίθετο. Αλλά μήπως σήμερα τι έχουμε; Θεωρείτε ότι σήμερα δεν έχουμε πληθωρισμό επειδή έτσι λέει η ΕΛΣΤΑΤ και η EUROSTAT;
Χμ, ξέρετε πόσο εύκολο είναι να καταλάβετε ότι έχουμε τεράστιο πληθωρισμό από την ώρα που μπήκαμε στο ευρώ; Είναι τόσο εύκολο, ώστε να σας ρωτήσω το εξής:
Πείτε μου πόσα κέρματα του ενός λεπτού (0,01€), των δυο λεπτών (0,02€) και των πέντε λεπτών (0,05€) έχετε επάνω σας. Ή ακόμα χειρότερα, πείτε μου πόσα τέτοια κέρματα χρησιμοποιήσατε στις συναλλαγές σας για να πληρώσετε το ακριβές τίμημα κάποιου προϊόντος.
Από την είσοδο στο ευρώ και τις αλλεπάλληλες στρογγυλοποιήσεις, ο πληθωρισμός κατήργησε 10 ολόκληρα λεπτά του ευρώ, δηλαδή 34,7 δραχμές! Όλες οι στρογγυλοποιήσεις γίνονται πλέον στην πλησιέστερη δεκάδα λεπτών κι όχι σε μονόλεπτα, δίλεπτα ή πεντάλεπτα του ευρώ. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει αυτόματα πληθωρισμό της τάξης του 10%;;; Πώς αλλιώς προέκυψαν τεράστιες ανατιμήσεις όλα τα προϊόντα;;;
Θέλετε και απόδειξη;
Δείτε την, λοιπόν.
δραχμη η ευρω
ΣΤ. Η πολιτική λειτουργία του ευρώ
Με την παραπάνω περιγραφείσα λειτουργία, αποδεικνύεται ότι το ευρώ περισσότερο είναι μύθος, παρά λύση ή σωτηρία. Ο μύθος του σωτήριου ευρώ κεφαλαιοποιεί για τις βιομηχανικές χώρες την ανάπτυξη των περιφερειακών κρατών. Είναι ο τρόπος, είναι η μέθοδος που αντικατέστησε το Luger[2]. Το Luger προκαλούσε αντανακλαστικά. Κόστιζε σε κατασκευή, πυρομαχικά, ανθρώπους και εν τέλει, σε ήττες. Και τα «δάνεια» που συνάπτονταν υπό το φόβο της κάνης του ήταν κατοχικά, ήταν αναγκαστικά. Και κάποιοι μπορούν να αξιώνουν την επιστροφή τους, ακόμα και 60 χρόνια μετά…
Χρειαζόταν μια άλλη μέθοδος, λιγότερο κοστοβόρα και περισσότερο αποδοτική. Έπρεπε να βρεθεί μια μέθοδος δομική, λειτουργική. Αυτό ακριβώς είναι το ευρώ. Είναι η λειτουργική μέθοδος φτωχοποίησης μιας χώρας, που στηρίζεται στη δομική συμπεριφορά του νομίσματος, στην ίδια του την αρχιτεκτονική.
Το νόμισμα αυτό προσφέρθηκε σε εμάς, όπως τα καθρεφτάκια και οι χάντρες που πρόσφεραν στους ιθαγενείς οι Ισπανοί κατακτητές της Νότιας Αμερικής του 15ου και 16ου Αιώνα. Όπως οι Ισπανοί προσπαθούσαν να εξαγοράσουν τους γηγενείς της Νότιας Αμερικής με καθρεφτάκια και ψεύτικα κοσμήματα, κάπως έτσι προσπαθούν σήμερα και οι κυβερνώντες να μας πείσουν να δεχτούμε ως ταμπού, ως πανάκεια, το ευρώ.
Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μέθοδος αποστράγγισης των περιφερειακών οικονομιών, των μη βιομηχανικών κοινωνιών από κάθε ίχνος ανάπτυξης. Σε μια άλλη ανάλυση, το ευρώ είναι η συνολική στέρηση της δυνατότητας, είναι οικονομικός και πολιτικός ολοκληρωτισμός.
Με τόσο υψηλότοκο δανεισμό για τις χώρες, χάνεται για πάντα η δυνατότητα να ονειρεύεσαι βελτίωση της ζωής σου. Για να παράγεις παραπάνω, πρέπει να χρηματοδοτήσεις την παραγωγική σου διαδικασία, άρα πρέπει να δανειστείς. Όσο παραπάνω θέλεις να παράγεις, τόσο παραπάνω τόκο θα πρέπει να πληρώνεις. Ήδη με το PSIκαι τις δανειακές συμβάσεις μετέφερες το κόστος δανεισμού -που ήδη δεν μπορείς να σηκώσεις- στο μέλλον. Υποθήκευσες την τύχη των παιδιών σου και των εγγονών σου, γιατί ήδη το βάρος που καλείσαι να σηκώσεις εκτείνεται πέρα από την οικονομική δυνατότητα της γενιάς σου.
Αλλά είναι και η στέρηση της δυνατότητας αυτοκαθορισμού της πολιτικής σου. Εφόσον χρωστάς –και θα χρωστάς για πάντα- οι δανειστές θα θέτουν προαπαιτούμενα, θα έχουν απαιτήσεις, θα επιβάλλουν πολιτικές. Θα στερούν δικαιώματα, θα ανατρέπουν τα κεκτημένα για τα οποία αγωνίστηκαν παππούδες και μπαμπάδες, χάριν της αποπληρωμής. Κι εσύ θα πρέπει να αποδεχτείς τις απαιτήσεις, να τις εφαρμόσεις. Να υπακούσεις, να υποταχτείς, να σκύψεις, διάολε.
