Tuesday, December 30, 2014

Τι είναι και πώς γίνεται η πολιτική εξαγορά; του Δημήτρη Καζάκη.

Ότι κι αν έχει συμβεί στ' αλήθεια με τις καταγγελίες Χαϊκάλη, ένα είναι απολύτως σίγουρο. Η πολιτική εξαγορά είναι ένα ενδοοικογενειακό άθλημα. Αφορά και συνηθίζεται σε κομματικούς σχηματισμούς που αναπαράγονται ως τυπικοί μηχανισμοί και εξαρτούν την πολιτική τους επιβίωση από τις θέσεις που κερδίζουν στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Η παρουσία τους στη βουλή είναι το άπαν, το υπέρτατο νόημα της ύπαρξής τους. Μακριά από την κοινωνία, ακόμη και την ίδια την εκλογική τους βάση.

Η πολιτική εξαγορά είναι συνυφασμένη με τον κοινοβουλευτισμό. Ο ίδιος ο κοινοβουλευτισμός επινοήθηκε ιστορικά προκειμένου να κάνει ακίνδυνες και προσχηματικές τις εκλογές μέσα από την εξαγορά των εκλεγμένων αντιπροσώπων. Πώς ξεκινά η πολιτική εξαγορά; Με το δέλεαρ της κοινοβουλευτικής έδρας. Η ανάδειξη στο κοινοβούλιο γίνεται το πρωτεύων και όχι οι θέσεις και τα προγράμματα για τον κόσμο.

Δείτε τι συμβαίνει με τα επίσημα κόμματα του κοινοβουλίου. Κανένα δεν θέλει την ισότιμη συνεργασία. Μόνο προσλήψεις υποψηφίων βουλευτών κάνουν. Έρχονται και σου λένε: δεν έχει σημασία τι πιστεύεις, ποιες είναι οι θέσεις και οι αρχές σου, μπορείς κάλλιστα να μπεις στο ψηφοδέλτιό του κόμματός μου για να διεκδικήσεις μια έδρα στο κοινοβούλιο. Αυτό δεν είναι μια τυπική προσφορά πολιτικής εξαγοράς; Μια εξαγορά στην οποία έχουμε εθιστεί τόσο πολύ που ούτε μας κάνει εντύπωση.

Αυτός που δέχεται να ενταχθεί σ' ένα κομματικό ψηφοδέλτιο για να διεκδικήσει μια έδρα στο κοινοβούλιο, ανεξάρτητα πολιτικής συμφωνίας και θέσεων, δεν εξαγοράζεται; Και γιατί από την στιγμή που το κάνει, να μην κάνει και το επόμενο βήμα; Δηλαδή να μην τα αρπάξει στην κατάλληλη ευκαιρία; Ή να μην γοητευτεί από τη νομή της εξουσίας;

Ποιος επέλεξε και για ποιον λόγο τους Ιατρίδη, Νταβρή, Κουράκο, Μελά, Γιοβανόπουλο, όταν εκλέχθηκαν με τους ΑΝΕΛ; Για ποιον λόγο επελέγη ο Μαρκόπουλος; Για να γυρίσει στη ΝΔ; Ή για ποιον λόγο επελέγη ο Καπερνάρος; Για να προσχωρήσει στο νεοφασιστικό μόρφωμα του Μπαλτάκου, δεξί χέρι του Σαμαρά; Γιατί κανείς δεν λογοδοτεί γι' αυτές τις επιλογές; Ή μήπως όλοι αυτοί ήταν γνήσια "αντιμνημονιακοί" πρώτα και ύστερα χάλασαν;

Από την άλλη πλευρά, ξεχάσαμε την "αριστερά της ευθύνης", την "κυβερνώσα αριστερά", ένα σμήνος από τυχοδιώκτες, που θα επιβραβευθούν και πάλι συναλλασσόμενοι με συνάλλαγμα τις βουλευτικές έδρες; Ήδη η ομάδα Λυκούδη, εξασφάλισε την ανανέωση της καρέκλας προσχωρώντας στο τηλεοπτικό απόκομμα Ποτάμι. Ο Κουβέλης με τη σειρά του διαπραγματεύεται με τον Τσίπρα και την ομάδα του μια θέση στο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Κι ενώ το κόμμα της Κουμουνδούρου αρνήθηκε κάθε μορφή ισότιμης συνεργασίας, άνοιξε τις πόρτες σε κάθε λογής τυχοδιώκτη που ονειρεύεται τη νομή της εξουσίας, ή μια ζεστή θεσούλα στο κοινοβούλιο. Τους είδαμε όλους αυτούς τους "συνεργαζόμενους" όλο το προηγούμενο διάστημα. Στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν. Τι θέλετε να ρισκάρουν την έδρα, ή τη νομή της εξουσίας; Τους είδαμε τους "συνεργαζόμενους" τι ωραία προσαρμόστηκαν στη νομή της εξουσίας μετά την εκλογή της κ. Δούρου στην περιφέρεια Αττικής, η οποία συνεχίζει επάξια το πολύτιμο έργο της προηγούμενης διεφθαρμένης και μνημονιακής αρχής.

Ο δε κ. Καμμένος αρνήθηκε πεισματικά κάθε πρωτοβουλία ισότιμου διαλόγου και συνεργασίας ανοιχτά και δημόσια. Για να τον συναντήσει κανείς και να μιλήσει μαζί του, είτε θα πρέπει να είναι Μητσοτάκης, είτε Αποστολόπουλος. Όποιος θέλει να "συνεργαστεί" μαζί του, πρέπει να πάει σαν άτομο και να κάνει αίτηση πρόσληψης στα ψηφοδέλτιά του.

Κι επειδή ο αρχηγός των ΑΝΕΛ πρέπει να φανεί "ανοιχτός" στη βάση του, βαφτίζει όλους αυτούς που αποδέχονται να εξαγοραστούν πολιτικά από την προοπτική μιας έδρας στο κοινοβούλιο, ως "κινήματα". Πλήθος "κινήματα" που δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε απολύτως στην κοινωνία. Μόνο τις μωροδοξίες ξεφτισμένων και ξεπλυμένων πολιτικάντηδων που περιμένουν δεκαετίες τώρα για μια ευκαιρία στο κοινοβούλιο. Να πώς ετοιμάζει ο κ. Καμμένος τους επόμενους ανεξαρτητοποιήσιμους βουλευτές του.  

Γιατί δεν βάζουμε μυαλό; Την ίδια παλέτα από τυχοδιώκτες μας ετοιμάζουν και πάλι τα κόμματα της βουλής. Μπορείς κι εσύ να βάλεις για βουλευτής αρκεί να συρθείς όπως πρέπει μπροστά τον αρχηγό, ή την ομάδα του. Αρκεί να δεχθείς να βάλεις στην άκρη τα πιστεύω σου, την ηθική σου και τις αρχές σου με αντάλλαγμα μια έδρα στο κοινοβούλιο. Και ύστερα - ποιος ξέρει; - μια έδρα σε κάποια κυβέρνηση. Και ενδιαμέσως σίγουρα θα έχεις τα τυχερά σου.

Κοιτάξτε πώς κάνουν "συνεργασίες" τα κόμματα του κοινοβουλίου. Αρνούνται την όποια ισότιμη συνεργασία πάνω σε ξεκάθαρες κοινές θέσεις και πολιτικές συμφωνίες. Τρέμουν τον ανοιχτό και δημόσιο πολιτικό διάλογο. Τα κάνουν επάνω τους όταν πρόκειται για αναμέτρηση επιχειρημάτων μπροστά στον κόσμο. Προτιμούν το παρασκήνιο, το δούναι-λαβείν πίσω από κλειστές πόρτες.
Ξέρετε γιατί; Διότι απευθύνονται σε ζωντόβολα. Έτσι αισθάνονται το εκλογικό σώμα. Και τι κάνουν; Απλά προσλαμβάνουν "συνεργαζόμενους" πολιτευτές. Δηλαδή τη σάρα, τη μάρα και το κακό συναπάντημα που νοιάζεται μόνο να εκλεγεί και δεν σκοτίζεται για θέσεις και προγράμματα. Αυτός είναι ο ορισμός της πολιτικής εξαγοράς.

Κι αν τώρα κάποιος από όλους αυτούς τα πάρει χοντρά για την ψήφο του, δεν είναι παρά το επόμενο αναγκαίο βήμα της λογικής με την οποία πολιτεύεται ευθύς εξαρχής. Και μην ανησυχείτε. Θα δούμε ξανά το ίδιο πολιτικό θέατρο του παραλόγου.

Τα ίδια κόμματα που οι ηγεσίες τους απαιτούν υποταγή από τα μέλη, τους φίλους και τους εκλογείς τους, να εμφανίζονται με πλήθος "συνεργαζόμενους" της ιδιοτέλειας και της πολιτικής εξαγοράς. Και οι ίδιοι που ψήφισαν αυτούς που αποδείχθηκαν πολιτικά άθλιοι, θα τρέξουν για μια ακόμη φορά να ψηφίσουν επιβαβρεύοντας την ίδια πρακτική. 'Αλλωστε, είναι το "δικό τους" κόμμα, ο "δικός τους" αρχηγός και οφείλουν να υποτάσσονται σ' αυτόν ανεξάρτητα από το πόσες φορές τους έχει προδόσει. Ίσως να μην υπάρχει χειρότερη αποθεώση της κοπαδοποίησης στην πολιτική.

Το είδος αυτό - που θα κληθείτε να επιλέξετε στις ερχόμενες εκλογές με τα ίδια κριτήρια που επιλέγετε εδώ και δεκαετίες εθνικής συμφοράς - αποκαλείται «πολιτικός» και σύμφωνα μ’ έναν εξαιρετικά δημοφιλή πολιτικό σχολιαστή των αρχών του 19ου αιώνα : «αυτός ο όρος έχει επιλεγεί για να περιγράψει πρόσωπα που τρέφουν ελάχιστο, ή καθόλου σεβασμό για την ευημερία της δημοκρατίας, εκτός κι αν συνδέεται άμεσα, ή εξαρτάται από τις δικές τους ιδιοτελείς επιδιώξεις. Πρόκειται, όπως ένας μεγάλος αρχηγός κόμματος είχε πει για τον εαυτό του, για ανθρώπους ‘με αρχές σύμφωνα με το συμφέρον τους’… Οι διαδικασίες τους βρίσκονται στον αντίποδα της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Είναι τα ‘ρετάλια’ της ανθρώπινης οικογένειας. Αυτό που οι άλλοι άνθρωποι αποκαλούν συνείδηση, αυτοί θεωρούν ότι είναι κάτι που αγοράζεται και πουλιέται, ανάλογα με τις συνθήκες και τις ευκαιρίες. Αυτή η ράτσα υποκειμένων μάς έρχεται από την πιο απόμακρη αρχαιότητα. Την εποχή των Βασιλέων της Περσίας, οι αρχηγοί ανάμεσά τους ήταν κατά κανόνα ευνούχοι – και οι αρχηγοί τους σήμερα είναι τις περισσότερες φορές κάτι λιγότερο από τους άλλους άνδρες. Στερημένοι από τον σεβασμό της κοινωνίας λόγω της σπανιότητας των ταλέντων τους, ή του μεγάλου ελλείμματος ευπρέπειας, επιχειρούν να βρουν ένα υποκατάστατο γι’ αυτόν μέσα από την ψυχρή ίντριγκα, ή την αναιδή προκατάληψη. Θα επιτρέψουν μόνο την μια πλευρά μιας υπόθεσης να φτάσει στο αυτί του κοινού, αν δεν μπορούν να το αποτρέψουν. Η αμεροληψία γι’ αυτούς είναι έγκλημα και η υποκρισία αρετή. Είναι σαν τους φύλακες στις πύλες των παλατιών, ή των τόπων όπου βρίσκεται η εξουσία…»[1]


 
[1] Nile’s Weekly Register, vol. XXIII, No. 24 (Feb. 15, 1823), σ. 370-71.

