Το τέλος της μικρής δημοκρατίας μας, του Γιάννη Λαζάρου.

Το τέλος της μικρής δημοκρατίας μας

του Γιάννη Λαζάρου

Χάνουν έδαφος οι κυβερνώντες δίνοντας ελληνικό έδαφος, είτε αυτό ορίζεται από χώμα ελληνικό, είτε από τα όρια αναπνοής των πολιτών της χώρας. Χάνουν έδαφος συνεχώς καταφέρνοντας το απίστευτο στα ιστορικά χρονικά να αποδεκατίζονται μόνοι τους χωρίς να δεχθούν ούτε μία επίθεση από τον αμυνόμενο λαό.

Κατάφεραν το απίστευτο που ούτε μία δικτατορία δεν κατάφερε: Να νομίζει η κυβέρνηση ότι ισχυροποιείται με την στήριξη των ξένων δακτύλων και να αλώνει το σύμπαν της Ελλάδας. Η κυβέρνηση της χώρας και όποια κι αν είναι η επόμενη είναι πλέον μόνη της. Έφτασε να μην έχει ούτε ξένο προστάτη, αλλά ούτε ντόπιο συμπαραστάτη. Έτσι όπως τα κατάφερε δεν θα μπορέσει να ικανοποιήσει και τους επίδοξους εραστές της καλοπέρασης και του σίγουρου. Όσες καθαρίστριες με το αγωνιστικό γάντι και να βολέψει, το κύμα αυτών που περιμένουν την ίδια αναξιοκρατική βόλεψη είναι τεράστιο.

Δεν μπορείς να βολέψεις με προσωποπαγείς θέσεις τις εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρων σου. Ούτε η τωρινή, ούτε η αυριανή κυβέρνηση δεν θα μπορεί να το κάνει αυτό πια. Το πρόβλημα της....
κυβέρνησης πλέον δεν είναι ούτε οικονομικό, ούτε ανθρωπιστικό, ούτε προσφυγικό. Το πρόβλημα της κάθε κυβέρνησης από εδώ και στο εξής θα είναι ότι πρέπει να ανταποδώσει στους βολεψηματίες ψηφοφόρους της το αντίτιμο της ψήφου και δεν θα μπορεί. Αν ήταν εποχές του ΄40 που για μια κουραμάνα κατέδιδε ο ρουφιάνος όλη την γειτονιά τα πράγματα για τις κυβερνήσεις θα ήταν τέλειες. Αν ήταν στην 7ετία των Συνταγματαρχών πάλι εύκολα τα πράγματα με προικοδοτήσεις για "έργα", "εργοστάσια", δημόσιους δρόμους και ούτω καθεξής. Δυστυχώς τον παρά και την βόλεψη τα κρατά στα χέρια της η Ε.Ε και διεθνή ταμεία όπως Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων κοκ. Η πραγματική εξουσία δεν θα χαλαλίσει το χρήμα της σε επίδοξους Έλληνες χαραμοφάηδες. Θα τα χρεώνει στον ελληνικό λαό και το χρήμα θα πέφτει ζεστό στις τσέπες ξένων που δυστυχώς για τους κυβερνώντες δεν είναι ψηφοφόροι.

Ο Έλληνας βολεψηματίας που για δεκαετίες ήταν ο ηδονοβλεψίας της ζωής τρώγοντας αδούλευτο το παντεσπάνι του και ζώντας όπως ο πρίγκηπας Κάρολος της Αγγλίας δεν πρόκειται να χορτάσει με 60 τ.μ σπίτι κι αυτό ενοικιαζόμενο από την Τράπεζα, με αυτοκίνητο 20ετίας 1.100cc (κι αυτό αν μπορεί να το συντηρεί), χωρίς μπουζουκλερί τρεις φορές την εβδομάδα και χωρίς 4μηνες διακοπές μετά αποδοχών γυρίζοντας τον κόσμο και αφήνοντας την βρώμα του νεοελληνοεξεφτελισμού σε κάθε 5αστερο ξενοδοχείο του πλανήτη. Για όσους πλήρωσαν με τον ιδρώτα τους τέτοια ζωή δεν είναι μεγάλος το πόνος διότι το ιλουστρασιόν δεν ήρθε ουρανοκατέβατο αλλά πληρωμένο με πολλές σκληρές εργατοώρες. Ήταν αποτέλεσμα εργασίας και όχι το παντεσπάνι επιδόματος. Αυτοί προσγειώθηκαν πριν ακόμα ηχήσουν οι καμπάνες του κρατικού χρέους.

Ελάχιστοι θα έχουν την τύχη να συντηρήσουν τα προνόμιά τους εκτελώντας πάντα τις κατοχικές εντολές ενισχύοντας με τα κέρδη τους το ταμείο των Βρυξελλών.

