Οι γεωπολιτικές αναταράξεις, κτυπούν επικίνδυνα τώρα και τη “γειτονιά μας”! του Δημήτρη Κυπριώτη.

Οι γεωπολιτικές αναταράξεις, κτυπούν επικίνδυνα τώρα και τη “γειτονιά μας”!

Του Δημήτρη Κυπριώτη

 Η Ελλάδα από την έναρξη της κρίσης μέχρι και σήμερα τουλάχιστον,  βρίσκεται σε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της, ακέφαλη στην ουσία από ισχυρή πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία.

Είναι γνωστό πλέον,  ότι η Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας, με όσα ψήγματα διέθετε αυτή,  έχει παραδοθεί μέσω επαίσχυντων δανειακών συμβάσεων που υπόγραψαν Έλληνες πολιτικοί,  ερήμην Βουλής και Λαού, σε τοκογλύφους-δανειστές, που οι κυβερνήσεις της χώρας μας αυτής της περιόδου που αναφερόμαστε, έχουν το θράσος να τους αποκαλούν «εταίρους»!

Διεθνώς τώρα, αναπτύσσεται μια ισχυρή τάση αποδόμησης των εθνικών κρατών και της κυριαρχίας τους, προς όφελος της νέας οικονομίας-παγκόσμιας διακυβέρνησης,  που έχει σαν αιχμή τον χρηματοπιστωτικό τομέα.

Επειδή αυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα «πνίγεται» στα εθνικά σύνορα των κρατών, αναζητά όλο και περισσότερο μεγαλύτερες κρατικές ενσωματώσεις,  για να μπορέσει να λειτουργήσει και να εξελιχθεί αποτελεσματικά. Η αναζήτησή του αυτή, προϋποθέτει πριν από όλα  την αποδόμηση των εθνικών κρατών.

Εδώ λοιπόν σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο, όταν όλα στην περιοχή μας επαναπροσδιορίζονται γεωπολιτικά, η Πατρίδα μας βρίσκεται στη χειρότερη πολιτική, οικονομική και κοινωνική, κατάσταση, ενώ αντιμετωπίζει μια  βαθιά κρίση αξιών με αποτέλεσμα, όλα τα παραπάνω να έχουν προξενήσει  καταλυτικές συνέπειες στο κύρος και στην ισχύ της.

Κανείς δεν αμφιβάλει ότι η κρίση ξεκίνησε και συνεχίζει να εξελίσσεται σαν κρίση χρέους, όμως σταδιακά και με  την  αδράνεια που επέδειξαν οι Ελληνικές κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια σε μεγάλους τομείς της διακυβέρνησης της χώρας, εξασθένησαν σε επικίνδυνο βαθμό  τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τα πλεονεκτήματα της Χώρας, με αποτέλεσμα σήμερα η κρίση να κτυπά και το γεωπολιτικό μας  status.

Και αυτό, έρχεται σαν συνέπεια κάποιων παραγόντων. Ένας είναι ο καιροσκοπισμός των γειτόνων της περιοχής μας, που αξιοποιούν τις δύσκολες συνθήκες που διέρχεται η Πατρίδα μας για να επιβάλουν τα δικά τους γεωπολιτικά σχέδια ή για να εξάγουν τη δική τους πολιτική  κρίση. 

Ένας άλλος,  είναι η αδυναμία και τα λάθη των πολιτικών ηγεσιών του τόπου μας, να αντιληφθούν έγκαιρα αυτόν τον κίνδυνο και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα ή να δράσουν αναλόγως. Και αυτό διαπιστώνεται από τα αποτελέσματα που έχουμε μπροστά μας, όπως αναφέρονται παρακάτω:

Τα προβλήματα τριβής με την Τουρκία δεν είναι σημερινά, όπως και οι τακτικές που ακολουθεί αυτή, κάθε φορά που είτε πιέζεται  στο εσωτερικό της, είτε από εξωτερικές δυνάμεις. Ο εύκολος τρόπος αντίδρασης της είναι και αυτός γνωστός. Εξάγει την όποια κρίση ή δυσκολία που αντιμετωπίζει,  στα δυτικά της δηλαδή προς την Ελλάδα, αφού προηγουμένως έχει φροντίσει  να έχει  πετύχει τετελεσμένα αποτελέσματα σε βάρος μας,  ώστε όταν έρθει η ώρα της συζήτησης για άρση του προβλήματος, κάτι να κερδίσει.

Να λοιπόν που και η νέα κυβέρνηση επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων. Όπως επίσης και ο  εκάστοτε ΥΠΕΞ, που κατά παράδοξο τρόπο θεωρεί, πως με τη δική του τακτική θα κατορθώσει όσα οι προηγούμενοι δεν μπόρεσαν να πετύχουν, μέχρι να αντιληφθεί ότι η πολιτική της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα δεν αλλάζει.  Αλλά τότε είναι συνήθως αργά.