Εμείς ο Λαός τελικά τι κερδίζουμε από όλον τον πανικό; του Σταύρου Κατσούλη.

Εμείς ο Λαός τελικά τι κερδίζουμε από όλον τον πανικό;

του Σταύρου Κατσούλη
Για να καταλάβω δηλαδή.
Πόσες παραστάσεις άραγε, ποσά θέατρα και πόσα σόου άραγε θα πρέπει να φάμε στην μάπα, μέχρι να καταλάβουμε ότι εμείς οι ίδιοι πρέπει να κινηθούμε;
Πόσες;
Και πόσο τέλος πάντων, μας αφορούν εμάς όλα αυτά τα θέατρα;
Τώρα που ακόμα δεν κάναμε το χρέος μας, τώρα που δεν οργανωθήκαμε για να επιβάλλουμε την θέλησή μας ως Λαός, τώρα τι;
Περιμένουμε να "λυθούν" τα ζητήματα "αυτόματα", αυτήν τη φορά με τους χαφιέδες, τους...
180 για ΠτΔ και τις υποκλοπές;
Σκεφτείτε το λιγάκι.
Όσο παίζονται τα απίστευτα παιχνίδια που βλέπουμε καθημερινά, όσο εμείς περιμένουμε να τελειώσουν αυτοί την πρόσφατη παράσταση που παρακολουθούμε όλοι μας με την ψυχή στο στόμα, εμείς τι κάνουμε;
Τίποτα.
Ακριβώς. Τίποτα. Απλά περιμένουμε και ετοιμαζόμαστε για πιθανές εκλογές. Λες και αυτές από μόνες τους θα μας λύσουν όλα τα προβλήματα μας.
Τίποτα δεν κάνουμε, άλλοι δυό-τρεις μηνες θα πάνε χαμένοι, με την πλειοψηφία να ελπίζει, μπας και λυθούν και πάλι τα θέματα μας από κάποιους άλλους χωρίς να χρειαστεί να σηκώσουν οι ίδιοι ούτε ένα δαχτυλάκι.
Ένα πράγμα βλέπω να γίνεται με όλη αυτήν την κατάσταση: Ότι όσο το σόου συνεχίζεται, εμείς, ο Λαός καθόμαστε.
Σκέψου το καλά αδελφέ και αδελφή. Μήπως αυτό ήταν όλο; Μήπως όλος αυτός ο πανικός, έχει ως έναν από τους σκοπούς του να σε κρατήσει και πάλι άπραγο, κοιμισμένο και υπνωτισμένο, μέχρι να ολοκληρώσουν αυτά που θέλουν να κάνουν στο προσεχές μέλλον;
Μήπως για μια ακόμη φορά, είσαι θύμα μιας καλά οργανωμένης επιχείρησης σοκ και δέους;
Αλλά όπως είπε Κάποιος, ένα δέντρο το κρίνεις από τα φρούτα του.
Στην δικιά μας περίπτωση βέβαια, τα φρούτα αυτά, έχουν να κάνουν με το πόσους θανάτους θα φέρει και πόσο αίμα θα χυθεί...
ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ!
ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ!
ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ!
Ο Ρ Γ Α Ν Ω Θ Ε Ι Τ Ε!
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ!
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!
ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ,
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Η νάρκη είναι οπλισμένη και έτοιμη για την επόμενη κυβέρνηση, του Δημήτρη Καζάκη.

Η νάρκη είναι οπλισμένη και έτοιμη για την επόμενη κυβέρνηση

του Δημήτρη Καζάκη

Θυμάστε τις διθυραμβικές δηλώσεις ότι οι συστημικές τράπεζες "πέρασαν" επιτυχώς τα τεστ αντοχής της ΕΚΤ και είναι "θωρακισμένες" από άποψη κεφαλαίων; Θυμάστε που την ίδια διαβεβαίωση μας έδινε και ο φερόμενος ως επόμενος πρωθυπουργός κ. Τσίπρας από το κανάλι του Αλαφούζου την 1η Δεκέμβρη;

Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις ο εντεταλμένος του Ντράγκι στην Ελλάδα, Στουρνάρας με τ΄όνομα, άλλαξε τροπάριο. Στις 15 Δεκεμβρίου ο Στουρνάρης μιλώντας για τον Ξ. Ζολώτα μας είπε: "Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου ως Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και ως μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οφείλω να επισημάνω ότι η κρίση των τελευταίων ημερών λαμβάνει πλέον σοβαρές διαστάσεις, ότι η ρευστότητα στην αγορά μειώνεται με ταχύ ρυθμό, ότι ο κίνδυνος όχι μόνο ανακοπής της αναπτυξιακής πορείας που μόλις ξεκίνησε, αλλά ο κίνδυνος μιας ανεπανόρθωτης βλάβης της ελληνικής οικονομίας, είναι μεγάλος."

Καταλάβατε τι λέει; Η οικονομία έχει έλλειμμα ρευστότητας κι αν δεν ψηφίσουμε σύμφωνα με τα συμφέροντα των αποικιοκρατών "ο κίνδυνος μιας ανεπανόρθωτης βλάβης..., είναι μεγάλος." Απλά ομολογεί ότι οι τράπεζες - παρά τα εκατοντάδες δις ευρώ με τα οποία έχουν επιδοτηθεί - είναι και ....

παραμένουν "κουφάρια", βαθαίνοντας την κρίση ρευστότητας στην οικονομία, για να πουλήσει προστασία στα θύματά του. Όπως ακριβώς κάνει η μαφία.

Χθες, ο Στουρνάρης έκανε ακόμη ένα βήμα: Οι τράπεζες χρειάζονται άλλα 25 δισ. ευρώ το Μάρτιο, δήλωσε χθες Κυριακή 21 Δεκεμβρίου. Ειδικότερα, ανέφερε ότι έως τον Μάρτιο οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να επιστρέψουν 25 δισ. ευρώ στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τα ομόλογα που εξέδωσαν στη διάρκεια της κρίσης. Μάλιστα, το θέμα συζητήθηκε την περασμένη εβδομάδα κατά την επίσκεψη του κεντρικού τραπεζίτη στη Φρανκφούρτη.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει δεχτεί να ανανεωθεί η διάρκεια των ομολόγων δυο φορές αλλά έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να το επαναλάβει, με αποτέλεσμα σε τρεις μήνες τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα να καλούνται να επιστρέψουν 25 δις και να βρουν άλλες εγγυήσεις για να αντικαταστήσουν τη ρευστότητα.

«Όλα αυτά τα ξέρουν οι αρχηγοί. Πρέπει να βρεθεί ένα νέο καλάθι δανεισμού» τονίζει ο κεντρικός τραπεζίτης στους συνεργάτες του όπως δημοσιεύει η Real News.

Καταλάβατε την παγίδα; Να γιατί οι Ευρωπαϊκοί αποικιοκράτες δέχτηκαν να πάμε σε έκτακτες εκλογές. Ξέρουν πολύ καλά ότι τα δημοσιονομικά ταμεία της Ελλάδας είναι παντελώς άδεια με σοβαρό πρωτογενές έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης. Μέχρι τον Μάρτιο πρέπει να "γυρίσουν" περί τα 13 δις ευρώ έντοκα γραμμάτεια. Πρέπει επίσης μέχρι τότε να πληρωθούν περί τα 6,5 δις τόκοι και ληξιπρόθεσμα ομόλογα.

Την ίδια ώρα τα διαθέσιμα στα ασφαλιστικά ταμεία δεν αρκούν ούτε για τις συντάξεις του επόμενου τριμήνου. Και επιπλέον βγαίνει ο Στουρνάρης και σου λέει ότι οι υποχρεώσεις των συστημικών τραπεζών μέχρι τον Μάρτιο φτάνουν τα 25 δις ευρώ. Σίγουρα είναι περισσότερα καθώς κάθε μήνα από τον Σεπτέμβριο οι τράπεζες αντλούν όλο περισσότερη ρευστότητα από την ΕΚΤ.

Όλα λοιπόν είναι στημένα για την επόμενη κυβέρνηση. Για φανταστείτε λοιπόν να βγει ο Τσίπρας να θέλει να διαπραγματευθεί χωρίς να θέσει θέμα ευρώ και ΕΕ. Δεν θα έχει χρήμα να πληρώσει ούτε συντάξεις, η ΕΚΤ θα σταματήσει να παρέχει ρευστότητα και θα σκάει μια συστημική τράπεζα κάθε εβδομάδα. Τι θα κάνει μια κυβέρνηση που δεν έχει σχέδιο άμεσης καταγγελίας και διαγραφής του χρέους; Τι θα κάνει όταν δεν έχει σχέδιο για την εξασφάλιση της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας χωρίς να εξαρτάται από την ΕΚΤ;

Λύσεις υπάρχουν, άμεσα εφαρμόσιμες για να ξεφύγουμε από την μέγγενη των εκβιασμών από τους δανειστές. Λύσεις όμως εντός του ευρώ και με όρους διαπραγμάτευσης χωρίς μονομερείς ενέργειες, αφήνουν την χώρα και τον λαό εκτεθειμένο σε εκβιασμούς, ώστε να του πουν, "δυστυχώς, δεν γίνεται τίποτε". Κι έτσι να του φορτώσουν τη νέα συμφωνία με τους αποικιοκράτες που είναι ήδη στα σκαριά. 
 

Η τελική φάση της ελληνικής τραγωδίας, του Δημήτρη Καζάκη.

Η τελική φάση της ελληνικής τραγωδίας

του Δημήτρη Καζάκη
Το ελληνικό χρηματιστήριο σημειώνει νέα πτώση ρεκόρ με πάνω από 8%. Το 3ετές ελληνικό ομόλογο παρουσιάζει επιτόκιο στη δευτερογενή πάνω από 11,0%. Το 5ετές έχει σκαρφαλώσει πάνω από 9,5%. Ενώ το 10ετές πάνω από 8,6%. Η κερδοσκοπική επίθεση στις ελληνικές χρηματαγορές, που επικεντρώθηκε στις τράπεζες οδήγησε σε ακόμη πιο βαθιά κρίση ρευστότητας. Δεν υπάρχει χρήμα στην αγορά και οι τράπεζες αδυνατούν να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες συναλλαγής.
Το καινούργιο στοιχείο είναι το γεγονός ότι η ΕΚΤ δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τρέχουσας ρευστότητας των τραπεζών και της κεφαλαιαγοράς στην Ελλάδα. Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση προσέτρεξε αγοράζοντας eurocommercial paper αξίας 79,4 δις ευρώ! Ιστορικό ρεκόρ από την εποχή που η Ελλάδα εντάχθηκε στο ευρώ. Πρόκειται για εκδόσεις χρεογράφων των συστημικών τραπεζών χρονικής διάρκειας μικρότερης του έτους, τα οποία αγοράζει το κράτος για να ενισχύσει την ρευστότητα των τραπεζών.
Μαζί με τα 40,6 δις ευρώ έντοκα γραμμάτια που η ελληνική κυβέρνηση ανακύκλωσε μέσα ...
στο 2014, οι εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμου χρέους για το 2014 ανήλθε στα 120 δις ευρώ! Αν σ' αυτά προσθέσουμε και την εξυπηρέτηση του χρέους κεντρικής κυβέρνησης, που ανερχόταν σε 30,68 δις ευρώ, τότε η συνολική εξόφληση χρέους το 2014 έφτασε στο ιστορικό ρεκόρ των σχεδόν 150,7 δις ευρώ!
Το σύνολο των δαπανών του κράτους μαζί με το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων εκτιμάται ότι θα ανέλθει το 2014 σε 57,3 δις ευρώ. Με άλλα λόγια η εξυπηρέτηση του χρέους στοίχισε μέσα στο 2014 σχεδόν 3 φορές το σύνολο των εξόδων του κράτους. Το 2015 εκτιμάται ότι θα πρέπει να εξοφληθεί βραχυπρόθεσμο χρέος της τάξης των 80, 0 δις ευρώ, ενώ θα πρέπει να πληρωθούν πάνω από 26,0 δις ευρώ σε τοκοχρεολύσια. Με άλλα λόγια η εξυπηρέτηση χρέους το 2015 θα απορροφήσει πάνω από 106,0 δις ευρώ!
Ταυτόχρονα, ο δείκτης Emerging Markets Corporate Plus της Bank of America Merrill Lynch μειώθηκε 13,4% μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου, η χειρότερη επίδοση από τον Οκτώβριο του 2008, λόγω του κατρακυλίσματος της τιμής του πετρελαίου, η οποία πυροδότησε μια νομισματική κρίση στη Ρωσία. Αυτή έφερε πτώση του τρέχοντος έτους σε 19,7%, το μέγιστο σε έξι χρόνια. Οι αναδυόμενες αγορές αντιπροσώπευαν 14 από τις 56 παγκόσμιες πτωχεύσεις (defaults) φέτος που καλύπτει η Standard & Poors.
Η Ελλάδα έχει ξοφλήσει, έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικά και ετοιμάζονται τα κοράκια να αρπάξουν ότι έχει απομείνει. Να γιατί η Bank of America Merrill Lynch πρωτοστάτησε στην κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση στο Λονδίνο με το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να πλασαριστεί για την ολοκληρωτική αρπαγή, οικοδομώντας σχέσεις με την επόμενη κυβέρνηση. Ετοιμαστείτε για την τελική φάση της ελληνικής τραγωδίας.

