Στο ρυθμό του Ερντογάν χορεύει η Μέρκελ, του Πέτρου Παπακωνσταντίνου.

Στο ρυθμό του Ερντογάν χορεύει η Μέρκελ

Η Τουρκία εκβιάζει παραχωρήσεις από την Ε.Ε. για το προσφυγικό, ενώ η Ελλάδα απλώς προσυπογράφει.

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Ύστερα από ένα ολονύκτιο, ανατολίτικο παζάρι μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας, ολοκληρώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. για το προσφυγικό.

Αν και ήταν η δεύτερη μέσα σε ένα μήνα σύνοδος κορυφής για το εν λόγω θέμα, που απειλεί να οδηγήσει σε κατάρρευση τη συνθήκη Σέγκεν και αναδεικνύεται στο κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα της Ευρώπης, οι ηγέτες των 28 απέφυγαν να αντιμετωπίσουν τις θεμελιώδεις παραμέτρους του προβλήματος: τη διάλυση της Συρίας και άλλων χωρών της ευρύτερης Μέσης Ανατολής από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις ξένες επεμβάσεις, την επέκταση της φτώχειας και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους στις χώρες της ίδιας της Ε.Ε., που περιορίζει τις δυνατότητες ανθρωπιστικής αντιμετώπισης του προσφυγικού προβλήματος και τη συνθήκη του Δουβλίνου, που μετατρέπει την Ελλάδα και τις άλλες χώρες υποδοχής σε αποθήκες σωμάτων και ψυχών.

Εκείνος που καθόρισε, ουσιαστικά, την ατζέντα και τις αποφάσεις των 28 Ευρωπαίων ηγετών ήταν ο... Ταγίπ Ερντογάν! Παρότι η δική του, μεγαλοϊδεάτικη «νεοοθωμανική» πολιτική ήταν ένας από τους καταλυτικούς παράγοντες αποσταθεροποίησης της Συρίας, διάλυσης της Λιβύης και.....
γιγάντωσης των προσφυγικών ροών, ο Ερντογάν προσπάθησε και κατάφερε να εκμεταλλευτεί το ίδιο του το πρόβλημα: το γεγονός δηλαδή ότι η Τουρκία έχει αυτή τη στιγμή στο έδαφός της περίπου 2,2 εκατομμύρια πρόσφυγες και μπορεί να τους αφήσει οποιαδήποτε στιγμή να φύγουν για Ευρώπη, πολύ περισσότερο που δεν είναι μέλος της Ε.Ε. και δεν δεσμεύεται, ούτε νομικά, ούτε πολιτικά, ούτε ηθικά από τις συνθήκες της.

Η δημογραφική «βόμβα» που βρέθηκε να κρατάει στα χέρια του ο Ερντογάν τρομοκράτησε τους ηγέτες των ισχυρότερων κρατών της Ε.Ε. και πρωτίστως τη Μέρκελ, που βλέπει να φουντώνει στη χώρα της το εθνικιστικό - ξενοφοβικό κύμα και να υψώνονται σε πλατείες εικονικές κρεμάλες για τον συμβολικό «απαγχονισμό» της. Να λοιπόν που η «σιδηρά κυρία» της Ευρώπης πέφτει στα πόδια του σουλτάνου Ερντογάν και σπεύδει στην Άγκυρα, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, παρέχοντάς του πολιτική νομιμοποίηση, σε μια στιγμή που ο Τούρκος πρόεδρος και η κυβέρνησή του βάλλονται πανταχόθεν για απολυταρχικές τάσεις.

Ήταν τέτοιος ο πανικός της Μέρκελ, που δεν δίστασε να προτείνει, ελαφρά τη καρδία, κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο για την αντιμετώπιση της παράνομης μετακίνησης μεταναστών- δηλαδή, νομιμοποίηση από την πλευρά της Ελλάδας των τουρκικών παραβιάσεων στα ελληνικά χωρικά ύδατα και των βλέψεων της Άγκυρας για συγκυριαρχία και συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Έχοντας μετατρέψει ήδη την Ελλάδα, μέσω των Μνημονίων, σε Ειδική Οικονομική Ζώνη της Γερμανίας, η κυρία Μέρκελ πιστεύει, φαίνεται, ότι μπορεί να διαχειρίζεται όπως εκείνη θέλει και τα θέματα των συνόρων και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Φυσικά, η τελευταία αυτή πρόταση της Μέρκελ -την οποία δεν είχε διανοηθεί καν να προτείνει ο ίδιος ο Ερντογάν- δεν έγινε δεκτή από την κυβέρνηση Τσίπρα και δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Ωστόσο, ο Ερντογάν κατάφερε να αποκομίσει από τη σύνοδο σχεδόν το σύνολο των αξιώσεών του:

