Sunday, March 29, 2015

Οι φιλελέδες ετοιμάζονται για την πρώτη τους πορεία.

Γράφει ο πιτσιρίκος

Σε μεγάλη αναστάτωση βρίσκονται το τελευταίο διάστημα οι φιλελέδες, οι οποίοι ανησυχούν μήπως χρεοκοπήσει η Ελλάδα, η οποία χρεοκόπησε πριν από πέντε χρόνια αλλά αυτοί δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα για είναι και κάπως καθυστερημένοι.


Βέβαια, οι φιλελέδες δεν θα έπρεπε να ανησυχούν καθόλου για την χρεοκοπία της χώρας , σε οποιαδήποτε εποχή, αφού αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με το δημόσιο -το οποίο μισούν- και ζουν από τις πολύ παραγωγικές και πρωτοποριακές δουλειές τους, οι οποίες προκαλούν παγκόσμιο θαυμασμό.

Κάποιοι κακοήθεις υποστηρίζουν πως οι φιλελέδες είναι έξαλλοι επειδή είναι όλοι κρατικοδίαιτοι και κινδυνεύουν να χάσουν την δημόσια κουτάλα που τους τάιζε τόσα χρόνια, για να το παίζουν αυτοί ανεξάρτητοι.

Τώρα οι φιλελέδες ετοιμάζονται να πραγματοποιήσουν την πρώτη τους πορεία στο κέντρο της Αθήνας, με κεντρικά αιτήματα να υποκύψει η κυβέρνηση στους δανειστές και στη συνέχεια να αντικατασταθεί η κυβέρνηση από μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, τα μέλη της οποίας θα προτείνουν οι ίδιοι, γιατί θέλουν να βάλουν ξανά στην κυβέρνηση τα αφεντικά τους.

Παράλληλα, οι φιλελέδες ζητούν να συνεχίσουν να δίνονται δάνεια στους ίδιους, για να συνεχίσουν να καταγγέλλουν πως η χώρα χρεοκόπησε επειδή οι υπόλοιποι Έλληνες έπαιρναν δάνεια και ζούσαν πάνα από τις δυνατότητές της.


Την πρωτοβουλία για την πορεία των φιλελέδων έχει η γνωστή επικοινωνιολόγος Λίλιαν Κουτρουμπέ, η οποία είναι γνωστή στους φιλελέ κύκλους ως «Την έχουμε πάρει όλοι».

Η Λίλιαν Κουτρουμπέ έγραψε στη σελίδα της στο Facebook πως βρίσκεται στο GB Corner και πως οι φράουλες που έχουν μαριναριστεί με πιπερόριζα και ξύδι βαλσάμικο δεν έχουν την γεύση του παρελθόντος, οπότε έφτασε η στιγμή ο φιλελέ χώρος να αφήσει κατά μέρος τις γαστρονομικές διαφωνίες του και να βγει ενωμένος στον δρόμο.

Η πρόταση της Λίλιαν Κουτρουμπέ έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους φιλελέδες του Facebook, και ειδικά από τους ντιντήδες φιλελέδες, οι οποίοι είναι και οι περισσότεροι, αφού δεν έχουν αντιληφθεί πως η αντρική υστερία δεν είναι πολιτική άποψη αλλά λόγος για να σε πάνε στον ψυχίατρο.

Βέβαια, κάποιοι πρότειναν, αντί για πορεία, να φτιάξουν μια σελίδα στο Facebook, ώστε να μοιρολογάνε και να στηθοδέρνονται εκεί, αλλά η Λίλιαν Κουτρουμπέ κατάλαβε πως το πάνε για μια ακόμα σελίδα για αλλαξοκωλιές, οπότε τους είπε «ή πορεία ή δεν σας ξανακάνω like» και τους έπεισε.

Επειδή οι φιλελέδες δεν ξέρουν από συγκεντρώσεις, αναζητείται αναρχοαριστερός -με εμπειρία στον ποδαρόδρομο-, για να τους οργανώσει.

Μπροστά στο ενδεχόμενο η συγκέντρωσή τους να μοιάζει με συνάντηση μικρής παρέας για καφεδάκι, οι φιλελέδες αποφάσισαν να κάνουν την πορεία τους τη Μεγάλη Παρασκευή και ζητούν από τους διαδηλωτές να μαζευτούν έξω από τις εκκλησίες και να κρατάνε κεριά

Saturday, March 28, 2015

Ο Λαφαζάνης προτείνει σύγκρουση με την «γερμανική Ευρώπη».

Ο Λαφαζάνης προτείνει σύγκρουση με την «γερμανική Ευρώπη»

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης καλεί την κυβέρνηση να συγκρουστεί με τους εταίρους και θεωρεί μονόδρομο «την σκληρή αντιπαράθεση, αν όχι σύγκρουση, με τη γερμανική Ευρώπη»
Πρόλογος Τσίπρα στο βιβλίο του Ιγκλέσιας
Newsroom
Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015
Αν όχι εσύ, ποιος;
Πάρε μέρος στο μεγαλύτερο εγχείρημα για ανεξάρτητη δημοσιογραφία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσεις. Γιατί το δικαίωμα στην ενημέρωση είναι δικαίωμα στη δημοκρατία. Αν δεν το στηρίξεις εσύ ποιος θα το κάνει;
«Φωτιά» στη διαπραγμάτευση βάζει ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης με μια συνέντευξη – χείμαρρο που παραχωρεί στο «Κεφάλαιο».

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης,  καλεί ευθέως την Κυβέρνηση να συγκρουστεί με τους Εταίρους της, αμφισβητώντας ότι η λύση που προσφέρεται από τους «Θεσμούς» είναι βιώσιμη για την χώρα ενώ περιγράφει ως εκβιαστικά τα διλήμματα που θέτουν οι δανειστές, εγκαλώντας τους για στραγγαλισμό της οικονομίας.

Στο πλαίσιο αυτό, προκρίνει ως μονόδρομο για τη χώρα «την σκληρή αντιπαράθεση, αν όχι σύγκρουση, με τη γερμανική Ευρώπη» αλλά και τους «κατεστημένους κύκλους της Ε.Ε», εγκαλώντας τους ότι επιδεικνύουν μια συμπεριφορά «αδίστακτων ιμπεριαλιστών προς μια μακρινή αποικία τους».

Ο Υπουργός ΥΠΑΠΕΝ παράλληλα, απορρίπτει κάθε σενάριο συμβιβασμού με τους πιστωτές που θα περιλαμβάνει πάγωμα των προεκλογικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνοντας  ότι: «Καμία «λίστα» δεν μπορεί να τεθεί και δεν θα τεθεί, υπεράνω της λαϊκής βούλησης και της λαϊκής κυριαρχίας».

Επ΄ αυτού προσθέτει: «Κανένας «θεσμός», κανένας εκβιασμός και κανένα δίλημμα δεν πρόκειται να ενταφιάσει αγώνες δεκαετιών των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που δόθηκαν με την Αριστερά και τις αρχές της».

Σύμφωνα με τον ίδιο, άλλωστε: «Αυτήν την ώρα απαιτούνται στη χώρα, επειγόντως και χωρίς καμία καθυστέρηση, μεγάλες και τολμηρές επιλογές, εναλλακτικές απέναντι στη γερμανική Ευρώπη» καθώς όπως εξηγεί: «Η Ελλάδα έχει πολλούς, βιώσιμους και ρεαλιστικούς εναλλακτικούς δρόμους για να αντιδράσει και μάλιστα να αντιδράσει επιτυχώς».

Τέλος, ρίχνει «προειδοποιητικές» βολές προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας: «Και ο Τσίπρας και ο Λαφαζάνης και όλοι μας στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μία και μόνη εντολή και επιλογή: να πάμε μπροστά με τις αρχές, τις αξίες μας και το πρόγραμμα μας, στηριγμένοι στις καλύτερες ιστορικές παραδόσεις μας και στους κοινωνικούς αγώνες».

Πηγή: capital.gr

ΓΙΑΤΙ Η ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ «ΙΕΡΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ‘21, του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη.

ΓΙΑΤΙ Η ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ «ΙΕΡΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ» ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ‘21