Κάπως περίεργη η όλη υπόθεση Χαϊκάλη, του Δημήτρη Καζάκη.

Κάπως περίεργη η όλη υπόθεση Χαϊκάλη

Του Δημήτρη Καζάκη
Ο κ. Χαϊκάλης κατήγγειλε ότι έγινε προσπάθεια χρηματισμού του ώστε να ψηφίσει για Πρόεδρο. Την προσπάθεια την έκανε κάποιος Αποστολόπουλος. Ο εν λόγω κύριος εμφανιζόταν για αρκετό μεγάλο χρονικό διάστημα ως "ειδικός σύμβουλος" στο πλευρό του κ Καμμένου. Πολύ περίεργα δεν είναι όλα αυτά;
Το ότι Έλληνες βουλευτές χρηματίζονται είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μιχελάκης, ο οποίος φέρεται να χρηματίστηκε από γνωστό επιχειρηματία για να περάσει τροπολογία υπέρ του. Η δικογραφία εναντίον του κ. Μιχελάκη παραμένει στα αζήτητα σε κάποια συρτάρια του κοινοβουλίου. Κανένας δεν νοιάστηκε να φέρει την υπόθεση στη δημοσιότητα και στη δικαιοσύνη.
Αντίθετα με την υπόθεση Χαϊκάλη γίνεται κακός χαμός. Γιατί; Το πρώτο και βασικό ερώτημα που τίθεται είναι το εξής απλό.
Τι σόι κόμμα είναι αυτό που μπορεί να βρεθεί στην ηγεσία του, δίπλα στον αρχηγό του, ένας τόσο τυχάρπαστος τύπος, σαν τον Αποστολόπουλο, που αποδεικνύεται τουλάχιστον ως ύποπτο στοιχείο; Πώς γίνεται κάτι τέτοιο; Πώς αναριχάται και σε μηδέν χρόνο βρίσκεται στην ηγεσία ενός κόμματος ένας που στην καλύτερη περίπτωση κάνει διευκολύνσεις με τράπεζες και χρήμα;
Ο κ. Καμμένος μαζί με τον βουλευτή του κ. Χαϊκάλη βγαίνουν λάβροι εναντίον του Αποστολόπουλου, αλλά το γεγονός παραμένει. Ο κ. Αποστολόπουλος ήταν δικό τους παιδί. "Φίλος" για χρηματικές εξυπηρετήσεις του κ. Χαϊκάλη και δεξί χέρι του κ. Καμμένου, ως "ειδικός" επί άγνωστων μέχρις στιγμής θεμάτων. Και ξαναρωτάω: τι σόι κόμμα και τι σόι πολιτική ηγεσία είναι αυτή που αναδεικνύουν τέτοια κουμάσια στην κορυφή τους; Είναι σοβαρό το επιχείρημα που είπε ο κ. Καμμένος, ότι του συστήθηκε ως "ειδικός" και αυτός τον "αξιοποίησε" ως δεξί του χέρι; Έτσι ξέρει ο κ. Καμμένος να επιλέγει στελέχη στο κόμμα του; Μέσα από ποια διαδικασία; Με χρίσμα του αρχηγού;
Αν είναι αλήθεια - όπως μας διαβεβαιώνουν - οι κ. Χαϊκάλης και Καμμένος ότι ο δικός τους άνθρωπος επιχείρησε να τους εξαγοράσει, τότε οφείλουν όχι μόνο να ζητήσουν την επέμβαση εισαγγελέα εναντίον του κ. Αποστολίδη, αλλά θα πρέπει να παραιτηθούν και οι δυό τους από τις θέσεις στο κόμμα τους. Πρωτίστως ο κ. Καμμένος. Δεν μπορεί ο αρχηγός ενός κόμματος να αναδεικνύει ως δεξί του χέρι κάποιον που σήμερα τον καταγγέλει για μεσάζοντα χρηματισμού και να μην απολογείται για την επιλογή του. Δεν έχει τεράστια πολιτική ευθύνη ο κ. Καμμένος για την επιλογή Αποστολόπουλου; Δυο τινά είναι πιθανόν να συμβαίνουν: Είτε ο Αποστολόπουλος ξεγέλασε τον Καμμένο για τα "προσόντα" του προκειμένου να αναδειχθεί. Είτε τον χρησιμοποιούσε κι ο κ. Καμμένος για τις δουλειές στις οποίες καταγγέλεται σήμερα ότι είναι "ειδικός".
Με άλλα λόγια δυο τινά συμβαίνουν. Είτε ο κ. Καμμένος είναι παντελώς ανίκανος, γιατί είναι αδιανόητο να μην μπορεί να αντιληφθεί τις ικανότητες ενός τόσο στενού του συνεργάτη, που ο ίδιο τον επέλεξε. Είτε είναι κι αυτός μπλεγμένος σε σκοτεινές υποθέσεις, σαν κι αυτές για τις οποίες φέρεται να ειναι "ειδικός" ο κ. Αποστολόπουλος.
Πάντως αν ο κ. Χαϊκάλης και ο κ. Καμμένος είχαν την παραμικρή τσίπα και αίσθηση ευθύνης, θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί από τις πολιτικές τους θέσεις ώστε να κυνηγήσουν ως άτομα τον "φιλαράκο" τους στη δικαιοσύνη. Και να μην τον αφήσουν σε χλωρό κλαδί μέχρι να αποκαλυφθεί η όλη υπόθεση. Έτσι θα εξιλεώνονταν και στο κόμμα τους για το γεγονός ότι διατηρούσαν στενότατες πολιτικές και προσωπικές σχέσεις με ένα τέτοιο τύπο.
Δεν μπορείς να βγαίνεις να καταγγέλεις τον δικό σου άνθρωπο, το δικό σου στέλεχος κι όλα ύστερα να είναι μέλη-γάλα. Η παραίτησή τους θα έδειχνε, αφενός, ότι συναισθάνονται το μέγεθος της καταγγελίας που κάνουν και, αφετέρου, ότι σέβονται τα απλά μέλη, τους φίλους και τους ψηφοφόρους του κόμματός τους, οι οποίοι ούτε ρωτήθηκαν για την αναρίχηση του κ. Αποστολόπουλου, ούτε έχουν καμιά ευθύνη για το ποιους επιλέγει ο αρχηγός τους για συνεργάτες του.
Κι αν τόσο εύκολα μπορεί ένας τύπος σαν τον Αποστολόπουλο να αναριχηθεί στην ηγεσία ενός κόμματος σαν τους ΑΝΕΛ και στο πλευρό του αρχηγού, τότε πόσοι ακόμη σαν τον κύριο αυτό υπάρχουν σ' αυτό το κόμμα; Πόσοι ακόμη θα αποδειχθούν τουλάχιστον ύποπτοι τύποι; Πόσοι ακόμη "ξεγέλασαν" τον αρχηγό των ΑΝΕΛ κι έχουν ελέω Θεού επιλεγεί σε καίριες θέσεις του κόμματος;
Και τέλος πώς μπορεί ένα κόμμα να διεκδικεί τη δημοκρατία, όταν ο αρχηγός του λειτουργεί ως μονάρχης και όταν αποδεικνύεται ότι οι προσωπικές του επιλογές είναι τουλάχιστον ατυχείς, αυτός δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του; Κι αντί να παραιτηθεί από ευθυξία μαζί με τον βουλευτή του, για να αναπληρωθούν και οι δύο από άλλα, πιο ικανά, πιο έντιμα και με μεγαλύτερη ευθυκρισία στελέχη του κόμματός τους, αυτοί επιχειρούν να αξιοποιήσουν την όλη υπόθεση για να αποκομίσουν εκλογικά οφέλη. Εκτός κι αν στο κόμμα των ΑΝΕΛ οι κ. Καμμένος και Χαϊκάλης είναι αναντικατάστατοι και υπεράνω όλων.
Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι έχω γνωρίσει στο χώρο των ΑΝΕΛ εξαιρετικά πιο ευθείς πολιτικά και κατά πολύ πιο ικανούς από τον κ. Καμμένο και τον κ. Χαϊκάλη, αλλά δεν τους έχω δει να αναδεικνύονται στο κόμμα τους, μιας και απ' ότι φαίνεται προτεραιότητα έχει ο όποιος τυχάρπαστος πλευρίσει τον Αρχηγό. Κι έτσι ο άξιος, αξιολόγος κι αξιοπρεπής κόσμος που θέλει άδολα να αγωνιστεί για την πατρίδα του μέσα από το κόμμα των ΑΝΕΛ αναγκάζεται να κουβαλά στην πλάτη του τον κάθε πολιτικό τυχοδιώκτη που επιλέγει αυθαίρετα ο αρχηγός του. Μόνο και μόνο για τον βγάλει βουλευτή και ύστερα να τον δει να φεύγει για τη ΝΔ, να μπαίνει σε φασιστικά ακροδεξιά μορφώματα με το δεξί χέρι του Σαμαρά, τον Μπαλτάκο, να εμφανίζεται ότι χρηματίζει και χρηματίζεται για πολιτικούς σκοπούς, κοκ. Πόσες ακόμη τέτοιες επιλογές οφείλει να ανεχθεί;
Πηγή: «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ»

Η όλη εικόνα με δυό λόγια, του Γιώργου Χαλιμούρδα.

