Αυτή η λαϊκή ψήφος δεν είναι Σεβαστή, του Κώστα Βενετσάνου.

Αυτή η λαϊκή ψήφος δεν είναι Σεβαστή

 

                          

Γράφτηκε από τον Κώστα Βενετσάνο

Με τον παραπάνω τίτλο του άρθρου μου, αναμένω να κατηγορηθώ πρόχειρα - καλοπροαίρετα ή μη - ως ανακόλουθος ή “δημοκράτης κατά περίπτωση”! Θα το δούμε...

Ενας λαός, τη δεδομένη ιστορική στιγμή, έχων “σώας και ωρίμους φρένας”, ΔΕΝ “ακυρώνει” συνειδητά και ΔΕΝ ανατρέπει την ετυμηγορία του εντός δύο μηνών... ζαλισμένος από τη θερινή ηλιακή ακιτνοβολία.

ΔΕΝ μπορεί να γίνει κατανοητό πώς στις 5 Ιουλίου - υπό το κράτος των κεφαλαιο-τραπεζικών ελέγχων (capital control), των τρομοκρατικών εκφοβισμών του εγχωρίου μνημονιακού κατεστημένου και των εξωχώριων πατρώνων τους - απέρριψε με 62% το σχέδιο συμφωνίας (Μνημόνιο), που κατέθεσαν οι “θεσμοί” στο Eurogroup στις 25/6/15 και ενέκρινε το χειρότερο μνημόνιο του τελεσίγραφου της 13ης Ιουλίου, που απεδέχθη κατόπιν εκβιασμών ο Καμμένος - ΤΣΙΠΡΑΣ, προσχωρώντας με ανακυβιστήσεις στο “club της Γερμανίας”.

Πρόκειται προφανώς για συλλογική σχιζοφρενική κρίση, υπό το κράτος της σύγχυσης, του φόβου, φαντασιακών ψευδαισθήσεων, άγνοιας και βαριάς πλάνης.

Τέτοια ετυμηγορία ΔΕΝ είναι “σεβαστή”!

Ενας λαός με ήρεμη και συγκροτημένη σκέψη και ψύχραιμη κρίση και ηθικό υπόβαθρο, ΔΕΝ επιβραβεύει την ασυνέπεια, την προδοσία, την απάτη και δεν αποδοκιμάζει τους συνεπείς, τους ανιδιοτελείς, τους ορθολογιστές, τους αγωνιστές, τους πατριώτες.

Δεν ανεβάζει στο βάθρο της επιφανούς διάκρισης τους “παλιάτσους”.

ΔΕΝ αφήνει εκτός Βουλής τη ζώσα ηρωική ιστορία μας, έναν Μανώλη Γλέζο, μια Ζωή Κωνσταντοπούλου, έναν Παν. Λαφαζάνη για ν’ αναδείξει έναν.... Λεβέντη(!) κάποιους αμοραλίστες επιτήδειους και κάποιους “γόνους”!

Η κρίση αυτού του λαού ΔΕΝ είναι σεβαστή

Αν έλεγα το αντίθετο θα ήταν ψέμα και υποκρισία. Κι ας λέγεται συνήθως υποκριτικά ότι η λαϊκή ετυμηγορία της πλειοψηφίας “είναι σεβαστή”.

Για να είναι “σεβαστή”, έχει προϋποθέσεις. Οχι αν μας είναι αρεστή ή συμφέρουσα, αλλά αν έχει αποφασιστεί μετά από τήρηση των κανόνων της λογικής. Αν ελήφθη με πλήρη ελευθερία βουλήσεως, που προαπαιτεί απουσία οποιουδήποτε πειθαναγκασμού ή άσκηση ψυχολογικής πιέσεως, συναισθηματικής φόρτισης, αληθινού φόβου ή ψευδοφοβίας, παραπλανητικών διλημμάτων κ.λπ.

Και επιπλέον εάν ο ψηφοφόρος είναι σωστά πληροφορημένος, να έχει, στοιχειωδώς έστω, τις αναγκαίες γνώσεις και την αναγκαία παιδεία ώστε να λειτουργεί ως υπέυθυνος πολίτης. Αυτές οι εκλογές, της 20ης Σεπτεμβρίου ήταν έμφορτες διογκωμένου φόβου, άγνοιας και πλάνης.