Ο «Άη Γιώργης» Καραϊσκάκης. Ελαιογραφία του Γεωργ. Μαργαρίτη (Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα)
του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
(Ο Μέγας Ιεροεξεταστής): «Ω, θα τους πείσουμε ότι θα γίνουν ελεύθεροι μονάχα όταν θα παραιτηθούν από την ελευθερία τους για χάρη μας και όταν υποταχτούν σε μας. Θα έχουμε δίκιο ή όχι; Θα πεισθούν μόνοι τους πως έχουμε δίκιο…»
[Φιόντορ Ντοστογιέφσκυ Αδελφοί Καραμαζώφ]
Η ιστορία έχει αποδώσει στον Ουΐνστων Τσώρτσιλ το εύσημο ότι, χάρη σ’ αυτόν, το βρετανικό ναυτικό μπήκε στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο πανίσχυρο. Μόνο σε ένα σημείο, έγραφε ο Τσάστενετ και άλλοι βιογράφοι του, ο Τσώρτσιλ έσφαλε και το σφάλμα του ήταν βαρύ: δεν κατόρθωσε να βυθίσει ούτε το «Γκαίμπεν» ούτε το «Μπρεσλάου», τα δύο πανίσχυρα γερμανικά καταδρομικά. Τα δύο αυτά πλοία βρέθηκαν με την έναρξη του πολέμου στην Αδριατική. Οπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων οι συμμαχικές δυνάμεις της Αντάτ έπρεπε, μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος, να τα κτυπήσουν αμέσως. Αλλά ο γαλλικός στόλος ήταν απασχολημένος με την μεταφορά στην Γαλλία του στρατιωτικού σώματος της Αλγερίας και τα αγγλικά καταδρομικά του Γιβραλτάρ, εξ αιτίας των ασαφών διαταγών του Ναυαρχείου, δηλαδή του Τσώρτσιλ, δεν μπόρεσαν να τα εντοπίσουν. Το «Γκαίμπεν» και το «Μπρεσλάου» πέρασαν τα Δαρδανέλλια και αγκυροβόλησαν μπροστά στην Κωνσταντινούπολη. Η Τουρκία, φιλογερμανική μεν αλλά δίβουλη και φοβισμένη, αρνήθηκε να ...τα περιορίσει… Η στάση αυτή της Τουρκίας θα την σφραγίσει και θα την οδηγήσει τελικά να μπει στον πόλεμο στο πλευρό των Κεντρικών Αυτοκρατοριών.
Έτσι, με εχθρική την Τουρκία, κόπηκε η επαφή της Ρωσσίας με τους συμμάχους της και άρχισε μια αλυσίδα αντιδράσεων: η εκστρατεία των Δαρδανελλίων, με σκοπό να σπάσει αυτή η απομόνωση, η παράταση του πολέμου για τέσσερα χρόνια, η επανάσταση των Μπολσεβίκων και, γιατί όχι, ακόμα και η καταστροφή της Σμύρνης… Τον Ιούνιο του 1922, ο στρατός του Κεμάλ πασά, μετέπειτα Ατατούρκ («Πατέρας των Τούρκων»), αφού συνέτριψε την ακαθοδήγητη ελληνική στρατιά της Μικράς Ασίας, βάδισε προς την ελεύθερη ελληνική ζώνη και την Σμύρνη. Οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων χάθηκαν και το μέλλον των επόμενων γενεών καθορίστηκε δραματικά επειδή, ίσως, ο Τσώρτσιλ αμέλησε να διατάξει τον τορπιλισμό των δύο καταδρομικών.
Ξεκίνησα με τα παραπάνω για να θυμίσω ότι η ιστορία δεν συγχωρεί τα μοιραία λάθη και ότι είναι μια αλυσίδα γεγονότων που μπορεί να δέσει ή να σπάσει, αναλόγως αν γίνει έγκαιρα ή όχι η σωστή εκτίμηση από τους πρωταγωνιστές της κάθε κρίσιμης ιστορικής περιόδου.
Αυτό ισχύει και για εμάς σήμερα καθώς ζούμε πάλι σε κρίσιμους καιρούς, μάρτυρες μιας αναγκαστικής πορείας χωρίς περιθώρια για επιλογές, που εμφανίζεται σαν «νομοτέλεια» για τα έθνη και τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου.
Η νεοταξική πραγματικότητα προσπαθεί να στηριχτεί σε «πολιτικά ορθές» ιδεολογικές ακρότητες τις οποίες επικαλούνται για να αναθεωρήσουν την ιστορία τα πιο καλοπληρωμένα στελέχη της νομενκλατούρας που κυβερνάει την χώρα και την Ε.Ε. με κάθε είδους μανδύα: δεξιό,σοσιαλιστικόανανεωτικό αριστερό.
Είναι αυτοί που έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι και θέτουν όλους τους κανόνες του παιγνιδιού προκειμένου να επιτευχθούν οι σκοποί της αποεθνικοποίησης και της αποδόμησης της εθνικής κουλτούρας των λαών της Ευρώπης.
Σ' αυτά τα πλαίσια είναι που το ’21 ενοχλεί γιατί εκφράζει αφ’ ενός το πνεύμα της εθνεγερσίας και αφ’ ετέρου γιατί αποτυπώνει την διάσταση της αντίστασης στους καταπιεστικούς αυτοκρατορικούς θεσμούς με την εξέγερση ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την ανταρσία στις κατευθύνσεις της Ιεράς Συμμαχίας.
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση». [Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Ο λόγος στην Πνύκα]
Αυτή η «επιθυμία της ελευθερίας», που έπεσε ως βροχή, μας μεταφέρει διαχρονικά το αειθαλές μήνυμα ότι, ζωή χωρίς ελευθερία είναι χειρότερη κι από τον θάνατο. Και αυτό το μήνυμα παραμένει επικίνδυνο για τις δυνάμεις της νεοταξικής τυραννίας που σήμερα επιδιώκουν να ποδηγετήσουν την ιστορική διαδικασία.
Γι’ αυτό, ένας βασικός στόχος της αναθεωρητικής ιστοριογραφίας μέσα από τα νέα εκπαιδευτικά συγγράμματα, αλλά και την γενικότερη προπαγάνδα, έντυπη και ηλεκτρονική, είναι η απενοχοποίηση των Οθωμανών –και των Κεμαλιστών στην συνέχεια- και η κατεδάφιση του εθνικο-απελευθερωτικού μηνύματος του1821.
Έτσι, για να λοβοτομηθεί η εθνική μνήμη και να ενσταλαχθεί στις νέες γενηές το δηλητήριο του ενδοτισμού και της υποταγής, η Τουρκοκρατία δεν πρέπει να παρουσιάζεται ως μία από τις στυγνότερες περιόδους της μακραίωνης ιστορίας μας, αλλά σαν μια «πολυπολιτισμική» Μπελ Επόκ όπου… όλοι ευημερούσαν και υμνολογούσαν τον πολυχρονεμένο Σουλτάνο.
Το καταφανές κίνητρο να εμφανισθεί το οθωμανικό καθεστώς ανεκτικό έχει σαν αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται το ανάστημα των αγωνιστών του ’21 και το εύρος του τολμήματός τους. Λίγο θέλουν ακόμα να μας βάλουν να ζητήσουμε και συγγνώμη για την… αχαριστία των «κατσαπλιάδων» Ρωμηών απέναντι στην ευεργέτιδα Ημισέληνο!
Ο όρκος των Επαναστατών Ελλήνων στη Βοστίτσα. Λούντβιχ φον Σβαντχάλερ, μελάνι και μολύβι σε χαρτί. (Μόναχο, Μουσείο της πόλης)
Το άλλο δηλητηριώδες ιδεολόγημα είναι ότι η Επανάσταση που άρχισε το 1821 ουσιαστικά απέτυχε και η Ελλάδα υπάρχει χάρη στις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις  και την Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Αναμφισβήτητα ο ρόλος του φιλελληνισμού από την αρχή και των συμφερόντων των διεθνών δυνάμεων στην τελική φάση της Επανάστασης έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβασή της. Είναι ψευδές, όμως, ότι ο Ιμπραήμ κατάφερε να καταστείλει την Επανάσταση. Το κράτος κράτησε την πρωτεύουσά του, το Ναύπλιο, ελεύθερη, λειτουργούσε η κυβέρνηση, τα νομοθετικά και εκτελεστικά σώματα, η Εθνοσυνέλευση και υπήρχαν παντού μικρές ή μεγάλες εστίες αντίστασης.
Στο μεγάλο Πολεμικό Μουσείο του Καΐρου, που έχω επισκεφθεί, οι Αιγύπτιοι έχουν αφιερώσει ολόκληρο τμήμα του στον «Ελληνο-Αιγυπτιακό Πόλεμο», αναγνωρίζοντας έτσι, προς τιμήν τους, την ύπαρξη ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους και αποδεχόμενοι την τελική ήττα και αποχώρησή τους από την Πελοπόννησο. Πουθενά δεν εμφανίζονται τα γεγονότα της εισβολής του Ιμπραήμ ως «καταστολή της Εξέγερσης», αυτό που κάνουν οι δικοί μας «νενέκοι» συντηρώντας το σαράκι του διχασμού. Ο διχασμός, άλλωστε, ήταν αυτός που έφταιξε για τις μελανές σελίδες και τις άτυχες στιγμές του Αγώνα. Ο αιγυπτιακός στρατός του Ιμπραήμ πασά μπόρεσε κι αποβιβάστηκε ανεμπόδιστος στις 12 Φεβρουαρίου 1825 στην ακτή της Μεθώνης, στην διάρκεια των εμφυλίων συγκρούσεων.
Τον καταστροφικό ρόλο του διχασμού εκθέτει σαφέστατα ο Γέρος του Μωρηά στον ιστορικό του Λόγο στην Πνύκα, όπου εξηγεί σταράτα ότι στόχος της Επανάστασης ήταν η απελευθέρωση όλου του Ελληνισμού και όχι το μικρό κρατίδιο του 1830. Αυτό ήταν το πνεύμα του ’21, που απείχε παρασάγγας από τα σχέδια των τότε Μεγάλων Δυνάμεων. «Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν αρμάδα...»
Στην Διχόνοια απέδωσε και ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες διανοητές του 20ου αιώνα, ο Χρήστος Μαλεβίτσης, τις αποτυχίες του Αγώνα, εκφωνώντας τον Πανηγυρικό της 25ης Μαρτίου, το 1977: «Η Τιμημένη Φρουρά του Μεσολογγίου κατά την έξοδό της περίμενε βοήθεια από το αντίπερα στρατόπεδο της Δερβέκιστας, ώστε μα μην πέσει όλη η τουρκιά επάνω της. Και η βοήθεια δεν ήρθε, εκείνη την νύχτα των Βαΐων. Επειδή οι Έλληνες ήσαν διχασμένοι. Γι’ αυτό τότε πλέον ο ηττημένος και ευτελισμένος Κιουταχής έγινε τροπαιοφόρος. Έτσι εκαταστήσαμε τροπαιοφόρες και τις οκνές και κτηνώδεις ορδές του Αττίλα, πρόσφατα».Συνεπώς, όσοι απαξιώνουν την πατριωτική συνείδηση των ανθρώπων του ’21, υποβαθμίζοντας τον ρόλο του διχασμού και της πρακτόρικης υπονόμευσης του φρονήματος, για να υπερτονίσουν την δύναμη του εξωτερικού παράγοντα, δεν κάνουν τίποτα λιγότερο από το να ευνοούν την ξενόδουλη ψυχολογία και την υποταγή στη Νέα Τάξη.
Η κορυφαία στιγμή του Εικοσιένα, που ενοχλεί ιδιαιτέρως την σημερινή κυρίαρχη ιδεολογία της ιδιώτευσης, ήταν το πέρασμα από το «Εγώ» στην συνείδηση του «Εμείς», που τόσο σοφά την εκφράζει ο Μακρυγιάννης: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζύ και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι, άνθρωποι όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος… Είμαστε στο Εμείς και όχι εις το Εγώ». Είναι η ίδια υπέρβαση που κρύβεται πίσω από τις ενδοξότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, πίσω από το Έπος του ’40την Εθνική Αντίστασητους Λαϊκούς Αγώνες.
Πώς, όμως, μπορεί να «αποσιωπηθεί» η μακρά ιστορική πορεία ενός έθνους όπως το ελληνικό, που υπάρχει εδώ και τουλάχιστον τρισήμισυ χιλιάδες χρόνια; Πώς να φιμώσουν την ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ όπως την περιέγραψε ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης στην μνημειώδη ομιλία του στο BBC, το 1946: «Αν τα πήλινα μάτια του ανθρώπου μπορούσαν να δουν τα αόρατα, θα έβλεπαν στις πολιορκίες του Μεσολογγιού, της Ακρόπολης και της Πάτρας, στις ομηρικές μάχες της Τριπολιτσάς, των Δερβενακιών και του Φαλήρου ή στις ένδοξες ναυμαχίες του Αιγαίου, να πολεμούν πλάϊ πλάϊ ο Μιλτιάδης και ο Καραϊσκάκης, ο Οδυσσέας κι ο Κολοκοτρώνης, ο Θεμιστοκλής κι ο Μιαούλης. Όλη η ελληνική φυλή, σύσσωμη, σύψυχη, πήρε μέρος και πολέμησε στην Επανάσταση του 21».
Το εσωτερικό μέτωπο της χώρας, σήμερα, είναι διαβρωμένο από πολλούς μισθοφόρους της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και λέξεις όπως «πολυπολιτισμός» ή «μεταεθνικότητα» ή «ασυνέχεια» δεν είναι καθόλου ουδέτεροι ιστορικοί όροι. Αντιθέτως, χρησιμοποιούνται ως πολιτικά φορτισμένες στρατηγικές διακηρύξεις και ηχούν στον αέρα ως κλαγγή διασταυρούμενων σπαθιών πάνω από τα κεφάλια μας. Διότι στα σύνορα του Ελληνισμού υπάρχουν ακόμα Τούρκοι που διεκδικούν την ύπαρξή μας και Σκοπιανοί που επιβουλεύονται την ιστορία μας.
Μπορούμε, βέβαια, να ελπίζουμε ότι, όπως έλεγε ο Χρήστος Μαλεβίτσης, «όλες οι Φρουρές της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης, περιέρχονται τα σύνορα του Ελληνισμού περιφρόντιδες. Διότι μας ατενίζουν από την ελληνική αθανασία τους και μας βλέπουν πολύ αφρόντιδες».
Για να είμαστε, όμως, σίγουροι ότι ο Έλληνας δεν θα είναι αύριο στα μουσεία, ως εξαφανισμένο είδος, ας μην κάνουμε το «μοιραίο λάθος» να μένουμε αδρανείς και ας αποφασίσουμε να περιφρουρήσουμε δυναμικά και ουσιαστικά την ιστορία μας.
*[από έρευνα που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ τ.150, τον Μάρτιο 2007]
 
Πηγή: Πύλη των Φίλων

ΟΣΕ: Ό,τι προαιρείσθε… έστω και ένα ευρώ! της Ιωάννας Κουρή.