Η όλη εικόνα με δυό λόγια

του Γιώργου Χαλιμούρδα*
Ας προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα όπως εξελίσσονται σήμερα όσο γίνεται πιο καθαρά, πιο ολοκληρωμένα, εν τάχει, όσο παρορμητικό και παρακινδυνευμένο είναι αυτό. Ας δούμε την όλη εικόνα. Τι συντελείται στην πατρίδα μας σήμερα. Λένε ότι είμαστε πειραματόζωο. Ναι έτσι είναι, είμαστε ένα πιλοτικό πείραμα, που εφαρμόζεται με άγριές συνέπειες στην Ελλάδα, στη νότια Ευρώπη και μετά θα εφαρμοστεί το ίδιο άγρια σε όλη την Ευρώπη.
Καταρχήν ας δούμε το κομβικό σημείο. Παραδοσιακά το σύστημα λειτουργούσε σε ένα ...
πλαίσιο συγκεκριμένο. Υπήρχε, και υπάρχει σε κάποιες χώρες ακόμα, το τρίπτυχο εργοδότης (ολιγάρχης, καπιταλιστής, αγορές, καταπιεστής, αφεντικό, πείτε το όπως εσείς θέλετε) - κράτος - εργαζόμενος. Παλιότερα το κράτος ήταν μοχλός για τους ολιγάρχες αλλά μετά την κρίση του ’70 το σύστημα έφτασε σε οριακά επίπεδα κερδοφορίας και κάπως έπρεπε να αντιδράσει. Ακολούθησαν Friedman-Reagan-Thatcher-νεοφιλελευθερισμός κι ό,τι αυτοί σηματοδότησαν. Με την κατάρρευση της Lehman Brothers αποδείχτηκε πως το σύστημα έφτασε στα όριά του, μπούκωσε και έπρεπε να βρει νέες διεξόδους. Έχετε δει σκυλιά λυσσασμένα να μαλώνουν μεταξύ τους; Αυτό πάθανε μετά την κρίση της Lehman Brothers. Πέσανε λυσσασμένα εναντίον των λαών να ανοίξουν νέες αγορές για να επιβιώσει το σύστημα. 
Τι τους εμπόδιζε; Το κράτος. Οπότε το κράτος καταλύεται, οι εθνικές οικονομίες καταλύονται. Νέες αγορές ανοίγονται εκεί που τις είχε το κράτος. Όλο το κοινωνικό κράτος πρέπει να πάει στους ιδιώτες. Έτσι είναι στις Η.Π.Α. σήμερα, θέλουν να το κάνουν σε όλο τον κόσμο, σε όλη την Ευρώπη, στην Πατρίδα μας. Έλεγε ο Δημήτρης Καζάκης ότι σύμφωνα με ένα οικονομικό περιοδικό είμαστε το πιο νεοφιλελεύθερο κράτος στο κόσμο, με αριστερή συγκυβέρνηση οσονούπω. Ποιος σοβαρά πιστεύει πως αν δεν τους σταματήσουν οι λαοί, αυτή η λογική δε θα επικρατήσει σε όλο τον κόσμο;
Αλλάζει η ζωή όπως την ξέραμε
Ας δούμε σε ποιο σημείο βρισκόμαστε στην Πατρίδα μας. Το πακέτο μέτρων που «πιέζονται» από την τρόικα να επιβάλουν οι δωσίλογοι πολιτικοί μας, «για το καλό μας» πάντα, έχει να κάνει με μια συνολική μεταρρύθμιση του Ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος, που φέρνει νέες μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις ορίων ηλικίας, με την κατάργηση οποιουδήποτε περιορισμού στις ομαδικές απολύσεις, με τη θέσπιση του δικαιώματος «ανταπεργίας» (lock out) των εργοδοτών και με τη θέσπιση αυστηρών, απαγορευτικών όρων συνδικαλιστικής δράσης, που οδηγούν στην ουσιαστική κατάργηση της δυνατότητας απεργίας (τελευταία δημοσιεύματα κάνουν λόγο και για νέες απαιτήσεις: φρένο στην έκδοση νέων συντάξεων-πρόσθετα μέτρα 1,8 δισ- νέο μαχαίρι στις δαπάνες υγείας-αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό από ΔΕΚΟ-τράπεζες). Μαζί με τα μνημόνια, την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τη δήμευση μέσω της εφορίας της ιδιωτικής περιουσίας και συνολικά την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ έδεσε το γλυκό.
Αλλάζουν το κράτος όπως το ξέραμε. Αλλάζουν το δίκαιο όπως το ξέραμε. Δεν υπάρχουν δικαιώματα πλέον, τα πάντα είναι διαπραγματεύσιμα ανάμεσα σε εσένα και τον εργοδότη σου, υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα στον απλό ηλεκτρολόγο, υδραυλικό και μια μεγάλη εταιρία παροχής υπηρεσιών που θα ανοίξει υποκατάστημα στην περιοχή σου, ανάμεσα σε ένα μικρομάγαζο και το Jumbo με τις ωραίες διαφημίσεις. Δεν υπάρχει κράτος πλέον, δεν υπάρχει δικαίωμα. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά, όπως εξελίσσονται τα πράγματα στη Πατρίδα μας. Πριν την κρίση υπήρχε συγκεκριμένη δομή της ελληνικής κοινωνίας, με τα κακά της και τα καλά της. Σήμερα αυτή τετέλεσται. Σήμερα αναπτύσσονται ραγδαία trust, cartel, αλυσίδες και μονοπώλια με γοργούς ρυθμούς.  
Μικρομεσαίοι πριν την κρίση ήταν 900.000 σήμερα 720.000, από αυτούς οι μισοί έχουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης και με άλλα λόγια διαλύεται η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Αυτοί μαζί με τους χιλιάδες εργαζόμενους σε επίσχεση εργασίας και με τους χιλιάδες ανέργους συνθέτουν την Γκουέρνικα της μέτα-νεοελληνικής κοινωνίας.
Και ποιοι νομίζετε θα πάρουν τη θέση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που κλείνουν; Μήπως έχετε παρατηρήσει τις αλυσίδες καθαριστηρίων που ανοίγουν σε κάθε γειτονιά; Μήπως έχετε δει τις αλυσίδες περιπτέρων που αναπτύσσονται σε όλη την Αθήνα; Σε λίγο θα έχουμε αλυσίδες φαρμακείων. Αλυσίδες φούρνων. Ήδη έχουμε αλυσίδες καφέ και σνακ που έχουν σαρώσει την αγορά. Τα ταξί κάποτε βγάζαν μεροκάματο, σε λίγο θα έχουμε εταιρίες ταξί που θα σαρώσουν τους ελευθέρους επαγγελματίες ταξί. Επιπλέον ποιος γνωρίζει ότι έναν μικρό και μικρομεσαίο αγρότη δεν τον συμφέρει να καλλιεργεί πλέον, και οι μεγαλοαγρότες, οι εταιρίες που θα μπουν στο χώρο της πρωτογενούς παραγωγής θα τους πάρουν τα χωράφια;
Το ξέρετε ότι τα σπίτια στη Γερμανία, όπως μου μεταφέρει ένας φίλος μου που είναι χρόνια εκεί, τα διαχειρίζονται μεγάλες εταιρίες ενοικίασης; Αμφιβάλλετε ότι το ίδιο θα γίνει κι εδώ με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών; Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι οι μεγάλες εταιρίες πολυκαταστημάτων δε λειτουργούν ήδη ως trust ή cartel; Ξέρετε πόσα καταστήματα της γειτονιάς κλείνουν όταν ανοίγει ένα πολυκατάστημα;  
Και μόλις αναπτυχθούν αυτές οι αλυσίδες παντού θα χρησιμοποιούν εργαζόμενους σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Και οι υπόλοιποι θα βρίσκονται στο περιθώριο, θα παγιωθεί ένα 30 με 40% ποσοστό ανεργίας, όπως ισχύει σε πολλά κράτη σήμερα. Παγιώνεται μια κοινωνία δύο ταχυτήτων. Οι μεν αδιαφορούν για τους δε. Οι εργαζόμενοι είναι οι προνομιούχοι της νέας εποχής, θα κάνουν το παν να κρατήσουν αυτό το προνόμιο, αδιαφορώντας πλήρως για τους υπολοίπους. Δεν μπορούν να φανταστούν το αδιέξοδο που φέρνουν σε μια ολόκληρη κοινωνία, ναρκοθετώντας το μέλλον των παιδιών τους. Από την άλλη οι άνεργοι είναι αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, οι πληβείοι της νέας εποχής.
Και δεν είναι μόνο αυτοί, που πλήττονται πλέον. Θίγονται και οι προνομιούχοι της παλιάς εποχής. Ρωτήστε πόσα παίρνει ένας γιατρός στις μεγάλες αλυσίδες παροχής υγείας οι οποίες φυτρώνουν σε κάθε περιοχή, και τις διαφημίζουν «οι φίλοι του λαού» (κατά το οι Γερμανοί είναι φίλοι μας) δημοσιογράφοι «του μόνου αληθινού ραδιοφώνου». Ρωτήστε τους μηχανικούς αν έχουν δουλειά πλέον, αφού ο κλάδος της οικοδομής είναι νεκρός. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δικηγόρους. Σε αυτόν τον κλάδο θα επικρατήσουν μεγάλες εταιρίες όπου θα δουλεύουν δικηγόροι με το ελάχιστο, αλλά φυσικά με Bonus ώστε να έχουν το ονόρε, την ψευδαίσθηση, τo Greek Dream (κατά το American Dream) ότι κάποια στιγμή θα πάρουν τη θέση του αφεντικού τους, ότι θα γίνουν οι μεγαλύτεροι των μεγαλύτερων του χώρου.
Και ποιο είναι το πνεύμα, ο θεός της νέας  εποχής, η αύρα, το φιλοσοφικό απόσταγμα εν έτει 2015, μετά από αιώνες εξέλιξης της ανθρωπότητας και που ανθρώπινου πολιτισμού; Οι  κανόνες της αγοράς, οι κανόνες της ζούγκλας. Πάνε πλέον οι κοινωνικές συμβάσεις, οι κατακτήσεις αιώνων, κατακτήσεις με αίμα. Λαοί της Ευρώπης έχουν κεκτημένα πολύ περισσότερα από ότι εμείς αλλά τώρα θα έρθει η σειρά τους. Και όλα αυτά τα επιβάλουν βάναυσα «οι φίλοι μας» οι Ευρωπαίοι, οι Χίτλερ της νέας εποχής. Κι όλα αυτά μέσα στο θεόσταλτο Ευρώ, το εικόνισμα που πρέπει να προσκυνάμε, το Λεβιάθαν όπου αποτίνει καθημερινά φόρο αίματος ο Ελληνικός λαός. 
Πώς αντιδρούμε σε όλα αυτά αδέρφια
Μόνο συλλογικά μπορούμε να πετύχουμε την όποια αποτελεσματική αντίδραση αδέρφια. Με αιχμή το αίτημα, αυτό που μας ενώνει, πέρα από τις ιδεολογικές καταβολές μας, τις περιχαρακώσεις μας, τις ιδεοληψίες μας. Χώρια βαδίζουμε αλλά μαζί χτυπάμε λέγανε κάποτε. Με όποιο τρόπο, με όποιο κουράγιο, όσο δύσκολο και αν είναι. Μας δένουν νομικά, πώς αντιδράμε σε αυτό; Μόνο με τις συλλογικές προσφυγές. Μας παίρνουν τα σπίτια, πώς αντιδράμε σ’ αυτό; Μόνο με ομάδες αντίδρασης, αντίστασης σε κάθε γειτονιά. Αν δεν το κάνουμε αυτό θα τα πάρουν τα σπίτια ένα προς ένα. Και θα έρθουν και στο δικό μας στο τέλος. Και εδώ τίθεται το καίριο ερώτημα; Είμαστε διατιθέμενοι να μιλήσουμε σε φίλους, σε γνωστούς, σε γείτονες για να οργανωθούμε σε κάθε γειτονιά, καταρχήν στη δικιά μας γειτονιά, να δημιουργήσουμε μια συλλογικότητα προστασίας της περιουσίας μας, προστασίας των δικαιωμάτων μας, ώστε να αποτελέσει φάρο έλξης των πιο αδύναμων συμπολιτών μας; Γιατί αν δημιουργήσουμε συλλογικότητες σε κάθε γειτονιά, πού θα πρωτοστείλουν τους πραιτοριανούς τους; Δεν μπορούν, δεν τους βγαίνει.
Τελικά ποιος αποφασίζει για όλα αυτά;
Και επιτέλους αδέρφια ας αναρωτηθούμε ποιος τελικά αποφασίζει σε αυτόν τον τόπο; Το πολιτικό ζήτημα. Το ζήτημα της δημοκρατίας. Δεν με ενδιαφέρει αν η αιχμή του αιτήματος είναι όλη η εξουσία στη γενική συνέλευση, όλη η εξουσία στο λαό ή όλη η εξουσία στα διαμερισματικά συμβούλια (soviet) ή το ζήτημα των παραγωγικών σχέσεων. Το σημαντικό είναι να μπει το θέμα της δημοκρατίας επιτέλους στη συζήτηση στον ελληνικό λαό. Να το πάμε ένα βήμα παραπέρα. Οι πλατείες όλης της χώρας βοούσαν από το σύνθημα «δημοκρατία επιτέλους». Πού είναι αυτό το σύνθημα σήμερα; Τώρα πού βρισκόμαστε; Αδέρφια είμαστε διατιθέμενοι να διεκδικήσουμε αυτό που δεν το έχουν πετύχει παρά ελάχιστοι στην ιστορία της ανθρωπότητας;
Και ένα τελευταίο και διόλου αμελητέο αδέρφια. Ποιος πιστεύει ότι σήμερα, το 2015, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, με όλα τα καλά του θεού που έχει η Πατρίδα μας, ότι πλέον δεν μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς και να ευημερούμε εμείς και τα παιδιά μας σε αυτόν τον άγιο Τόπο; Και πόσο ηλίθιος, κρετίνος και δουλοπρεπής μπορεί να χαρακτηριστεί αυτός που πιστεύει το αντίθετο;.
*Ο Γιώργος Χαλιμούρδας είναι μέλος του ΕΠΑΜ Ακρόπολης

Η "Δύση" για την Ελλάδα...Είμαστε οι τελευταίοι Έλληνες; της Αθηνάς Κατσαφάδου.