Φόβος “μην ξανάρθει η δεξιά”, φόβος μη βγούμε απ’ το ευρώ, φόρος μη χάσουν τις συντάξεις, φόβος αδιόρατος για το άγνωστο, φόβος γενικώς.

Αγνοια για τις δεσμεύσεις, τα μέτρα, τα λάφυρα που παραδίδουμε στους νικητές Φράγκους και Γότθους, άγνοια για τις συνέπειες σε μας, στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. Αγνοια για τις συνέπειες στην πατρίδα μας και σ’ όλη την Ευρώπη.

Επλανήθη, πλάνην οικτρά και εξαπατήθη ο λαός. Και το υφίσταται γιατί δεν έχει μάθει, στην πλειονότητά του, να είναι πολίτης και όχι “μάζα” και όχλος.

«Μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων διαμορφώνει κομματική προτίμηση, με βάση συναισθηματικές μόνο παρορμήσεις... με παραμελημένη έως νωθρή τη σκέψη και την κρίση.

[...] η επιλογή αυτών που θα κυβερνήσουν τη χώρα (...) εξαρτάται αποφασιστικά από συμπολίτες μας ανίκανους να σκεφθούν και να κρίνουν. Η διαχείριση ζωτικών συλλογικών μας προβλημάτων (...) κρίνονται από επιλογές ανθρώπων που αποφεύγουν ασυνείδητα (ή ενσυνείδητα, λέω εγώ) την ευθύνη της σκέψης, της κρίσης, των συνεπειών της προσωπικής απόφασης.

(...) πρόκειται... για μεθοδευμένη κατάλυση των όρων λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η δημοκρατία (...) προϋποθέτει την αναγνώριση και το σεβασμό της υπεύθυνης σκέψης και κρίσης»! 1 και μνήμης, να προσθέσω.

Ε, αυτή την “υπεύθυνη σκέψη και κρίση” δεν την βλέπω, δεν την είδα, γι’ αυτό και δεν θεωρώ άξια σεβασμού την λαϊκή ετυμογορία.

Οσο για το είδος της “δημοκρατίας” μας, θ’ ασχοληθώ και θα την ξεγυμνώσω, στο άμεσο προσεχές μέλλον.

Σας δίνω όμως μια μικρή γεύση για το ρόλο των Ηλεκτρονικών Μέσων Επηρεασμού (μανιπουλαρίσματος - χειραγώγησης) της κοινής γνώμης, με σταχυολόγηση όσων έγραφε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης2, μιας και δεν σας αρέσει η Κωνσταντοπούλου!

«Τα ΜΜΕ(...) δεν μπορούν να μετέρχονται τρόπους που συντείνουν στην ιδεολογική χειραγώγηση των πολιτών (...) στον εθισμό τους στην αντίληψη της πολιτικής, ως μιας πραγματικότητας ξένης προς τους πολίτες, που απλώς διαχειρίζεται κυνικά τα ζητήματα της πολιτείας και, γι’ αυτό, πρέπει να απαξιώνεται η λειτουργία τους (των ΜΜΕ) ως χώρου καλλιέργειας συλλογικών ψευδαισθήσεων.

(...) 

Στον μη ενημερωμένο πολίτη (και στον παραπληροφορημένο, να προσθέσω) μπορούμε να παρουσιάσουμε τις πιο αυταρχικές, τις πιο αντιδραστικές, τις πιο οπισθοδρομικές αντιλήψεις, σαν την κορυφαία έκφραση της δημοκρατικής αρχής(...).

Μπορούμε να παρουσιάσουμε (οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ) την πλέον επονείδιστη για το λαϊκό συμφέρον, για το εθνικό συμφέρον, πράξη, ως πράξη σωτηρίας του τόπου».

 

Για τους σκεπτόμενους, όχι βέβαια με νωθρότητα, είναι πιστεύω αρκετές οι παραπάνω καταγγελίες - ομολογίες.

 

 

---

1. Χρήστος Γιανναράς, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 13.6.1999 (“Η υπονόμευση τς ψήφους”)

2. “Η Δημοκρατία καιοι επιχειρήσεις ΜΜΕ”, Απόστολος Κακλαμάνης ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 9.6.2