Όμως η πλειοψηφία δεν γνωρίζει ακόμα τι σημαίνει δύσκολο και η πραγματικότητα που είναι υπογεγραμμένη και έρχεται να γίνει σάρκα και οστά είναι για τους εθελοτυφλούντες τραγική. Η πλειοψηφία δεν έχει φτάσει ακόμα στο σημείο να μην θεωρεί ότι το σπίτι δεν θα θερμαίνεται όλο το 24ωρο για να κυκλοφορεί με κοντομάνικο ενώ έξω η θερμοκρασία είναι κάτω του μηδενός. Ακόμα δεν έχει μετρήσει τα τελευταία κέρματα στο πορτοφόλι μπαίνοντας στο δίλημμα: Γάλα ή ψωμί. Ακόμα κλείνει να κάνεις τα τσεκ απ σε ιδιωτικά θεραπευτήρια με ελάχιστη χρηματική συνεισφορά και δεν έχει μπει στην ουρά των εξωτερικών ιατρείων δημοσίων νοσοκομείων με χαρτί αναμονής 8 μηνών.

Οι κυβερνήσεις που θα αναλάβουν το έργο να "κάνουν καλά" αυτόν τον όχλο θα έχουν μοιραίο τέλος κι αυτό βέβαια δεν είναι κάποιος αστάθμητος παράγοντας, αντιθέτως είναι ακριβώς εκεί που θέλει η Ε.Ε να οδηγήσει τα πράγματα στην Ελλάδα. Στην πραγματική πολιτική αποσταθεροποίηση που θα φέρει νέο πολιτικό δόγμα στην χώρα το οποίο σιγά και σταθερά θα απλώνεται από κράτος σε κράτος σε όλη την Ευρώπη.

Αυτό που δεν κατανόησαν οι ευρωπαϊστές είναι ότι οι αρχές της Ευρώπης δεν είναι αποτέλεσμα καμίας Ευρωπαϊκής Συνθήκης. Αντιθέτως ήταν οι αρχές των εθνικών κρατών της Ευρώπης που οι λαοί της τους έκαναν με αγώνες δικαιώματά τους. Ακόμα και οι ξινοί Άγγλοι ήταν αυτοί που τα έβαλαν με την Θάτσερ και την έριξαν μέσα σε ένα τρίμηνο απλά αποφασίζοντας να μην πληρώσουν τους νέους κεφαλικούς φόρους που η Μάργκαρετ είχε επιβάλλει στην τότε μεσαία και εργατική τάξη ακόμα κι όταν το ιππικό της βρετανικής αστυνομίας έσπασε τα κεφάλια 300,000 διαδηλωτών στο Λονδίνο. Της πάγωσαν το ταμείο διότι το ταμείο το γέμιζε ο αγγλικός λαός και ο κεφαλικός φόρος έγινε αντισυνταγματικός για το κράτος Βρετανία. Τώρα όμως μιλάμε για Κοινό Ευρωπαϊκό Ταμείο, για κοινούς Ευρωπαϊκούς νόμους οι οποίοι δεν γράφονται για το δίκαιο του κάθε λαού αλλά για το δίκαιο της Κοινής Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του Κοινού Οράματος της Ε.Ε, το οποίο πουθενά δεν αναγράφει Κοινή Ευτυχισμένη Ζωή.

Οι εθνικές κυβερνήσεις θα καταρρεύσουν κάνοντας αρχή από την εθνική κυβέρνηση της Ελλάδας όποια κι αν είναι αυτή στα επόμενα τρία χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι τα στρατόπεδα των πολιτών αυτής της χώρας έχουν χωριστεί εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες και ο αγώνας για τα δικαιώματα που θα καταπατούνται με νομοθετικές ρυθμίσεις ψηφισμένες στο έκτρωμα Ευρωκοινοβούλιο δεν θα βρουν τους πολίτες δίπλα-δίπλα. Αντιθέτως θα τους βρουν μέτωπο με μέτωπο διότι οι μεν θα παλεύουν για το δικαίωμα στην ζωή και οι δε θα παλεύουν για συμμετοχή στο νέο ναζιστικό καθεστώς που όμως δεν θα έχει ανάγκη από καλοταϊσμένα εθνικά κομματόσκυλα όλων των βαθμίδων και όλων των χρωμάτων. Δυστυχώς για αυτούς η τιμή συμμετοχής θα είναι πάλι μια λίρα, η οποία όμως δεν θα μπορεί να καλύψει με τίποτε τα δυτικοθρεμμένα υπερκαταναλωτικά βίτσια τους.-

από το «Στον Τοίχο»