ΟΣΕ: Ό,τι προαιρείσθε… έστω και ένα ευρώ!

^F4CECCF039E72B01610D263AA361AF98D8A284266F634A1BF5^pimgpsh_fullsize_distr
της Ιωάννας Κουρή
Η θητεία της νέας κυβέρνησης ξεκίνησε με άμεσες δηλώσεις περί της παύσης των ιδιωτικοποιήσεων. Όπως είχε άλλωστε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τον προεκλογικό του αγώνα. Ήδη από τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου, το Υπουργείο Ανάπτυξης και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης εγγυήθηκε την ακύρωση των σχεδίων αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ και της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ), ενώ έβαλε στον πάγο την πώληση του Ελληνικού και των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές, μέχρις ότου να βρεθούν τα νομικά επιχειρήματα που θα ακυρώνουν τις συμβάσεις πώλησης. Από την άλλη, είχαμε μια αποφασιστική κίνηση από πλευράς της αναπληρώτριας Υπουργού Οικονομικών, κυρίας Ν. Βαλαβάνη, η οποία ζήτησε την άμεση παραίτηση των διευθυντικών στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το επίσημο ταμείο διαχείρισης της περιουσίας του ελληνικού κράτους θα κλείσει οριστικά.
Παρά ταύτα, μετά από αυτές τις αρκετά ενθαρρυντικές ενέργειες και δηλώσεις, μαθαίνουμε – κάπου στα μέσα του προηγούμενου μήνα – ότι η διαταγή παραίτησης των διευθυντών του ΤΑΙΠΕΔ ακυρώθηκε. Μαθαίνουμε ακόμη ότι το ΤΑΙΠΕΔ δεν θα καταργηθεί – όπως μας είχαν αφήσει να πιστεύουμε – αλλά θα αντικατασταθεί από ένα νέο ταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, που θα λειτουργεί νόμιμα και προς όφελος του Έλληνα πολίτη.
Συγκεκριμένα, με το άρθρο 24, παρ. 2, σε ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης που αφορά σε ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών – αλήθεια, τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το ταμείο με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές; – όχι μόνο δεν καταργείται το ΤΑΙΠΕΔ, αλλά αντιθέτως, φαίνεται μάλλον να διευρύνεται. Η ΕΤΑΔ ΑΕ – στην οποία ανήκουν όλα τα ακίνητα του Δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων και των Ολυμπιακών Ακινήτων, καθώς και η περιουσία του ΕΟΤ – απορροφάται από το ΤΑΙΠΕΔ. Στα δημόσια ακίνητα που μεταβιβάζονται με αυτό το άρθρο στο ΤΑΙΠΕΔ ανήκουν και τμήματα της δημόσιας κτήσης (ακτές , δάση, λιμάνια, σπήλαια κ.α.) που είναι βάσει του Συντάγματος αναπαλλοτρίωτα. Θα πρέπει εδώ να υπογραμμίσουμε ότι, με βάση το ίδιο άρθρο 24, παρ. 1, στο ΤΑΙΠΕΔ περιέρχεται και σχεδόν ολόκληρο το παράκτιο μέτωπο Σαρωνικού.
Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 3986/2011 του ΤΑΙΠΕΔ, όπως ισχύει σήμερα, προβλέπεται η αξιοποίηση – συμπεριλαμβανομένης και της πώλησης – των ακινήτων που περιέρχονται στο ΤΑΙΠΕΔ, προκειμένου τα ποσά που θα εισπραχθούν να χρησιμοποιηθούν για την εξυπηρέτηση του χρέους. Πέραν αυτού, η νέα κυβέρνηση θεωρεί πως με την προώθηση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων η χώρα μας θα προσελκύσει επενδύσεις, πράγμα που θα τονώσει την οικονομία και θα φέρει την πολυπόθητη ανάκαμψη. Αν παραβλέψει κανείς την αντίφαση που προκύπτει ανάμεσα στις σημερινές τοποθετήσεις της κυβέρνησης και της έντονης αντίθεσης απέναντι στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας που εξέφραζε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τη νίκη του στις εκλογές, θα ήταν χρήσιμο να εξετάσουμε εάν η ιδιωτικοποίηση ορισμένων δημόσιων αγαθών θα ήταν ωφέλιμη για τη χώρα και τους πολίτες της.
Expensive-Train-Tickets
Με αφορμή την πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη, ότι δοθείσης της ευκαιρίας, θα πουλούσε τον ΟΣΕ έστω και για ένα ευρώ, αν δίνονταν εγγυήσεις για έργα, θα άξιζε να αναφερθούν ορισμένα πράγματα για την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρομικών δικτύων. Υπάρχει κάποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος που να έχει ιδιωτικοποιήσει με επιτυχία τους σιδηροδρόμους του; Ακόμη, είναι όντως ζημιογόνος ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος, όπως διαρκώς φημολογείται τα τελευταία χρόνια; Τελικά, εάν υπάρχει κάποιο αξιόπιστο μοντέλο ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, ίσως μπορούσε να υιοθετηθεί και από την κυβέρνηση, εφόσον μιλάμε για έναν ζημιογόνο οργανισμό…
Μία πλέον χαρακτηριστική περίπτωση ιδιωτικοποίησης σιδηροδρομικού δικτύου είναι εκείνη των σιδηροδρόμων της Μ. Βρετανίας το 1993, επί πρωθυπουργίας John Major (28/11/1990 – 2/5/1997), παρά τις έντονες αντιδράσεις του λαού της χώρας.
Τα αποτελέσματα αυτής της απόφασης δεν ήταν ακριβώς τα αναμενόμενα, αφού, όσο οι σιδηρόδρομοι παρέμειναν σε ιδιώτες, προκλήθηκαν 3 δυστυχήματα, με συνολικά 42 νεκρούς και 600 τραυματίες, ενώ το δίκτυο έγινε ιδιαίτερα δυσκίνητο.
Δραστηριοποιήθηκαν πάρα πολλές ιδιωτικές εταιρείες, με έναν εξωφρενικό αριθμό από αυτές να διαχειρίζονται ξεχωριστά τους συρμούς, τα δίκτυα των γραμμών και τις εργασίες συντήρησης. Για να καταλάβει κανείς το χάος που προκλήθηκε, αρκεί να αναφέρουμε ότι μόνο για τη συντήρηση των συρμών και των δικτύων δραστηριοποιούνταν 2.000 εταιρείες, ενώ κάθε εταιρεία είχε τη δυνατότητα να δίνει υπεργολαβίες σε άλλες εταιρείες, οι οποίες μπορούσαν με τη σειρά τους να δίνουν νέες υπεργολαβίες σε τρίτες! Περιορίστηκε έτσι σημαντικά η δυνατότητα ελέγχου των συστημάτων, με επακόλουθη μείωση της ασφάλειας για τους εργαζομένους και το κοινό. Καθώς υπήρχε, όπως είναι φυσικό στον ιδιωτικό τομέα, απόκλιση συμφερόντων μεταξύ των εταιρειών που διαχειρίζονταν τη συντήρηση, τους συρμούς και τα δίκτυα, προέκυψε ένας περίπλοκος και δυσκίνητος οργανισμός με τεράστιες δυσκολίες στη λήψη αποφάσεων. Κι αφού ο ιδιωτικός τομέας έχει ως άξονα την δημιουργία κέρδους, οι εμπλεκόμενες εταιρείες έλαβαν σημαντικές επιδοτήσεις από το Βρετανικό Δημόσιο, ώστε να μην επωμιστούν οι ίδιες τα κόστη συντήρησης και τη δημιουργία νέων δικτύων, αφού κάτι τέτοιο θα απέτρεπε την κερδοφορία τους.
Ως αποτέλεσμα, το Βρετανικό κράτος πλήρωσε, μέσα σε τρία χρόνια, στις εταιρείες ό,τι είχε καταφέρει να κερδίσει από την εκποίηση των σιδηροδρόμων. Τελικά, η χώρα υιοθέτησε ένα ημικρατικό σύστημα για τη διαχείριση των τραίνων, που και πάλι κοστίζει πολύ περισσότερα στο φορολογούμενο απ’όσα θα κόστιζε ένας αντίστοιχος κρατικός φορέας.
oseTRAIN
Αντίστοιχη προσπάθεια για την αποκρατικοποίηση των σιδηροδρόμων γίνεται τελευταίως και στην Ελλάδα. Η πρόταση για την εκποίηση του δικτύου δεν είναι ιδέα του κ. Βαρουφάκη, αφού εδώ και αρκετά χρόνια τα ΜΜΕ μας παρουσιάζουν τον ΟΣΕ ως τον πλέον ζημιογόνο δημόσιο οργανισμό στην Ευρώπη, με βρώμικους συρμούς, μεγάλες καθυστερήσεις στα δρομολόγια και καταχρεωμένο. Αυτό που φροντίζουν όμως να μας αποκρύψουν είναι το γεγονός ότι το 80% του χρέους του ΟΣΕ προέκυψε από δανεισμό για την υλοποίηση έργων υποδομής. Καθώς η πολιτεία δεν επιδοτούσε τον οργανισμό, τον εξανάγκαζε σε δανεισμό. Όπως είναι αναμενόμενο, τα ΜΜΕ εστιάζουν την κριτική τους στους υψηλούς μισθούς των εργαζομένων και τα αυξημένα κόστη λειτουργίας, ως απόρροια της κρατικής φύσης του ΟΣΕ. Συγκαλύπτουν έτσι σοβαρότατα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται ντόπιοι και ξένοι πολιτικοί και μεγαλοεπιχειρηματίες. Κανείς δεν ενημέρωσε τον Έλληνα πολίτη για τα τεράστια ποσά που ξοδεύονται στην κατασκευή γραμμών που δεν έχουν λειτουργήσει ποτέ, αλλά ούτε και για το γεγονός ότι πολλοί από τους συρμούς ενοικιάζονται από το Ελληνικό Δημόσιο σε τιμές στις οποίες θα μπορούσαν να είχαν αγοραστεί. Και φυσικά, κανείς δεν αναφέρει την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος για την παραγγελία ηλεκτραμαξών από τη Siemens, οι οποίες δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ, αφού δεν υπάρχουν οι κατάλληλες γραμμές για αυτό το είδος των συρμών. Τέλος, είναι μάλλον κοινό μυστικό η εκμίσθωση έργων σε εργολάβους οι οποίοι, αφού εισπράξουν την αμοιβή τους, δεν τα παραδίδουν ποτέ.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η προτεινόμενη «εξυγίανση» του ΟΣΕ αποτελεί απλώς πρόφαση για την εκποίηση του δικτύου, αφού, εάν το κράτος στόχευε στην πραγματική εξυγίανση του οργανισμού, θα φρόντιζε πρώτα και κύρια να αναδείξει τα σκάνδαλα, αποδίδοντας τις ανάλογες ευθύνες, και στη συνέχεια να προχωρήσει σε κρατικές επενδύσεις και δημόσιο έλεγχο, για την εύρυθμη λειτουργία των σιδηροδρόμων, ενέργειες στις οποίες δεν προβαίνει ούτε και η νέα κυβέρνηση. Αντιθέτως, παρατηρούμε μια ολοένα εντεινόμενη προσπάθεια υποβάθμισης και απαξίωσης του ΟΣΕ, με περικοπές προσωπικού, αύξηση της τιμής του εισιτηρίου και κλείσιμο μεγάλου μέρους των γραμμών.
Τελικά, αυτό που δημιουργεί ερωτηματικά είναι για ποιον λόγο η νέα κυβέρνηση, αντί να αναδείξει το πρόβλημα στην ολότητά του, επί της ουσίας παρακαλά να βρεθεί επενδυτής που θα αγοράσει τον ΟΣΕ;
Παρεμπιπτόντως, αξίζει να σημειώσουμε ότι στην περίπτωση που μια δημόσια επιχείρηση ιδιωτικοποιηθεί, τα όποια σκάνδαλα έχει διαπράξει το πολιτικό προσωπικό παραγράφονται…

Το δικαίωμα στην επανάσταση ως ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας, του Δημήτρη Καζάκη.