Η "Δύση" για την Ελλάδα...Είμαστε οι τελευταίοι Έλληνες;
Γράφει η Αθηνά Κατσαφάδου*
Για να αντιληφθούμε σε βάθος αυτό που συμβαίνει σήμερα στη δύστυχη χώρα μας πρέπει να ξαναθυμηθούμε τα γεγονότα της ιστορίας μας, τα αίτια και τις αφορμές της Δ' Σταυροφορίας και τον διαμελισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που επιμελώς αποκρύπτονται, αποσιωπούνται και δεν διδάσκονται στα σχολεία μας. 
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό έχει να κάνει με τη γεωπολιτική προσήλωση της πολιτικο-οικονομικής ελίτ της χώρας στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», δηλαδή σε Ευρωπαϊκή Ένωση (για να ακριβολογούμε, γερμανική Ευρώπη) και ΗΠΑ.
Τα σύνορά μας, παρά την ένταξή μας στην Ε.Ε., ουδέποτε αναγνωρίστηκαν ως σύνορα της Ευρώπης. 
Η γεωργία και η κτηνοτροφία μας σχεδόν κατεστράφησαν και η βιομηχανία και η ανθούσα βιοτεχνία μας εξαφανίζονται. 
Το νόμισμά μας, η παλαιότατη δραχμή, αντικαταστάθηκε από το πανάκριβο γερμανικό ευρώ. 
Έχουμε μεταβληθεί σε λαό καταναλωτών των δυτικών προϊόντων και κυρίως των πολιτιστικών σκουπιδιών τους.
 Αυτή είναι η επιδίωξη της Δύσης. Να μην παράγουμε τίποτε και να είμαστε απλώς μεταπράτες.
Εμείς, εις πείσμα των καιρών, θα αναπλεύσουμε το ρεύμα της αιμάσσουσας ιστορίας μας προκειμένου να αναδειχθεί και να κατανοηθεί αρκούντος ότι υπήρξαμε η πρώτη αποικία των Δυτικών τριακόσια χρόνια πριν στραφούν προς την αποικιοποίηση των Δυτικών Ινδιών, Αντιλλών, Κούβας κ.λ.π. 
Σήμερα μέσω των Μνημονίων έχουμε πάλι μεταβληθεί απροκάλυπτα σε αποικία της Δύσης με νέους τρόπους επίθεσης και επιβολής της Νέας Τάκης, καθόλου πιο ήπιους από τους παλαιότερους.
Θα προσπαθήσουμε όσο είναι δυνατόν να καταγράψουμε τα αίτια και τις συνέπειες που είχαν και συνεχίζουν να έχουν για τη χώρα η Φραγκοκρατία και η Άλωση. 
Η αποικιοκρατική πρακτική των Δυτικών είχε αρχίσει να τίθεται σε εφαρμογή πριν από την Άλωση. Το Βυζάντιο αποτελούσε ήδη ημιαποικία. Δεν υπολειπόταν παρά η τελευταία πράξη του δράματος.
Η πτώση του Βυζαντίου
Η ήττα του Βυζαντινού στρατού το 1071 στη μάχη του Ματζικέρτ, υπό τον γενναίο και τραγικό ταυτόχρονα αυτοκράτορα Ρωμανό Δ' τον Διογένη έπειτα από προδοσία της παλατινής γραφειοκρατίας, αποτελεί ορόσημο στη Βυζαντινή ιστορία, καθώς οι Σελτούκοι Τούρκοι εγκαθίστανται πλέον οριστικώς στην Μικρά Ασία.
Το 1081 ανεβαίνει στον θρόνο ο Αλέξιος Κομνηνός (1081 - 1118), ο οποίος ανατρέπει την προϊούσα παρακμή της αυτοκρατορίας. Αντιμετώπισε τους Νορμανδούς του Ροβέρτου Γυισκάρδου, τους Πετσενέγους (Σκύθες, κατά την Άννα Κομνηνή), τους Κουμάνους και τους Τούρκους της Μικράς Ασίας. 
Τότε εμφανίζονται για πρώτη φορά στην περιοχή οι Σταυροφόροι που ξεκινούσαν να απελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους από τους Άραβες και τους Τούρκους. Ο Αλέξιος αντελήφθη πολύ νωρίς τους κινδύνους που εγκυμονούσε για το Βυζάντιο η άφιξη των Σταυροφόρων, που δύσκολα μπορούσαν να κρύψουν κάτω από τον μανδύα του «Ιερού Πολέμου» τις βλέψεις τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Μικράς Ασίας, δηλαδή στην περιοχή καθαυτό του Βυζαντίου.
Ο Αλέξιος, σε αντάλλαγμα της βοήθειας που του παρείχαν με τον στόλο τους οι Ενετοί εναντίον του Ροβέρτου Γυισκάρδου και των Νορμανδών (τον οποίο νίκησε κατά κράτος), τους παραχωρεί μεγάλα προνόμια. Τους απάλλαξε από τους φόρους σε όλες τις χώρες που τελούσαν υπό την κυριαρχία των Ρωμαίων, χωρίς να πληρώνουν ούτε έναν οβολό ως τελωνειακό δασμό. Εξαιρέθηκαν έτσι από κάθε ρωμαϊκό έλεγχο.
Περιγράφοντας την Α' Σταυροφορία (1097 - 1104) καταγράφει στην Αλεξιάδα η Άννα Κομνηνή την άποψη του πατέρα της για τους Σταυροφόρους Λατίνους:
 «Προέβλεπε επίσης την αστάθεια και την αναξιοπιστία των ανθρώπων εκείνων που αλλάζουν κατεύθυνση σαν τον Εύριπο, και ήταν διατεθειμένοι να πουλήσουν για έναν οβολό ακόμα και τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Τόσο φιλοχρήματοι ήσαν». Άρχιζε ήδη η οικονομική αιμορραγία του Βυζαντίου.
Ο Μανουήλ Κομνηνός (1143 - 1180), εγγονός του Αλεξίου, για να αντιμετωπίσει τους Νορμανδούς, τους Σελτζούκους του Ικονίου και τους Σταυροφόρους, θα επιτρέψει κι αυτός υπερμέτρως την διείσδυση των Λατίνων όχι μόνον στην οικονομία, αλλά και στον στρατό. 
Έτσι εξέλιπε η οικονομική ευρωστία του Βυζαντίου, αφού ο άλλοτε κραταιός βυζαντινός στόλος δεν είχε πλέον τον έλεγχο των θαλασσών. Το 1145 είχε αρχίσει η Β' Σταυροφορία. Ο Μανουήλ στο τέλος της ζωής του προσπαθεί να περιορίσει τους Λατίνους εμπόρους και να ενισχύσει τους στρατιώτες - ιδιοκτήτες γης.
Ο διάδοχός του (1182 - 1185), Ανδρόνικος Κομνηνός, προσπαθεί με ένα πάθος απελπισμένο να ανορθώσει την παραπαίουσα Αυτοκρατορία. 
Έχει κατανοήσει τον φοβερό κίνδυνο των Λατίνων - Φράγκων από τη μία και των Σελτζούκων από την άλλη. Καταλαβαίνει πως εάν δεν επανέλθουν τα λιμάνια, οι εμπορικοί δρόμοι, η ναυτιλία και το εμπόριο, γενικότερα εάν δεν επανακυριαρχήσουν οι βυζαντινοί στην οικονομία τους, την οποία ελέγχουν κατά μέγιστο ποσοστό οι ξένοι (το ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα;) σωτηρία δεν υπάρχει. 
Ξεκινά αμέσως βαθειά κοινωνική και οικονομική μεταρρύθμιση με νόμους αυστηρούς κατά των γαιοκτημόνων και φοροεισπρακτόρων (εμείς τους απαλλάσσουμε με τροπολογίες ντροπής για τους βουλευτές που τις ψηφίζουν).
Ενδεικτικό του κλίματος κατά των Λατίνων είναι το ακόλουθο γεγονός:
Τον Μάιο του 1182 ξεσηκώνεται ο λαός της Κωνσταντινούπολης και προβαίνει σε εκτεταμένη λεηλασία και σφαγή των Λατίνων. 
Οι Νορμανδοί στις 15 Αυγούστου θα πολιορκήσουν την Θεσσαλονίκη και μετά από ηρωική αντίσταση δέκα ημερών θα την καταλάβουν και θα την λεηλατήσουν. 
Οι «δυνατοί», δηλαδή οι μεγαλογαιοκτήμονες της Θεσσαλονίκης, είχαν συμμαχήσει με τους Νορμανδούς. Αντίθετα, οι λαϊκές τάξεις, οι καλόγεροι και η φρουρά στάθηκαν γενναίοι υπερασπιστές της Θεσσαλονίκης, γράφει ο Γ. Κορδάτος.
Η συμμαχία των δυνατών με τους Νορμανδούς είναι δεδομένη και όλοι μαζί βαδίζουν κατά της Κωνσταντινούπολης. Οι «δυνατοί» οργανώνουν πραξικόπημα κατά του Ανδρόνικου. 
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1185 ένα μέρος του λαού, παραπλανημένο και από το φόβο της επέλασης των Νορμανδών, θα συνταχθεί με τους πραξικοπηματίες. Συλλαμβάνουν τον Ανδρόνικο, τον οποίο κατακρεουργεί κατά απόλυτα απεχθή τρόπο ο όχλος.
Στα επόμενα 19 χρόνια, μέχρι το 1204, η εσωτερική υπονόμευση επιδεινώνεται αδιαλείπτως. 
Ο δόγης Ερρίκος Δάνδολο συναποφασίζει με τον Πάπα Ινοκέντιο τον Γ' την Δ' Σταυροφορία, η οποία δίνει την ευκαιρία στους Δυτικούς να βάλλουν κατά του Βυζαντίου υπό το πρόσχημα της αποκατάστασης στον θρόνο του έκπτωτου αυτοκράτορα Αλέξιου Δ' Άγγελου.
Ο Νικήτας Χωνιάτης, βυζαντινός λόγιος και χρονικογράφος της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους, που κατάφερε και ξέφυγε από την αιχμαλωσία, ξεσπά σε θρήνο :
«Ω Πόλη, βασίλισσα των πόλεων, ποιος μας χωρίζει από εσένα, σαν την μητέρα από τα αγαπημένα της παιδιά; Τι θα απογίνουμε; Που θα πάμε; Ποια παρηγοριά θα βρούμε, ξεριζωμένοι από τον κόρφο σου; Θα γίνουμε τραγούδι και θρύλος στο στόμα των εθνών, σύντροφοι των πουλιών, εξασφαλίζοντας την τροφή μας όπως τύχει και πίνοντας αντί για νερό χολή;».
Ο μεγάλος Βυζαντινολόγος Στίβεν Ράνσιμαν γράφει: «Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης δεν έχει αντίστοιχό της στην Ιστορία (.) Ξεχύθηκε ένας ωρυόμενος όχλος στους δρόμους και τα σπίτια, αρπάζοντας οτιδήποτε γυάλιζε και καταστρέφοντας οτιδήποτε δεν μπορούσαν να κουβαλήσουν, σταματώντας μόνο για να σκοτώσουν και να βιάσουν ή για να ανοίξουν τα κελάρια και να πιούν. 
Στην ίδια την Αγιά-Σοφιά έβλεπε κανείς μεθυσμένους στρατιώτες να σχίζουν τις μεταξωτές κουρτίνες και να γκρεμίζουν ή να κομματιάζουν τα μεγάλα ασημένια εικονοστάσια, ενώ ποδοπατούσαν ασεβέστατα άγιες εικόνες και ιερά βιβλία. Επί τρεις ημέρες εξακολουθούσαν οι φρικιαστικές σκηνές της λεηλασίας κα της αιματοχυσίας, ώσπου η τεράστια και ωραία πόλη έγινε ένα ερείπιο».
Καταλαμβάνοντας την Κωνσταντινούπολη, οι Λατίνοι εγκαθιστούν Λατίνο αυτοκράτορα, τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας, και Λατίνο Πατριάρχη, τον Βενετό Θωμά Μοριζίνι. 
Τα εδάφη της ηττημένης Αυτοκρατορίας διενεμήθησαν στους νικητές με τηνPartitio Romanie, τη συνθήκη διαμελισμού της Ρωμανίας. Βάσει της Partitio Romanie, οι Ενετοί έλαβαν τα 3/8 της επικράτειας, συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης, η οποία θα μείνει στα χέρια τους πάνω από τέσσερις αιώνες (1204 - 1669), της Κύπρου, την οποία κατέχουν σχεδόν τέσσερις αιώνες (1204 - 1571), και των Ιονίων Νήσων, στα οποία κυριαρχούν σχεδόν επτά αιώνες (1204 - 1861).
Μετά την πτώση της Πόλης, οι δυτικοί σπεύδουν να απομυζήσουν κάθε πόρο. 
Στη Χίο, για παράδειγμα, εγκαθιδρύθη κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Γενουατών (1345 - 1566) ένα πρωτότυπο αποικιακό καθεστώς, μία μονοπωλιακή μετοχική εταιρεία, η πρώτη μετοχική εταιρεία της Ιστορίας, η οποία κατείχε το μονοπώλιο της εκμετάλλευσης της μαστίχας. Οι καλλιεργητές είχαν εκπέσει σε δουλοπάροικους και αργότερα σε δούλους. 
Κάτι παρόμοιο έγινε και στην Κύπρο, με την παραγωγή ζάχαρης. Οι Δυτικοί, εκτός από την ληστρικότητα στο οικονομικό πεδίο, διεξήγαν και απηνείς διωγμούς κατά των υποδούλων «αλλοθρήσκων». 
Η μισαλλοδοξία τους κατά των Ελλήνων Ορθοδόξων είναι τέτοιας έκτασης που στην Κύπρο το 1211 οι Λατίνοι επίσκοποι έκαψαν 12 Έλληνες μοναχούς και τον ηγούμενο. Η Ιερά Εξέτασή τους συνέχισε τις καταδίκες των ορθοδόξων μέχρι και τον 16ο αιώνα. 
Στην Κρήτη πεντακόσιοι ορθόδοξοι κληρικοί εξορίστηκαν, ενώ εβδομήντα τέσσερις βρήκαν οικτρό θάνατο με στραγγαλισμό και απαγχονισμό στη Ρώμη.
Είμαστε οι τελευταίοι Έλληνες;
Η Φραγκοκρατία στην Ελλάδα απετέλεσε κυριολεκτικά την πρώτη σπουδή αποικιοκρατίας των Δυτικών τριακόσια χρόνια πριν από την επίθεση της Δύσης στο Νέο Κόσμο και την Αφρική. 
Επάνω στη χώρα μας απέκτησαν τεχνογνωσία αποικιοκράτη! 
Η Άλωση, ωστόσο, για τους Δυτικούς σημαίνει κάτι παραπάνω από γεωγραφική επέκταση και οικονομική άνθηση. 
Με την πτώση της Πόλης, αρχίζει η «Αναγέννηση» της Δύσης. Τα Πανεπιστήμια, οι Τέχνες, οι καθεδρικοί ναοί, η Επιστήμη και οι Έρευνες, η χρηματοδότηση των εξερευνήσεων κ.α., όλα αυτά πάτησαν πάνω στα συσσωρευμένα πνευματικά και υλικά λάφυρα και στους χιλιάδες τόνους χρυσού (ρωσικά αρχεία) που άρπαξαν από την καθημαγμένη «καθ' ημάς Ανατολή». 
Η Αναγέννηση της Δύσης βασίζεται στο βιαίως σφαγιασθέν πτώμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μας από τους ομοθρήσκους της.
Σήμερα η χώρα μας λιώνει. Η πνευματική, οικονομική και κοινωνική παρακμή είναι προϊούσα, και, ελπίδα με προοπτικές δεν διαφαίνεται. Το δημογραφικό έχει ξεπεράσει την «κόκκινη γραμμή». Τα εθνικά μας θέματα είναι εκτεθειμένα σε χέρια πολιτικών που δεν πιστεύουν στην ανεξαρτησία και στο συμφέρον της χώρας μας.
 Απευθύνομαι στην ιερή τρέλα των Ελλήνων, έξω από ιδεολογίες και κομματικούς σχηματισμούς, την οποία επικαλούμαι. Αυτή η ιερή τρέλα έχει συμπυκνωμένα όλα τα «συμφωνημένα υπονοούμενα» της φυλής. 
Είναι κρυμμένη μέσα στο παμπάλαιο σεντούκι της ιστορίας μας και εμφανίζεται πάντα όταν έχουμε φτάσει στην τελευταία γραμμή άμυνας. Έχω εμπιστοσύνη.