Κι ο μόνος αντίλογος σε όλα τα παραπάνω, είναι να μου πεις, ότι αύριο, η Ελλάδα θα έχει ανάπτυξη πάνω από 6%, ώστε να καλύπτει τους τόκους και να της μένει κάτι και στην άκρη. Αλλά είπαμε να μιλήσουμε σοβαρά, όχι με ευσεβείς πόθους και αβάσιμες ελπίδες…
Οπότε τελικά μόνο ένα ερώτημα μου μένει αναπάντητο:
Πόσο πολύ σε βολεύει να φοβάσαι;
ΠΗΓΕΣ:
  1. Μέσος Όρος Ανάπτυξης Ευρωζώνης:
  1. Η κρίση για αρχάριους - Χρέος, ΑΕΠ
  1. Προϋπολογισμοί Ελληνικού Κράτους 1999-2013
  1. Ο μύθος του δημοσίου ελλείμματος και η παραποίηση της πραγματικότητας (μια ματιά σε έναν δημόσιο απολογισμό)
  1. Το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (Χρήστου Γκόρτσου, Αναπληρωτή Καθηγητή Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο)
  1. Ο Κανονισμός 974/98 του Συμβουλίου για την εισαγωγή του ευρώ, του ιδίου
  1. Για τα κείμενα των Συνθηκών χρησιμοποιήθηκε η βάση νομικών δεδομένων ΝΟΜΟΣ.
  2. Όλες οι πληροφορίες αυτού του κειμένου υπάρχουν ελεύθερα στο διαδίκτυο.
[1] Η διαφορά εντόκων γραμματίων και ομολόγων είναι ότι τα έντοκα γραμμάτια καλύπτουν βραχυπρόθεσμες απαιτήσεις δανεισμού, δηλ. για σύντομο χρονικό διάστημα, πχ  έχουν διάρκεια ένα έτος, ενώ τα ομόλογα καλύπτουν μακροπρόθεσμες απαιτήσεις δανεισμού, δηλ. λειτουργούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, πχ για 10 χρόνια. Επίσης έχουν σημαντικές διαφορές στη λειτουργία τους που θα τις δούμε με παραδείγματα:
Παράδειγμα λειτουργίας έντοκου γραμματίου:
Έστω ότι σήμερα ένα κράτος θέλει να δανειοδοτηθεί εκδίδοντας ένα έντοκο γραμμάτιο ονομαστικής αξίας € 1.000, με επιτόκιο 6%, διάρκειας 12 μηνών. Στην περίπτωση αυτή:
α) θα λάβει, σήμερα, το ποσό των € 943,37,
β) μετά από ένα χρόνο (στη λήξη του εντόκου γραμματίου) θα καταβάλλει το ποσό των € 1.000,
γ) η διαφορά των € 56,63 είναι ο τόκος που θα πληρώσει, με επιτόκιο 6%, το κράτος στο δανειστή του προκειμένου να χρησιμοποιήσει το χρηματικό κεφάλαιο των € 943,37 για ένα έτος.
Παράδειγμα λειτουργίας ομολόγου:
Έστω ότι σήμερα ένα κράτος θέλει να δανειοδοτηθεί εκδίδοντας ένα ομόλογο ονομαστικής αξίας € 1.000, με επιτόκιο 6%, διάρκειας 10 ετών. Στην περίπτωση αυτή:
α) θα λάβει σήμερα το ποσό των € 1.000,
β) μετά από ένα χρόνο και για κάθε ένα από τα επόμενα εννέα έτη θα καταβάλλει ως τόκο το ποσό των € 60 (€ 1.000 * 6% ετησίως). Δηλαδή μέχρι τη λήξη του ομολογιακού δανείου ο συνολικός τόκος θα φτάσει το ποσό των € 600 (€60 ανά έτος * 10 έτη)
γ) μετά από 10 έτη (στη λήξη του ομολόγου) θα πληρώσει στο δανειστή του την ονομαστική αξία του ομολόγου, δηλαδή το ποσό των € 1.000
[2] Το γερμανικό πιστόλι Luger P08. Μπορεί να φαίνεται λίγο παράξενο να περιγράψει κανείς ένα θανατηφόρο όπλο ως «όμορφο», αλλά το Luger P08 ήταν πραγματικά ένα έργο τέχνης και παραμένει μεταξύ των συλλεκτών όπλων το πιο περιζήτητο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κομψά σχεδιασμένο, κατασκευασμένο με απίστευτα υψηλές προδιαγραφές, και εξαιρετικά ακριβές για πιστόλι, το Luger P08 ήταν το απόλυτο σύμβολο της εικόνας των Ναζί. Σχεδιασμένο ως ένα αυτόματο πιστόλι, αντικαταστάτης του περίστροφου, το Luger ήταν βραβευμένο για το μοναδικό σχεδιασμό και τη μεγάλη διάρκεια ζωής του. Παρότι η Γερμανία, είχε μπει στη διαδικασία της σταδιακής κατάργησης του Luger P08 πριν από τον πόλεμο, εντούτοις παραμένει σήμερα το πιο δημοφιλές συλλεκτικό γερμανικό όπλο του πολέμου.
*μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου Κορινθίας