Το μάρκετινγκ του φόβου
Στρατιωτικές τακτικές ψυχολογικού πολέμου χρησιμοποιεί η κυβέρνηση μέσω των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ ενάντια στον ελληνικό λαό
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
Τον τελευταίο καιρό τρομοκρατούμαστε από ειδήσεις εκ μέρους των ΜΜΕ που αφορούν καινούργιους, παράλογους και υπερβολικούς φόρους, κατασχέσεις, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, μειώσεις μισθών, εκμηδενισμό των συντάξεων, βίαιες φορολογικές διώξεις, φυλακίσεις, νέα προαπαιτούμενα κοκ. - όπου παραδόξως όλα ανακοινώνονται με κάθε λεπτομέρεια, πολύ πριν εφαρμοστούν στην πράξη.
Το γεγονός αυτό μας θυμίζει την ψυχολογική στρατηγική «σοκ και δέος» που υιοθετήθηκε για πρώτη φορά, πριν από την κατάληψη του Ιράκ. Στηρίχθηκε στο ότι, ένα από τα ισχυρότερα όπλα του βασανιστή είναι η φαντασία του θύματος, μέσω της επίδειξης των οργάνων του φόβου - η οποία είναι αποτελεσματικότερη από τη χρησιμοποίηση τους.
Ειδικότερα προβαλλόταν πριν από την αμερικανική εισβολή, από τα ξένα τηλεοπτικά δίκτυα που μπορούσαν να παρακολουθήσουν οι Ιρακινοί, εικόνες της μελλοντικής πολεμικής φρίκης στη χώρα τους - ενώ γινόταν αναφορές σε μία τεράστια βόμβα που θα κατέστρεφε το Ιράκ σε χρόνο μηδέν, σε χημικά όπλα που θα προκαλούσαν εφιαλτικούς πόνους στους πολίτες κοκ.
Ο στόχος ήταν να παραλύσουν ή να υπερφορτωθούν οι αισθήσεις των ανθρώπων που περίμεναν την έναρξη των επιθέσεων, επηρεάζοντας την ικανότητα τους να κατανοήσουν τα γεγονότα - οπότε να καταστούν εντελώς ανίκανοι να αντιδράσουν.
Αργότερα, όταν το Ιράκ ηττήθηκε κατά κράτος, οι άνθρωποι ήταν ευχαριστημένοι που δεν χρησιμοποίησαν οι εισβολείς όλα τα τρομακτικά υπερόπλα που τους είχαν προβάλει στις τηλεοράσεις - ευχαριστώντας τους, όπως συνηθίζουν τα θύματα τους βασανιστές τους, εάν καταφέρουν να επιβιώσουν.
Εν τούτοις, τα βασανιστήρια τους δεν σταμάτησαν καθόλου αφού οι αρχιτέκτονες της εισβολής στη χώρα γνώριζαν ότι, καθώς οι Ιρακινοί θα επικεντρώνονταν στις καθημερινές ανάγκες επιβίωσης τους, εκείνοι θα μπορούσαν, με τη συνεργασία της επίορκης κυβέρνησης που εγκατέστησαν, να ξεπουλήσουν διακριτικά τη χώρα τους - ισχυριζόμενοι στη συνέχεια πως επρόκειτο για ένα τετελεσμένο, αναγκαίο γεγονός.
No comments:
Post a Comment