Το δικαίωμα στην επανάσταση ως ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας.

Τις τελευταίες ημέρες υπήρξε μια έντονη συζήτηση γύρω από τους κυβερνητικούς "πανηγυρικούς" της 25ης Μαρτίου, αφενός της επιστολής του υπουργού παιδείας κ. Μπαλτά και αφετέρου του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα στο ΕΚΠΑ. Δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά στις ιστορικές λαθροχειρίες με βάση τις οποίες θέλησαν οι εν λόγω κύριοι να εμφανίσουν την ελληνική επανάσταση ως προϊόν του ευρωπαϊκού διαφωτισμού.

Τους διέφυγε ότι ευρωπαϊσμός ισούται με αποικιοκρατία

Κι έτσι να ξεχάσουν, όπως ήταν φυσικό, ότι η Ευρώπη στο πρόσωπο των μεγάλων προστάτιδων δυνάμεων δεν επέτρεψε ούτε μια στιγμή σε τούτο το λαό να χαρεί την ελευθερία του, μετατρέποντας την Ελλάδα επίσημα στο πρώτο κράτος υβρίδιο, το πρώτο κράτος υπό ξένη προστασία, δηλαδή προτεκτοράτο, της νεώτερης εποχής. Ούτε θυμήθηκαν το γεγονός ότι ο ευρωπαικός διαφωτισμός εισέβαλε με τις λόγχες των δυνάμεων κατοχής από την εποχή της Βαυαροκρατίας και της βίαιης επιβολής ενός επαίσχυντου καθεστώτος λεβαντινοραγιαδισμού της εξουσίας, που βρήκε θαυμάσια τις ρίζες του στο ραγιαδισμό του προύχουντα στον πασά και τον σουλτάνο.


Βλέπετε, ξέχασαν ότι ο μόνος εξευρωπαϊσμός που γεύτηκε ετούτος ο λαός είναι ο δικός του εξανδραποδισμός και της πατρίδας του, υπό καθεστώς αποικιοκρατίας, ακόμη και ανοιχτής κατοχής. Με μια ιθύνουσα τάξη ιδανική για να πουλιέται και να εξαγοράζεται από τις μεγάλες δυνάμεις και ικανή μόνο για να λεηλατεί ασύστολα τον τόπο και τον λαό με τις πλάτες των μεγάλων της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας πολιτικής.

Η εκδίκηση του αμόρφωτου γραφειοκράτη της αριστεράς

Ούτε θα αναφερθούμε στο τραγικά χαμηλό επίπεδο ιδιαίτερα της ομιλίας του κ. Τσίπρα, που συνιστά προσβολή στο ίδρυμα όπου εκφωνήθηκε, αν δεν υπήρχε το τραγικά χαμηλό επίπεδο των ακαδημαικών που τον προσκάλεσαν, παρεβρέθησαν και τον χειροκρότησαν, με τον ίδιο ενθουσιασμό που πριν κάμποσα χρόνια κάποιοι άλλοι πρακάτοχοί τους χειροκροτούσαν την φρικτή αμορφωσιά του δικτάτορα Παπαδόπουλου στον ίδιο χώρο. Γι' αυτούς η μόρφωση και η συνείδηση οφείλει να προσκυνά πάντα την εξουσία. Όποια κι αν είναι αυτή.

Το χειρότερο όμως είναι ότι η ομιλία του κ. Τσίπρα συνιστά προσβολή πρωτίστως προς όλους τους έλληνες πολίτες που έχουν για πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζει, ούτε τιμά στο ελάχιστο την ιστορία του ελληνικού λαού. Έναν πρωθυπουργό που δεν έκανε καν τον κόπο να αναφερθεί στις ιστορικές ιδιαιτερότητες της εθνικής παλλιγγενεσίας, που την διαχωρίζουν καθοριστικά από τα κλισέ των αστικών επαναστάσεων της ευρωπαϊκής δύσης.

Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να εκθειάσει την καθεστωτική ιδεολογία που υπηρετεί. Τον αποικιοκρατικό ευρωπαϊσμό φτιασιδωμένο με τα ξεφτυσμένα χρώματα ενός ευνουχισμένου διαφωτισμού. Τον ίδιο ευρωπαϊσμό που, με πρώτο φορέα την Ιερή Συμμαχία, υπήρξε μέχρι σήμερα η Νέμεσις του ελληνικού λαού και έθνους.

Η λαϊκή κυριαρχία δεν είναι φράση ακίνδυνη για την εξουσία

Κι ενώ τόσο ο κ. Μπαλτάς, όσο και ο αμαθέστατος κ. Τσίπρας έκλιναν σ' όλες τις πτώσεις την φράση "λαϊκή κυριαρχία", ξέχασαν να μας πουν πως εκφραστής και εγγυητής της δεν είναι η εξουσία, αλλά ο ίδιος ο λαός. Και μάλιστα το δικαίωμα του λαού να αντιστέκεται και να επαναστατεί εναντίον κάθε μορφής εξουσίας που σφετερίζεται την κυριαρχία του.

Από την εποχή που η αντιπροσωπευτική δημοκρατία γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες των μοναρχομάχων εναντίον της απολυταρχίας, το δικαίωμα στην αντίσταση ενάντια στην εξουσία, όταν αυτή απειλεί απευθείας την ζωή και την επιβίωση των πολιτών, όπως και το δικαίωμα στην επανάσταση ενός λαού όταν αδυνατεί μέσα στα πλαίσια της καθεστυκίας έννομης τάξης να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά και την πατρίδα του απέναντι στην εξουσία, υπήρξε ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Χωρίς τα δικαιώματα αυτά, τα οποία ως έσχατα μέσα επιτρέπουν, ή και επιβάλλουν, την αυτοάμυνα των πολιτών ως άτομα, ή ως συλλογικά υποκείμενα, ως συγκροτημένος λαός εναντίον κάθε εξουσίας που καταχράται ή σφετερίζεται προς το συμφέρον της την έννομη τάξη, οι έννοιες της εθνικής και λαικής κυριαρχίας είναι ένα άδειο κέλυφος. Συνιστούν έννοιες ιδανικές μόνο για να τις σφετερίζεται σε βάρος του λαού και των πολιτών η εκάστοτε εξουσία.

Οταν η Διοίκησις καταφρονή τα δίκαια του λαού...

Ο Ρήγας Φεραίος στα Δίκαια του Ανθρώπου ανέφερε στο άρθρο 35: "Οταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του."

Η διακήρυξη αυτή είναι σίγουρο ότι απηχεί τα ακροτελεύτεια άρθρα της «Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη» στον Πρόλογο του Γαλλικού Συντάγματος του 1793.  Άρθρο 33-35: "Αντίσταση στην καταπίεση είναι η συνέπεια των άλλων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Υπάρχει καταπίεση ενάντια στο κοινωνικό σώμα, όταν ένα μόνο από τα μέλη του καταπιέζεται. Υπάρχει καταπίεση ενάντια σε κάθε μέλος, όταν το κοινωνικό σώμα καταπιέζεται. Όταν η κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, η εξέγερση είναι για τον λαό, καθώς και για κάθε τμήμα του, το πιο ιερό των δικαιωμάτων και το πιο απαραίτητο από τα καθήκοντά του."

Το δικαίωμα της αντίστασης των πολιτών και της επανάστασης εναντίον της εξουσίας, αναγνωρίζεται ως ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας ακόμη και στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τονΔεκέμβρη του 1948. Στο Προοίμιό της αναφέρεται ρητά ότι "έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης."

Σ' αυτό το πνεύμα έγραφε κι ένας από τους γνωστότερους νομοδιδάσκαλους ο Χ. Γ. Σγουρίτσας, ήδη από το 1925: "Ούται αι απειλαί του ποινικού νόμου, ούτε μυστικοπαθείς θεωρίαι είναι ικαναί να διατηρήσουν εν δίκαιον, το οποίον πεισμόνως ανθίσταται εις τα ηθικάς απαιτήσεις της κοινωνίας. Και όσω μεγάλη κι αν φαίνεται η αρχή του απαραβιάστου του δικαίου, υπάρχει τι μεγαλύτερον αυτής: η σωτηρία της πατρίδος. Όλα δυνάμεθα να θυσιάσωμεν χάριν του δικαίου της πολιτείας, αλλά ποτέ αυτήν την πολιτείαν. Το δίκαιον δεν υφίσταται χάριν του άρχοντος, αλλά χάριν του λαού, είναι μέσον προς προαγωγήν των συμφερόντων τούτου και όχι των προσωπικών συμφερόντων εκείνου. Και αν εις λαός εντός των ορίων τα οποία ανήγειρεν η έννομος τάξις, δεν δύναται να εκπληρώση τον υψηλόν αυτού προορισμόν, εάν η έννομος τάξις τραχέως ανθίσταται εις την ορμητικήν πίεσιν απολυτρωτικών ιδεών, εάν ηγεμόνες θυσιάζουν την ευδαιμονίαν του λαού εις τα προσωπικάς των επιθυμίας και τα προσωπικά των πάθη, τότε μία βιαία ανατροπή, τότε μία επανάστασις όχι μόνον είναι δυνατή αλλά και δεδικαιολογημένη."[1]

Όταν λοιπόν μια κυβέρνηση, σαν την τωρινή, αλλά και τις προηγούμενες, λεηλατούν χωρίς αιδώ τα ταμεία του κράτους για να πληρώσουν τους δανειστές και δεν συγκινείται κανένας εκπρόσωπος της δικαιοσύνης. Όταν ακόμη και σε προκλητικά κακουργηματικές πράξεις, όπως την πρόσφατη της κ. Δούρου που έβαλε χέρι αυθαίρετα στο ταμείο της Περιφέρειας για σκοπούς ξένους από εκείνους για τους οποίους προορίζεται, και δεν κινείται εναντίον της καμιά δικαιοσύνη. Όταν ο απλός πολίτης βρίσκεται διωκόμενος από το ίδιο το κράτος του για συμφέροντα ξένα και εχθρικά με τα δικά του. Όταν ολόκληρη η πατρίδα του ξεπουλιέται και διαλύεται στο όνομα του ευρωπαϊσμού. Όταν η ίδια η επιβίωσή του απειλείται στο όνομα της εξυπηρέτησης του χρέους. Όταν ακόμη και τα πιο θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα καταλύονται στον σκληρό τους πυρήνα για οιονδήποτε λόγο και κανένας δικαστής, ή δικαστήριο δεν τα υπερασπίζεται. Τότε η εξέγερση του λαού, ή τμημάτων του, είναι το πιο ιερό δικαίωμα και το πιο απαραίτητο από τα καθήκοντα του πολίτη.