*Δικηγόρος, τ. πρόεδρος Δ.Σ. Πειραιά
Αναρτήθηκε από την Πύλη των Φίλων

Monday, December 29, 2014

Επιβιώνει κυβέρνηση με μόνο το…. 11%(!) του λαού υπέρ της; του Γιώργου Δελαστίκ.

Επιβιώνει κυβέρνηση με μόνο το…. 11%(!) του λαού υπέρ της;

του Γιώργου Δελαστίκ
Κανένας πολιτικός, πολιτειακός ή ευρωπαϊκός θεσμός δεν έχει μείνει όρθιος στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών! Ιδιαιτέρως τρομακτικά είναι τα ευρήματα για τη χώρα μας του Ευρωβαρόμετρου - της δημοσκοπικής έρευνας που διενεργείται κατ' εντολήν την Κομισιόν δύο φορές τον χρόνο, άνοιξη και φθινόπωρο, και στα 28 κράτη-μέλη της ΕΕ. Σύμφωνα με το φθινοπωρινό βαρόμετρο της Κομισιόν, λοιπόν, του οποίου οι σφυγμομετρήσεις διενεργήθηκαν τον περασμένο μήνα σε όλες τις χώρες της ΕΕ και τα αποτελέσματά τους δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα, η οργή του ελληνικού λαού, μετά από πέντε χρόνια ανελέητης και συνεχούς μνημονιακής πολιτικής από τις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου, του Λουκά Παπαδήμου και των Σαμαρά - Βενιζέλου, έχει φτάσει σε πολύ επικίνδυνο σημείο για το σύστημα. Οι αριθμοί που προκύπτουν από τη δημοσκόπηση αποδεικνύουν την ορθότητα αυτού του ισχυρισμού. Το εξωφρενικό κυριολεκτικά ποσοστό του... 89% (!!!)δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Μόνο το 11% την εμπιστεύεται. Μπορεί να κυβερνήσει με τέτοιο ποσοστό αποδοχής της πολιτικής που ασκεί; Μακροπρόθεσμα, αδύνατον. Μπορεί όμως να επιβιώσει προσωρινά, ώστε να ολοκληρώσει την τετραετή θητεία για την οποία εξελέγη; Αυτό θα κριθεί οριστικά και αμετάκλητα με τη σημερινή τρίτη και "φαρμακερή" ψηφοφορία στη Βουλή για την εκλογή ή όχι Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν η κυβέρνηση κατορθώσει να αποσπάσει "ψήφο εμπιστοσύνης" από 180 βουλευτές, τους 155 δικούς της και 25 της αντιπολίτευσης που θα προέρχονται από τους ΑΝΕΛ, τη ΔΗΜΑΡ και τη Χρυσή Αυγή, τότε έχει σίγουρα κάθε δικαίωμα δημοκρατικό να ολοκληρώσει το έργο της, όσο ολέθριο και αν το θεωρεί το έργο αυτό η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Η ζημιά βεβαίως που έχει γίνει στις συνειδήσεις των Ελλήνων δεν θα διορθωθεί τόσο...
εύκολα. Κατά το Ευρωβαρόμετρο της ΕΕ, μόνο το... 14% (!) των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν εμπιστοσύνη στη Βουλή. Μόνο 14% εμπιστεύεται τη Βουλή! Προς τα πού πάμε; Τα πράγματα γίνονται τραγικότερα όταν το 81% των Ελλήνων, οι τέσσερις από τους πέντε πολίτες δηλαδή, δηλώνουν χωρίς περιστροφές ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από τη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα μας! Το ζοφερό και άκρως ανησυχητικό πλαίσιο συμπληρώνεται με τις απαντήσεις των ερωτηθέντων στο ερώτημα αν εμπιστεύονται ή όχι τα πολιτικά κόμματα. Η απάντηση είναι κεραυνός, αλλά όχι βέβαια εν αιθρία: το...91% (!!!) δεν εμπιστεύεται τα πολιτικά κόμματα. Ένα ρίγος διαπερνά τη ραχοκοκαλιά όποιου υπερασπίζεται το αστικό κοινοβουλευτικό δημοκρατικό σύστημα μόλις διαβάσει αυτά τα νούμερα. Το89% του ελληνικού λαού δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση, το 86% δεν εμπιστεύεται τη Βουλή, το 81%δεν είναι ικανοποιημένο από το πώς λειτουργεί η δημοκρατία, το 91% δεν εμπιστεύεται τα πολιτικά κόμματα!
Δεν χρειάζεται να αποτυπώσουμε στο χαρτί τις μύχιες σκέψεις εμάς των μεγαλύτερων σε ηλικία που ζήσαμε έστω και ως παιδιά τις εκτροπές από τη συνταγματική νομιμότητα. Τις σκέψεις και τους φόβους που προκαλούν αυτά τα υψηλότατα ποσοστά απόρριψης των στυλοβατών του δημοκρατικού αστικού πολιτεύματος. Κι ας μην διανοηθεί κανείς να αναρωτηθεί το κλασικό σε παλιότερες εποχές ερώτημα: "Πότε επιτέλους θα γίνουμε ευρωπαϊκή χώρα;". Όλες αυτές οι διαδικασίες απαξίωσης των θεσμών συντελούνται πλέον όχι απλά και μόνο μέσα στην ΕΕ, αλλά και εξαιτίας της πολιτικής της ΕΕ που επέβαλε ως φερέφωνο της Γερμανίας τις πολιτικές εξουθενωτικής λιτότητας σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Οι Έλληνες και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης έχουν πλήρη επίγνωση αυτού του γεγονότος και γι' αυτό είναι ραγδαία η απαξίωση και της ΕΕ στις συνειδήσεις τους.
Στο πρωτοφανές ποσοστό του 76% οι Έλληνες δεν έχουν πλέον εμπιστοσύνη στην ΕΕ, ενώ μόνο το23% των συμπατριωτών μας εμπιστεύεται την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν απέχουμε και πολύ από την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου κατά μέσο όρο των 28 κρατών-μελών μόλις το 37% των πολιτών εμπιστεύεται την ΕΕ, με το 50% των Ευρωπαίων να μην την εμπιστεύονται και το υπόλοιπο 13% να είναι αδιάφορο. Έχει πλέον χαθεί σε όλη την Ευρώπη η ελκτική δύναμη της ΕΕ. Ύστατο σημείο άμυνας της ΕΕ, όσο και αν αυτό ακούγεται παράδοξο, συνιστά το ευρώ. Έστω και αν οι υποστηρικτές του ευρώ στη χώρα μας μειώθηκαν κατά 6 εκατοστιαίες μονάδες σε σχέση με πέρυσι κατά τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου, απολαύουν άνετης πλειοψηφίας. Το 63% των Ελλήνων παραμένει υπέρ του ευρώ και μόνο το 35% είναι εναντίον του ευρώ, μας πληροφορεί το Ευρωβαρόμετρο. Η πρόσδεση αυτή των Ελλήνων στο ευρώ, όπως είναι ευνόητο, παρέχει τεράστια περιθώρια χειρισμών στις μνημονιακές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως της αντιδημοτικότητάς τους σε όλους τους άλλους τομείς. Έτσι κι αλλιώς, πάντως, η Ελλάδα σήμερα θα μπει σε νέα πολιτική φάση.
από το «Έθνος»

