Η νέα γενιά ξανά στο προσκήνιο, του Όθωνα Κουμαρέλλα.

Η νέα γενιά ξανά στο προσκήνιο

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Όλοι αυτοί οι νέοι και οι νέες, αυτά τα παιδιά «που τους έλεγαν αλήτες», τα παιδιά της καφετέριας και του φρεντουτσίνο, της αδιαφορίας και της απάθειας μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των μέσων μαζικής αποχαύνωσης και των ίδιων των ευρωραγιάδων γονιών τους, την κατάλληλη στιγμή και ‘κει που κανείς δεν το περίμενε, ξεχύθηκαν από παντού και βροντοφώναξαν το δικό τους ΟΧΙ.

Αυτό είναι και το ποιοτικό στοιχείο που διαφοροποιεί τη νέα εποχή που ανοίγεται μπροστά μας. Η νεολαία στη πρωτοπορία να αγωνίζεται, να τραγουδά και να δίνει συντριπτική απάντηση σε όλους αυτούς που την ήθελαν στη γωνία αποχαυνωμένη και αδιάφορη. Μια νεολαία αποφασισμένη και έτοιμη για την οριστική ρήξη κυρίως με το φαύλο και διεφθαρμένο παρελθόν του ωχαδερφισμού, της υποτέλειας και του ραγιαδισμού.

Με ψηλά την ελληνική σημαία να τραγουδά αντάρτικα και με απίστευτο πάθος να διεκδικεί τη λευτεριά και τη δημοκρατία με τον Εθνικό Ύμνο και τον ύμνο του ΕΑΜ. Μια νεολαία που απέδειξε ότι έχει...
στο DNA της το γονίδιο της Ελευθερίας και της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, κι ας προσπάθησαν τόσο πολύ οι -μπουχτισμένοι από τα κοινοτικά κονδύλια- "δάσκαλοι" και "καθηγητάδες" να την ευνουχίσουν πνευματικά στερώντας της την ιστορική μνήμη αυτού του λαού και να της απαγορεύσουν το δικαίωμα του εθνικού της αυτοπροσδιορισμού ρίχνοντάς την στην κρεατομηχανή του κοσμοπολίτικου συμφέροντός τους....

Μια νεολαία που ξεπέρασε της τεχνητές διαφορές μεταξύ δεξιάς και εξωνημένης αριστεράς και έκανε να τρέμει κάθε εθελόδουλος γραφειοκράτης. Ούτε βήμα πίσω! Καμιά συμφωνία σε βάρος του λαού και του μέλλοντος της ίδιας της νεολαίας.

Βέβαια, τρέμοντας όλο το πολιτικό σύστημα και οι απανταχού ρουφιάνοι του στα μέσα ενημέρωσης, αυτό το τόσο παλιό βγαλμένο από τα σπλάχνα της ιστορικής μας μνήμης, αλλά και τόσο νέο όσο η φρεσκάδα των δεκαοχτάχρονων κοριτσιών και αγοριών που πλημμύρησαν τους δρόμους της Αθήνας ΟΧΙ, σαν χαμαιλέοντες προσπάθησαν άμεσα να το παραχαράξουν.

Ένα καθαρά ταξικό ΟΧΙ, τόσο ταξικό που κατέστη Εθνικό και μη αντιστρεπτό, τα ζόμπι της πολιτικής συνεπικουρούμενα από τους ρουφιάνους της δημοσιογραφίας, αλλά και από την ίδια την κυβέρνηση, προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή να το ερμηνεύσουν ως μια ισχυρή εντολή για συμφωνία με τους υποτιθέμενους εταίρους. Ο ίδιος ο Τσίπρας κατανοώντας ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί το μεγάλο αυτό ΟΧΙ, έσπευσε να διαγνώσει, με όλη την αυθαιρεσία που από την αρχή τον χαρακτήριζε, ότι η εντολή του λαού ήταν για συμφωνία με του δανειστές αμέσως, αποκλείοντας τη ρήξη, δημιουργώντας την εύλογη απορία για το τι άραγε θα δήλωνε αν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν ΝΑΙ.

Τώρα όμως όλοι γνωρίζουν. Το καθεστώς τρέμει και στη σκέψη, ότι απέναντί του δεν έχει την αδιαφορία και την υποταγή του πιο ζωντανού και ελπιδοφόρου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Ξέρει πολύ καλά ότι απ’ εδώ και πέρα έχει να αντιμετωπίσει τους πιο αποφασισμένους μαχητές, που ξέρουν να ψάχνουν, να βρίσκουν και να αντλούν διδάγματα, θάρρος και πίστη από την ίδια την ιστορία της δικής τους πατρίδας και δεν έχουν σκοπό να τη χαρίσουν σε κανέναν. Τις νέες και τους νέους της Ελλάδας!!!!