Κι όπως διευκρίνιζε δικαίως στα 1874 ο Χαρ. Τρικούπης "την ευθύνην των επαναστάσεων φέρουσιν ουχί οι εκτελούντες, αλλ' οι καθιστώντες αυτάς αναποδράστους." Όσο λοιπόν συνεχίζεται αυτή η κατάσταση όπου οι κυβερνώντες βρίσκουν απείρως πιο εύκολο να καταπατούν ακόμη και τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα του πολίτη και να ξεπουλούν την χώρα σε ξένους δυνάστες, τόσο πιο αναπόδραστη κάνουν την εξέγερση του λαού.
Μήπως τελικά αυτό είναι το σατανικό και υποχθόνειο σχέδιο της κυβερνώσας αριστεράς; Να αφαιρέσουν κάθε ελπίδα επιβίωσης από την συντριπτική πλειοψηφία ώστε να την αναγκάσουν να εξεγερθεί; Το σίγουρο είναι ότι έχουν επιλέξει το δρόμο που θα τους φέρει αντιμέτωπους με μια εξέγερση, που μπροστά της θα ωχριούν όλες οι προηγούμενες.



[1] Χρήστου Γ. Σγουρίτσα, Επανάστασις, Πολιτεία και Δίκαιον, Εν Αθήναις, Ελευθερουδάκης, 1925, σ. 290-91.

Friday, March 27, 2015

Αυτές είναι οι πιο σημαντικές ημερομηνίες της εξελισσόμενης καταστροφής.

Αυτές είναι οι πιο σημαντικές ημερομηνίες της εξελισσόμενης καταστροφής

acropolis-parthenon

Η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει νέο δάνειο για να πληρώσει τα παλιά δάνεια. Μέχρι τότε αδειάζει τα αποθεματικά των ασφαλιστικών φορέων, των νοσοκομείων και των κρατικών εταιριών προκειμένου να πληρώσει τους τοκογλύφους. Αυτές είναι οι σημαντικότερες ημερομηνίες μέχρι τον Αύγουστο.
  • 30 Μαρτίου: Η κυβέρνηση μέχρι τότε θα πρέπει να έχει καταθέσει μια αναλυτική λίστα με προτεινόμενα μέτρα προκειμένου να της δοθεί η τελευταία δόση του δανείου, με βάση την τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης που υπέγραψε με την τρόικα.
  • 9 Απριλίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει στο ΔΝΤ περίπου 360 εκατομμύρια σε Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα (ETK – Special Drawing Rights). Αυτά ισοδυναμούν με περίπου 458 εκατομμύρια ευρώ.
  • 14 Απριλίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ σε κατόχους εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου.

  • 17 Απριλίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει 1 δισεκατομμύριo ευρώ σε κατόχους εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου.
  • Τέλη Απριλίου: Σύμφωνα με την συμφωνία παράτασης του Φεβρουαρίου, η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να παράσχει περεταίρω λεπτομέρειες στα μέτρα που υπέβαλε, και αυτές θα πρέπει να εγκριθούν από την τρόικα.
  • 8 Μαΐου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ σε κατόχους εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου.
  • 12 Μαΐου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πραγματοποιήσει την μεγαλύτερη πληρωμή του μήνα — περίπου 601 εκατομμύρια ETK προς το ΔΝΤ. Αυτά ισοδυναμούν με περίπου 763 εκατομμύρια ευρώ. Το συνολικό ποσό των αποπληρωμών προς το ΔΝΤ για τον Μάιο ανέρχεται στα 963 εκατομμύρια ευρώ περίπου.
  • 15 Μαΐου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ σε κατόχους εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου.
  • 5 Ιουνίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει στο ΔΝΤ περίπου 240 εκατομμύρια σε ETK. Αυτά ισοδυναμούν με περίπου 305 εκατομμύρια ευρώ.
  • 12 Ιουνίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει στο ΔΝΤ περίπου 270 εκατομμύρια σε ETK. Αυτά ισοδυναμούν με περίπου 344 εκατομμύρια ευρώ.
  • 12 Ιουνίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ σε κατόχους εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου.
  • 16 Ιουνίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει στο ΔΝΤ περίπου 451 εκατομμύρια σε ETK. Αυτά ισοδυναμούν με περίπου 573 εκατομμύρια ευρώ.
  • 19 Ιουνίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει στο ΔΝΤ περίπου 270 εκατομμύρια σε ETK. Αυτά ισοδυναμούν με περίπου 344 εκατομμύρια ευρώ.
  • 19 Ιουνίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ σε κατόχους εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου.
  • Τέλη Ιουνίου: Λήγει η τετράμηνη παράταση της «Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης», όπως είναι γνωστό το δεύτερο δάνειο που πήρε η Ελλάδα από την τρόικα το 2012.
  • 10 Ιουλίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει 2 δισεκατομμύρια ευρώ σε κατόχους εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου.
  • 13 Ιουλίου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει στο ΔΝΤ περίπου 360 εκατομμύρια σε ETK. Αυτά ισοδυναμούν με περίπου 458 εκατομμύρια ευρώ.
  • 20 Ιουλίου: Λήγει το ελληνικό ομόλογο των 3,5 δισεκατομμυρίων που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
  • 8 Αυγούστου: Η Ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει 1 δισεκατομμύριο ευρώ σε κατόχους εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου.
  • 20 Αυγούστου: Λήγει το ελληνικό ομόλογο των 3,2 δισεκατομμυρίων που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Με πληροφορίες από το Bloomberg Intelligence Economics.

Συνάντηση αντιπροσωπειών του EΠΑΜ και του Κινήματος Δεν Πληρώνω-Ενιαίο Μέτωπο.

Συνάντηση αντιπροσωπειών του EΠΑΜ και του Κινήματος Δεν Πληρώνω-Ενιαίο Μέτωπο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Στα πλαίσια της διαρκούς συνεργασίας μεταξύ των δύο φορέων, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη 24-03-15, σε απόλυτα συναγωνιστικό κλίμα, συνάντηση εκπροσώπων της Διοικούσας Επιτροπής του Κινήματος Δεν Πληρώνω-Ενιαίο Μέτωπο και της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ στα κεντρικά γραφεία του ΕΠΑΜ στην Καλλιθέα.
Η συνάντηση αυτή είχε ως στόχο την περαιτέρω εμβάθυνση της συνεργασίας και του διαλόγου μεταξύ των δύο κινημάτων σε όλα τα επίπεδα. Εκτός των άλλων, συνεκτιμήθηκαν οι διεργασίες που συντελούνται δεδομένης της νέας πολιτικής συγκυρίας και επανακαθορίστηκαν οι βασικοί άξονες κοινής αγωνιστικής δράσης, οι οποίοι θα προταχθούν το επόμενο διάστημα.
Στη συνάντηση τέλος, εκφράστηκε η κοινή πεποίθηση ότι η κλιμάκωση του μετωπικού αγώνα και η περαιτέρω εμβάθυνση των πολιτικών σχέσεων μεταξύ των δύο οργανώσεων, αποτελούν μονόδρομο προκειμένου να προστατευτούν αποτελεσματικότερα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
H Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ.
24/3/2015

Thursday, March 26, 2015

Γερμανία: και χρωστάει και το κρύβει! του Λεωνίδα Βατικιώτη.

Γερμανία: και χρωστάει και το κρύβει!

