Γιατί ο λαός ψήφισε ΟΧΙ, όταν ο Τσίπρας και Πολιτικοί Αρχηγοί ομονοούν στο ΝΑΙ; του Δημήτρη Καζάκη.

Γιατί ο λαός ψήφισε ΟΧΙ, όταν ο Τσίπρας και Πολιτικοί Αρχηγοί ομονοούν στο ΝΑΙ;

Το έχω ξαναπεί. Πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας δεν κατοικοεδρεύει σε τούτη τη χώρα. Γιατί αν κατοικούσε θα έπρεπε να είχε ακούσει το βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της Κυριακής. Αν το είχε ακούσει θα ήταν αδύνατο να προχωρήσει σε σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς του ΝΑΙ για να συμφωνήσουν τι;

"Η πρόσφατη ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού δεν συνιστά εντολή ρήξης, αλλά εντολή συνέχισης και ενίσχυσης της προσπάθειας για την επίτευξη μιας κοινωνικώς δίκαιης και οικονομικώς βιώσιμης συμφωνίας." Μα, αν ο Τσίπρας και οι δικοί του συμφωνούν στο κομβικό αυτό σημείο με τους αρχηγούς του ΝΑΙ, τότε γιατί έγινε το δημοψήφισμα; Γιατί υπήρχε ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Γιατί τέτοια άγρια επίθεση από τα κέντρα εντός και εκτός Ελλάδος εναντίον του ελληνικού λαού προκειμένου να μην ψηφίσει ΟΧΙ;

Και το κυριότερο. Αν συμφωνεί ο Τσίπρας με τα κόμματα που θέλησαν να υποτάξουν το λαό στη θέληση των δανειστών, τότε ποιά είναι η διαφορά της κυβέρνησής του από τις προηγούμενες; Άλλωστε στο κοινό ανακοινωθέν οι αρχηγοί του ΝΑΙ συμφώνησαν με τον Τσίπρα τα εξής:

"Προς αυτή την κατεύθυνση (της υποταγής στους δανειστές) η Κυβέρνηση αναλαμβάνει την ευθύνη για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων. Και ο κάθε Πολιτικός Αρχηγός θα συμβάλλει, αντιστοίχως, στο πλαίσιο του θεσμικού και πολιτικού του ρόλου.

Κοινός στόχος είναι η επιδίωξη λύσης η οποία θα διασφαλίζει:

Την επαρκή κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της Χώρας.

Αξιόπιστες μεταρρυθμίσεις, με κριτήριο την δίκαιη κατανομή των βαρών και προώθηση της ανάπτυξης, με τις κατά το δυνατόν λιγότερες υφεσιακές επιπτώσεις.

Ισχυρό, εμπροσθοβαρές, αναπτυξιακό πρόγραμμα, πρωτίστως για την καταπολέμηση της ανεργίας και την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας.

Δέσμευση για την έναρξη ουσιαστικής συζήτησης ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Άμεση προτεραιότητα αποτελεί η αποκατάσταση της ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, σε συνεννόηση με την ΕΚΤ."

Που ακριβώς βρίσκεται η διαφορά με τη γλώσσα, τη λογική και την πραγματικότητα των μνημονιακών πολιτικών που επιβάλλονται τα τελευταία 5 χρόνια στην πατρίδα μας; Τι μας υπόσχονταν από το πρώτο μνημόνιο; Τα ίδια. Όσο πιο σκληρό γινόταν το μνημόνιο, τόσο μας υπόσχονταν βελτιώσεις που ποτέ δεν είδαμε και είναι αδύνατον να δούμε.

Τι ζητάνε ο Τσίπρας και οι Πολιτικοί Αρχηγοί του ΝΑΙ; Να εξαρτηθεί ακόμη περισσότερο η Ελλάδα από τους δανειστές για τις άμεσες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας. Φορτώνοντας το λαό και την πατρίδα με μεγαλύτερη χρέη των τραπεζών, που εύκολα ύστερα μετακυλίονται στα γνωστά υποζύγια. Με αντάλλαγμα τις γνωστές πολιτικές άγριας λιτότητας και διάλυσης που πάντα εμφανίζονταν ως αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ως ανατπυξιακός μονόδρομος.

Όσο για το χρέος, ο Τσίπρας και οι Πολιτικοί Αρχηγοί του ΝΑΙ αρκούνται στο εξής: "Δέσμευση για την έναρξη ουσιαστικής συζήτησης ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους." Ούτε διαγραφή, ούτε απομείωση, ούτε τίποτε. Αρκεί η "έναρξη ουσιαστικής συζήτησης". Πιάσε το αυγό και κούρευτο.

Τα πράγματα είναι καθαρά για όποιον δεν ξεπουλάει την αξιοπρέπεια και την ψήφο του. Ο Τσίπρας και οι δικοί του πρότειναν ένα δημοψήφισμα για να ψηφίσει ο λαός ΝΑΙ. Έκαναν τα πάντα για να περάσει ο εκβιασμός. Έκλεισαν τις τράπεζες, ενώ θα μπορούσαν να τις κρατήσουν ανοιχτές, έστησαν τους συνταξιούχους στις ουρές για 120 ευρώ έναντι, επέτρεψαν μια οργιώδη προπαγάνδα τρομοκράτησης του λαού από τα ΜΜΕ, επέτρεψαν το χτύπημα του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.

Ο μόνος λόγος που ο Τσίπρας πήρε θέση υπέρ του ΟΧΙ, είναι για να του δοθεί η δυνατότητα της ηρωικής εξόδου από την κυβέρνηση. Κι όμως ο λαός, προς μεγάλη έκπληξη του Τσίπρα, ψήφισε ΟΧΙ. Αυτό το ΟΧΙ δεν μπορούσε ο Τσίπρας και οι δικοί του. Και τι έκαναν; Συμπεριφέρονται λες και ο λαός ψήφισε ΝΑΙ.

"Τρελοί είμαστε να θέλουμε τη ρήξη," δήλωσε ο επικεφαλής της αριστερής πλατφόρμας Π. Λαφαζάνης χθες στον Ευαγγελάτο. Τα παιδεία παίζει. Νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με την ψήφο και τις διαθέσεις του ελληνικού λαού. 

Δεν έχουν αντιληφθεί ότι αυτοί είναι που θα την πληρώσουν για όλους και για όλα. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι η χειρότερη μοίρα προορίζεται πάντα για τους σαλτιμπάγκους της πολιτικής, που νομίζουν ότι μπορούν να πουλάνε ατιμώρητα φρούδες ελπίδες στον λαό. Έρχονται κρεμάλες στο Σύνταγμα και να δούμε ποιός θα είναι ο πρώτος που θα γευθεί αυτό που στην ιστορία ονομάζεται "νόμος της κοινωνικής ανταπόδωσης".

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