Τι έγινε από την ημέρα που η νέα συγκυβέρνηση ανέλαβε τις τύχες της χώρας; Ο πολυπράγμων υπουργός των Εξωτερικών, αποφάσισε να ξεκινήσει μία σειρά νέων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) με την Τουρκία. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την ενημέρωση του Λαού πάνω σε ποιο σχέδιο ΜΟΕ θα γίνουν οι συζητήσεις. Ούτε καν ενημέρωση στη Βουλή δεν έγινε.

Η Τουρκική πολιτική ηγεσία άλλο που δεν ήθελε. Και όπως πάντα, φρόντισε προηγουμένως να δημιουργήσει τετελεσμένα, «νάχουμε να λέμε δηλαδή». Αυτή τη φορά σειρά είχαν τα πεδία βολής στο Αιγαίο για τις βολές των αεροσκαφών τους στη διάρκεια προγραμματισμένων ασκήσεων. 

Έτσι «δέσμευσε»  το μισό Αιγαίο για όλο σχεδόν το χρόνο και από «λάθος», όπως εκ των υστέρων αναγνώρισε και εδάφη της Λήμνου! Μετά από την κινητοποίηση της Ελληνικής πλευράς, η ανακοίνωση της δέσμευσης(ΝΟΤΑΜ) αποσύρθηκε, όμως το θέμα των πεδίων βολής στο Αιγαίο, πήρε περίοπτη θέση στα προς συζήτηση θέματα των ΜΟΕ!

Και να που ξαφνικά μας προέκυψε και πρόβλημα με την Αλβανία, αφού ο πρωθυπουργός της Έντι Ράμα, σταδιακά πέρασε  στη φάση της όξυνσης των σχέσεών της χώρας του με τους γείτονές του. Η σιωπή των ΗΠΑ και της ΕΕ όμως, με δεδομένο την επιρροή που ασκούν στα Τίρανα, προκαλεί τουλάχιστον ερωτηματικά, όταν μάλιστα έχουν προηγηθεί τα επεισόδια στο Κουμάνοβο και όταν ο μεγαλοϊδεατισμός των Αλβανών  απειλεί με ανάφλεξη τη Βαλκανική  Χερσόνησο.

Το θράσος των Αλβανών τις τελευταίες εβδομάδες, έχει ξεπεράσει κάθε όριο με το έντονο διάβημα που έκαναν προς την Αθήνα, σύμφωνα με το οποίο ζητούν τροποποίηση του προγράμματος ερευνών για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο, επειδή παραβιάζονται αλβανικά χωρικά ύδατα! Ταυτόχρονα, ζητούν και τους χάρτες των χερσαίων ερευνών που γίνονται στην Ήπειρο! Με αυτά και αυτά, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι Αλβανοί αμφισβητούν με πολύ ξεκάθαρο τρόπο τα χερσαία σύνορά μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας! 

Το ερώτημα όμως είναι γιατί τώρα αυτή η αναστάτωση; Γιατί αυτό δεν έγινε το 2010 όταν ο τότε αρμόδιος υπουργός Ενέργειας της Ελλάδας, έκανε τη σχετική παρουσίαση; Η κίνηση αυτή της Αλβανίας έρχεται να συμπληρώσει δύο ακόμη γεγονότα. Το ένα είναι τα αιματηρά επεισόδια που έγιναν στο Κουμάνοβο της FYROM, όταν συγκρούστηκαν δυνάμεις της Αστυνομίας με ένοπλους «τρομοκράτες» Αλβανούς, με απολογισμό νεκρούς και τραυματίες εκατέρωθεν. 

Αξιοσημείωτο για την κυβέρνηση της Αλβανίας και την αλλαγή της  στάσης της έναντι της Ελλάδας, είναι και η τοποθέτηση σε θέση αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ράμα, του «ηγέτη» των Τσάμηδων, ύστερα από την επίσκεψη στην Αλβανία και την ιδιαίτερη  συνάντηση που είχε μαζί του ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Από την πλευρά της ΠΓΔΜ έχουμε τη σταθερή αποδόμηση του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρουέφσκι από την αντιπολίτευση, τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται σε βαθύ διχασμό, εθνοτικό αλλά και πολιτικό  που στην κυριολεξία την αποσαθρώνει. Οι  αντίπαλοί του βρήκαν την ευκαιρία και τον κατηγορούν ότι παζαρεύει παρασκηνιακά την αλλαγή της ονομασίας της ΠΓΔΜ, με αφορμή τα ΜΟΕ (και εδώ) που ξεκίνησαν με πρωτοβουλία και πάλι του Έλληνα ΥΠΕΞ και με άγνωστο περιεχόμενο.