-Οι Ευρωπαίοι του υποσχέθηκαν πρόσθετη χρηματική ενίσχυση προκειμένου να κρατήσει τους πρόσφυγες εντός Τουρκίας. Το ύψος αναμένεται να καθοριστεί σύντομα, αλλά η Μέρκελ δέχτηκε ήδη στις δηλώσεις της ό,τι ακριβώς της ζήτησε ο Ερντογάν- τρία δις ευρώ, από τα οποία τα 500 εκατομμύρια θα καλυφθούν από κοινοτικά ταμεία και τα υπόλοιπα 2,5 δις από έκτακτο, υπέρ Τουρκίας, χαράτσι στα κράτη- μέλη.

-Η σύνοδος δεσμεύθηκε επίσης για επιτάχυνση των διαδικασιών για απελευθέρωση της βίζας, ώστε να μπορούν 75 εκατομμύρια Τούρκοι να κυκλοφορούν ελεύθερα στις χώρες της Ε.Ε. Η σχετική απόφαση αναμένεται την άνοιξη του 2016. Ας σημειωθεί ότι ένας από τους λόγους που επικαλούνταν (προσχηματικά ή όχι, είναι άλλο θέμα) οι Ευρωπαίοι για τη μη απελευθέρωση της βίζας ήταν η μη αναγνώριση, από την Άγκυρα, της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός ισότιμου, θεωρητικά, κράτους- μέλους της Ε.Ε. Υπό αυτό το πρίσμα, η απόφαση των 28- που έχει και την υπογραφή της Ελλάδας, ενώ ο Κύπριος πρόεδρος δεν πήγε στις Βρυξέλλες- αποτελεί σοβαρή διπλωματική νίκη της Τουρκίας, έστω κι αν η οριστική απόφαση για το θέμα θα ληφθεί, όπως είπαμε σε λίγους μήνες. Αλλά, βέβαια, μπορεί μέχρι τότε να έχουν επιβάλει οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι στην Κύπρο ένα σχέδιο Ανάν Νο 2, οπότε το ζήτημα θα έχει «λυθεί» αυτομάτως.

-Τέλος, ο Ερντογάν απέσπασε την υπόσχεση των 28 για επαν-ενεργοποίηση (re-energize) των προενταξιακών διαδικασιών για την προσχώρηση της Τουρκίας στην Ε.Ε., με το άνοιγμα νέων κεφαλαίων, τα οποία ωστόσο δεν διευκρινίστηκαν. Άλλη μια ψυχρολουσία για Ελλάδα- Κύπρο, μια και το πάγωμα των προενταξιακών διαπραγματεύσεων δικαιολογούνταν, από τους Ευρωπαίους, κυρίως με την επίκληση του Κυπριακού.

Αυτά λοιπόν για τον εκβιασμό και τα κέρδη του Ερντογάν σε μια σύνοδο κορυφής όπου η χώρα του δεν είναι καν μέλος. Αν αναρωτιέστε ακόμη τί ζήτησε και τί πήρε η κυβέρνηση της Ελλάδας -μιας χώρας που είναι μέλος της Ε.Ε. και υφίσταται, μαζί με την Ιταλία, το κύριο βάρος των μεταναστευτικών ροών μεταξύ των 28- η απάντηση είναι αυτή που υποψιάζεσθε: ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό. Ούτε καν μια υπόσχεση για χαλάρωση του δημοσιονομικού ζουρλομανδύα και των μνημονιακών δεσμεύσεων λόγω της μεγάλης επιβάρυνσης από την προσφυγική κρίση. Όπως λένε οι Αγγλοσάξωνες: beggars can’t be choosers, δηλαδή, οι επαίτες δεν έχουν επιλογές...

από το «iskra.gr»