Τα 17 παλούκια που μας περιμένουν

Τα 17 παλούκια που μας περιμένουν

Μετά τη δεύτερη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας λείπουν ακόμη δώδεκα βουλευτές, οι οποίοι αθροιζόμενοι στους 168 της ψηφοφορίας της περασμένης Τρίτης -εκτός από το να εκλέξουν τον Σταύρο Δήμα Πρόεδρο της Δημοκρατίας- θα προσφέρουν στη συγκυβέρνηση τη δυνατότητα να συνεχίσει την πολιτική της.
Το ποια ακριβώς είναι αυτή η πολιτική έχει κρυφτεί κάτω από τη σκόνη των ημερών. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, αυτό που περιμένει την ελληνική κοινωνία, στην περίπτωση που η συγκυβέρνηση καταφέρει να αποφύγει τις εκλογές, είναι γνωστό...
Πρόκειται για μια πολιτική με εξαιρετική σαφήνεια, για την οποία εγχώριοι και ξένοι παράγοντες επιδιώκουν να συνεχιστεί πάση θυσία. Αυτή η πολιτική μπορεί να συνοψιστεί από το πρόσφατο σημείωμα της τρόικας προς το Eurogroup. Σύμφωνα με αυτό το σημείωμα, οι κύριοι Σαμαράς - Βενιζέλος και η κυβέρνησή τους έχουν ήδη δεσμευτεί απέναντι στους δανειστές για 17 προαπαιτούμενα, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται:
♦ Αύξηση στον ΦΠΑ, δηλαδή ανατιμήσεις σε τρόφιμα, ρεύμα, ύδρευση, βιβλία, περιοδικά, ...
εισιτήρια Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και θεάτρου.
♦ Αλλαγές στη ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα.
♦ Κατάργηση του ΕΚΑΣ.
♦ Επιτάχυνση ιδιωτικοποιήσεων.
♦ Αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ για τα ξενοδοχεία από το 6,5% στο 13%.
♦ Περισσότερες – ευκολότερες – κατασχέσεις.
Πέραν των προαπαιτούμενων η συγκυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει να αναθεωρήσει τον προϋπολογισμό που μόλις ψήφισε, προσθέτοντας στην κοινωνία βάρη 1+1 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2015!
Η... συμπαθής συγκυβέρνηση
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι το «ζητούμενο» της διαδικασίας με την εκλογή ή μη Προέδρου της Δημοκρατίας είναι η απάντηση «υπέρ» ή «κατά» της συνέχισης αυτής της πολιτικής, για την οποία έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση έναντι των δανειστών. Με πιο απλά λόγια, το ερώτημα στο οποίο θα απαντήσουν τελικά οι βουλευτές στην ψηφοφορία της επόμενης Δευτέρας είναι αν θα δώσουν «λευκή επιταγή» στη συγκυβέρνηση να ολοκληρώσει τη συμφωνία με τους δανειστές.
Είναι γνωστό, έστω κι αν γίνεται συστηματική προσπάθεια να βγει από το κάδρο της επικαιρότητας, ότι η «συμφωνία» της συγκυβέρνησης με τους δανειστές συνεπάγεται:
♦ νέα μέτρα,
♦ νέες δεσμεύσεις
♦ και τελικά νέο μνημόνιο.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν είναι ανεξήγητη η συμπάθεια που διατύπωσαν δημόσια σε Σαμαρά - Βενιζέλο παράγοντες της Ε.Ε. (Γιούνκερ - Μοσχοβισί κ.λπ.), καθώς μιλούν ως εκπρόσωποι των δανειστών.
Οι αριθμοί που αποτυπώνονται σε έρευνα του Γιώργου Βάμβουκα, καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ), εξηγούν αυτήν τη συμπάθεια. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτούς τους αριθμούς, από το 2000 μέχρι το 2014 η χώρα πλήρωσε:
♦ Σε τόκους 154,1 δισ. ευρώ.
♦ Σε χρεολύσια 654,1 δισ. ευρώ.
Και δανείστηκε 943,4 δισ. ευρώ.
Από το 1980 μέχρι το 2014 η χώρα πλήρωσε:
♦ Σε τόκους 255,0 δισ. ευρώ
♦ Σε χρεολύσια 910,0 δισ. ευρώ.
Και δανείστηκε 280,0 δισ. ευρώ
Δηλαδή: Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα που κυβέρνησαν από το 1980 και κυβερνούν και σήμερα τη χώρα υπό την ηγεσία Σαμαρά - Βενιζέλου, διασφάλισαν στους δανειστές όλα αυτά τα χρόνια έναν τζίρο πάνω από 1 τρισεκατομμύριο ευρώ! Μάλιστα το ΠΑΣΟΚ (Γ. Παπανδρέου) οδήγησε τη χώρα στο μνημόνιο και σε συνεργασία με τη Ν.Δ. έκτοτε φροντίζουν την αποπληρωμή του κολοσσιαίου χρέους αρμέγοντας τον ελληνικό λαό και ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία. Παρ’ όλα αυτά, το χρέος αυξάνεται και ανακυκλώνεται με νέους δανεισμούς.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι:
♦ Το 2010 η Ελλάδα μπήκε σε μνημόνια επειδή το χρέος της, που ήταν στο 120% του ΑΕΠ, χαρακτηριζόταν μη βιώσιμο.
♦ Έκτοτε, με συνεχείς φοροεπιδρομές, μειώσεις μισθών, συντάξεων, κοινωνικών και δημόσιων δαπανών, το χρέος αυξήθηκε και σε απόλυτους αριθμούς και σε ποσοστό επί του ΑΕΠ (175%).
Είναι λοιπόν φανερό πως η πολιτική που η συγκυβέρνηση ζητά να ακολουθήσει υποχρεώνει τη χώρα σε διαρκή ύφεση και της επιβάλλει νέους δανεισμούς για την αέναη ανακύκλωση των προηγούμενων δανεικών. Προφανές είναι επίσης πως μια τέτοια κυβέρνηση θα είναι συμπαθέστατη στους δανειστές.
Οι τελειωμένοι...
Όμως, όσο συμπαθείς στους δανειστές γίνονται οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος τόσο εξαντλείται το πολιτικό τους κεφάλαιο, καθώς η πολιτική τους συνεπάγεται τεράστια βάρη για τη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας. Και, τελικά, καθώς οι κυβερνήσεις δεν είναι δυνατόν να σταθούν μόνο με τη στήριξη των δανειστών, το πολιτικό παιχνίδι στη χώρα διαμορφώθηκε ως εξής:
1. Μετατροπή της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας σε μείζον πολιτικό πρόβλημα, το οποίο δεν φαίνεται να μπορεί να υπερβεί η συγκυβέρνηση.
2. Ορατή η πιθανότητα ανυπέρβλητης πολιτικής βλάβης των κομμάτων της συγκυβέρνησης όταν βρεθούν αντιμέτωπα με την κάλπη.
Σε κάθε περίπτωση, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, είναι φανερό πως:
♦ Βρισκόμαστε μπροστά στην ισχυρή πιθανότητα αναδόμησης εκ βάθρων του πολιτικού σκηνικού - ειδικά των κυρίαρχων πολιτικών σχηματισμών της μεταπολίτευσης.
♦ Θα βιώσουμε τις ωδίνες των ύστατων προσπαθειών διάσωσής τους.
♦ Τελικά η ευθύνη για το τι θα συμβεί και τι δρόμο θα ακολουθήσει η χώρα θα επιμεριστεί στον μέγιστο βαθμό με εκλογές...
Το συμπέρασμα είναι απλό: Για να είναι «συμπαθής» στους δανειστές, η όποια ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να μην αμφισβητεί τη δυνατότητα του ελληνικού λαού να πληρώνει (δανειζόμενος) την εξυπηρέτηση (όχι την αποπληρωμή, καθώς κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, αλλά την ανακύκλωση) αυτού του κολοσσιαίου χρέους. Με πιο απλά λόγια: Για τους δανειστές η όποια «σοβαρή» ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι τίποτε περισσότερο από φοροεισπράκτορας της ελληνικής αποικίας χρέους.
ΥΓ.: Για να ξεφύγει η χώρα από αυτήν τη μέγγενη, προφανώς δεν αρκεί η αλλαγή της κυβέρνησης και η απομάκρυνση Σαμαρά - Βενιζέλου (και Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ) από την εξουσία. Απαιτείται η σαφής και αποφασιστική έκφραση της λαϊκής βούλησης να πάψει η χώρα να είναι αποικία και ο λαός της δουλοπάροικος.
από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»

Thursday, December 25, 2014

First in Spain and now, in light of police brutality, Illinois makes it illegal to document police brutality !!!

Illinois just passed a law that would make it illegal to record police and government officials. The law, passed overwhelmingly by the Illinois House and Senate, is unconstitutional, and a blatant move to scare, intimidate and criminalize individuals who legally record interactions with police on their cell phones.

Filming police actions is a wholly legal and vital practice, as it empowers citizens to hold those sworn to protect them accountable when things go wrong.
This bill makes taping a law enforcement official felony "eavesdropping", and gives people added prison time if they are caught doing it.

In light of the shooting death of Michael Brown, the choking of Eric Garner and the killing of unarmed 12-year-old Tamir Rice--all by police this year--this law is a slap in the face to the American people.

Tuesday, December 23, 2014

Μόνη Εγγύηση ο ίδιος ο Λαός, του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου.

Μόνη Εγγύηση ο ίδιος ο Λαός.