Στο βάθος η κυβέρνηση της Βουλγαρίας, γνωστή για τα φιλοαμερικανικά  της αισθήματα, παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή όσα συμβαίνουν στα Σκόπια αλλά και ευρύτερα, κρατώντας επιφυλακτική στάση, ενώ η Σερβία έχει και αυτή τεταμένη την προσοχή της στις απειλές της Αλβανίας και στο μεγαλοϊδεατισμό που τη διακατέχει, για τη δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας.

Αν παρατηρήσουμε όμως με προσοχή όλα τα παραπάνω γεγονότα, θα σημειώσουμε με έκπληξη ότι, όλες αυτές οι αναταραχές και οι επαπειλούμενες εξελίξεις, συνέβησαν περίπου την ίδια στιγμή και αυτό δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο σε συμπτώσεις. Γι΄ αυτό σημειώνουμε το χρονικό  των γεγονότων που συμπίπτει με την επίσημη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη Ρωσία και τις συνομιλίες του με το Ρώσο πρόεδρο.

Ειδικότερα δε οι εξελίξεις που αναφέραμε, εξελίχθηκαν αμέσως  μετά τις πρώτες υπογραφές συνεργασίας που «έπεσαν» στον ενεργειακό τομέα και  στη συμμετοχή της Χώρας μας στην επέκταση του αγωγού Τurkish Stream(Ρωσικών συμφερόντων) που  θα μεταφέρει το ρώσικο φυσικό αέριο στα Βαλκάνια και μέχρι την Αυστρία,  μέσω της Ελλάδας(Greek-Stream).

Αυτός όμως ο αγωγός θα βρίσκεται   σε παράλληλη  δράση με τον άλλο αγωγό τον ΤΑP (Αμερικανό-ευρωπαϊκών συμφερόντων),που ήδη έχει δρομολογηθεί από την κυβέρνηση ΣαμαροΒενιζέλου και έχει οριστικοποιηθεί η κατασκευή του από τη σημερινή κυβέρνηση, παρά τα όσα  είχαν αναγγελθεί  προεκλογικά.

Είναι λογικό  λοιπόν να υποθέσουμε, ότι τα πρόσφατα γεγονότα όπως αναφέρθηκαν και που δεν έχουν άμεση σχέση με την οικονομική κρίση της Χώρας μας, θα έπρεπε να  είχαν προβλεφθεί, έστω και ως υποθετικό  σενάριο  και να είχαν συνεκτιμηθεί με τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στον ενεργειακό τομέα. Γιατί δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που η Χώρα σφαδάζει από την οικονομική κρίση και  έχει γίνει αποικία χρέους, εσύ να θέλεις να παίξεις έναν άλλο ρόλο που ενδεχομένως όμως  να μην μπορείς να τον αναλάβεις.

Και είναι αδιανόητο να μη λαμβάνεις υπόψη σου, ότι οι τεράστιες γεωπολιτικές αντιπαλότητες μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, έχουν ως επίκεντρο την ενεργειακή πρόσδεση της Ευρώπης, με ότι αυτό συνεπάγεται και εσύ να θέλεις να γίνεις ο σάκος του μποξ ανάμεσά τους, είτε υπερεκτιμώντας  τις δυνάμεις σου, είτε έχοντας άγνοια των κινδύνων που θα επιφέρουν οι πρωτοβουλίες σου.

Δεν μπορεί μία κυβέρνηση να αγνοεί ότι οι αγωγοί αερίου και πετρελαίου δεν είναι απλοί σωλήνες που μεταφέρουν υδρογονάνθρακες, αφού αυτοί  μαζί τους κουβαλάνε συμμαχίες, αντιπαλότητες, φιλίες και έχθρες. Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι συνδέονται με θέματα γεωπολιτικά και διεθνούς ασφάλειας και οι δρόμοι τους   είναι ποτισμένοι με αίμα, πολέμους και διεθνείς συσχετισμούς ισχύος.

Στην περίοδο που διανύουμε και λίγο πριν από την υπογραφή της νέας επικείμενης δυσβάστακτης μνημονιακής συμφωνίας που κλείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους τοκογλύφους –δανειστές μας,  τα γεωπολιτικά σύννεφα έχουν συσσωρευτεί επικίνδυνα  και πάνω από τη χώρα  μας.   

Η διαχείριση του πλήθους των εκκρεμοτήτων με τους γείτονές μας μέσα  στο οικονομικό περιβάλλον που θα διαμορφωθεί  με την  εφαρμογή των νέων μέτρων που θα αναλάβει η κυβέρνηση να υλοποιήσει, φαντάζει από τώρα εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, γιατί η αποσταθεροποίηση, όπως και οι διπλωματικές και οι στρατιωτικές τύπου εντάσεις, είναι σίγουρο ότι  δεν θα μας αφήνουν ανεπηρέαστους.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο 1ο φύλλο της εφημερίδας ΑΝΑΠΟΔΑ