του Λεωνίδα Βατικιώτη
Εξαιρετικά αποκαλυπτική ήταν πρόσφατη ανακοίνωση της Γιούροστατ (26/2015) (εδώ το σχετικό έγγραφο) που για πρώτη φορά συγκέντρωσε και παρουσίασε το κρυφό χρέος των κρατών μελών της ΕΕ.
Πρόκειται για υποχρεώσεις που, όπως εξηγεί η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, δεν συνυπολογίζονται ακόμη στο χρέος, είναι ωστόσο πιθανό να συμβεί στο μέλλον. Περιλαμβάνουν τρεις κατηγορίες υποχρεώσεων: εγγυήσεις του δημοσίου, υποχρεώσεις που συνδέονται με συμπράξεις δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα οι οποίες δεν έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό και υποχρεώσεις επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
222% το χρέος της Γερμανίας!
Η πρώτη εντύπωση που σχηματίζεται από μια φευγαλέα ματιά στον πίνακα με το πιθανό ή σκιώδες δημόσιο χρέος κάθε χώρας είναι ότι απέχει παρασάγγας από τον πίνακα με τις επιδόσεις των χωρών...
στο δημόσιο χρέος, όπως μετριέται επισήμως. Οι επιδόσεις για παράδειγμα της Γερμανίας, με ένα πολύ χαμηλό δημόσιο χρέος της τάξης του 77% για το 2013, πάνε περίπατο κι η κυβέρνηση της Μέρκελ συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους χρεώστες της ΕΕ, ενώ η Ελλάδα φαίνεται σαν μια από τις χώρες με την πιο συνετή χρήση της δυνατότητας δανεισμού! Δεν πρόκειται για υπερβολή. Η Γερμανία κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο σκιώδες χρέος το οποίο ανέρχεται στο 145% του ΑΕΠ της, ενώ ακολουθεί η Ολλανδία όπου το σκιώδες χρέος ανέρχεται στο 115% του ΑΕΠ. Οι χώρες δηλαδή με το μεγαλύτερο χρέος αυτής της κατηγορίας είναι εκείνες που κουνάν με αυστηρότητα το δάκτυλο στις χώρες με το υψηλό δημόσιο χρέος, ζητώντας λιτότητα και δημοσιονομική πειθαρχία. Στην άλλη άκρη της κλίμακας της Γιούροστατ βρίσκεται η Ελλάδα, με το αφανές χρέος της να ανέρχεται μόνο σε 10,5%. Η μεγαλύτερη έκπληξη ωστόσο εμφανίζεται αν κανείς αθροίσει το αφανές και το πραγματικό δημόσιο χρέος. Γιατί, τότε αποδεικνύεται ότι η Γερμανία, με ένα συνολικό χρέος της τάξης του 222% του ΑΕΠ της, ξεπερνάει κατά πολύ τόσο την Ελλάδα, που βρίσκεται 24 μονάδες χαμηλότερα, όσο και την Πορτογαλία, που είναι 30 μονάδες χαμηλότερα.
Εδώ φυσικά θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει ότι ο κίνδυνος να μην πληρωθεί το αφανές χρέος και να μετακυλισθεί στο δημόσιο είναι ένα σενάριο τόσο μακρινό και υποθετικό που δεν αξίζει καν να το συζητάμε. Δεν είναι έτσι! Το σχετικό ρεπορτάζ των Financial Times στις 11 Φεβρουαρίου αφήνει να πέσει μια μικρή χαραμάδα φωτός στα όσα κρύβονται πίσω από την σχετική ανακοίνωση της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας. «Οι στατιστικοί της ΕΕ δεν παρέχουν μια ολοκληρωμένη εξήγηση για το τι βρίσκεται πίσω από τους αριθμούς. Αλλά η Destatis, η γερμανική στατιστική υπηρεσία δήλωσε στους Financial Times ότι το υπερβολικό σκιώδες χρέος της Γερμανίας προέρχεται πιθανά από υποχρεώσεις των δημόσιων τραπεζών. Αυτές περιλαμβάνουν την KfW, σε ομοσπονδιακό επίπεδο, τις κρατιδιακές τράπεζες (Landesbanken) και τις δημοτικές τράπεζες αποταμιεύσεων (Sparkassen)».
Κατά μία εκδοχή που υιοθετεί η βρετανική εφημερίδα το αφανές χρέος των γερμανικών δημόσιων και ημι-δημόσιων τραπεζών αφορά καταθέσεις των γερμανών πολιτών στις συγκεκριμένες τράπεζες, που εμφανίζονται στο σκέλος των υποχρεώσεων. Και καθώς οι λογαριασμοί που εμφανίζει η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία δεν περιλαμβάνουν περαιτέρω λεπτομέρειες τα αντίστοιχα στοιχεία ενεργητικού δε εμφανίζονται με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια αμφισβητήσιμη εικόνα για τα δημόσια οικονομικά της Γερμανίας.
Τα του οίκου της Γερμανίας ποτέ εν δήμω
Υπάρχει ωστόσο κι άλλη ερμηνεία. Ειδικότερα, η Γερμανία από το 2008 είδε πολλές και μεγάλες τράπεζες της να βρίσκονται αντιμέτωπες με χαρτοφυλάκια που ξεχείλιζαν από τοξικά ομόλογα. Ήταν τράπεζες που είχαν επεκταθεί στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και δραστηριοποιούνταν στον πολλά υποσχόμενο (τότε) τομέα τη επενδυτικής τραπεζικής. Η ταχύτητα με την οποία το Βερολίνο εξαφάνισε το πρόβλημα κάτω από το χαλί ήταν αξιοζήλευτη. Κανείς όμως δεν έχει μάθει τι έχει συμβεί με εκείνες τις πολλές τράπεζες που στο απόγειο της κρίσης του 2008 είχαν χαρακτηριστεί από τον βρετανικό Economist ως «100 μικρές Ελλάδες». Ξεχωρίζουμε δύο από αυτές: την WestLB και την HRE. Η πρώτη, με έδρα το Ντίσελντορφ και με μια ιστορία πίσω της 180 χρόνων, απαίτησε την άμεση καταβολή από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό 17 δις. ευρώ για να διασωθεί ενώ στις 30 Ιουνίου 2012 μετονομάστηκε σε Portigon Financial Services και ειδικεύτηκε σε επενδύσεις χαρτοφυλακίου, εξαφανίζοντας έτσι τα ίχνη της. (Τακτική δοκιμασμένη κι επιτυχημένη έπειτα από κάθε μεγάλη ληστεία). Στο απόγειο της δόξας της, το 2005, το ενεργητικό της είχε φτάσει τα 294 δις. ευρώ (όταν η Commerzbank διέθετε 445 δις. ευρώ κι η Deutsche Bank 992 δις. ευρώ). Τόσο η συγκεκριμένη τράπεζα όσο κι άλλες κρατιδιακές τράπεζες, στα ΔΣ των οποίων συχνά φιγουράρουν πολιτικά πρόσωπα ακόμη κι εκλεγμένοι, όφειλαν σημαντικό μέρος της επιτυχίας τους στην ικανότητα τους να δανείζονται τεράστια ποσά λόγω του ότι αξιοποιούσαν την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση των γερμανικών κρατιδίων όπου έδρευαν και τα οποία συμμετείχαν στο μετοχικό τους κεφάλαιο. Πετύχαιναν έτσι την μεγαλύτερη δυνατή μόχλευση, οδηγώντας τα δανεικά τους κεφάλαια στα ουράνια και παρέχοντας όλες τις απαραίτητες δικαιολογίες στις κυβερνήσεις να δηλώσουν πως είναι υπερβολικά μεγάλες για να αφεθούν να χρεοκοπήσουν, οπότε η διάσωσής τους, με λεφτά των φορολογουμένων εννοείται,  αναγόταν σε «εθνική υπόθεση». Εξ ίσου «θαυμαστή» είναι κι η πορεία της HRE (Hypo Real Estate) που διασώθηκε μεταφέροντας σε μια «κακή τράπεζα» στοιχεία ενεργητικού ύψους 210 δις. ευρώ. Κάπου εδώ όμως σταματάει κι η επίσημη ενημέρωση για την τύχη τους.
Η Γερμανία που απαίτησε και πέτυχε να έχει πρόσβαση, μέσω των οργάνων της τραπεζικής ενοποίησης για παράδειγμα και των τεστ αντοχής των τραπεζών που ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβρη του 2014, στα στοιχεία όλων των τραπεζικών ιδρυμάτων της Ευρώπης, κατά παράβαση κάθε έννοιας ανταγωνισμού, εξασφάλισε αυθαίρετα, αξιοποιώντας την παντοδυναμία της, τα του οίκου της να παραμείνουν μια αυστηρά εσωτερική της υπόθεση. Χώρες αντίθετα όπως η Ελλάδα αναγκάστηκαν να δημοσιοποιήσουν τα πάντα: ό,τι όφειλαν κι ό,τι δεν όφειλαν (από το ύψος των κρατικών εγγυήσεων στις ΔΕΚΟ μέχρι τα ελλείμματα ΝΠΔΔ) με την αμέριστη βοήθεια υποτελών πολιτικών, όπως ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, για παράδειγμα που τοποθέτησαν σε κάθε δημόσια υπηρεσία κι έναν γκαουλάιτερ των δανειστών. Φροντίζοντας έτσι η Γερμανία πολύ έγκαιρα να ρίξει ένα πέπλο σιωπής για τα οικονομικά και το κόστος διάσωσης των γερμανικών τραπεζών, απομάκρυνε με αποτελεσματικό τρόπο την ίδια από το κάδρο της τραπεζικής κρίσης που άμεσα ή έμμεσα επηρέασε όλη την Ευρώπη, αλλάζοντας άρδην τους όρους του οικονομικού και πολιτικού παιχνιδιού κι αναβαθμίζοντας την θέση της. «Όλη την Ευρώπη, πλην της Γερμανίας», θα συμπλήρωνε η Μέρκελ. Μέχρι που ήρθε η ανακοίνωση της Γιούροστατ και σήκωσε ελαφρώς το χαλί, επιτρέποντας μας να αναρωτηθούμε κατά πόσο η Γερμανία θα μπορούσε να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, να αλλάζει υπουργούς και να διατάζει ιδιωτικοποιήσεις για να κερδίσουν οι δικές της επιχειρήσεις αν το δημόσιο χρέος της εμφανιζόταν μεγαλύτερο από της Ελλάδας…
από τα «Επίκαιρα»

ΕΚΔΗΛΩΣΗ: ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ Αργυρούπολη 29/3.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ: ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Αργυρούπολη 29/3 αίθουσα Μίκης Θεοδωράκης

Αργυρούπολη 29/3 αίθουσα Μίκης Θεοδωράκης

Wednesday, March 25, 2015

o ΕΝΦΙΑ γράφτηκε από την ΤΡΟΙΚΑ και μάλιστα από Έλληνα

Οι πληροφορίες λένε ότι o ΕΝΦΙΑ γράφτηκε από την ΤΡΟΙΚΑ και μάλιστα από Έλληνα οικονομολόγο που δουλεύει στην ευρωπαϊκή επιτροπή. Φυσικά, ο άνθρωπος δεν έχει δουλέψει ποτέ του στην πραγματική οικονομία αλλά παρόλα αυτά της αφαίρεσε 3,7 δισεκατομμύρια που στην ουσία είναι 15 δισ. (συνυπολογίζοντας τον πολλαπλασιαστή) για να τα βάλει στις τσέπες των τοκογλύφων.

Tuesday, March 24, 2015

Οι Γερμανικές οφειλές πάνε για ξεπούλημα, του Δημήτρη Καζάκη.

Οι Γερμανικές οφειλές πάνε για ξεπούλημα.

του Δημήτρη Καζάκη
«Η Αθήνα θέλει να έρθει σε συμφωνία σχετικά με το ζήτημα των αποζημιώσεων... Πρέπει να βρούμε έναν κοινό παρονομαστή», δήλωσε ο Κοτζιάς σε συνέ-ντευξη στην Süddeutsche Zeitung (22/3). Η συγκε-κριμένη εφημερίδα τιτλοφόρησε την κατάπτυστη συνέντευξη του ΥΠΕΞ με τον εξής χαρακτηριστικό τίτλο: "Αθήνα θέλει να συμβιβαστεί για τις αποζη-μιώσεις."
Η υπόθεση των Γερμανικών οφειλών δεν είναι μια διμερής εκκρεμότητα μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Έτσι την θέλουν οι κυβερνήσεις Αθήνας και Βερολίνου προκειμένου να γίνει αντικείμενο ανατολίτικου παζαριού και συμψηφισμών.
Πρόκειται για μια εκκρεμότητα της Γερμανίας με τα Ηνωμένα Έθνη όπως αυτά συγκροτήθηκαν μετά τη λήξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Η επίσημη Γερμανία αρνείται να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με...
την Ελλάδα, ως είχε υποχρέωση από τη Συνδιάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο το 1945.
Πρόκειται για μια βάρβαρη άρνηση των διεθνών υποχρεώσεων της Γερμανίας, προκειμένου να απαλλαγεί από το καθεστώς του "εχθρικού κράτους", όπως την είχε στιγματίσει από την ίδρυσή του ο ΟΗΕ. Και μόνο η άρνησή της υπογραφής συνθήκης ειρήνης με την Ελλάδα, η οποία υπήρξε ένα από τα 50 ιδρυτικά μέλη του ΟΗΕ το 1945, επαναφέρει το καθεστώς "εχθρικού κράτους" για τη Γερμανία με βάση το άρθρο 107 του Καταστατικού Χάρτη.
Μόνο δοσιλογικές και εθελόδουλες κυβερνήσεις αρνήθηκαν να θέσουν από θέση αρχής την εκκρεμότητα αυτή της Γερμανίας. Μόνο δοσιλογικές και εθελόδουλες κυβερνήσεις παζαρεύουν το αίμα των νεκρών τους και θέλουν να το συμψηφίσουν με οποιαδήποτε ανταλλάγματα.
Μια αληθινά δημοκρατική και πατριωτική κυβέρνηση οφείλει να ξεκινήσει από την απαίτηση να υπογράψει η Γερμανία τη συνθήκη ειρήνης που εκκρεμεί. Διαφορετικά οφείλει να θέσει θέμα "εχθρικού κράτους" με βάση το άρθρο 107 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ κι έτσι να τεθεί υπό αμφισβήτηση η νόμιμη παραμονή της Γερμανίας στον Οργανισμό.
Αν η Γερμανία, όπως ισχυρίζεται, έχει διευθετήσει νομικά το θέμα, τότε δεν έχει παρά να δημοσιοποιήσει τα διμερή σχετικά ντοκουμέντα. Όσο δεν το κάνει, η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να απευθυνθεί στη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ και να θέσει ξεκάθαρα θέμα "εχθρικού κράτους" με βάση τον Καταστατικό Χάρτη και την ιδρυτική συνδιάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο. Και τότε θα δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος για τη Γερμανία. Θα δούμε αν θα μπορεί να αρνείται τις διεθνείς της υποχρεώσεις που εκπορεύονται από τη συμμετοχή της στον ΟΗΕ.
Δυστυχώς, όμως, η κυβέρνηση θέλει να εγκλωβίσει το όλο ζήτημα σε μια διμερή υποβαθμισμένη διαπραγμάτευση, όπου η μόνη διέξοδος είναι ποικίλα "αντισταθμιστικά οφέλη" για να περάσει της Γερμανίας. Ανατολίτικο παζάρι με τους νεκρούς, με τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, με τα ιερά και όσια της πατρίδας.

ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ! Ο Μ. Γλέζος απενοχοποιεί και ο Ν. Κοτζιάς καθησυχάζει τους Γερμανούς !!, Του Κώστα Γιαννιώτη.

ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ! Ο Μ. Γλέζος απενοχοποιεί και ο Ν. Κοτζιάς καθησυχάζει τους Γερμανούς !!

Του Κώστα Γιαννιώτη
Έσκισε τα ιμάτιά του ο κ. Γλέζος, στο αντίκρισμα του εξώφυλλου του DER SPIEGEL, που παρουσιάζει τη Μέρκελ στην Ακρόπολη, να ‘’θαυμάζει’’ τους κίονες περιστοιχιζόμενη από ναζί αξιωματικούς.
Τη στιγμή που οι ίδιοι οι Γερμανοί αναδεικνύουν τη σημερινή συνέχεια του ναζιστικού κράτους, ο κ Γλέζος έτρεξε να γίνει διαπρύσιος συνήγορος της κ. Μέρκελ. Μια κίνηση, μια πράξη που απαλλάσσει και απενοχοποιεί τη Μέρκελ και το Σόιμπλε από το ναζιστικό παρελθόν δηλώνοντας, στο Mega, χαρακτηριστικά ….. «Δεν ταυτίζουμε τους ηγέτες του Γ΄ Ράιχ με τους σημερινούς ηγέτες της Γερμανίας παρότι διαφωνούμε μαζί τους με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το θέμα των οφειλών της Γερμανίας και του χρέους».

Όσο για τις γερμανικές αποζημιώσεις, δήλωνε ότι …….. «Εμείς, όχι ως εκδίκηση αλλά ως αποκατάσταση μιας αδικίας (sic) απαιτούμε δικαιοσύνη, μια αδικία (το ξαναλέει για να το εμπεδώσουμε), που πρέπει να αποκατασταθεί. Δεν ζητιανεύουμε τον οβολό του επαίτη».
Αλήθεια, μήπως γνωρίζει ότι η ……. σημερινή ηγεσία της Γερμανίας είναι αυτή που δεν έχει ακόμα υπογράψει το σύμφωνο ‘’άρσης της εμπόλεμης κατάστασης μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας’’ και, άρα, βρισκόμαστε ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση με τη χώρα αυτή ; Μήπως αυτό θα ήταν το πρώτο που θα έπρεπε να απαιτήσουν, βάσει των συνθηκών του ΟΗΕ, και διεθνών συμβάσεων, ώστε αυτό να επισύρει όλα τα παρελκόμενα (πολεμικές αποζημιώσεις, επιστροφές αναγκαστικών δανείων κ.ά.) ; 
Αφού απάλλαξε πρώτα, ο κ. Γλέζος, τη σημερινή ηγεσία της Γερμανίας από το ναζιστικό παρελθόν της, αφού βάφτισε αδικία (!!) τα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας, σε βάρος τού ελληνικού λαού, έκλεισε τα αυτιά του στις δηλώσεις τού ……. ‘’συντρόφου’’ του, Υπ. Εξωτερικών Ν. Κοτζιά, που σε συνέντευξή του στη γερμανική Sueddeutsce Zeitung δήλωνε ότι ……. «Η Αθήνα θέλει συμβιβασμό στο θέμα των αποζημιώσεων» και ……. «τάσσομαι περισσότερο υπέρ μιας πολιτικής λύσης, παρά μιας νομικής λύσης για τις επανορθώσεις ……..».
Εγκαταλείπει, ο κ. Κοτζιάς, τα νομικά – εθνικά και διεθνή – ερείσματα, που του παρέχουν τα εχέγγυα επιτυχούς έκβασης των  ΝΟΜΙΜΩΝ απαιτήσεων της χώρας μας.
Παραπέμπει τις διεκδικήσεις σε πολιτικούς …… συμβιβασμούς.
Αυτό είναι που δημιουργεί υπόνοιες. Για ποιου είδους συμβιβασμούς μιλάει άραγε; Για τους περίφημους …… ‘’έντιμους’’ συμβιβασμούς, με τους οποίους πορεύεται μέχρι σήμερα η ομάδα των Τσιπροβαρουφάκηδων; Την ίδια πολιτική αναδιπλώσεων και κατευνασμού θα ακολουθήσουν και στο θέμα των εθνικών διεκδικήσεων, από τη Γερμανία;
Για όλα αυτά, ο κ. Γλέζος, δε βρήκε να πει λέξη. Τον εξαγρίωσαν, μόνο, οι Γερμανοί που θύμισαν το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας και τις διασυνδέσεις, αυτού του παρελθόντος, με το σημερινό ηγετικό απαράτ της Γερμανίας.
Πού είναι οι δηλώσεις του, που έκανε πριν λίγες μέρες, ζητώντας συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, για την πολιτική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση, μια πολιτική που, κατά τις δηλώσεις του, δεν ταυτίζεται με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης; Ταυτίζεται άραγε η στάση του κ. Κοτζιά με την πάγια θέση του Εθνικού Συμβουλίου για τη Διεκδίκηση των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ), του οποίου πρόεδρος είναι ο κ. Γλέζος;
Δυο γεγονότα που συμβαίνουν με διαφορά ωρών και τα οποία οδηγούν σε σοβαρές σκέψεις, για τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούν.
Μια υποψία και ένας φόβος πλανάται. Μήπως μέσα από τη στάση αυτή προετοιμάζουν το δρόμο για ……. ‘’λύση’’ συμψηφισμού των απαιτήσεων της χώρας μας με την εξευτελιστική και δουλοπρεπή αποδοχή να κλείσει το θέμα, με την καταβολή κάποιας ….. ‘’δόσης’’, ώστε να αντιμετωπιστεί η κρίση της ρευστότητας, που αποτελεί αγκάθι για την κυβέρνηση;
Πόσες υποχωρήσεις θα κάνουν ακόμα, κάτω από τον κορσέ που τους έχουν φορέσει και τον ανέχονται;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι μια κυβέρνηση που θα έχει την έγκριση των ….. ‘’πραιτόρων’’ δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και κυβέρνηση που υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού, του οποίου την εντολή διαχειρίζεται ;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι κάθε υποχώρηση, κάθε ……… ‘’στροφή προς το ρεαλισμό’’ δεν θα είναι τίποτε παραπάνω από ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο των ελπίδων αυτού του λαού, που ξαπόστειλε τους προηγούμενους, δωσίλογους;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι τα διαπιστευτήρια προς την Ε.Ε. και οι όρκοι πίστης  στο ……. ‘’ευρωπαϊκό ιδεώδες’’ δεν είναι τίποτε περισσότερο από τις χειροπέδες που θα σε δέσουν πισθάγκωνα;
Πότε θα επιλέξουν την αξιοπρεπή, πατριωτική, ΕΛΛΗΝΙΚΗ και περήφανη πολιτική της ρήξης με το σκυλολόι της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης τους;
Πότε θα απαιτήσουν από τους πάντες, ντόπιους και ξένους, τα δικαιώματα του ελληνικού λαού;
Αν το θεωρούν αδύνατο, να το δηλώσουν και να παραδώσουν την εξουσία – που τους παραδόθηκε από τον ελληνικό λαό – σ` αυτόν που το θεωρεί δυνατό. Στον ίδιο τον ιδιοκτήτη της. Τον ελληνικό λαό !

Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Ελεγκτ. Συμβουλίου του ΕΠΑΜ

Φτύνουν τους νεκρούς, αγοράζουν Χρέος Τέλος η Αξιοπρέπεια και η Δικαιοσύνη, του Ξενοφώντα Ερμείδη.

Φτύνουν τους νεκρούς, αγοράζουν Χρέος

Τέλος η Αξιοπρέπεια και η Δικαιοσύνη.
- Ο Κοτζιάς "αθωώνει" το Γ' Ράιχ με πολιτικό τρόπο
του Ξενοφώντα Ερμείδη
Οι νεκροί και οι αδικαίωτοι είναι το διπλωματικό εργαλείο της ελληνικής κυβέρνησης για να ανοίξει την κάνουλα επιπλέον δανειοδότησης η Γερμανία προς την Ελλάδα. Ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, προτείνει για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων να δοθεί πολιτική λύση μεταξύ των δύο χωρών και όχι τη νομική λύση που περίμεναν περισσότερο από 70 χρόνια συγγενείς εκτελεσθέντων, θύματα που είναι ακόμη εν ζωή και ελληνικά χωριά που καταστράφηκαν ολοσχερώς από τα γερμανικά στρατεύματα. Τέλος η αξιοπρέπεια για όλους τους Έλληνες που πολέμησαν ως ήρωες και παζαρεύονται σαν πόρνες.
Ο υπουργός χωρίς να ενημερώσει πρώτα τον ελληνικό λαό μέσω συνέντευξης τύπου για ...
αυτό το ευαίσθητο θέμα που αφορά στην Ελλάδα και την αξιοπρέπειά της , προτίμησε να μιλήσει στην γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung. Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση μέσω του υπουργού της προτείνει το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων να το διευθετήσει όχι η ελληνική πλευρά αλλά μια Γερμανοελληνική Επιτροπή με σκοπό  να βρει έναν κοινό παρονομαστή που να συμφέρει και τις δύο χώρες χωρίς να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου η Γερμανία για όσα έπραξε εναντίον της Ελλάδας.
Στην συνάντηση που θα έχει ο κ. Κοτζιάς με τον Γερμανό ομόλογό του, Φράνκ-Βάλτερ Στάινμαγερ πέρα από την Γερμανοελληνική Επιτροπή για της Αποζημιώσεις, θα μπει στο τραπέζι και το Ταμείο Ξεφτίλας που δημιούργησε ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Παπούλιας και ο Γερμανός ομόλογός του κ. Γκάουκ, πριν σχεδόν ένα χρόνο. Πρόκειται για το Ελληνογερμανικό Ταμείο για Μέλλον αλλά και το Ελληνογερμανικό Εργαστήριο για την Νεολαία που μέσω ελάχιστων χιλιάδων ευρώ επιδοτούν προγράμματα για την φιλία των δύο λαών βάζοντας τσιρότο στις πληγές που δεν κλείνουν ούτε με το χρυσάφι όλου του κόσμου.
"Η Αθήνα θέλει συμβιβασμό"
Περιμένοντας την αναλυτική συνέντευξη του κ Κοτζιά στο γερμανικό έντυπο και τις αποφάσεις που θα βγουν από την συνάντησή του με τον Γερμανό ομόλογό του, κρατάμε μόνο τον τίτλο της γερμανικής εφημερίδας που προσβάλλει την αξιοπρέπεια των νεκρών θυμάτων του Γ' Ράιχ και την νοημοσύνη των Ελλήνων που περίμεναν από τη νέα κυβέρνηση Δικαιοσύνη και Αξιοπρέπεια. "Η Αθήνα θέλει συμβιβασμό στο θέμα των αποζημιώσεων", γράφει με τονισμένο τίτλο η Süddeutsche Zeitung.
Το "κούρεμα" του χρέους που θα συζητήσει ο κ. Κοτζιάς με τον ομόλογό του αθωώνοντας την Γερμανία για τα εγκλήματά της θα είναι παράλληλα και το "σύριζα κούρεμα" των δικαίων απαιτήσεων της Ελλάδας ως η μόνη χώρα που ποτέ δεν δικαιώθηκε για ό,τι υπέστη από το Γ' Ράιχ.
Καραμανλικά πρώτη φορά "αριστερά"
Η  διπλωματική γραμμή της αριστεροπατριωτικής κυβέρνησης για να πάρει επιπλέον δανεικά από την ισχυρή Γερμανία  είναι ακριβώς η ίδια με εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή της δεκαετίας του '50.

Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας έκανε συμβιβασμό με την Δ. Γερμανία βάζοντας τις πολεμικές αποζημιώσεις και την Δικαιοσύνη υπέρ των Ελλήνων στην άκρη παραδίδοντας τον σφαγέα της Θεσσαλονίκης  Μάξ Μέρτεν στα γερμανικά δικαστήρια (τα οποίο τον αθώωσαν)  και έκλεισε το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου, μετά από απαίτηση της Δ. Γερμανίας. Ως ανταποδοτική χάρη η Δυτική αναπτυσσόμενη από το Σχέδιο Μάρσαλ ήταν να δεχθεί εκατοντάδες χιλιάδων Ελλήνων εργατών να δουλεύουν στα εργοστάσια και στα ορυχεία της στερώντας από την Ελλάδα το ισχυρότερο εργατικό δυναμικό της εκείνες τις εποχές και την ευκαιρία να ορθοποδήσει μετά την Γερμανική Κατοχή.
Όλα επαναλαμβάνονται πολιτικά στην Ελλάδα. Η κοινή γραμμή Δικαιοσύνης και Εξωτερική Πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν από την Ελλάδα μεταπολεμικά, είναι μία και μοναδική: Παράδοση άνευ όρων υπέρ χρέους. Μένει ανοιχτό το θέμα αν η ελληνική κυβέρνηση συμπεριλάβει στην πολιτική λύση του κ. Κοτζιά και τις απαιτήσεις που είναι σε εξέλιξη μέσω Δικαιοσύνης των μαρτυρικών κοινοτήτων της Ελλάδας και των αποζημιώσεων υπέρ των συγγενών των θυμάτων του Γ' Ράιχ που είναι σε εξέλιξη ή τελεσιδικήσει υπέρ των εναγόντων.
Αν ως αποζημιώσεις για τα μαρτυρικά χωριά και τους κατοίκους τους η λύση θα είναι "έργα πολιτισμού" με επιδοτήσεις μέσω του Ταμείου Ξεφτίλας Παπούλια-Γκάουκ τότε η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως που θα πουλήσει την Μνήμη της και τους νεκρούς αγωνιστές της υπέρ της εκ νέου υποδούλωσής της.
από το «Στον Τοίχο»

Να πάνε να γ……θούνε οι «θεσμοί», του Άρη Σκιαδόπουλου.

α πάνε να γ……θούνε οι «θεσμοί»

του Άρη Σκιαδόπουλου
Πανεπιστήμιο Έρασμος στην Ολλανδία, συνέδριο, ένας Έλληνας σύνεδρος μεταπτυχιακός φοιτητής στη Φιλοσοφία της Οικονομίας στρέφεται προς έναν Αμερικανό καθηγητή:
«Δε νομίζετε ότι χρέος της Επιστήμης είναι να βρίσκει λύσεις που ανακουφίζουν τις κοινωνίες από τον εφιάλτη της φτώχειας;»
Ο Αμερικανός χαμογέλασε κι απάντησε στον φοιτητή: «Αγαπητέ μου, το ίδιο ερώτημα έβαλα σε ένα άλλο διεθνές συνέδριο. Ξέρετε τι έγινε τότε; Αφού με σάρκασαν, ένας από τους συνέδρους μου απάντησε: Μα αγαπητέ μου, τον Καπιταλισμό δεν τον ενδιαφέρει να δώσει λύση στην κρίση, αλλά να τη διαχειριστεί…»!
(Ο διάλογος μου μεταφέρθηκε λέξη προς λέξη από το φοιτητή, που τυχαίνει να είναι ο γιος μου).
Πάμε τώρα παρακάτω. Τι είναι και τι εκπροσωπούν αυτοί οι περίφημοι θεσμοί;
Τον εφιάλτη κάθε λαού, που αφού πρώτα τον υποχρέωσαν σε υπερδανεισμό, πέσανε στη...
συνέχεια πάνω του σαν ακρίδες να του φάνε τις σάρκες. Το ζήσαμε πολύ καλά με τα σαρκοβόρα της σχολής Φρίντμαν στην περίπτωση του τυφώνα Κατρίνα. Εκεί πού ξεπατώθηκε κάθε υλικοτεχνική υποδομή στη Νέα Ορλεάνη κι οι γιάπηδες του σύγχρονου Καπιταλισμού πέσανε πάνω στην πόλη για να την κατασπαράξουν. Τότε δοκιμάστηκε για μια ακόμα φορά το όριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ο σύγχρονος πολιτισμός. Πλακώσανε οι εργολάβοι και οι κερδοσκόποι. Αδιάφοροι για τις συνέπειες στην τοπική κοινωνία, άτεγκτοι και αιμοδιψείς μπροστά στο κέρδος, άρχισαν πάνω στα ερείπια να χτίζουν μια πολιτική εξόντωσης των ανθρώπων. Καταργήθηκαν ακόμα και τα δημόσια σχολεία κι έγιναν όλα ιδιωτικά. Η Νέα Ορλεάνη ακόμα σέρνεται βαριά πληγωμένη.
Ο ένας από τους «θεσμούς» που παρέδωσε μαθήματα, δυστυχώς με επιτυχία και στην Ευρώπη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χρόνια τώρα έχει μετατραπεί σε ένα ψυχρό κερδοσκοπικό μηχανισμό, που το μόνο…όραμά του είναι η αφαίμαξη κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής μιας χώρας. Έχει καταδικάσει χώρες της Κεντρικής Αμερικής, αλλά και της Αφρικής να ζούνε στο όριο της εξόντωσης. Ακόμα και το ελάχιστο αλλά απαραίτητο για μια στοιχειώδη επιβίωση, το νερό, το έχει παραχωρήσει σε ιδιώτες. Αυτοί, οι άθλιοι κερδοσκόποι, φτάσανε στο σημείο να μην επιτρέπουν, σε ανθρώπους πού πένονται, ούτε την πρόσβαση στα…ποτάμια τους! Αυτά τα τομάρια υποθηκεύουν χώρες κι ανθρώπινες ζωές.
Αυτοί οι περίφημοι «θεσμοί» πλακώσανε και σ΄ αυτή τη χώρα, ως τοποτηρητές των ισχυρών συμφερόντων που εκπροσωπούν, των τραπεζών και των απανταχού ολιγαρχών. Με τους τελευταίους μάλιστα βρίσκουν τον τρόπο να τα πηγαίνουν μια χαρά. Είναι αυτοί που ελέγχουν ακόμα και την πληροφόρηση, την οποία κατευθύνουν, προκαλώντας πανικό στις τοπικές κοινωνίες, έτσι ώστε να είναι υπάκουες στους «θεσμούς».
Γιατί, αν είμαστε απροσάρμοστοι, ανυπάκουοι και δεν εφαρμόζουμε τα προγράμματα εξόντωσης μας, που έχουν σχεδιάσει οι «θεσμοί», τότε αλίμονο μας και μαύρο φίδι πού μας έφαγε.
Αμολάνε τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια τους να μας απειλούν, πότε ότι θα μείνουμε χωρίς σύνταξη, πότε ότι δεν θάχουμε φάρμακα, πότε ότι θα γυρίσουμε στη δραχμή. Με λίγα λόγια είναι σα να μας λένε: «Θα πεθάνετε που θα πεθάνετε ρε μαλάκες, διαλέξτε το πιο σύντομο θάνατο…». Έρχονται μετά, αφού μας φτάσουν στο μη παρέκει και μας ζητάνε «μεταρρυθμίσεις». Όπου, μέσα στις μεταρρυθμίσεις είναι να μας τινάξουν στον αέρα τα ταμεία, να οδηγήσουν χιλιάδες στην ανεργία, να αναγκάσουν αυτόν τον έρμο λαό να πουλήσει μπιρ παρά ένα κεραμίδι, που με μύριες θυσίες κατάφερε να αποκτήσει, να βγάλει στο σφυρί η χώρα κάθε περιουσιακό της στοιχείο που έχει κάποια αξία. Αν είναι δυνατόν, να μας κλέψουν κι αυτό το σπάνιο φως, που λούζει την πατρίδα μας, μεταφυσικά και ουσιαστικά.
Αραχτοί σε κάποια σουίτα του Χίλτον, μ΄ έναν υπολογιστή, με τις σαμπάνιες και τις σάουνες, σκηνοθετούν την εξόντωσή μας, προφασιζόμενοι ότι ενεργούν για το συμφέρον μας και τη σύντομη επιστροφή μας στις αγορές…
Εμείς όμως, διαφορετικά νομίζαμε την Ευρώπη. Την είχαμε φανταστεί σα μια Ευρώπη αλληλεγγύης και προόδου των λαών της, μια Ευρώπη που θα ελάμβανε πρόνοια υπέρ των αδυνάτων και θα ενίσχυε την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών. Όχι μια Ευρώπη νταβατζήδων της εποχής της Τρούμπας του 1950!
Γι΄ αυτό λοιπόν, σ΄ αυτούς τους «θεσμούς», που στόχο τους έχουν να μας παραδώσουν δεμένους χειροπόδαρα στους εργολάβους και τις Τράπεζες, σ΄ αυτούς που οδήγησαν στην απόλυτη απόγνωση συνανθρώπους μας και τους ώθησαν στην αυτοκτονία, αυτούς πού καταδικάζουν τα προσοντούχα νιάτα μας στην κατάθλιψη της ανεργίας, ανενδοίαστα ας τους πούμε να πάνε να γ…..θούνε!
από το «Ημερόδρομος»