του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου*
Ζόφο και δυσωδία αποπνέει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα.
Από τότε, τον Μάιο του 2010 που εκχωρήθηκε η ασυλία άνευ όρων και αμετάκλητα λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας, και άρχισε η μεθοδευμένη και σκόπιμη εκποίηση ολόκληρης της χώρας και η εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού, είμαστε μάρτυρες του θεάτρου του παραλόγου στο πιο απονομιμοποιημένο κοινοβούλιο που υπήρξε τουλάχιστον στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Ποτέ άλλοτε δεν έχουμε παρακολουθήσει τόσα πολλά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα σε περίοδο που τη νομιμότητα επικαλούνται κυβερνήτες και αντιπολιτευόμενοι στο όνομα της Δημοκρατίας. Ποτέ άλλοτε δεν λεηλατήθηκε τόσο απροκάλυπτα κάθε έννοια συνταγματικού δικαίου, κάθε θεμελιώδης νόμος στην προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και ποτέ δεν ασκήθηκε τόση απροκάλυπτη υποκρισία σε βάρος της κοινωνίας από το κομματικό σύστημα στην Ελλάδα δεξιό και αριστερό. Πρόκειται για τον ορισμό της διαρκούς εκτροπής από κάθε έννοια δημοκρατίας.
Σε μία έκθεση κόλαφο η Διεθνής Ομοσπονδία για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (FIDΗ) σε ...
συνεργασία με την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αναφέρει για την κρίση στην Ελλάδα:
«Η συζήτηση για την κρίση στην Ελλάδα γίνεται ολοένα και πιο παρωχημένη. Η κατάσταση με την οποία είμαστε αντιμέτωποι σήμερα δεν αποτελεί πλέον «εκτροπή» ή και στιγμιαίο, μια κατάσταση «κρίσης» με την ακριβή σημασία του όρου. Αντιθέτως, γινόμαστε μάρτυρες μιας μετάβασης –σχεδόν ολοκληρωτικής στην Ελλάδα- προς μια νέα κατάσταση πραγμάτων στην οποία οι συνήθεις κανόνες, ιδιαίτερα αυτοί που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, αμφισβητήθηκαν, υποβαθμίστηκαν και ενδεχομένως σχετικοποιήθηκαν. Επίσης, μια ακόμα μεταβολή μπορεί να παρατηρηθεί στον τρόπο λήψης αποφάσεων για ζητήματα τα οποία υπό κανονικές συνθήκες, εμπίπτουν στην εθνική κυριαρχία. Εδώ ένα νέο πολιτικοοικονομικό μοντέλο υπό το οποίο η de facto εξουσία ασκείται όλο και περισσότερο από υπερεθνικές δυνάμεις φαίνεται να έχει προοδευτικά υποκαταστήσει τον ρόλο των εθνών – κρατών. Αυτή η μετατόπιση υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια που έχουν θέσει κράτη όσον αφορά τη νόμιμη και οικειοθελή παραχώρηση της κυριαρχίας τους στους διεθνείς οργανισμούς, και πρωτίστως στην Ευρωπαϊκή Ένωση στους οποίους ανήκουν». [1]
Η συγκεκριμένη έκθεση αποδομεί το επιχείρημα περί παράπλευρης απώλειας στα κοινωνικά, πολιτιστικά, πολιτικά και ατομικά δικαιώματα για την επίτευξη της οικονομικής προσαρμογής Φτάνει δε στο σημείο στο κεφάλαιο «VI Συμπεράσματα» όσον αφορά τις πολιτικές λιτότητας και τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν να τα «κρίνει απαράδεκτα βάσει του διεθνούς δικαίου», σημειώνοντας με νόημα ότι «αυτοί που τα θέσπισαν πρέπει να λογοδοτήσουν για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προκάλεσαν».[2] Αποδίδει έτσι πολιτικές και νομικές ευθύνες σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Μάλιστα δεν μένουν στην απλή διαπίστωση της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, αλλά προβαίνουν σε συστάσεις, λέγοντας προς την Ελλάδα: «Η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει και να μην εισέλθει σε οποιαδήποτε άλλη συμφωνία οικονομικής βοήθειας, με την οποία αναλαμβάνει υποχρεώσεις που παραβιάζουν ή περιορίζουν την ικανότητά της να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα». [3]
Δεν είναι η πρώτη φορά που διεθνείς οργανισμοί συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, με την πρόσφατη έκθεση του Ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα Cephas Lumina, αλλά και του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα διαπιστώνουν το μέγεθος της καταστροφής που συντελείται στην Ελλάδα.
Κι όμως! Το πολιτικό – κομματικό σύστημα της διαπλοκής από τους εθνικούς ολετήρες ως τα ΜΜΕ, την Δικαιοσύνη, την Δημόσια Διοίκηση αλλά και δυστυχώς την εξαιρετική στήριξη που προσφέρει η «φιλολαϊκή αντιπολίτευση» με την επίμονη παραμονή και παρουσία της στο κοινοβούλιο, σφυρίζει αδιάφορα. Συνεχίζει να παραμένει ανέγγιχτο διαφυλάσσοντας την συνομή της εξουσίας προ της εθνικής συνεννοήσεως και την ιδιοποίηση του κράτους σε όφελος ποιού αλήθεια; του λαού και της χώρας, ή της εγχώριας και ξένης τραπεζικής ολιγαρχίας. 
Αποκορύφωμα της εκτροπής αυτής, η παρωδία στην διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας, με την σύμφωνη γνώμη αν όχι κατ’ εντολή της τρόικας, σε ένα σκηνικό τρομοκρατίας, εκβιασμών, χρηματισμών και πολιτικής απάτης. Ο πολιτικός διάλογος παρωχημένος και εγκλωβισμένος στην εξουσιολαγνεία, μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, και οι επικυρίαρχοι από θέση ισχύος, να στραγγαλίζουν όλο και περισσότερο την χώρα. όσο δεν εκφράζεται από κανέναν συγκρουσιακή πολιτική.
Το τραγικότερο όμως είναι η απουσία και μη παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πρώτη φορά ο λαός μας βρίσκεται τόσο έξω από το παιχνίδι, λες και παρακολουθεί την καταστροφή από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Από άλλη χώρα. Και αν η ακροδεξιά κυβερνώσα συμμορία εκτελεί υποτελώς τις εντολές των δανειστών και εκποιεί ολόκληρη την χώρα, τρομοκρατώντας τους νοικοκυραίους και καταστέλλοντας εν όπλοις κάθε αντίσταση, η αριστερή αντιπολίτευση πως αντιστρατεύεται σε αυτό; Να τι λέει η Σοφία Σακοράφα σε μια ενδιαφέρουσα εξομολόγηση στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ: «Εμείςτην πολιτική υπεραξία τη μετατρέπουμε προς τα έξω σε εύσημα κυβερνησιμότητας, προς τα μέσα σε δηλώσεις νομιμότητας. Και εξηγώ. Το προς τα έξω κομμάτι. Όλες οι συναντήσεις πήραν το χαρακτήρα, ενώ πραγματικά πιστεύω ότι δεν τον είχαν, του καλού πολιτικού χώρου, που δίνει τις εξετάσεις τουσε ποιους; στους δανειστές του, στους τοκογλύφους του, ώστε να προαχθεί σε εν δυνάμει κυβέρνηση».

Και παρακάτω για το εσωτερικό κομμάτι: «Δε φτάνει η βουλή, δε φτάνουν οι δηλώσεις, δε φτάνουν οι ανακοινώσεις και τα δελτία τύπου. Στο δρόμο πολιτικοποιείται η σύγκρουση, γιατί εκεί αναπτύσσεται το κίνημα. Σε κάθε άλλη περίπτωση, που η σύγκρουση προσλαμβάνει χαρακτήρα κοινοβουλευτικό μόνον ή ρητορικό μόνον, η όποια εξέλιξη δε χαρακτηρίζεται σαν ανατροπή, αλλά σαν διαδοχή, που όπως πολύ καλά καταλαβαίνουμε όλοι, όπως καταλαβαίνει ο λαός μας θα έχει πενιχρά αποτελέσματα, ακόμη και εάν έχουμε τις καλύτερες των προθέσεων».

Τι παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς η Σ. Σακοράφα αν και ο κομματικός πατριωτισμός της δεν της επιτρέπει να μην αναγνωρίσει τις καλές προθέσεις της ηγεσίας της; Ότι δεν ενδιαφέρει τον Τσίπρα και την παρέα του να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες συσπείρωσης του λαού με όρους ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης, παρά να εξασφαλίσει τα εύσημα κυβερνησιμότητας από τον ξένο παράγοντα, στην ομαλή διαδοχή της εξουσίας. Εκεί τους ενδιαφέρει να στηριχτούν και όχι στις κινητοποιημένες δυνάμεις του λαού. Έτσι αντιλαμβάνονται την διακυβέρνηση της χώρας. Να πάρουν το οκ από τα ξένα αφεντικά. Έτσι αντιλαμβάνονται την δημοκρατία και τη συμμετοχή του λαού στην λήψη αποφάσεων. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως ο λαός σε εγρήγορση διεκδικεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα, έναντι σε όποιον τα επιβουλεύεται.
Γι’ αυτό και κάθε κινητοποίηση των εργαζομένων, κάθε μορφή αντίστασης από τα κάτω στα χρόνια της κρίσης αλώνεται από τον κομματικό μηχανισμό σε αγαστή συνεργασία με τους εκπροσώπους του εργατοπατερισμού.
Που επενδύει το πολιτικό σύστημα για να διασφαλίσει την ομαλή μετάβαση ή διαδοχή με ή χωρίς αριστερή παρένθεση; Την απάντηση μας την δίνει πάλι η έκθεση της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για τις πολιτικές λιτότητας στην Ελλάδα:
«Χώρες όπως η Ελλάδα έχουν πληγεί ιδιαίτερα. Εδώ, ο αντίκτυπος της κρίσης ήταν τόσο μεγάλος στην εύρυθμη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας, ώστε είναι δύσκολο να προσδιοριστεί εάν και πότε τα πράγματα θα επιστρέψουν στο «κανονικό» – μια κατάσταση καθίσταται δυνητικά μη αναστρέψιμη στον βαθμό που προοιωνίζεται μια νέα «ομαλότητα», στην οποία πράγματα που θεωρούνταν αδιανόητα λίγα μόνο χρόνια πριν γίνονται τώρα αποδεκτά με προθυμία». [4]
Έτσι είναι. Και να είμαστε και ευχαριστημένοι. Αφού έχουν οδηγήσει την μεγαλύτερη πλειοψηφία του λαού μας στην εξαθλίωση στην ανέχεια και τον εξανδραποδισμό, γιατί να μην φανεί ως μάνα εξ’ ουρανού, θείο δώρο το ξεροκόμματο και η δουλική απασχόληση ή το συσσίτιο μια πραγματικότητα ευρέως αποδεκτή; Εξ’ άλλου ακούσατε τίποτα καλύτερο από τις εξαγγελίες των μνηστήρων της εξουσίας στην ΔΕΘ, εκτός από τις υποσχέσεις οικοδόμησης ενός φιλάνθρωπου κράτους;
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η συνομωσία που συντελείται σε βάρος του λαού μας δεν έχει όριο και σταματημό. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται προ της ολοκληρωτικής του κατάρρευσης και στην προσπάθειά του να κρατηθεί ζωντανό δεν θα διστάσει να οδηγήσει την χώρα ακόμα και σε εθνικό ακρωτηριασμό. Γι’ αυτό η μόνη απάντηση στην νομοτελειακή πορεία της χώρας προς την καταστροφή, είναι η δημιουργία ενός δημοκρατικού – πατριωτικού πόλου μια ευρεία κοινωνικοπολιτική συμπαράταξη που θα προτάξει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως την πρωτεύουσα συνθήκη για την απελευθέρωση του λαού μας από τα δεσμά της νέας αποικιοκρατικής κατοχής των αγορών και του δυσβάσταχτου χρέους που παράνομα και καταχρηστικά μας επιβλήθηκε.
Η κοινωνική απελευθέρωση, η λαϊκή κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία δεν θα μας χαριστεί από κανένα κόμμα που δίνει γη και ύδωρ στην προτεραιότητα της εξυπηρέτησης των επικυρίαρχων. Γι’ αυτό η υπεράσπιση της πατρίδας ήταν πάντα υπόθεση του λαού και κανενός άλλου εξ’ ονόματός του. Και όπως έλεγε μιά ψυχή: Εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες και τα πεζούλια μας.
[1] Έκθεση Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Σελ. 6
[2] Εκθεση Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαώματα του Ανθρώπου. Σελ. 90
[3] Εκθεση Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαώματα του Ανθρώπου. Σελ. 93
* Ο Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος είναι Α’ Συντονιστής της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